ΣΧΕΣΕΙΣ

Με αφορμή τη σημερινή μέρα που είναι αφιερωμένη στα ζώα θα ήταν καλό να ρίξουμε μία ματιά στη σχέση μας με αυτά αλλά και τα οφέλη που τα ζώα μας δίνουν απλά επειδή αποτελούν κομμάτι της ζωής μας.
Ξεκινώντας πρέπει να τονίσουμε πως η απόφαση να πάρουμε ένα ζωάκι πρέπει να αντιμετωπίζεται με πολλή υπευθυνότητα από εμάς τους ίδιους καθώς πέρα από τα πλεονεκτήματα υπάρχουν και αρκετές υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στο ίδιο και αυτά που του παρέχουμε.

Σχετικές έρευνες έχουν δείξει πως τα κατοικίδια ζώα αλλά και γενικότερα η επαφή μας με τη φύση λειτουργεί ως ένα φυσικό αγχολυτικό καθώς τα ζώα είναι πάντα εκεί χωρίς να μιλάνε και είναι απόλυτα πιστά και ικανοποιημένα μαζί μας απλά με ένα πιάτο φαγητό, με λίγα χάδια και μία βόλτα. Ακόμη μας προσδίδουν μία σταθερή αίσθηση συντροφικότητας και ζεστασιάς στο σπίτι, γνωρίζοντας γενικά πως κάποιος μας περιμένει ότι ώρα και να γυρίσουμε, όσο χάλια διάθεση και αν έχουμε αδιαμαρτύρητα και στωικά.

Για τους γονείς οι οποίοι έχουν κάποιες αναστολές για την απόκτηση ενός ζώου, οι ειδικοί έρχονται να επιβεβαιώσουν πως η συντήρηση ενός ζώου βοηθά στην καλύτερη κοινωνικοποίηση του παιδιού μας, στην καλύτερη επαφή του με τη φύση και το περιβάλλον, σε κάποιες περιπτώσεις μειώνει την πιθανότητα ανάπτυξης φοβιών αλλά και αυξάνει την καλλιέργεια του αισθήματος υπευθυνότητας.

Από την άλλη όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση καλό είναι να μην βλέπουμε ένα ζώο ως επέκταση του εαυτού μας, ως κομμάτι μέσα από το οποίο θα ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας καθώς πρέπει να σεβόμαστε την προσωπικότητά του, τις δυνατότητές του, τις ανάγκες και το πρόγραμμά του.

Τέλος, τα ζώα δεν μπορούν σε καμία των περιπτώσεων να αντικαταστήσουν ένα παιδί για αυτό και δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε υπερβολές αγοράζοντάς του ακριβά αξεσουάρ, περιποιήσεις σε σπα και κομμωτήρια τη στιγμή που άλλα παιδιά και ζώα τριγύρω μας λιμοκτονούν.

Αφιερώστε λοιπόν αυτή τη μέρα στον διαφορετικό φίλο-μέλος της οικογένειάς σας και απολαύστε ό,τι αυτό έχει να σας προσφέρει παρεμβαίνοντας όσο το δυνατόν λιγότερο στη φύση του!

Εφόσον λοιπόν τα διαζύγια πλέον έχουν αυξηθεί ραγδαία παράλληλα έχουν αυξηθεί και οι δεύτεροι, και σε κάποιες περιπτώσεις, τρίτοι γάμοι που συνήθως οδηγούν σε περίπλοκες και αδιέξοδες σχέσεις και συζητήσεις. Τι πρέπει λοιπόν να έχουμε κατά νου πριν προχωρήσουμε σε ένα τέτοιο βήμα για να ελαχιστοποιήσουμε την πιθανότητα προβλημάτων και διαφωνιών;

Σίγουρα, ένας δεύτερος γάμος είναι μία νέα απόφαση ζωής η οποία όμως πρέπει να πληροί κάποιες προδιαγραφές ιδιαίτερα όταν υπάρχουν παιδιά από προηγούμενους γάμους από τη μία ή και τις δύο πλευρές. Καταρχήν είναι σημαντικό να υπάρχει αυτογνωσία ιδιαίτερα αναφορικά με τις αντιδράσεις και τα εμπόδια που πιθανόν να προκύψουν αλλά και μία στοιχειώδης προετοιμασία και ανάπτυξη των ικανοτήτων διαχείρισης των καταστάσεων. Αυτό συμβαίνει ακριβώς γιατί ενώ στον πρώτο γάμο στις περισσότερες των περιπτώσεων το περιβάλλον είναι υποστηρικτικό, σε ένα δεύτερο ή τρίτο γάμο οι συγκρίσεις, οι αντιδράσεις και έξωθεν επιρροές είναι κάτι αναμενόμενο και πρέπει το ζευγάρι αλλά και ο καθένας ξεχωριστά να δουλέψει χτίζοντας μία ασπίδα προστασίας γύρω από τη σχέση τους και την απόφασή τους.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρχει σεβασμός προς τους/τις πρώην συζύγους και να μην μπαίνουμε σε διαδικασία χαρακτηρισμών ατόμων ουσιαστικά αγνώστων προς εμάς στην βάση υποκειμενικών δηλώσεων τρίτων, υπό το πρίσμα της πικρίας του συντρόφου μας ή υπό το καθεστώς φόβου μπροστά σε ενδεχόμενες συγκρίσεις. Κρατάμε κατά νου πως το γεγονός ότι δεν πέτυχε ο συνδυασμός των συζύγων δεν ακυρώνει αυτόματα τις προσωπικότητες των δύο ανθρώπων αλλά την δυνατότητα συμβίωσής τους.

Ο ρεαλισμός είναι επίσης καθοριστικό συστατικό ενός πετυχημένου δεύτερου γάμου κυρίως ως προς τις υποχρεώσεις του/της συζύγου μας προς τον/την προηγούμενη σύζυγο σε προσωπικό και οικονομικό επίπεδο, προς τα παιδιά του αλλά και τις υποχωρήσεις που πρέπει να γίνονται στο πρόγραμμά του. Ακόμη πρέπει να έχουμε συναίσθηση του σταδίου στο οποίο βρίσκεται ο/η σύντροφός μας, τα ατομικά σχέδια τα οποία έχει, τις φιλοδοξίες και επιθυμίες του χωρίς να έχουμε την ψευδαίσθηση όταν έχουμε να κάνουμε με μία tabula rasa καθώς και αυτός/αυτή έχει τις δικές του/της εμπειρίες, απόψεις και βιώματα.
Τέλος, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να επενδύουμε πολλές ώρες σε συζήτηση και αμοιβαίες υποχωρήσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και ζητημάτων που ανακύπτουν αλλά να είμαστε υποστηρικτικοί τόσο απέναντι στο νέο σύντροφο όσο και στον/στην προηγούμενη σύντροφο. Το να προχωράμε απλά σβήνοντας το παρελθόν μας και προχωρώντας σε μία νέα ζωή σα να μην έχουμε καμία υποχρέωση δυστυχώς δεν μας μεταμορφώνει ουσιαστικά σε τριαντάχρονους αλλά σε ανώριμους και εγωιστές ενήλικες που αδυνατούν να επιδείξουν μία ελάχιστα ώριμη στάση.
Με αγάπη για ένα νέο ξεκίνημα!

Ένα από τα συχνότερα άγχη που έχουν να αντιμετωπίσουν οι γονείς είναι η πρώτη μέρα του παιδιού στο σχολείο. Το καλοκαίρι έχει περάσει και όσο πλησιάζει ο καιρός να πάει το καμάρι μας για πρώτη φορά στο σχολείο, η ανησυχία αυξάνεται και δεκάδες σκέψεις μας τριβελίζουν το μυαλό. ‘‘Πώς θα το πείσω να μας αποχωριστεί για πρώτη φορά;’’, ‘‘Θα τα καταφέρει ή μήπως να πάρω άδεια κάποιες μέρες μέχρι να συνηθίσει;’’, είναι κάποιες από τις ερωτήσεις που συχνά οι γονείς θέτουν στον εαυτό τους.

[quote_right]Ξεκινώντας πρέπει να τονίσουμε πως η ένταξη του παιδιού στο σχολείο είναι πολύ σημαντική και απαραίτητη για την καλύτερη κοινωνικοποίησή του και την ένταξή του σε μία κοινότητα. Επομένως, οι γονείς πρέπει αρχικά οι ίδιοι να ενθαρρύνουν το παιδί να κάνει τα πρώτα του βήματα έξω από το σπίτι.[/quote_right]

Σε κάθε περίπτωση όμως αυτή η απόφαση ενέχει κάποιες δυσκολίες οι οποίες σε έναν βαθμό μπορούν να εξομαλυνθούν με την δική μας καθοδήγηση. Αρχικά, είναι σημαντικό πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς να υπάρχει μία επίσκεψη στο σχολείο που θα φοιτήσει το παιδί έτσι ώστε να έχει μία πρώτη εικόνα του χώρου στον οποίο θα βρίσκεται και να δημιουργήσει μία πρώτη αίσθηση ασφάλειας που θα ενθαρρυνθεί και από την δική μας θετική στάση.

Έπειτα, είναι σημαντικό να εξηγήσουμε στο παιδί το ημερήσιο πρόγραμμά του και πιθανώς κάποιες από τις δραστηριότητες που θα κάνει ώστε να έχει μία πληρέστερη εικόνα για την καθημερινότητά του. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να τονίσουμε πως μία βδομάδα πριν από την έναρξη της φοίτησης είναι καλό το παιδί να ακολουθεί πρόγραμμα που θα είναι ίδιο με αυτό που θα έχει όταν θα ξεκινήσει το σχολείο όπως οι ώρες που κοιμάται και ξυπνά αλλά και οι ώρες που θα τρώει.

Επιπλέον, μαζί με το παιδί αγοράζουμε τον απαραίτητο σχολικό εξοπλισμό προτιμώντας αυτά που αρέσουν στο ίδιο το παιδί (αν και οι εποχές των αυστηρά μπλε τετραδίων έχουν περάσει) ώστε να είναι ενθουσιασμένο σχετικά με την εργαλειοθήκη του για τη μεγάλη μέρα.

Η πρώτη επαφή του πατέρα με το βρέφος γίνεται στο νοσοκομείο πια και όχι στο σπίτι. Ο πατέρας παρατηρεί το βρέφος, το αγγίζει, το θαυμάζει και χαίρεται την “μοναδικότητά” του, νιώθοντας υπερήφανος για την “δημιουργία” του. Μέσα στο μαιευτήριο η μητέρα το ταϊζει, το φροντίζει, το καθαρίζει, ενώ ο πατέρας παίζει μαζί του, του χαμογελά, το κουνά στην αγκαλιά του.

Αυτή η περιποίηση, η στοργή και η αγάπη ωφελεί τα βρέφη, γιατί παίρνουν θετικά μηνύματα για το πρόσωπο του πατέρα και αρχίζουν σιγά-σιγά να συνειδητοποιούν ότι εκτός από το κυρίαρχο πρόσωπο της μητέρας, υπάρχει και κάποιος “άλλος” που ασχολείται μαζί τους. Η ενασχόληση του πατέρα με το βρέφος συντελεί στην ψυχική και σωματική πλήρωσή του ενώ παράλληλα το ίδιο παίρνει στοιχεία από την προσωπικότητα του πατέρα του.

Κάποιες έρευνες έχουν δείξει ότι όταν ο πατέρας ταϊζει το βρέφος, είναι το ίδιο ευαίσθητος στο κλάμα του, στον βήχα και στο φτέρνισμά του όσο είναι και η μητέρα.

Αυτό μας δείχνει ότι ο πατέρας είναι σε θέση να κατανοήσει και να εκπληρώσει τις ανάγκες του βρέφους, κάτι που από την μια βοηθάει να αντιληφθεί από νωρίς τον πατρικό ρόλο του κι από την άλλη με την συχνή επαφή του με το βρέφος, βελτιώνεται η ψυχική επικοινωνία τους. Τέλος προσφέρει και ηθική συμπαράσταση στη μητέρα-σύζυγο.

