Το 2012 θα το χαρακτήριζα σαν ένα συναισθηματικό rollercoaster.
Κάνοντας ένα νοερό flashback στη χρονιά που μας πέρασε (να φύγει και να μην ξαναγυρίσει), θυμάμαι στιγμές γέλιου, χαράς, ενθουσιασμού, αισιοδοξίας, επιτυχίας αλλά και άλλες στεναχώριας, άγχους, απαισιοδοξίας, αβεβαιότητας και αγωνίας για το μέλλον. Μια χρονιά σαν να λέμε ‘στην κόψη του ξυραφιού’.
Παρόλα αυτά πήρα, ένιωσα και έδωσα αγάπη σε κοντινά μου αλλά και νέα άτομα που ήρθαν στη ζωή μου και τη σημάδεψαν το καθένα με τον τρόπο του. Είχα την τύχη και την ευκαιρία να γνωρίσω και να συνεργαστώ με ανθρώπους γεμάτους έμπνευση και με τους οποίους μοιραστήκαμε μοναδικές εμπειρίες. Πέτυχα αρκετούς στόχους μου και μετέδωσα χαρά σε δικά μου πρόσωπα.
Συμμετείχα και συνεχίζω να συμμετέχω σε εθελοντικά προγράμματα, αντίκρισα τη δύναμη της ψυχής και πλέον νιώθω πιο ‘γεμάτη’ σαν άνθρωπος. Ωρίμασα περισσότερο και αντιμετωπίζω διαφορετικά τις καταστάσεις γύρω μου.
Βίωσα, όπως όλοι μας, τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, παρακολούθησα τα όσα συμβαίνουν καθημερινά, αγανάκτησα και ανησύχησα . Αισθάνθηκα σαν να μου έχουν ‘κόψει τα φτερά’ και αναρωτήθηκα άπειρες φορές πώς θα προχωρήσω παρακάτω και πώς θα πραγματοποιήσω τα όνειρά μου που φάνηκαν να ‘γκρεμίζονται’. Παράλληλα, διέκρινα ενίσχυση αλληλοβοήθειας του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό και αποδεικνύει την αυθεντικότητα και τη ζεστή καρδιά του Έλληνα.
Τελικά ο άνθρωπος ποτέ δεν παύει να ελπίζει και να αισιοδοξεί για το καλύτερο! Γι’αυτό και οι ευχές μου σε όλους θα είναι ολόψυχες: Βρείτε και δώστε αγάπη απλόχερα χωρίς ‘εκπτώσεις’, ονειρευτείτε, χαμογελάστε και αντλήστε δύναμη από τις απλές, καθημερινές στιγμές.
Α.Σ
