Αν και δεν ανήκω στο target group των αναγνωστριών σας, λόγω ηλικίας, παρόλα αυτά σας διαβάζω καθημερινά… Θεώρησα σωστό να σας στείλω μία ιστορία που βίωσα, ως “μάρτυρας” σε μία σκηνή σε γνωστό σούπερ μάρκετ, απόδειξη της έλλεψης αρχών, σεβασμού στις μέρες μας…
“Βρέθηκα σε ένα σούπερ μάρκετ-μεγάλης αλυσίδας-Βορείων Προαστείων, όπου κυκλοφορεί “πολύ δήθεν κόσμος”, ο οποίος , όμως, δεν έχει κατανοήσει ότι πρέπει να σεβόμαστε τον συνάνθρωπό μας , σε όποια κοινωνική θέση κι αν βρίσκεται. Γιατί δυστυχώς η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και κοινωνική (κι αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο). Βέβαια, αν υπήρχε η κατάλληλη παιδεία, ίσως να αποφεύγαμε καταστάσεις σαν τη σημερινή….χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα γνώσεις και διπλώματα, ντοκτορά, αλλά παιδεία με την έννοια της “ανατροφής”.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Μία κομψή κυρία-γύρω στα 50- βρίσκεται στα λαχανικά του σούπερ μάρκετ και τοποθετεί τις 5 ντομάτες της στο καλάθι της, καθώς “βαριέται”, αδιαφορεί, θεωρεί υποτιμητικό(!) να μπει στον κόπο να χρησιμοποιήσει σακούλα… Με τον ίδιο τρ΄ππο, τις ακουμπάει και πάνω στη ζυγαριά και η υπάλληλος που τις ζυγίζει, το δέχεται αγόγγυστα… παιρνοντας τις ντομάτες και βάζοντάς τες η ίδια σε σακούλα, και με περίσσεια ευγένεια λέει και “ευχαριστώ” στην πελάτισσα…
Εγώ δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ και σχολιάζω “αν είναι δυνατόν!” και η υπάλληλος κοιτώντας με απελπισμένο βλέμμα, απαντάει στωικά “κυρία μου, αυτό είναι το λιγότερο που έχουν δει τα ματια μου εδω….” Φυσικά δεν είχε παρει μόνο ντομάτες, οπότε η υπάλληλος έπρεπε να βάλει μία σειρά από λαχανικά και φρούτα σε τάξη, να τα ξεχωρίσει για να τα ζυγίσει… Η εν λόγω πελάτισσα δεν ασχολήθηκε καν… αφησε το καλάθι της κι άφησε την κοπέλα “να κάνει τη δουλειά της” αδιαφορώντας για τα σχόλια των υπόλοιπων πελατών που περίμεναν στη ουρά και καθυστερούσαν λόγω της αδιαφορίας και αγένειάς της….
Δυστυχώς δεν είναι μοναδική περίπτωση αυτή η κυρία, καθώς τέτοιου είδους περιστατικά συναντάς παντού… Το θέμα είναι ότι αν δεν αλλάξουμε εμείς, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στη χώρα μας και θα πάμε “κατά διαόλου”
Γιατί ο σεβασμός προς τον συνάνθρωπό μας, κάνοντας τα αυτονόητα είναι μέρος της “αγωγής” που λείπει, δυστυχώς, στην καθημερινότητά μας… και μας έφτασε εκεί που φτάσαμε…
Σας ευχαριστώ για το χρόνο και τον “χώρο” σας
