Πριν από λίγες μέρες με αφορμή την εικόνα που βλέπετε, μία φίλη και πιστή αναγνώστρια μου έστειλε το εξής σχόλιο:
“Πάντως, Κατερίνα, ξέρεις τι έχω παρατηρήσει ? ότι με κάποιους ανθρώπους συνεννοούμαστε στο λεπτό και με ματιές (γιατί έκανα αυτό που έκανα, γιατί ένιωσα αυτό που ένιωσα) και με κάποιους άλλους χρειάζεται να εξηγείς επ’ άπειρο …. γιατί επί της ουσίας δεν μπορούν να σε καταλάβουν … αλλά που οφείλεται ; στο ότι δεν σε συμπαθούν ή στο ότι δεν μπορούν οι ίδιοι να καταλάβουν κάτι διαφορετικό από τον εαυτό τους ;
Προκειμένου να πάρουμε μία απάντηση, απολυμάνθηκα στην ψυχολόγο-συνεργάτιδα του The K-magazine, Σοφία Τσιώρη, κι ιδού η απάντησή της:
Το παπούτσι που ταιριάζει στον έναν, είναι στενό σε έναν άλλο. Δεν υπάρχει συνταγή για τη ζωή που να ταιριάζει σε όλες τις περιπτώσεις.
Karl Jung, 1875-1961, Ελβετός ψυχίατρος
Το μυστικό για να ζω χωρίς απόρριψη και χωρίς αιδώ σε έναν κόσμο όπου ήμουν διαφορετικός από οποιονδήποτε άλλον, ήταν να είμαι τελείως αδιάφορος για αυτήν τη διαφορετικότητα.
Al Capp, 1909-1979, Αμερικανός γελοιογράφος & σκιτσογράφος
Όλοι οι άνθρωποι κουβαλούν πάνω τους μία ιστορία. Την ιστορία αυτή την αποτελούν ο τόπος καταγωγής μας, το κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε, η οικογένειά μας, το σχολείο μας, οι εμπειρίες μας , οι άνθρωποι που συναναστραφήκαμε , οι επιλογές μας ακόμα και το βιολογικό μας υπόβαθρο. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο διαφορετικές θα είναι αυτές οι ιστορίες. Σκεφτείτε πόσο διαφορετικοί είμαστε μεταξύ μας, ο καθένας μας φέρει κάτι ξεχωριστό, κάτι που σίγουρα δεν είναι ίδιο ούτε σε έναν ακόμα άνθρωπο. Συνεπώς, η διαφορετικότητα είναι κάτι που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο είδος αλλά ταυτόχρονα προκαλεί και μεγάλη αντίδραση στους ανθρώπους. Γιατί? Δύο λέξεις, αποδοχή και απόρριψη. Κάποιοι έχουν μεγαλώσει σε πλαίσια που ενθαρρύνονταν η διαφορετικότητα και κάποιοι σε πιο κλειστά πλαίσια που «το διαφορετικό» τρόμαζε και συνεπώς γινόταν απορριπτέο.
Συμβαίνει όντως πολλές φορές να γνωρίζουμε κάποιον για πρώτη φορά και να νιώθουμε «χημεία», ότι αμέσως επικοινωνήσαμε μαζί του. Ακόμα και ο τρόπος που μιλάει ή κάνει χιούμορ να μας θυμίζει ένα κομμάτι του εαυτού μας και να νιώθουμε ότι τον ξέρουμε!
Ίσως λοιπόν σε αυτή την περίπτωση κάποια κομμάτια της ιστορίας που κουβαλά ο καθένας να έχει κοινά στοιχεία και ομοιότητες με την ιστορία κάποιου άλλου. Μην ξεχνάτε ότι η ιστορία αυτή διαμορφώνει έναν τρόπο σκέψης που στην παραπάνω περίπτωση μπορεί να είναι παρόμοιος. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που γνωρίζουμε ανθρώπους που μας τρομάζουν, που μας μεταφέρουν «αρνητική ενέργεια» , ή που νιώθουμε ότι δεν μπορούμε σε καμμία περίπτωση να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έρχεται στο προσκήνιο η απόρριψη της διαφορετικότητας , ταυτόχρονα και από τις δύο πλευρές.
Και αυτό γιατί συμβαίνει;
Γιατί ίσως οι ιστορίες μας είναι πολύ διαφορετικές, γιατί ίσως ένα κομμάτι του εαυτού μας τρομάζει με την διαφορετικότητα του άλλου. Συνεπώς δεν έχει να κάνει με την συμπάθεια ή την αντιπάθεια αλλά με το πόσο ο καθένας έχει χώρο μέσα του για να κατανοήσει την διαφορετικότητα. Και για τις περιπτώσεις που αναρωτιέστε για τους εαυτούς σας, αν σας συμπαθούν ή όχι ή αν δέχονται την διαφορετικότητά σας , σκεφτείτε για ένα λεπτό αν κι εσείς οι ίδιοι νιώσατε μια μικρή ανασφάλεια με την διαφορετικότητά σας και αυτό συνεπώς σας έκανε να σκεφτείτε αν σας απέρριψε ο συνομιλητής σας. Μην ξεχνάτε ποτέ ότι η υποστήριξη της διαφορετικότητάς μας απαιτεί πρωτίστως την αποδοχή του εαυτού μας!
Περισσότερες πληροφορίες για τη Σοφία Τσιώρη, πατήστε εδώ
