Προτού συνεχίσω, να ξεκαθαρίσω κάτι. Δε θα υποκριθώ πως “όλα πήγαν καλώς” αυτή τη χρονιά. Για σχεδόν κανέναν δεν “πήγαν καλώς”.
Παλεύοντας όλο το χρόνο με έναν αόρατο εχθρό, ένας χείμαρρος έπνιγε τον καθέναν από εμάς. Όποια λέξη κι αν διάλεγε κανείς – “φόβος”, “πένθος”, “αγωνία” ή “οργή” – η ορμή του ήταν ίδια για όλους.
Όπως όλοι μας έτσι κι εγώ ένιωσα στερήσεις. Θα το πω: ευτυχώς όχι σε επίπεδο υγείας, τουλάχιστον όχι σωματικής. Αλλά η “απαγόρευση” της αγκαλιάς, του φιλιού, του “ήρθα να σας δω” μου έκατσαν βαριά. Δεν ήταν λίγες φορές που είπα μέσα μου “δεν το αντέχω άλλο αυτό”.
Guess what, 2020… Σε νίκησα κι εσένα! Και γελάω απολαμβάνοντας τη νίκη μου! Τι, δεν το διαπιστώνεις πάν από τη μάσκα μου;
Όσες φορές πήγα να ξεστομίσω “δεν το αντέχω άλλο αυτό” άλλες τόσες φώναξα “όχι, ρε, δε θα με νικήσεις εσύ” –μετά το “ρε” έβαζα και τη διαχρονική βρισιά του Samuel L. Jackson! Και στάθηκα όρθια. Και είχα ανοιχτά τα αυτιά μου για να ακούω τις αγωνίες των γύρω μου. Και φρόντισα να είμαι κοντά στους ανθρώπους που αγαπώ, έστω κι από απόσταση, χωρίς να μπορώ για την ώρα να ανοίξω, εκτός από τα αυτιά μου, και τα χέρια μου για μία αγκαλιά.
Οπότε, δε θα είμαι αχάριστη. Ήμουν τυχερή φέτος.
Ήμουν τυχερή γιατί όσοι αγαπώ είναι καλά στην υγεία τους.
Ήμουν τυχερή γιατί μπορούσα να έχω μία ιδέα καθημερινότητας όταν άλλοι λαχταρούσαν να επιστρέψουν στη δουλειά τους και πάλι.
Ήμουν τυχερή γιατί όταν τα πράγματα ηρέμησαν, κατάφερα να κάνω ένα ταξίδι που λαχταρούσα και να ανατρέχω σε στιγμές ευτυχίας ακόμη κι αυτήν την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές.
Ήμουν τυχερή γιατί συνειδητοποίησα πως είμαι πιο δυνατή από όσο νομίζω – και θέλω να νομίζω πως το απέδειξα.
Το να νιώσεις αδύναμος κάποια στιγμή είναι ανθρώπινο. Και κανείς δε μπορεί να σε καταδικάσει για αυτό. Αν, όμως, πιστεύεις πως αυτό το χρόνο τον αποχαιρετάς με έναν “χαιρετισμό” και ένα “Checkmate, m°!#3rf#Ck@!”τότε είσαι κι εσύ τυχερός.
Αφήνοντας πίσω μας αυτό το χρόνο, κοιτάω πίσω και βλέπω πως… τα είχα όλα. Και κυρίως είχα την αγάπη της οικογένειάς μου, μιας οικογένειας που με δάκρυα χαράς στα μάτια βλέπω πως αυτή σταδιακά μεγαλώνει.
Σε ευχαριστώ, λοιπόν, 2020, που με έκανες ακόμη πιο πεισματάρα! Δε θα σε απογοητεύσω! Μοίρα, τα λέμε το 2021 με νέες ελπίδες και νέα όνειρα!
Καλή χρονιά σε όλους σας, με Υγεία, Τύχη και τόση Αγάπη όση είχα την Ευλογία να λάβω εγώ και φέτος! Εύχομαι η Νέα Χρονιά να μας βρει Αγκαλιασμένους σφιχτά και με τις μάσκες να πιάνουν σκώρους από την αχρηστία!
Y.Γ.: Ευχαριστώ κι εσάς, φίλοι του The K-Magazine που και φέτος, έστω και με όλες τις δυσκολίες, μου κάνατε συντροφιά και με τιμήσατε με το χρόνο σας για τις γραμμές μου! Κι ευχαριστώ την ομάδα του The K-Magazine και βεβαίως τη “μαμά” του, την Κατερίνα (Μαντά) που για άλλη μία φορά με εμπιστεύθηκε στο μεγάλωμα του “παιδιού” της!
Photo credits: @chaurasia / unsplash
