Τρία χρόνια πριν , βγήκε στους κινηματογράφους μια ταινία σε σκηνοθεσία του Νίκου Κουτελιδάκη ,“ Το Τανγκό των Χριστουγέννων” και ομολογώ πως δεν περίμενα να εντυπωθεί τόσο πολύ αυτή η ρομαντική ιστορία αγάπης στο μυαλό μου. Η δεκαετία του ’70 που πάντα με εντυπωσίαζε , η μουσική της συγκεκριμένης ταινίας που μου ανασύρει μνήμες , αλλά και το καστ το οποίο αποτελείται από καταξιωμένους ηθοποιούς στον χώρο του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου, είναι λίγοι από τους λόγους που κάθε Χριστούγεννα βλέπω αυτή την ταινία , μαζί με μια ζεστή σοκολάτα και λίγες σταγόνες ρούμι…
Υπόθεση : Δεκαετία του 1970… είναι Χριστούγεννα και στο στρατόπεδο Βάτη, στον Έβρο, προετοιμάζονται για την καθιερωμένη χριστουγεννιάτικη γιορτή. Οι σκέψεις, όμως, του υπολοχαγού Στέφανου Καραμανίδη είναι κάπου αλλού. Άνθρωπος κλειστός, χωρίς χαμόγελο, αγρίμι, έχει μόνο μια επιθυμία: να ζητήσει σε χορό τον κρυφό του έρωτα, την Ζωή, σύζυγο του Συνταγματάρχη Μανώλη Λόγγου.Δεν ξέρει, όμως, να χορεύει. Θα ζητήσει την βοήθεια ενός φαντάρου, του Λάζαρου Λαζάρου, ενός συνεσταλμένου νεαρού, από τους λίγους που ξεχώριζαν στο στρατόπεδο για την μόρφωση και καλλιέργεια τους.Η γνωριμία τους, σύντομη αλλά καταλυτική, θα είναι η αφορμή για μια σειρά γεγονότων που θα κορυφωθούν με ένα Τανγκό… Το Τανγκό των Χριστουγέννων… σε μια μέρα που θα αλλάξει τις ζωές των τριών ηρώων μια για πάντα.
Σε κάθε σκηνή , λέξη ή σιωπή κρύβεται ένας βαθύς ερωτισμός – από το βροχερό τοπίο, την απόκοσμη ατμόσφαιρα, την ομίχλη και τις ανάσες .Στον ρόλο του Αντισυνταγματάρχη ο Γιάννης Μπέζος αποδίδει εξαιρετικά τον χαρακτήρα ενός εσωστρεφή και συνάμα ψυχρού ανθρώπου, ο οποίος στιγμιαία παρουσιάζει την επικαλυμμένη τρυφεράδα του απέναντι στην οικογένειά του, χωρίς όμως να γνωρίζει πως είναι ήδη πολύ αργά για να την εξωτερικεύσει. Η Βίκυ Παπαδοπούλου , η γυναίκα τού Αντισυνταγματάρχη, με το παρουσιαστικό της αλλά και με την βοήθεια των κοστουμιών, γίνεται πειστική ως μια κυρία “εποχής” ενώ μιλάει με τα μάτια της, τονίζοντας ιδιαίτερα την πλήξη που νιώθει μέσα σε αυτόν τον γάμο. Πόσο δύσκολος ερμηνευτικά ήταν ο ρόλος που κλήθηκε να αποδώσει και ο Γιάννης Στάνκογλου στην ταινία, αφού έπρεπε να ισορροπήσει ανάμεσα στην δύναμη του έρωτα και στον αυθορμητισμό που κρύβει καθώς και στην λογική και την πειθαρχία που καλείται να έχει ένας λοχαγός. Τέλος ο Αντίνοος Αλμπάνης , έχοντας τον ρόλο ενός ομοφυλόφιλου φαντάρου, ξέφυγε από την συνηθισμένη μανιέρα απόδοσης αυτού του ρόλου και παρουσίασε τον χαρακτήρα με μεγαλύτερη αγνότητα. Η χημεία ανάμεσα στους δύο άντρες ηθοποιούς , έγινε απόλυτη μέσα από τη σκηνή που ο φαντάρος μάθαινε τον Υπολοχαγό να χορεύει τανγκό.
Αξίζει να δείτε αυτό το έργο για την απίστευτη μουσική που το πλαισιώνει , και το “Tango notturno” να ακούγεται καθ’όλη σχεδόν τη διάρκειά του, την εξαιρετική φωτογραφία και το μοντάζ της ταινίας, καθώς και για ένα “ Χορεύετε;” που ποθείς σαν τρελή να ακούσεις από έναν κρυφό έρωτα φέτος τα Χριστούγεννα.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Χριστιάνα Τζέϊκου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ
