Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Όταν το μωρό μας “παίρνει φόρα”!

               Τα πρώτα βήματα του μωρού είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά ορόσημα της ανάπτυξής του, ακόμη κι αν η ειρωνεία είναι πως σύντομα θα αρχίσουμε τα “μη σκαρφαλώνεις εκεί!” ή “μα κάτσε να σε ντύσω επιτέλους!”! Όπως και να έχει, είναι ιδιαίτερα συγκινητικό να βλέπεις το παιδάκι σου να κάνει τα πρώτα του βήματα, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως μετά θα προσγειωθεί στο πωπουδάκι του και θα σε κοιτάει με ύφος “μα θέλω να εξερευνήσω τον κόσμο”. Ώρα, λοιπόν, να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα αυτό το στάδιο της ζωής του παιδιού μας.

               Συνήθως ένα παιδί θα ξεκινήσει να περπατάει μόνο του περίπου στην ηλικία των 12  μηνών. Εντούτοις, ας μην ξεχνάμε πως κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό και το “12 μηνών” δεν είναι γραμμένο σε πέτρα. Κάποια μωρά ξεκινούν να κάνουν τα πρώτα της βήματα όταν είναι περίπου 9 μηνών, ενώ άλλα θέλουν λίγο περισσότερο χρόνο έως ότου τελειοποιούν τη δεξιότητα όταν είναι 17 ή 18 μηνών. Στην αρχή θα παρατηρήσουμε να κάνουν βήματα με μία μεγάλη απόσταση ανάμεσα στα πόδια τους, ωστόσο η βάδιση βελτιώνεται όσο ενισχύεται η ισορροπία του σώματός τους.

               Κατά μέσο όρο το χρονοδιάγραμμα ώσπου ένα παιδί περπατήσει έχει ως εξής:

• 3-4 μηνών: προσπαθεί να σπρώξει τον κορμό του προς τα επάνω όταν είναι μπρούμυτα στο πάτωμα
• 6-7 μηνών: κάθεται χωρίς βοήθεια/στηρίγματα
• 6-9 μηνών: μπουσουλάει
• 9 μηνών: πιάνεται από έπιπλο ή τους γονείς του για να έρθει σε όρθια στάση
• 9-12 μηνών: περπατάει υποβοηθούμενο από τα έπιπλα
• 11-13 μηνών: περπατάει ανεξάρτητα

               Και πώς θα καταλάβουμε πότε είναι έτοιμο το παιδί μας να περπατήσει;

               Όπως με οποιοδήποτε στάδιο της ανάπτυξης του παιδιού, έτσι και για το περπάτημα έχουμε μερικά “σινιάλα”. Αυτά είναι:

• Πιάνονται (συνήθως) από έπιπλα και προσπαθούν να σταθούν όρθια
• Στέκονται για μερικά δευτερόλεπτα προτού πέσουν πάλι κάτω στο πάτωμα
• Βαδίζουν στηριζόμενα σε έπιπλα τα οποία λειτουργούν ως οδηγοί

               Όσο τα παιδιά μαθαίνουν πώς να περπατήσουν, είναι επίσης αναμενόμενες κάποιες αλλαγές στον ύπνο (πιο ανάστατος) καθώς και μία ήπια απόσπαση προσοχής.

               Εντούτοις, το σημαντικότερο προειδοποιητικό σήμα είναι η προσπάθεια των παιδιών να σταθούν αυτόνομα όρθια, καθώς ακριβώς μετά έρχεται η ανεξάρτητη βάδιση.

               Και πώς μπορούμε να βοηθήσουμε και να ενθαρρύνουμε το παιδί να περπατήσει;

