Το συγκεκριμένο σύνδρομο αν και είναι αποδεκτό από μεγάλο αριθμό επαγγελματιών ψυχικής υγείας δεν συγκαταλέγεται στον επίσημο κατάλογο ψυχικών διαταραχών. Τι είναι λοιπόν το σύνδρομο του Πήτερ Παν; Ο διάσημος και αγαπητός ήρωας κινουμένων σχεδίων είχε ένα χαρακτηριστικό που πολλοί ζηλεύουν και κάποιοι επιδιώκουν να το υιοθετήσουν: δεν μεγαλώνει ποτέ.
Ας δούμε καλύτερα περιγραφικά τα χαρακτηριστικά αυτών των ατόμων. Ο Κώστας ,31 χρονών, μορφωμένος με πτυχίο και μεταπτυχιακό, ζει ακόμη με τους γονείς του, που και που δουλεύει part-time με συχνά διαλείμματα κατά τα οποία η μαμά και ο μπαμπάς τον ‘‘στηρίζουν’’ δίνοντάς του το χαρτζηλίκι του ενώ είναι καλυμμένος και με το ενοίκιο που παίρνει από το διαμερισματάκι της γιαγιάς του. Οι σχέσεις του είναι ανούσιες, επιφανειακές, παίρνει αυτό που θέλει χωρίς να μοιράζεται όπως ακριβώς θα έκανε ένας έφηβος ο οποίος θέλει να γνωρίσει πολλές γυναίκες και να αποκτήσει εμπειρία. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να παντρευτεί, ιδιαίτερα αν τον παροτρύνει η μαμά αλλά η ζωή για τη σύζυγό του θα είναι ένα μαρτύριο, αφού αρνείται πεισματικά να ωριμάσει, να αναλάβει ευθύνες, απλά να ‘‘μεγαλώσει’’.
Το αντίστοιχο σύνδρομο για τις γυναίκες είναι κάπως έτσι: Η Μαρία τελείωσε το λύκειο, πέρασε σε μία σχολή μακριά από την πόλη της όπου έζησε μία ονειρεμένη φοιτητική ζωή. Στη ζωή της δεν έχει ούτε μισό ένσημο ενώ αλλάζει γενικά τις δουλειές που πάει συστημένη σαν τα πουκάμισα, κλαψουρίζοντας ότι κανένας δεν την καταλαβαίνει και ότι όλοι την πιέζουν πολύ. Τον προστατευτικό και γαλαντόμο μπαμπά διαδέχεται ο έρημος σύζυγος ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να κάνει ακόμη και δύο δουλειές για να ικανοποιήσει όλα τα καπρίτσια της χαριτωμένης συζύγου η οποία αμφιταλαντεύεται κάπου μεταξύ εμπορικού κέντρου και κομμωτηρίου. Το φαγητό το φέρνει η μαμά ή πεθερά, το παιδί είναι στον παιδικό και το σπίτι το καθαρίζει η συμπαθής αλλοδαπή.
Ωριμότητα μηδέν, προβλήματα που σχετίζονται αμιγώς με τα συζυγικά προβλήματα της Μαρίας και την ανεργία που πλήττει τους ηθοποιούς με την έλευση των τούρκικων σήριαλ.
Πώς όμως καλλιεργείται αυτό το σύνδρομο;
Δύο είδη ακραίων συμπεριφορών οδηγούν σε ενήλικες που δεν έχουν μεγαλώσει ποτέ. Από τη μία οι γονείς οι οποίοι καλομαθαίνουν τα παιδιά τους, χαρίζοντάς τους χωρίς δεύτερη σκέψη τα πάντα, υλικά και συναισθηματικά για να σταματήσουν να αισθάνονται τύψεις για τις ατελείωτες ώρες που ξοδεύουν μακριά από το σπίτι. Σε κανένα παιδί δεν πρέπει να παρέχονται τα πάντα αδιαπραγμάτευτα όσο άνετα οικονομικά και να είναι η οικογένεια, όσο ασήμαντα και αν φαίνονται στους γονείς. Οι γονείς κάθε επιθυμία των παιδιών τους πρέπει να την μεταμορφώνουν σε στόχο: ‘‘Εάν κάνεις/καταφέρεις αυτό…τότε’’.
Έτσι το “παιδί” μπαίνει στη λογική της πραγματικής ζωής που τίποτα δεν χαρίζεται σε κανέναν.
Από την άλλη, η έτερη ακρότητα αναφέρεται στους υπερπροστατευτικούς γονείς που στην ανησυχία τους να κρατήσουν αμόλυντο και άσπιλο το παιδί τους το καταπιέζουν και δεν το αφήνουν να ωριμάσει, να μεγαλώσει, να αναπτυχθεί χωρίς να έχει το ίδιο την εμπειρία των λαθών : αφού για όλα φροντίζει η μαμά/ο μπαμπάς.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο εκ πρώτης όψεως χαριτωμένος Πήτερ Παν που είναι η ψυχή της παρέας και το αιώνιο ανέμελο νιάτο είναι για τους κοντινούς του ένα παιδί που θέλει συνεχώς ντάντεμα χωρίς να μεγαλώνει ποτέ! Δεν ακούγεται σαν εφιάλτης;
