Τα παιδιά από « Το Χαμόγελο του Παιδιού» μοιράζονται τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους για την 9η Νοεμβρίου 1995, ημέρα που ο ιδρυτής του Συλλόγου μας Ανδρέας Γιαννόπουλος λίγο πριν χάσει τη μάχη για τη ζωή, αποτύπωσε στο ημερολόγιο του το παιδικό αυτό όραμα. Το όνειρο του Ανδρέα πήρε μορφή με το πρώτο σπίτι για τα παιδιά που ξεκίνησε να λειτουργεί λίγους μήνες αργότερα, φτάνοντας σήμερα 17 χρόνια μετά , μέσα από το πανελλαδικό του έργο να έχει υποστηρίξει εκατομμύρια παιδιά με τις οικογένειες τους. Ας ακούσουμε τα λόγια των παιδιών….
«Καλησπέρα σε όλους,
σήμερα είναι μια σημαντική μέρα για μένα, τον Αλέξη, τον Άγγελο, την Άννα, την Φρόσω και άλλα παιδιά που έχω γνωρίσει και ακόμη περισσότερα που δεν έχω γνωρίσει.
Γιατί από το 1995 που ο Ανδρέας έγραψε το ημερολόγιο του και ίδρυσε τον Σύλλογο μας ζωές χιλιάδων παιδιών άλλαξαν. Μπορεί για κάποιους να μην σημαίνει τίποτα αυτή η μέρα, σημαίνει όμως πολλά για το κάθε ένα παιδί ξεχωριστά που με κάποιο τρόπο έζησε, μίλησε, άκουσε, γέλασε στο Χαμόγελο. Και πιστέψτε με είναι πολλά παιδιά και θα είναι ακόμη πιο πολλά. Όλα αυτά τα χρόνια βλέπω πολλά παιδιά να ζητούνε την βοήθεια του Συλλόγου μας. Και πραγματικά νοιώθω περήφανος τόσο γι’ αυτό που γίνεται.
Ο Ανδρέας έθεσε μια αρχή, μια νέα αρχή για τα παιδιά στην Ελλάδα και μιλάω και για τα παιδιά που βρέθηκαν στην Ελλάδα χωρίς να το έχουν επιδιώξει. Ξένοι σε μια χώρα αλλά με δικούς μας ανθρώπους πλέον, με το σπίτι μας. Και είναι πολύ σημαντικό να έχεις σπίτι και δικούς σου ανθρώπους….
Ο κύριος Κώστας έχασε ένα δικό του άνθρωπο..Η επιμονή του, το ενδιαφέρον του, η αγάπη του τον έκαναν όμως να κερδίσει πολλά παιδιά. Γιατί για μας είναι το πρότυπο μας, τον αγαπάμε και τον θαυμάζουμε και είμαστε πολύ περήφανοι για εκείνον. Όπως κάθε παιδί για τον πατέρα του.
Δικός μου άνθρωπος όμως είναι και ο Ανδρέας γιατί μοιραζόμαστε ένα κοινό που τον κάνει σημαντικό για μένα… Μου έδωσε την ευκαιρία να αλλάξω την ζωή μου. Μοιραζόμαστε όμως και μια διαφορά… Εκείνος στο προσωπικό του πρόβλημα οραματίστηκε, ονειρεύτηκε και κατάφερε να αλλάξει την ζωή των άλλων… αυτό τον κάνει σημαντικό για όλο τον κόσμο.
Σας ευχαριστώ»
Ν. 16 (ετών), από σπίτι του Συλλόγου ” Το Χαμόγελο του Παιδιού”
«Καλησπέρα από τον Έβρο…
Σήμερα που είναι μια πολύ σημαντική μέρα για το σπίτι μου, και παρόλο που οι σκοπιές και οι υπηρεσίες δεν μου επιτρέπουν να είμαι κοντά σας και κοντά στον κύριο Κώστα ήθελα έστω και με ένα γράμμα να πω 2 κουβέντες.
Γιατί για μένα το Χαμόγελο έχει μια μοναδικότητα που δεν νομίζω να την καταλάβει κανείς. Όσο μεγαλώνεις τα συναισθήματα σου ξεκαθαρίζονται αλλά πραγματικά σου είναι πιο δύσκολο να τα εκφράσεις. Όχι γιατί δεν είναι το ίδιο έντονα αλλά γιατί κάποια στιγμή οι λέξεις σου φαίνονται λίγες.
