Ειλικρινά δεν ξέρω τι είναι πιο λογικό να κάνεις την τελευταία μέρα του χρόνου, να κάνεις απολογισμό της χρονιάς που φεύγει ή να θέσεις στόχους για εκείνη που θα σου χτυπήσει την πόρτα τα μεσάνυχτα; Μήπως είναι καλύτερα να φτιάξεις μία σπιτική βασιλόπιτα και να ελπίζεις για το καλύτερο;
Να σας πω την αλήθεια κάθε χρόνο την ίδια απορία έχω. Αλλά αν πρέπει “οπωσδήποτε” να κάνω έναν απολογισμό και να κρατήσω «πράγματα» από την χρονιά που φεύγει, θα το κάνω και θα κρατήσω ότι με έκανε να χαμογελάσω και να κλάψω από χαρά.
Θα ξεκινήσω λοιπόν κρατώντας τα γέλια των φίλων μου από την περασμένη πρωτοχρονιά και τις ευχές που κάθε χρόνο μπλέκονται μαζί με εκείνες τις γιορτής μου και εκείνες για “καλή χρονιά” . Θα κρατήσω όλες τις βραδιές μαζί τους, σαν φυλακτό, γιατί είναι από τις πιο όμορφες και τις πιο δυνατές, μαζί με τις αγκαλιές τους και τα χαμογέλα τους. Θα συνεχίσω στο Φλεβάρη και στις υπέροχες βραδιές με τη φωνή της Νατάσσας να μας μαγεύει και να μας ταξιδεύει. Την γέννηση του πιο όμορφου και έξυπνου μωρού δύο αγαπημένων φίλων μου, το Μάρτη. Μία βραδιά του Απρίλη που ακόμα σκέπτομαι ,τι θα άλλαζα , τη μίνι κρίση των γενεθλίων μου κάθε Μάιο (και κάθε Μάιο, έτσι για πρόβα μέχρι τα 30).
Το καλοκαίρι που πάντα καταφέρνω να δω τις αγάπες τις ζωής μου – τους γονείς μου, περισσότερο και να τσακωθώ και να τα ξαναβρώ μαζί τους όπως όλα τα παιδιά ,αλλά και να ηρεμήσω. Φέτος όμως το καλοκαίρι, εκτός από την αφόρητη ζέστη του, μου έφερε το The K-magazine όποτε έχω να το κρατήσω για έναν ακόμα λόγο.
Τις αρχές του φθινοπώρου και τη χαρά του να βλέπεις ανθρώπους που αγαπιούνται, να παντρεύονται και να είναι ευτυχισμένοι! Τον Νοέμβριο, που μου θύμισε πολλά και με πήγε πίσω σε μέρη και ανθρώπους που αγαπώ, μετά από πολύ καιρό! Τέλος κρατώ αυτό τον μήνα που είναι ο τελευταίος και που όλα του τα φωτάκια εύχομαι να λάμπουν όλο το χρόνο στις ζωές όσων αγαπώ και είναι δίπλα μου, γιατί χωρίς εκείνους ο χρόνος που πέρασε δεν θα ήταν ο ίδιος.
Αλλά τώρα που το κοιτώ καλύτερα το κείμενο, ο απολογισμός μου είναι ονόματα, από των γονιών μου και του αδελφού μέχρι των φίλων μου και ενός μπόμπιρα που γνώρισα. Τελικά ο απολογισμός αν βγάλεις ότι σε πόνεσε και σε πίκρανε δεν είναι δύσκολος. Αλλά αυτός δεν είναι ο σκοπός του; Να κρατήσεις ότι σε έκανε να χαρείς και να χαμογελάσεις. Εξάλλου ότι μας πόνεσε δεν έχει νόημα να το γράψουμε γιατί πότε δεν φεύγει πραγματικά από μέσα μας.
Σας εύχομαι λοιπόν ο νέος χρόνος να σας βρει όπως ακριβώς θέλετε και αν δεν τα καταφέρετε… μην ανησυχείτε! Eχετε μία ολόκληρη χρονιά για να γίνουν οι στόχοι και τα όνειρα σας πραγματικότητα! Καλή χρονιά με υγεία και αγάπη!!
Για τη νεα χρονια σας κανω ενα μεγαλο δωρο, τον απολογισμο του αγαπημενου μου φιλου, Χρηστου Παπαμιχαλη, μέσα απο μουσικες που λατρευουμε και χαρη σε εκεινον δεν θα ακουγαμε ποτε!! Σε ευχαριστω πολυ πολυ Χρηστο!! Απολαυστε το !!!
http://knightsnight.podbean.com/2012/12/29/soundtrack-013e28-a-year-in-an-hour/
Λίνα
