Η τρέχουσα οικονομική κρίση δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον ψυχολογικό τομέα ακόμη και για τα παιδιά, τα οποία γίνονται καθημερινά μάρτυρες δυσοίωνων προβλέψεων για το μέλλον καθώς και διαπληκτισμών ανάμεσα σε αγαπημένα τους πρόσωπα.
Η πίεση που μπορεί να νιώθει ένα παιδί (από το σχολείο, από τους φίλους τους, από το περιβάλλον του) μπορεί να το οδηγήσει σε κατάσταση έντονου άγχους, που πολλές φορές μπορεί να μην είναι καν ελεγχόμενο, διότι ένα παιδί σπάνια γνωρίζει με ποια μέσα μπορεί να αντιμετωπίσει το στρες ή αγχώδη διαταραχή.
Υπάρχουν πολλοί στρεσογόνοι παράγοντες που επηρεάζουν ένα άτομο σε νεαρή ηλικία. Στο σχολείο για παράδειγμα, ένα παιδί μπορεί εύκολα να φοβηθεί σκεπτόμενο ότι δεν είναι αρκετά έξυπνο για να ανταπεξέλθει σε αυτό που του ζητάνε, ή επειδή δεν καταλαβαίνει κάτι που του εξηγούν, με αποτέλεσμα να νιώσει έντονη πίεση.
Επιπλέον, πηγές άγχους μπορούν να αποτελέσουν και κάποια αρνητικά βιώματα οι καταστάσεις που ζει και βλέπει μέσα στην οικογένειά του. Για παράδειγμα, ένα διαζύγιο ή κάποιος θάνατος αγαπημένου προσώπου έχουν αντίκτυπο που εκδηλώνεται με άγχος στα παιδιά. Επίσης, αυτή την εποχή που τα περισσότερα σπίτια βιώνουν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, τα παιδιά γίνονται συχνά μάρτυρες ή παρατηρητές συζητήσεων ή τσακωμών γύρω από οικονομικά θέματα, γεγονός που τα κάνει να νιώθουν ανασφαλή και ότι βρίσκονται σε κίνδυνο. Ακόμη, όμως και οι ταινίες στην τηλεόραση ή τα δελτία ειδήσεων, και γενικότερα κάποιες δυσοίωνες προβλέψεις, μπορούν να αγχώσουν και να στενοχωρήσουν ένα παιδί που δεν έχει την ικανότητα ακόμη σε τόσο μικρή ηλικία να αξιολογήσει καταστάσεις και προβλήματα.
Είναι σημαντικό για τους γονείς, αν αντιληφθούν ότι το παιδί τους ζει με άγχος, να εντοπίσουν από πού προέρχεται και να το αντιμετωπίσουν εγκαίρως. Οι ίδιοι θα πρέπει να αποτελούν πρότυπα ψυχραιμίας, και να μη δείχνουν αγχωμένοι με ό, τι μπορεί να συμβαίνει, διότι τα παιδιά για να λειτουργήσουν σωστά χρειάζονται να νιώθουν ότι βρίσκονται σε ασφαλές περιβάλλον και συχνά λαμβάνουν ως πρότυπο τον τρόπο σκέψης των γονιών τους. Αν οι γονείς δείχνουν αβεβαιότητα, τα παιδιά χάνουν τις σταθερές τους.
Ο διάλογος είναι πολύ σημαντικός σε επίπεδο γονέα – παιδιού. Ακούστε τι έχει να σας πει το παιδί σας, και μην υποτιμάτε τα άγχη και τις ανησυχίες του. Κάντε το να νιώσει την ασφάλεια που χρειάζεται για να μοιραστεί μαζί σας τα προβλήματά του, και δείξτε του ότι είναι σημαντικός και μοναδικός άνθρωπος χωρίς να του ασκείτε αυστηρή κριτική.
Επιδείξτε στο παιδί σας εμπιστοσύνη και μάθετέ του να δείχνει εμπιστοσύνη και σε άλλους ανθρώπους. Η κοινωνικοποίηση είναι πολύ σημαντική για την αποβολή του στρες. Όταν μοιράζεται τις ανησυχίες του με φίλους τότε η σημασία τους μειώνεται και η λύση βρίσκεται πιο κοντά.
Τα όρια και το πρόγραμμα είναι βασικές αρχές που θα πρέπει να τηρούνται, ώστε να μην έρχεται αντιμέτωπο ένα παιδί με το άγχος να τα προλάβει όλα, όμως παράλληλα η ύπαρξη ενός προγράμματος θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να μην προκαλεί επιπλέον άγχος, αλλά να βάζει σε σειρά τις προτεραιότητες που θα πρέπει να έχει, ακόμη και να μάθει να λέει όχι σε κάτι που δεν του ταιριάζει.
Το συμπέρασμα είναι ένα και καλό θα ήταν να γίνει βίωμα από νεαρή κιόλας ηλικία: Για να υπάρχει πρόβλημα υπάρχει και λύση! Όσο πιο ψύχραιμα την αναζητούμε, τόσο πιο γρήγορα θα φτάσουμε κοντά της!
