Η άθληση, η σωματική δύναμη κι ο,τι έχει να κάνει με αυτή αναλύονται σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια κι ένας πολύ βασικός λόγος πίσω από αυτό είναι η μεγάλη ζήτηση από την πλευρά του κόσμου. Πολλοί επιστήμονες έχουν στρέψει πλέον τις έρευνές τους στο πιο αθλητικό κομμάτι της μελέτης του ανθρώπινου οργανισμού για να δώσουν φως σε θέματα που θα βοηθήσουν, όχι μόνο όσους ασχολούνται επαγγελματικά με τον αθλητισμό, αλλά και καθημερινούς ανθρώπους, που απλά αγαπούν την άσκηση.
Μία νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Science Advances, μελέτησε κάποιους από τους πιο δύσκολους αθλητικούς διαγωνισμούς και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, ανεξάρτητα από τη δραστηριότητα που έκαναν, όλοι είχαν ένα μεταβολικό όριο, δηλαδή είχαν ένα μέγιστο όριο σωματικής κόπωσης που μπορεί να αντέξει ο οργανισμός μακροπρόθεσμα.
Όταν κάποιος κάνει μία φυσική δραστηριότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα, καίει τις θερμίδες σε έναν ρυθμό 2,5 φορές μεγαλύτερο από τον μεταβολικό ρυθμό ηρεμίας, γεγονός που ίσχυε ακόμα και στους πιο γυμνασμένους συμμετέχοντες.
Αν, όμως, κάποιος περάσει αυτό το μεταβολικό όριο, το σώμα αρχίζει να διασπά τους ιστούς του για να καλύψει την έλλειψη θερμίδων που δημιουργείται από την επιτάχυνση του μεταβολικού ρυθμού.
Οι υπεύθυνοι της έρευνας, Herman Pontzer και John Speakman, φέρνουν σα μία πιθανή εξήγηση για αυτό που συμβαίνει την ικανότητα του πεπτικού συστήματος να διασπά το φαγητό, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει ένα όριο στο πόσες θερμίδες μπορεί να απορροφήσει αποτελεσματικά ο οργανισμός κάθε μέρα.
Η Caitlyn Thurber, μία από τις συγγραφείς της έρευνας, ανέλυσε, μάλιστα, δείγματα ούρων αθλητών μετά από 20 εβδομάδες συμμετοχών σε μαραθώνες και κατέληξε στο ότι ο οργανισμός επιβράδυνε τον μεταβολισμό του για να μείνει στα όρια που έπρεπε να βρίσκεται.
