Για μία και μοναδική βραδιά, αυτό το Σάββατο 3 Μαϊου, γίνεται το αντάμωμα που κανείς δεν φανταζόταν πως θα συμβεί! Όσοι το ζήσαμε στην Αθήνα 11 και 12 Απριλίου, να είστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να το ξεχάσουμε ΠΟΤΕ!
Η Umicah μεταφέρεται στο Principal Club Theater (Μύλος – Πολυχώρος Τέχνης και Πολιτισμού). Συγκεκριμένα, ο B.D.Foxmoor θα παρουσιάσει τους: XRAY (Νικήτα Κλιντ), ΒΑΒΥΛΩΝΑ με το αρχικό σχήμα, Οδυσσέα (Razastarr), Brigada και φυσικά τη δύναμη… Sadahzinia!
Πάρτε μια γεύση από το V-inlove για την πρώτη βραδιά της Αθήνας. Όσοι είστε στη Θεσσαλονίκη… μην το χάσετε… θα χάσετε…
Είμαι εδώ ρε σου λέω είμαι εδώ!
Από προχτές το πρωί που γύρισα δε βρίσκω λόγια να περιγράψω αυτό που έζησα. Δε θέλω να το παίξω δημοσιογράφος και να γράψω κάτι τυπικό, δε θέλω να γράψω άλλη μια “κριτική” που θα εκθειάζει αυτό που συνέβη στο Stage Volume 1 την Παρασκευή το βράδυ… Το μήνυμα που δόθηκε από τα 1500 άτομα που ήμαστε εκεί ήταν ένα: το ελληνικό hip hop είναι εδώ ρε και θα συνεχίσει να είναι όπως του αξίζει!
Ήταν μια βραδιά μαγική, μια βραδιά απόλυτης έκστασης, μια βραδιά απόλυτης συγκίνησης, μια βραδιά απόλυτα θετικής ενέργειας… Έσβησα 15 χρόνια από την πλάτη μου και ζούσα πάλι την εφηβεία μου… Χωρίς να το σκεφτώ, έγινα ένα με όλη αυτή τη “μαγεία”… Για τους Active Member ήταν το καλύτερο ξεκίνημα στην καινούρια εποχή τους… αντάμωσαν με τους φίλους του χθες κι ενώθηκαν σε ένα τρελό, μυστηριακό γλέντι… Κι όσοι το ζήσαμε είχαμε την επόμενη μέρα ένα “ανεξήγητο” χαμόγελο…
Χωρίς να θέλω να αδικήσω κάποιον, θα γράψω τις “δικές μου” στιγμές.. τη χαρά μου με τον BD Foxmoor και τον XRAY… για τα δυο αδέρφια που ήταν ξανά μαζί… τη συγκίνησή μου όταν είδα τον Παράφρων… το πόσο μου τρέλανε κάθε εγκεφαλικό κύτταρο ο Βέβηλος όταν ανέβηκε στο stage… το τραγούδι του Οδυσσέα για τον πατέρα του… την έκπληξη στην αδερφή του… πόσο τυχερή αισθάνομαι που το άκουσα… τη λατρεία μου στη Sadahzinia… κι όχι μόνο δική μου… (πιο δυνατό γυναικείο -ας μου επιτραπεί η φράση- fan club από γυναίκες για γυναίκα δεν έχω ξαναδεί… respect!) είναι η “κρυφή” δύναμη, το στήριγμα όλων… γι’αυτό την αγαπάμε και την αποθεώνουμε…
Last but not least… έτσι όπως είμαι στο χάσιμό μου, πέφτει με δύναμη ένας τύπος πάνω μου και μου σκάει και μια μπουνιά στο χέρι… με ακουμπάει στον ώμο, “συγγνώμη” μου λέει και τον βλέπω να πηγαίνει προς τη σκηνή… τον παίρνει το μάτι μου να χαιρετάει τη Sadahzinia και να ανεβαίνει στη σκηνή… Μέθυσος! Μετά τη σχετική πλάκα με τον BD Foxmoor για το πού ήταν πριν και αν ήρθε μόνος του, πάει πάλι πίσω και περιμένει να πει ένα τραγούδι στο κλείσιμο με τη Βαβυλώνα… Πριν ακόμα ξεκινήσει, πέφτει ένα μπουκάλι… Γιατί ρε φίλε; Εσύ είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν πριν 10 χρόνια ας πούμε; Γιατί αν είσαι, έχεις πρόβλημα. Όλοι αλλάζουμε και εξελισσόμαστε. Και να σου πω κάτι ακόμα; Ήθελε τρελή μαγκιά να έρθει και ήρθε, ενώ ήξερε ότι κάτι τύποι σαν εσένα θα πετάξουν κανένα μπουκάλι… και μπράβο του! Γιατί ως Μέθυσο τον γνωρίσαμε… κι ας τραγούδησε με την Πάολα. Αν σου έδιναν κι εσένα τα λεφτά ας έλεγες όχι για “ιδεολογικούς” λόγους… και μετά ας πέταγες το μπουκάλι. Εκεί μπορεί και να σε παραδεχόμουν, αν δε σε έλεγα γραφικό. Τώρα όχι. Τώρα πρέπει να τον χειροκροτήσεις. Και πολύ. Όπως κάναμε όλοι! “Μας βρήκε μπροστά της η παρακμή… Μια ραψωδία απ’τα τέρατα ξανά επί σκηνής…”
Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες… Η αντίδραση για το Μέθυσο ίσως να ήταν και αναμενόμενη… Αυτό που προσωπικά δε δέχομαι είναι όλοι αυτοί που βιάστηκαν να πουν ότι τα παιδιά εκμεταλλεύτηκαν τη δολοφονία του Killah P για να κάνουν ένα live και να βγάλουν λεφτά. Ξέρω πως χαλάω το post και μόνο που το γράφω, αλλά πρέπει. Πρέπει να τους πω ότι είναι το λιγότερο χυδαίοι. Πρέπει να τους πω ότι δεν αξίζει ούτε καν να ντρέπονται. Φασίστας δε γεννιέσαι, φασίστας γίνεσαι. Κι αν δεν έχουν καταφέρει τόσα χρόνια να καταλάβουν τι θέλουν να πουν όλοι αυτοί οι στίχοι, για ποιες ιδέες και για ποια προβλήματα μιλάνε, ας ακούσουν τα τραγούδια που τους αξίζουν κι ας αφήσουν εμάς να γλεντήσουμε όπως θέλουμε. Η οροφή άνοιξε και οι φωνές μας έφτασαν μέχρι τ’αστέρια… Ίσως και στον Παύλο που είχε τα γενέθλιά του μια μέρα πριν. “Για τ’αδέρφια που χαθήκανε νωρίς… δεν ξεχνάω κι εκδίκηση ζητάω”. Όχι με βία όμως. Ποτέ δεν είναι λύση. Δεν είμαστε ίδιοι…
Η νέα εποχή ξεκίνησε… Καλή αντάμωση στα όμορφα…
Αγάπη ρε!
Valiana
Περισσότερες πληροφορίες για την Βαλιάνα Κοσμά , εδώ
