Η Φράνσις (Diane Lane) είναι μία επιτυχημένη συγγραφέας και ευτυχισμένη γυναίκα στο γάμο της. Το τελευταίο δεδομένο, βέβαια, αλλάζει δραματικά όταν ο άντρας της όχι μόνο θα ζητήσει διαζύγιο, αλλά μαζί με τη νεαρή ερωμένη του διεκδικούν και το μεγαλύτερο κομμάτι της περιουσίας της Φράνσις. Προκειμένου να τη γλιτώσει από την απόγνωσή της, η φίλη της Φράνσις, η Πάτι (Sandra Oh) θα της δώσει το εισιτήριό της για μία ξενάγηση στην Τοσκάνη. Η Φράνσις θα ακολουθήσει τη συμβουλή της φίλη της και σε μία στιγμή αυθορμητισμού θα αγοράσει μία εγκαταλελειμμένη βίλα. Το σπίτι μοιάζει ετοιμόρροπο, αλλά η Φράνσις αποφασίζει να του δώσει ζωή. Έτσι με τον καιρό που θα περνάει, θα έρθει πιο κοντά με τους Πολωνούς μετανάστες που ανέλαβαν την ανακαίνιση του σπιτιού, τους Ιταλούς γείτονές της, τον κτηματομεσίτη, αλλά και με μία ξεχασμένη Βρετανίδα ηθοποιό, την Κάθριν (Lindsay Duncan) η οποία έχει εμμονή με τις ταινίες του Federico Fellini. Η ζωή της Φράνσις μοιάζει να αλλάζει τόσο ώστε μία βραδιά να κάνει την ευχή «θέλω έναν γάμο και μία οικογένεια σ’ αυτό το σπίτι». Θα πραγματοποιηθεί η ευχή της; Κι άραγε ο έρωτας θα της χτυπήσει την πόρτα αυτού του παλιού ιταλικού σπιτιού;
Σ’ αυτήν την ταινία η σεναριογράφος του «Χορεύετε;» και παραγωγός του «The truth about cats and dogs» Audrey Wells, υπογράφοντας τη διασκευή του σεναρίου που βασίζεται πάνω στο ομότιτλο βιβλίο της Frances Hayes, κάθεται και στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Αποτέλεσμα να μεταφερθεί στις οθόνες μία από τις πιο τρυφερές ταινίες που έχει δει κανείς. Και προσέξτε, το λέω εγώ που κατά γενική ομολογία ούτε τρελά ρομαντική με λέει κανείς, ούτε υπερευαίσθητη!
Κι έπειτα είναι η μαγευτική Τοσκάνη. Κάθε σκηνή είναι σαν πίνακας ζωγραφικής που ζωντανεύει μπροστά στα μάτια σου. Είτε βλέπεις το παλιό αλλά επιβλητικό σπίτι που αγόρασε, είτε την εξοχή που το περιτριγυρίζει, είτε τα σοκάκια της πόλης, όλες σου οι αισθήσεις ξεκινούν να δουλεύουν στο full! Χρώματα, μουσικές, ήχοι… ακόμη κι οι μυρωδιές παίρνουν ζωή! Η αύρα αυτής της παραδοσιακής ιταλικής περιφέρειας σε μαγνητίζει και νομίζω πως δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο σκηνικό για να ξετυλιχθεί μία ιστορία σαν αυτή της Φράνσις. Εδώ να πω πως η ταινία ήταν η αφορμή ώστε να μου σφηνωθεί στο μυαλό η απόφαση να επισκεφθώ την Τοσκάνη, ακόμη κι αν αυτός θα είναι ο μοναδικός μου προορισμός εκτός ελληνικών συνόρων!
Η γλυκιά φυσιογνωμία της Diane Lane ταιριάζει απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία της ηρωίδας της ιστορίας μας. Η υποκριτική της έδινε τέτοια δύναμη στα συναισθήματα που διακατείχαν την ηρωίδα που δε μπορούσες παρά να συμπάσχεις μαζί της όταν πληγωνόταν και να χαρείς μαζί της όταν χαμογελούσε. Μου άρεσε επίσης η επιλογή της Lindsay Duncan («Ένας ιδανικός σύζυγος» και «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων») στο ρόλο της αινιγματικής Κάθριν. Ήταν απόλαυση να τη βλέπεις τη μία στιγμή να αναβιώνει το ρόλο της Σύλβια στο «Dolce Vita» του Fellini και να νομίζεις πως… το «έχει χάσει» και την άλλη να λέει ό, τι πιο σοφό χρειαζόταν να ακούσει η Φράνσις.
Δείτε την και δε θα χάσετε! Κι αν δεν ανατριχιάσετε ειδικά στο τέλος της ταινίας με το γεράκο με τα λουλούδια, εμένα να μη με λένε Αντιγόνη!
http://www.youtube.com/watch?v=oAqKidu8UT0
Πρωταγωνιστούν: Diane Lane, Sandra Oh, Vincent Riotta, Lindsay Duncan, Raoul Bova κ.α.
