Αγανακτισμένη να με χαρακτηρισω,θυμωμενη πολυ,εξαλλη; και αυτο σιγουρα .Ειμαι η Μαιρη Παναγιωταρα,μια εργαζομενη μητερα ,μια καλη νοικοκυρα, αυτο παιζεται…
Απο το πρωι χαραματα μολις ξυπνησω οχι εγω αλλα ο Σταυρος ο γιος μου-να ναι καλα -απο τις 7 παρα στο ποδι-εξαλλοι οι απο κατω μας στην πολυκατοικια,και ειμαι στην πριζα,γαλα για τα πιτσιρικια,να ετοιμασω τις σακες τους,να ντυθουν,πλυθουν σενιαριστουν να δουν και λιγο Ντορα οχι Μητσοτακη την αλλη την μικρη εξευρευνητρια για να χαλαρωσουν-ετσι χαλαρωνουμε εμεις-και βουρ φευγουμε.
Ο μεγαλος με τα ποδια στον παιδικο του Δημου, η μικρη στον ιδιωτικο διπλα στη δουλεια του μπαμπα της για να την παρει το μεσημερι.
Οσο ειμαι ανεργη εδω και 14 μηνες εχω μετατραπει σε νοικοκυρουλα χαρωπη με τα νευρα τσαταλια.Ολα μου φταινε και ολοι υποφερουν .Ψωνια καθαρισμα σιδερο και μετα να παρω τα παιδια απο το σχολειο ,να κοιμηθουν για μεσημερι να ηρεμησω για μια δυο ωρες,να διαβασω κανενα βιβλιο ,να κανω beaute και μετα να γινω θηριοδαμαστης για τα μικρα διαολακια που μεχρι τις 10 ειναι στςι επαλξεις .
Ολα αυτα με πολλη αγαπη,με καθολου υπομονη και πολυ θυμο.Επιτελους ποτε θα βρω μια δουλεια ,ποτε θα χτυπησει το κουδουνι και θα ειναι απο το γραφειο που αφησα την αιτηση μου για προσληψη…Καλα τα παιδια αλλα οταν εργαζεσαι απο μικρη το να βρεθεις απο τη μια στιγμη στην αλλη μεσα στο σπιτι δε λεω ειναι καμματακι σκληρο και δυσκολο.Ασε που την πληρωνουν και οι γυρω μου,ο ανδρας μου ,η μανα μου και ολοι οι αλλοι…
Σε ολες οσες βρισκονται στην κατασταση μου στα προθυρα νευρικης κρισης λιγο πριν την εισαγωγη στο Δρομοκαιτειο μια συμβουλη εχω μονο Κουραγιο κοριτσια ,αυριο ξημερωνει μια καινουργια μερα!!!!