Πηγή: paroutsas.gr

Στην Ελλάδα όλα έρχονται με καθυστέρηση και ξέρω πως δεν ανακαλύπτω την Αμερική λέγοντας κάτι τέτοιο. Η διδασκαλία του επαγγελματικού προσανατολισμού ουσιαστικά ξεκίνησε πριν δεκαπέντε χρόνια, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση δεν έχει ξεκινήσει ποτέ για αυτό και μετράμε εκατοντάδες 35χρονων που κάνουν έρωτα με ιερόδουλες χωρίς προφυλάξεις ενώ κανείς δεν μιλάει για μία εισαγωγή στην διαπολιτισμική και πολυπολιτισμική εκπαίδευση.

Σίγουρα παλαιότερα στην Ελλάδα ένας έγχρωμος επισκέπτης θα ήταν η ατραξιόν του χωριού αλλά είναι απαράδεκτο στη σύγχρονη πολυπολιτισμική Ελλάδα να μην έχουμε εκπαιδευτικές πολυπολιτισμικές κατευθύνσεις. Δεν θα ασχοληθώ με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ούτε το άρθρο απευθύνεται σε αυτούς που θέλουν μία χώρα ‘‘αμόλυντη’’ αλλά απευθύνομαι στους γονείς που αισθάνονται άσχημα όταν το παιδί τους μικρό ακόμη δείχνει με το δάχτυλο τον έγχρωμο ένοικο της πολυκατοικίας που περνά από μπροστά τους.

Πώς λοιπόν θα εξοικειώσουμε το παιδί μας με τη νέα πολυπολιτισμική πραγματικότητα; Από την βρεφική ακόμη ηλικία καλό είναι να παίρνουμε στο παιδί μας κούκλες και λούτρινα ανθρωπάκια διαφόρων φυλών και χαρακτηριστικών ώστε από μικρή ηλικία το παιδί να εξοικειωθεί με εικόνες από κούκλες που δεν περιορίζονται στα χαρακτηριστικά μίας φυλής. Με βάση αυτές τις εικόνες το παιδί θα είναι πιο εξοικειωμένο και με τους ανθρώπους που έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά και χρώματα δέρματος από αυτό που εμείς έχουμε.

Μεγαλώνοντας το παιδί και ιδιαίτερα στη νηπιακή ηλικία είναι καλό να κάνουμε συχνά παιχνίδι με χάρτες, δείχνοντάς του το πόσο μεγάλη είναι η γη, το πόσοι άνθρωποι κατοικούν σε αυτοί και πόσο διαφορετικοί αλλά πόσο ίδιοι είμαστε όλοι μεταξύ μας. Τι σημαίνει αυτό; Για παράδειγμα, μπορεί ανάλογα με την ήπειρο που ζούμε και την φυλή που ανήκουμε να έχουμε άλλα εξωτερικά χαρακτηριστικά αλλά τα συναισθήματα είναι παγκόσμια και ενιαία. Έτσι βοηθάμε το παιδί να κατανοήσει ποια είναι η φύση του κόσμου και της ανθρωπότητας βοηθώντας το παράλληλα να αναπτύξει πιο ανθρωπιστικό προσανατολισμό μειώνοντας ταυτόχρονα τις πιθανότητες να αποκτήσει κλίση στις οποιασδήποτε μορφής διακρίσεις και στερεότυπα, εξασφαλίζοντάς του μία πιο ομαλή κοινωνική ένταξη στις κοινωνίες του σήμερα.

Φυσικά, αν όλα αυτά δεν συνοδεύονται και από τις δικές μας κατάλληλες συμπεριφορές-πρότυπα δεν πρόκειται να επιτευχθεί τίποτα σημαντικό, καθώς η έγχρωμη κούκλα μπορεί αρχικά να έκανε την δουλειά της αλλά όντως ο “μαύρος με τα CD” ζει ανάμεσά μας.