Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά αυτό το πρώτο σαββατοκύριακο του Μάη παρά τις συννεφιές και τις βροχές κι αυτές να μη σας εμπόδισαν να το χαρείτε. Τα βράδια της Κυριακής είναι ό,τι πρέπει για ταινία στο σπίτι κι απόψε μαθαίνουμε μέχρι πού έφτασαν ο Michael Douglas κι η Kathleen Turner για να βγάλουν το διαζύγιο υπέρ τους στη μαύρη κομεντί “Ο Πόλεμος των Ρόουζ”!
Όταν ένας υποψήφιος πελάτης έμπαινε στο γραφείο του δικηγόρου Gavin D’ Amato (Danny DeVito) προκειμένου να τον προσλάβει για τη διαδικασία του διαζυγίου του, προφανώς δεν περίμενε πως θα ακούσει μία τουλάχιστον περίεργη ιστορία.
Όταν ο Oliver Rose (Michael Douglas) γνώρισε στις αρχές του ’70 τυχαία τη Barbara (Kathleen Turner) ένιωσε αυτό που λέμε “κεραυνοβόλος έρωτας”. Ακολούθησαν, ως εκ τούτου, ο γάμος, δύο παιδιά, η προσωπική ανέλιξη του Oliver σε θέση συνεταίρου στη δικηγορική εταιρεία που εργάζεται και ένα τεράστιο σπίτι. Με τα χρόνια, όμως, αρχίζουν να κάνουν σταδιακά την εμφάνισή τους οι φθορές που μπορούν να μεταλλάξουν μία σχέση. Το αποκορύφωμα είναι όταν η Barbara συνειδητοποιεί πως όχι απλά δεν αγαπάει τον Oliver αλλά πως θα ήταν πολύ καλύτερα χωρίς αυτόν στη ζωή της. Και κάπου έτσι ρίχνει τη λέξη – βόμβα “διαζύγιο” απαιτώντας το σπίτι κι όλα όσα αυτό περιλαμβάνει, καθώς (όπως υποστηρίζει) εκείνη κατέβαλλε όλες τις προσπάθειες για να γίνει το σπίτι όπως είναι. Φυσικά ο Oliver είναι ανένδοτος και συνεχίζει να διαμένει στο σπίτι, καθώς ένα νομικό “παραθυράκι” του επιτρέπει να μείνει εκεί μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία του διαζυγίου. Μόνο που οι εντάσεις κλιμακώνονται όσο μεγαλώνει η απέχθεια της Barbara προς τον Oliver (κι αντίστροφα) με σκηνές που ξεπερνούν ίσως και την πιο ζωηρή φαντασία!
Ο “Πόλεμος των Rose” είναι η κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου μυθιστορήματος του Warren Adler από τον (κατά βάση τηλεοπτικό) σεναριογράφο Michael Leeson (“The Cosby Show”, 1984). Η σκηνοθεσία είναι του Danny DeVito κι είναι η δεύτερη φορά που αναλαμβάνει το πόστο δύο χρόνια μετά το “Πέτα Τη Μαμά Από Το Τρένο”.
Πρόκειται για μία ταινία που μεταφέρει έξυπνα διδάγματα αναφορικά με τις σχέσεις των ζευγαριών. Η ιστορία του Oliver και της Barbara που φτάνει στα άκρα χρησιμοποιείται από τον αφηγητή Danny DeVito ως, τολμώ να πω, παράδειγμα προς αποφυγή. Σίγουρα, το να διατηρηθεί μια σχέση είναι δύσκολο – λίγοι δεν το έχουν μάθει αυτό ακόμη. Και ναι, όταν η σχέση φτάνει στο τέλος της, ο εγωισμός είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Και μπορεί οι περισσότερες (αν όχι όλες) οι καταστάσεις στις οποίες οδηγούνται οι δύο πλευρές να είναι ομολογουμένως ακραίες, ωστόσο ο DeVito καταφέρνει να απεικονίσει πως μία σχέση είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις. Το γεγονός επίσης πως ο θεατής δε μπορεί να πάρει θέση υπέρ μίας πλευράς είναι μία σχεδόν άμεση επισήμανση μίας ρήσης που κάποτε άκουσα: “παλαμάκια χτυπάει κανείς και με τα δύο χέρια”.
Το σκοτεινό χιούμορ είναι ένα εξαιρετικό μέσο για να περάσει κανείς τα μηνύματα που θέλει κι εδώ ο DeVito εξερευνά την “αιώνια” μάχη των φύλων με μία ευρηματική χρήση αυτού του χιούμορ. Και φυσικά το τρίπτυχο Douglas – Turner – DeVito, έχοντας αποδώσει στο παρελθόν με τις ταινίες “Romancing The Stone” και “The Jewel Of The Nile” επανέρχεται το 1989, με τους δύο πρώτους να είναι (γι’ άλλη μία φορά) ένα εξαιρετικό πρωταγωνιστικό δίδυμο σε μία ταινία για την οργή, την ψυχική εξάντληση και τον εγωισμό καθώς και το πώς αυτά μπορούν στην κυριολεξία να γκρεμίσουν ό,τι καλό έχει δημιουργηθεί πριν από αυτά.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!
Πρωταγωνιστούν: Michael Douglas, Kathleen Turner, Danny DeVito, Sean Astin, Heather Fairfield, Marianne Sägebrecht κ.α
