Ο μύθος του βασιλιά Αρθούρου είναι βαθιά ριζωμένος στη βρετανική κουλτούρα, συμπεριλαμβανομένων, ασφαλώς, και των κινηματογραφικών παραγωγών. Αυτό το μύθο δε θα μπορούσαν ν’ αφήσουν ανέγγιχτο… οι Monty Python! Μία σπαρταριστή σάτιρα η πρόταση μου για αυτό το δροσερό – μπρρρ! Καλά, ντε! Κρύο βράδυ Κυριακής, που εμπνέει για ταινία και “ζάρωμα” με κουβερτούλα!
Ο βασιλιάς Αρθούρος (Graham Chapman) αναζητά τους ιππότες που θα στελεχώσουν τη Στρογγυλή Τράπεζα. Και σύντομα τους βρίσκει, κι ανάμεσά τους είναι ο Sir Bedevere ο Σοφός (Terry Jones), δε θα μπορούσε να λείπει ο Sir Lancelot ο Γενναίος (John Cleese), o Sir Galahad ο Αγνός (Michael Palin) κι ο Sir Robin ο Όχι-Και-Τόσο-Γενναίος-Όσο-Ο-Sir-Lancelot (Eric Idle). Η πρώτη τους αποστολή δεν αργεί και ο Θεός (*angelic music*) αναθέτει στον Αρθούρο και την ομάδα του να βρουν το Ιερό Δισκοπότηρο (ναι, το ίδιο που έψαχνε κι ο Indiana Jones!). Φυσικά η αποστολή τους κρύβει κινδύνους για τους ίδιους και… πόνους στο σαγόνι για εμάς από το γέλιο!
Ο “Αρθούρος κι Οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης” είναι η δεύτερη ταινία που δημιούργησαν οι Monty Python (Chapman, Cleese, Idle, Jones, Palin και Terry Gilliam) στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της τρίτης και τέταρτης σαιζόν του σατιρικού τους show “Flying Circus”. Είναι όμως η πρώτη ταινία που εστιάζει σε ένα θεματικό άξονα και δεν είναι μία συλλογή ασύνδετων μεταξύ τους sketches. Το σενάριο επιμελήθηκε όλη η ομάδα, ενώ είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο των Gilliam και Jones.
Σίγουρα το χιούμορ των Άγγλων είναι ιδιαίτερα φλεγματικό και έχει παρεξηγηθεί ως δυσνόητο. Ωστόσο, ποιος δε γελάει με τις γκάφες του Χοντρού και του Λιγνού ή ποιος δεν έχει απολαύσει έστω κλιπάκια με τον Charlie Chaplin; Πρόκειται για το λεγόμενο slapstick comedy κι αυτός ο τύπος κωμωδίας (που είναι πολύ παλιότερος κι από την ιδέα του σινεμά) είναι χαρακτηριστικός του χιούμορ των Monty Python. Σε συνδυασμό με καυστικά σχόλια και τα animations του Gilliam που λειτουργούν ως σύνδεσμοι για τις σκηνές/sketches, με τους “Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης” έχουμε μία παραγωγή που διακωμωδεί τόσο την πιθανή υπερβολή γύρω από το μύθο του Αρθούρου όσο και την εξεζητημένη παρουσίασή του από τα μέσα ψυχαγωγίας. Και δε λέω, απόλαυση ο Clive Owen στο ρόλο το 2004, αλλά νομίζω πως πια θα το ξαναδώ από την ίδια σκοπιά! Κι αυτό επιτυγχάνεται τόσο απολαυστικά που… απλά δε μπορείς να μη γελάσεις! Επιπλέον θεωρώ πως το γέλιο μας προκύπτει πολύ πιο ομαλά χάρη στην απουσία του “audience laughter” που συνηθίζεται στο “Flying Circus”.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και ν’ απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι! Κι επιτέλους, περιμένω μία υπεύθυνη απάντηση για το αν τα σπουργίτια μπορούν να κουβαλήσουν μία καρύδα! :P
Πρωταγωνιστούν: Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones, Michael Palin, Connie Booth, Carol Cleveland κ.α.
