Σχεδόν 600 χρόνια είχε να συμβεί παραίτηση του προκαθήμενου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ο Βενέδικτος ΙΣτ’ είναι ο πρώτος Πάπας που παραιτείται από το 1415 και τον Γρηγόριο ΙΒ’. Ο τελευταίος είχε παραιτηθεί από τον παπικό θρόνο ύστερα ώστε να μπει ένα τέλος στην κρίση που ταλάνιζε το Βατικανό λόγω της αδυσώπητης αντιπαράθεσης μεταξύ τριών καρδιναλίων που εποφθαλμιούσαν τη θέση του.
Για να καταλάβει κανείς το σπάνιο της παραίτησης ενός ποντίφικα αρκεί να αναλογιστούμε ότι την τελευταία φορά που συνέβη δεν είχε πέσει ακόμη η Κωνσταντινούπολη και φυσικά δεν είχε ανακαλυφθεί η Αμερική.
Η πιο γνωστή παραίτηση ήταν του Πάπα Κελεστίνου Ε’ το 1294. Μόλις πέντε μήνες μετά την ανάδειξή του, έφτιαξε ο ίδιος Διάταγμα που του επέτρεπε να αποχωρήσει από τον παπικό θρόνο.
Σύμφωνα με το βιβλίο του π. Νικηφόρου Βιδάλη «Οι Ρωμαίοι Ποντίφικες και το Εργο τους», ο Κελεστίνος Ε’ παραιτήθηκε κατά τα δικά του λεγόμενα «για λόγους ταπεινοφροσύνης, επισφαλούς υγείας, ελλείψεως γνώσεως» καθώς και για να επανεύρει «την ειρήνη και την εσωτερική γαλήνη του πρότερου βίου».
Η εκλογή του Κελεστίνου Ε’ υπήρξε τελείως συμπτωματική και σε στιγμή ανάγκης για τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησίας. Ο ίδιος ήταν άγνωστος και απλά έχαιρε τη φήμη του Αγίου ως μοναχός και μάλιστα ερημίτης.
Το διάταγμα του Κελεστίνου Ε’ που άνοιγε τον δρόμο για την ελεύθερη παραίτηση του Πάπα – μέχρι τότε είχαν υπάρξει μόνο εξαναγκασμοί σε παραίτηση – εισήλθε στο βιβλίο των «Degretalium» και μετέπειτα στο Κανονικό Δίκαιο της Καθολικής Εκκλησίας (ιδέ Κανόνα 332 παράγ. 2)
Πηγή:http://www.tanea.gr