               Η ανάπτυξη των παιδιών βασίζεται κυρίως στη μίμηση όσων λένε και κάνουν οι γύρω τους, όπως οι γονείς και τα άλλα παιδιά, όπως το μεγαλύτερο αδερφάκι τους. Σε ό,τι αφορά τη βάδιση, χρειάζονται λίγη παραπάνω υποστήριξη ώστε να τα ενθαρρύνουμε σε αυτό το νέο στάδιο. Το πιο κλασσικό tip είναι μία κυριολεκτική χείρα βοηθείας. Όταν τα παιδιά μας ξεκινούν να σηκώνονται, μπορούμε να τα πιάσουμε από το χέρι και να τα παρακινήσουμε να κάνουν μερικά βήματα. Για παράδειγμα, αν ξεκινήσανε να κάνουν μερικά βήματα δειλά δειλά κρατώντας μας από το χέρι, μπορούμε να κάνουμε μία σύντομη βόλτα ακόμη κι έξω από το σπίτι – όταν δουν πόσο διαφορετικός φαίνεται ο κόσμος όταν στέκονται όρθια και περπατούν, θα… πεισμώσουν για να γίνουν experts! Αλλά η βοήθεια μπορεί να έρθει και νωρίτερα: ακόμη κι από την ηλικία των 3 ή 4 μηνών μπορούμε να κρατήσουμε όρθιο το μωρό μας και να πατήσει σε μία σταθερή επιφάνεια. Τα μωρά θα κάνουν μία ανακλαστική κίνηση κλωτσιάς, η οποία είναι ενστικτώδης και θα τα βοηθήσει να δυναμώσουν τους μύες των ποδιών.

               Μία ακόμη ιδέα είναι τα παιχνίδια ώθησης, τα οποία έχουν τέσσερα σημεία στήριξης, κάνοντάς τα ιδιαίτερα σταθερά για να μπορούν τα παιδιά να σηκώνονται. Εναλλακτικά μπορούμε να αυτοσχεδιάσουμε – για παράδειγμα, μπορούμε να γυρίσουμε μία λεκάνη ανάποδα και να χρησιμοποιήσουμε αυτή ως παιχνίδι ώθησης. Ωστόσο, οι ειδικοί συνιστούν να αποφεύγουμε τις περπατούρες. Μπορεί να φαίνονται πρακτικές και να μας επιτρέπουν να κάνουμε και κάποιες δουλειές στο σπίτι, εντούτοις είναι ένοχες για ένα μεγάλο μέρος τραυματισμών στο κεφάλι ή τον αυχένα των παιδιών, καθώς μπορούν να “κολλήσουν” σε κάποιο σημείο του σπιτιού. Και βεβαίως είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες με ανοιχτές πόρτες και σκάλες. Είναι προτιμότερο να περιορίσουμε το παιδί στο πάρκο του ή το κρεβάτι του  (το οποίο πια πρέπει να είναι χαμηλωμένο) αν χρειαστεί να κάνουμε κάτι για λίγο μακριά από το παιδί, ενώ πρέπει να το επιτηρούμε συνεχώς όταν βρίσκεται στο στάδιο βελτίωσης μιας νέας δεξιότητας όπως, καλή ώρα, το περπάτημα.

               Και τι γίνεται με τα παπουτσάκια;

               Σε καταλαβαίνω, περιμένεις πώς και πώς να ορμήσεις στα μαγαζιά και να πάρεις κάθε είδους παπουτσάκι για να κάνει το μωρό σου τα πρώτα του βήματα με άνεση, ασφάλεια και (OK, ας το παραδεχθούμε!) στυλ! Παρ’ όλα αυτά, τα παπουτσάκια θα χρειαστούν όταν το παιδί αρχίσει να περπατάει έξω από το σπίτι. Όσο ακόμη προσπαθεί να περπατήσει, μπορεί να είναι ξυπόλυτο ή να φοράει καλτσάκια με αντιολισθητικό πάτο ώστε να νιώθει καλύτερα το πάτωμα.

               Τα πρώτα βήματα του μωρού μας είναι από τις στιγμές που περιμένουμε πώς και πώς, εντούτοις καλό είναι να θυμόμαστε πως κάθε μωράκι μεγαλώνει, αναπτύσσεται και προχωρά με το δικό του ρυθμό. Με λίγα λόγια, το ότι το μωρό μίας φίλης μας περπάτησε όταν ήταν, λόγου χάρη, δέκα μηνών, και το δικόν μας στην ίδια ηλικία μόλις άρχισε να μπουσουλάει, δε σημαίνει απαραίτητα πως κάτι συμβαίνει. Σε κάθε περίπτωση, όμως, αν ανησυχείτε για τα ορόσημα που επιτυγχάνει το μωρό σας, συμπεριλαμβανομένης της βάδισης, τότε ο παιδίατρός σας είναι εκείνος που θα σας συμβουλεύσει και θα σας καθοδηγήσει κατάλληλα.

               Στο μεταξύ, προσπαθήστε να είστε σε ετοιμότητα να απαθανατίσετε αυτές τις στιγμές!

               Πηγή: Cleveland Clinic

Featured image: unsplash.com/@gettyimages