Κάποια στιγμή σε κάποια παιδιά δόθηκε μια ευκαιρία. Μας την έδωσε ένα παιδί, η δική του ιστορία, το δικό του παράδειγμα. Όταν ήμασταν μικροί λέγαμε ότι ο Ανδρέας είναι ήρωας, τώρα λέω ότι είναι ο δικός μας ήρωας. Παραμέρισε τον πόνο του, κοίταξε γύρω του και είδε πολλά παιδιά… θέλησε να τα βοηθήσει. Τα λόγια του στο ημερολόγιο του είναι λόγια απλά ενός παιδιού που στην πορεία των χρόνων έγιναν δικά μας, τα είδαμε στη ζωή μας και τα είδαμε στις ζωές άλλων παιδιών.
Και σταθήκαμε στα πόδια μας, σπουδάσαμε, πήγαμε φαντάροι κάναμε τις δικές μας οικογένειες αλλά ξέρουμε ότι για κάποιους ανθρώπους θα είμαστε πάντα τα παιδιά τους. Να μας συμβουλεύσουν, να μας στηρίξουν, να μας μαλώσουν…
Εμείς σήμερα σε αυτή την σημαντική μέρα στεκόμαστε δίπλα στον κύριο Κώστα με καμάρι και υπερηφάνεια. Όπως άλλωστε και εκείνος, και όλοι στο σπίτι μου, με καμάρι και περηφάνια μας μεγάλωσαν και ήταν δίπλα μας στις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας. Όπως το να πεις ποίημα και στο κοινό να έχεις τους πιο πολλούς ανθρώπους με το πιο δυνατό χειροκρότημα.
Σας ευχαριστώ »
Α. (19 ετών), από σπίτι του Συλλόγου ” Το Χαμόγελο του Παιδιού”
« Η ζωή μου στο Χαμόγελο έχει καλές και κακές στιγμές.
Ξεκίνησα άσχημα στην παιδική μου ηλικία και δεν πίστευα ποτέ στον εαυτό μου. Δεν περίμενα πως θα προσπαθήσω τόσο πολύ και τώρα πια, που μπορώ να μιλώ για ένα ψηλό επίπεδο ζωής, ξέρω πως θα συνεχίσω να παλεύω περισσότερο για να πραγματοποιήσω τόσα πολλά που θα στηρίξουν ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Σίγουρα δεν θα τα κατάφερνα εάν ο Αντρέας δεν είχε αυτή την επιθυμία για όλους εμάς που ταλαιπωρηθήκαμε.
Όλοι αυτοί που μας στηρίζουν δεν θα πάψουν να λένε ΜΠΡΑΒΟ και «συνεχίστε την προσπάθεια σας».
Προσωπικά, όταν έκανα την κίνηση να έρθω στο «Χαμόγελο του Παιδιού» τηλεφώνησα μόνη μου για να ζητήσω βοήθεια όπως και έγινε. Μια αξιολάτρευτη γυναίκα μου μίλησε και ζήτησα βοήθεια για μένα και για την οικογένειά μου. Από εκείνη την ημέρα εντάχθηκα κι εγώ στη νέα οικογένεια του Αντρέα. Όλοι με καλοδέχτηκαν και από τότε κάθε μέρα είναι ξεχωριστή. Το «Χαμόγελο» είναι το σπίτι μου και οι άνθρωποί του είναι αυτοί που με στηρίζουν και με βοηθούν. Η 9η Νοεμβρίου είναι ημέρα γιορτής, χαμόγελου και αξίζει πολλά. Σωστά λοιπόν είναι Παγκόσμια μέρα, γιατί είναι πραγματοποίηση του ονείρου του μικρού μας φίλου Αντρέα.
Σας ευχαριστώ»
Μ. (17 ετών) , από σπίτι του Συλλόγου ” Το Χαμόγελο του Παιδιού”
Smile tip: Μπορείτε και εσείς να μας δώσετε τη δική σας ευχή για αυτή τη σημαντική ημέρα της 9ης Νοεμβρίου για ” Το Χαμόγελο του Παιδιού” μέσω του youshare http://www.yousmile.gr/youshare ή μέσω του fb.com/yousmile.gr
