Ο άστεγος Αλί, μαζί με το γιο του Σαμ, αφήνουν το Βέλγιο για να μετακομίσουν στο σπίτι της αδερφής του Αλί στην Αντίμπ, προκειμένου να εξασφαλίσουν μία καλύτερη ποιότητα ζωής. Στην προσπάθειά του αυτή, θα γνωρίσει τη Στεφανί, μία εκπαιδεύτρια φαλαινών, η οποία μετά από ένα ατύχημα στο Θαλασσόκοσμο θα χάσει και τα δύο της πόδια. Το γεγονός αυτό θα τους φέρει πιο κοντά και θα επηρεάσει τη ζωή του καθενός με διαφορετικό τρόπο. Η Στεφανί θα κάνει μία προσπάθεια να ζήσει ξανά μία φυσιολογική ζωή, ενώ ο Αλί θα κληθεί να γίνει πιο υπεύθυνος όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για χάρη αυτών για τους οποίους νοιάζεται.
Αν και προσωπικά θεωρώ πως η σκηνοθεσία «έχανε» σε κάποια σημεία στην προσπάθεια να γίνει μινιμαλιστική (παράδειγμα θα μπορούσαν να λείπουν κάποιες ωμές ερωτικές σκηνές ή σκηνές βίας), ο Jacques Audiard συνυπογράφει μαζί με τον Thomas Bidegain ένα σενάριο ανθρωπιάς, εγωισμού κι ελπίδας. Παρά, λοιπόν, το «μειονέκτημα» στη σκηνοθεσία που προανέφερα (κι επαναλαμβάνω, είναι προσωπική εκτίμηση), οι σκηνές με έντονα συναισθήματα είναι αυτές που όχι μόνο αποζημιώνουν, αλλά κι ανταμείβουν το θεατή.
Η Marion Cotillard γι’ άλλη μία φορά δίνει μία καταπληκτική ερμηνεία του ρόλου της Στεφανί (ναι, τ’ ομολογώ, τη λατρεύω, αλλά ας το παραδεχτούμε: η δουλειά της δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης!), ενώ δίπλα της ο Matthias Schoenaerts εντυπωσιάζει ενσαρκώνοντας τον επιπόλαιο Αλί. Διόλου τυχαίο, λοιπόν, που η ταινία στο σύνολό της μάγεψε κριτικούς και κοινό στο φεστιβάλ των Καννών.
Η ιστορία είναι βασισμένη στις σύντομες ιστορίες «Rust and Bone» και «Rocket Ride» από το βιβλίο «Rust and Bone» του καναδού συγγραφέα Craig Davidson. H μόνη διαφορά είναι πως στην πρωτότυπη ιστορία ο άντρας είναι εκείνος που χάνει τα πόδια του κι ο σκηνοθέτης το μετέτρεψε έτσι, καθώς στην προηγούμενη ταινία του «Un prophète» είχε πολλούς άνδρες.
Πρωταγωνιστούν: Marion Cotillard, Matthias Schoenaerts, Armand Verdure, Céline Sallette κ.α.
