Καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Τι μου κάνετε; Χαλαρώνετε από ένα ευχάριστα γεμάτο σ/κ, ελπίζω! Κι άμα προέκυψε και καμία ευκαιρία για βουτιά στη θάλασσα, ακόμα καλύτερα!
Για απόψε σας έχω μία ταινία… μαγική. Όχι, δεν είναι ο Harry Potter, κι όχι, δεν έχει δράκους και ξωτικά. Αλλά μόνο μαγικά χαρακτηρίζονται τα κόλπα του «Μάγου Eisenheim» – τα παράπονά σας σε όποιον έκανε τη μετάφραση του τίτλου! :P
Βιέννη, τέλη του 19ου αιώνα: Στα πλαίσια μίας από τις παραστάσεις του, ο μάγος Eisenheim (Edward Norton) τραβά την προσοχή του διαδόχου του θρόνου της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, πρίγκιπα Λεοπόλδου (Rufus Sewell). Και σύντομα θα λάβει μία πρόσκληση για μία παράσταση αποκλειστικά για τον πρίγκιπα. Όταν όμως διαπιστώσει πως η μνηστή του πρίγκιπα, Δούκισσα Sophie von Teschen (Jessica Biel), είναι ο νεανικός του έρωτας που τον έχασε λόγω των κοινωνικών τους διαφορών, ο Eisenheim θα αποφασίσει να αλλάξει τα πράγματα. Ο βίαιος, όμως, χαρακτήρας του πρίγκιπα, η υπόθεση δολοφονίας της Sophie κι ένας επίμονος επιθεωρητής της Αστυνομίας (Paul Giamatti) θα τοποθετήσουν τον Eisenheim στο επίκεντρο ενός κυκεώνα ανατροπών κι εξελίξεων. Κι ο Eisenheim θα πρέπει να βάλει όλη του τη μαεστρία σε δράση για να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.
Η ταινία «The Illusionist» (σημ.: πολύ πολύ καλύτερος ο πρωτότυπος τίτλος!) βασίζεται εν μέρει σε μία σύντομη ιστορία του Αμερικανού συγγραφέα Steven Millhauser, με το Neil Burger («Limitless») να υπογράφει το σενάριο και να κρατά τα ηνία της σκηνοθεσίας.
Αποτέλεσμα είναι μία ατμοσφαιρική ταινία που δεν περιορίζεται μόνο να μεταφέρει την αύρα της Βιέννης εκείνη την εποχή – αν και σίγουρα όσοι έχουμε επισκεφθεί τη Βιέννη, απολαμβάναμε τα πλάνα! Αντίθετα, σε κάθε εξέλιξη της πλοκής, ο Burger «έχτισε» μία μοναδική ένταση, σκοτεινή και συνάμα σαγηνευτική. Τα κόλπα του Eisenheim – τον οποίο το κοινό τον «κατηγορούσε» πως ήταν υπηρέτης του Σατανά! – ξαφνιάζουν και ταυτόχρονα συναρπάζουν. Σε αυτό οφείλουμε να τονίζουμε πως βοήθησε κι η εκπληκτική φωτογραφία δια χειρός Dick Pope, η οποία το 2006 ήταν υποψήφια και για το Oscar στην κατηγορία. Αξιοσημείωτη είναι φυσικά κι η συμβολή του συνθέτη Philip Glass («The Hours» και «taking Lives»). Κι όπως γνωρίζετε, πάντα η καλή μουσική παίζει ρόλο στο να «ντύσει» την αγωνία των πλάνων σε μία ταινία.
Για το cast:
Ξεκινώντας με τον «κακό» Πρίγκιπα Λεοπόλδο, ο Rufus Sewell αποδεικνύεται ιδανικός στο να υποδυθεί το γοητευτικό αλλά φιλόδοξο μέχρι θανάτου διάδοχο του θρόνου, ενώ καταφέρνει να τρομάξει ακόμη και το θεατή με τις «εκρήξεις» του.
Η Jessica Biel, αν κι ομολογώ πως δεν την είχα ποτέ σε ιδιαίτερη εκτίμηση από την εποχή του «7th Heaven», εν προκειμένω δεν είναι απλά μία γοητευτική παρουσία για να κλέψει την καρδιά του μάγου Eisenheim. Στην ταινία καταφέρνει να αντιληφθεί το είναι του χαρακτήρα της, με αποτέλεσμα να σε κάνει να επιθυμείς δικαίωση για αυτόν.
Ο Edward Norton μοιάζει να βρίσκεται στο στοιχείο του. Ερμηνεύει ένα χαρακτήρα που δύσκολα μπορείς να αναλύσεις σε βάθος, αλλά παράλληλα σε κάνει να νιώθεις κοντά σε αυτόν. Κι εφόσον είναι στα νερά του, φυσικά δεν απογοητεύει και βγάζει ασπροπρόσωπους όσους τον εκτιμούν για αυτό που κάνει.
Η ευχάριστη έκπληξη της ταινίας είναι ο Paul Giamatti που υποδύεται τον Επιθεωρητή Uhl. Ο ηθοποιός που μέχρι το «Illusionist» είχαμε συνηθίσει σε… τρίτους και τέταρτους ρόλους, στην προκειμένη περίπτωση δημιουργεί ένα δικό του βάθρο, όπου μπορεί να σταθεί χωρίς να τον επισκιάζει κάποιος. Ο χαρακτήρας του που διχάζεται ανάμεσα στο καθήκον του απέναντι στο διάδοχο, αλλά και στο ένστικτό του αποκτά μία δική του ξεχωριστή ταυτότητα και φυσικά του δίνεται μία άλλη βαρύτητα.
Σας εύχομαι ένα όμορφο βράδυ, ει δυνατόν… μαγικό! Καλή διασκέδαση!
Πρωταγωνιστούν: Edward Norton, Jessica Biel, Paul Giamatti, Rufus Sewell, Jake Wood, Aaron Taylor-Johnson, Eleanor Tomlinson κ.α.
