Τι μπορούμε να κάνουμε για να την αναπληρώσουμε;
Έχουμε πει ουκ ολίγες φορές πως οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής μας κάνουν να παραμελούμε τον εαυτό μας. Έτσι καταλήγουμε να “χαζοτρώμε”, να δυσκολευόμαστε να κοιμηθούμε ή ακόμη και να μην κάνουμε κάτι που μας γεμίζει και που μας ηρεμεί, όπως να συναντηθούμε με φίλους ή να ασχοληθούμε με το αγαπημένο μας χόμπι.
Κάπου εδώ καλό είναι να φέρουμε στο νου μας τα λαμπάκια στο ταμπλό του αυτοκινήτου μας που μας προειδοποιούν για κάποια πιθανή βλάβη. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σ’ εμάς όταν τα αποθέματα ενέργειάς μας (σωματικά, πνευματικά και συναισθηματικά) μειώνονται. Ποια είναι, λοιπόν, αυτά τα “συμπτώματα”;
01 Κάνουμε ανόητα λάθη. Ναι, όλοι μας κάνουμε λάθη. Όταν, όμως, αυτά τα λάθη είναι από εκείνα που δε θα κάναμε ποτέ σε καμία περίπτωση (για παράδειγμα η παράλειψη να απαντήσουμε σε ένα e-mail το οποίο, υπό άλλες συνθήκες, δε θα αμελούσαμε), τότε ανάβει ένα λαμπάκι αντίστοιχο με αυτά του αμαξιού, όπως προαναφέραμε. Επομένως εκείνη τη στιγμή που αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει, καλό είναι να προσφέρουμε στον εαυτό μας λίγο ποιοτικό χρόνο.
02 Νιώθουμε πως έχουμε “βαλτώσει” και δραματοποιούμε καταστάσεις. Αν παρατηρήσουμε πως δυσκολευόμαστε να βάλουμε τις υποχρεώσεις μας σε σωστή σειρά προτεραιότητας ή αδυνατούμε τα δούμε το “ευρύτερο πλάνο” του στόχου μας και, ως εκ τούτου, ακόμη και στις πιο απλές καταστάσεις νιώθουμε πως έχουμε να ανεβούμε ολόκληρο βουνό με τα πόδια. Με λίγα λόγια, νιώθουμε λες και πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Κάπου εκεί είναι που πρέπει να πατήσουμε το “pause”.
03 Κατακρίνουμε τα πάντα, ακόμη και τον εαυτό μας. Όταν είμαστε κουρασμένοι (σε κάθε επίπεδο), αισθανόμαστε πως όλα μας φταίνε, ακόμη κι εμείς οι ίδιοι… μας φταίμε! Βλέπουμε παντού ψεγάδια, νιώθουμε πως δεν κάνουμε τίποτα σωστά, ακόμη κι όταν πραγματικά γνωρίζουμε πως έχουμε βάλει τα δυνατά μας. Όταν συμβαίνει αυτό, καλό είναι να απομακρυνόμαστε για λίγο από όποιον κι ό,τι πυροδοτεί τους έσω κακούς κριτές και να δώσουμε στον εαυτό μας τη δυνατότητα να πιάσει η λογική και πάλι το πηδάλιο.
04 Το λεξιλόγιό μας… ξεφεύγει. Όταν ακούμε τον εαυτό μας να ξεστομίζει… “γαλλικά”, αυτό σημαίνει πως είμαστε στα όρια της εξάντλησης. Η νευρικότητα που γεννά η εξάντληση, σε συνδυασμό με την ανυπομονησία μας, μας οδηγεί στο να “πετάμε” πιο συχνά κοσμητικά επίθετα. Και μπορεί το βαζάκι με τα χρήματα να μας κάνει να αισθανόμαστε μία αίσθηση μεταμέλειας, αλλά το ουσιαστικό είναι να αντιληφθούμε τι έχουμε ανάγκη στην πραγματικότητα προκειμένου να μη γεμίζουμε το βαζάκι.
Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να θεραπεύσουμε εγκαίρως τα παραπάνω συμπτώματα; Ας θυμηθούμε συνοπτικά:
–Φροντίζουμε να τρεφόμαστε σωστά και να λαμβάνουμε όλα τα απαραίτητα για την καλή μας υγεία θρεπτικά συστατικά.
–Υιοθετούμε μία μορφή εκγύμνασης που μας ταιριάζει και που μας χαλαρώνει. Άλλωστε κι οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως μετά τη γυμναστική, αποβάλλεται ο οποίος αρνητισμός μας κυριεύει και νιώθουμε πιο δραστήριοι και παραγωγικοί.
–Φροντίζουμε να κοιμόμαστε σωστά και τακτικά.
–Προσθέτουμε στην καθημερινότητά μας μικρές συνήθειες που θα μας βοηθούν να επανακτούμε τη συγκέντρωσή μας και τη λογική σκέψη.
–Δεν ξεχνάμε πως η ζωή μας δεν είναι μόνο υποχρεώσεις, αλλά πως έχουμε ανάγκη και οτιδήποτε μας διασκεδάζει κι άρα μας χαλαρώνει.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι να θυμόμαστε πως το να φροντίζουμε και να προσέχουμε τον εαυτό μας δεν είναι πολυτέλεια, αλλά προτεραιότητα κι ανάγκη. Άλλωστε, όταν είμαστε καλά εμείς οι ίδιοι, τότε είμαστε επιτυχημένοι και φυσικά ευτυχισμένοι!
