από τη Ναταλία Αργυράκη-Δημοσιογράφο
Σας έχω νέα: Η εποχή των βρικολάκων πέρασε. Εσείς, οι παλιότεροι αναγνώστες του red studio ίσως να θυμάστε την “βρικολακίστικη” εμμονή μου, που σε ένα μικρότερο βαθμό διατηρείται ακόμη (!), αλλά και τους αγαπημένους παραμυθένιους μου ήρωες, εξαιτίας των οποίων δεν ήθελα να μεγαλώσω. Αρκετή δίψα για αίμα είδα, και αρκετά love stories ανάμεσα σε θνητές και βαμπίρ, και αρκετές μάχες για την επιβίωση. “Παραμύθια” ήταν κι αυτά. Αλλά όχι κλασικά παραμύθια. Πώς θα μπορούσα, λοιπόν, να μην γοητευτώ από μία σειρά που φέρνει στην επιφάνεια τους κλασικούς ήρωες των παραμυθιών που όλοι έχουμε αγαπήσει (από τη Σταχτοπούτα μέχρι τον Χάνσελ & τη Γκρέτελ) -περισσότερο ή λιγότερο- και παράλληλα, τα σύγχρονα alter ego τους;
Τι εννοώ; Επειδή δεν μεγάλωσα σε ροζ συννεφάκι, αλλά σε μια πολύχρωμη πραγματικότητα, δεν θα με έλκυε να παρακολουθήσω απλά μια κλασική παραμυθένια ιστορία με αναμενόμενο happy end -εξάλλου δεν πιστεύω πια στη νίκη του καλού επί του κακού, όλα έχουν τις ίδιες πιθανότητες να συμβούν. Εδώ, λοιπόν, το κακό έχει έντονη, δυναμική παρουσία και τις περισσότερες φορές κατατροπώνει το καλό, έτσι απλά.
Άρα, ενώ τη μια στιγμή αφήνεσαι να ταυτιστείς με την Χιονάτη που περιμένει τον γοητευτικό πρίγκιπά της, την ακριβώς επόμενη προσγειώνεσαι σε μία πραγματικότητα (του σήμερα) όπου αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν γνωρίζονται καν, έχουν διαφορετικές ζωές και έχουν κάνει εντελώς διαφορετικές επιλογές. Μόνο ο 10χρονος Henry πιστεύει ακράδαντα ότι όλοι όσοι ζουν στο Storybrooke (εκεί διαδραματίζονται οι ιστορίες) είναι οι ίδιοι ήρωες των παραμυθιών, που λόγω της κατάρας της Κακιάς Μάγισσας δεν θυμούνται ποιοι είναι ή ποιοι…ήταν στην προηγούμενη ζωή τους. Χμμμ. Πεπεισμένος ότι την κατάρα θα σπάσει η μητέρα του, Emma που τον έδωσε για υιοθεσία πριν από δέκα χρόνια, φέρνει για πρώτη φορά ένα ξένο άτομο στην πόλη.
* η Ναταλία Αργυράκη ειναι δημοσιογράφος στο περιοδικό ΟΚ και έχει το δικό της blog το the-red-studio.blogspot από το οποίο αναδημοσιεύουμε το κείμενο
Πηγή: http://the-red-studio.blogspot.gr
