Αυτή τη φορά λέω να κάνω ένα zapping στην ελληνική τηλεόραση, έτσι βρε παιδί μου, για να δω τι παίζει!
Λέω να ξεκινήσω με τα κανάλια που επιλέγουν από το πρωί ως το βράδυ να βγάλουν τους βουλευτές στα παράθυρα και τους αφήνουν εκεί να χτυπιούνται για ώρες, κλίνοντας το ρήμα «κλέβω» σε όλους τους χρόνους και σε όλες τις εγκλίσεις, μα τηρώντας ευλαβικά το β’ πρόσωπο, και ποτέ μα ποτέ το α’ για προφανείς λόγους! Αλήθεια, πόσο κλισέ είναι η εικόνα των πολιτικών που βγαίνουν στα παράθυρα και τσακώνονται, όπως ακριβώς έβγαιναν στα παράθυρα και οι νοικοκυρές της παλιάς εποχής και τσακώνοντας για τη μπουγάδα…
Μπα, θ’ αλλάξω κανάλι! Τώρα βλέπω τη Ναζλί στην οθόνη μου (σίγουρα θα τη θυμάστε! Αυτή ήταν η αρχή του «κακού»!) με νέα coup, αλλά προς Θεού, πάντα με την ίδια κλαίουσα διάθεση ( ε, μην αλλάξουμε και τελείως και δε γνωριζόμαστε!) Φυσικά, κάθε πρωταγωνίστρια τουρκικού σίριαλ που σέβεται και εκτιμά τον εαυτό της οφείλει να κλαίει, να κλαίει… σε κάθε σκηνή, σε κάθε τρέιλερ, γιατί σ’ αυτά τα σίριαλ το δάκρυ ρέει άφθονο, καθώς κάπου εκεί βρίσκεται ένας Τούρκος μεγιστάνας που τις παρατάει για κάποια άλλη… Ααα, θα ξαναλλάξω κανάλι γιατί πάλι βαρέθηκα!
Να τη και η αποθέωση της μαγειρικής! Διότι, σου λένε οι καναλάρχες, είτε το θέλεις είτε όχι, θα μάθεις να μαγειρεύεις, ανεπρόκοπη! Ώρες – ώρες πιστεύω ότι οι απανταχού γιαγιάδες συνωμότησαν με το σύμπαν και βρήκαν έναν τρόπο για να μάθουν επιτέλους οι νέοι να μαγειρεύουν! Απ’ την άλλη αναρωτιέμαι αν αυτές οι εκπομπές δίνουν λύσεις σε νοικοκυρές σε απόγνωση ή απλώς κάνουν τα στομαχάκια των παιδιών που λιποθυμούν από την πείνα στο σχολείο, να γουργουρίζουν περισσότερο.
Πάντως, όπως και να’ χει θεωρώ ότι λείπουν πολλά πλέον από την ελληνική τηλεόραση. Οκ συμφωνούμε όλοι ότι επιτέλους κόπηκαν εκπομπές/ σίριαλ απαράδεκτου καλλιτεχνικού αποτελέσματος, όμως επειδή μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά, υπάρχουν κάποιες εκπομπές που θα έπρεπε να υφίστανται ακόμη.
Η καλή μυθοπλασία, τα παρεΐστικα τηλεπαιχνίδια, οι σατιρικές εκπομπές, οι εκπομπές με ταξιδιωτικό περιεχόμενο και πλείστες άλλες τηλεοπτικές επιλογές επιμορφωτικού χαρακτήρα λείπουν πλέον από την καθημερινότητά μας, και μιας και οι έξοδοι περιορίζονται ολοένα και περισσότερο, η τηλεόραση γίνεται ίσως το οικονομικότερο και πρακτικότερο μέσο διασκέδασης.
