Ιστορίες για γάμους, σχέσεις κι αγάπης… Πόσο ειλικρινείς είμαστε με τον εαυτό μας μέσα σε μία σχέση;
Διανύουμε τις πιο γιορτινες μέρες του χρόνου. Με τον κόσμο να περνά χρόνο με την οικογένειά του και τους ανθρώπους που αγαπά. Μέρες αγάπης, λοιπόν, αλλά γιατι συνεχώς ακούμε για ανθρώπους που χωρίζουν ή δεν φέρονται σωστά στις σχέσεις τους ή στον γάμο τους και τα παρατούν τόσο εύκολα, στην πρώτη δυσκολία που παρουσιάζεται;
Και μιλώ από προσωπική πείρα. Γιατί όταν αποφασίζεις να παντρευτείς καλό είναι να το κάνεις για τους «σωστούς» λόγους, ότι βάζεις στην άκρη τον εγωισμό σου και τις απαιτήσεις σου και σκέφτεσαι ΚΑΙ κάποιον άλλον. Δεν το συνδέω με τη μητρότητα, γιατί είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Κι αν αργότερα αποφασίσεις να χωρίσεις, πρέπει να έχεις στο μυαλό σου ότι τον γάμο διαλύεις, αλλά τη σχέση με το παιδί σου δεν την αλλάζεις με τίποτα και για κανέναν άνθρωπο στον κόσμο.
Αλλά τώρα μιλάμε για τον «γάμο», την ένωση δύο ανθρώπων (για πάντα<?>) που καλούνται να ενώσουν τις ζωές τους, την καθημερινότητά τους, τις ιδιοτροπίες τους και τις ανάγκες τους και να πορευτούν MAZI και παράλληλα. Ο γάμος μπορεί να είναι ένα υπέροχο πάρτυ, ένας συνεχής αγώνας, έχει υπέροχες στιγμές «τρέλας», πάθους, έρωτα και καβγάδων, που μπορούν να δημιουργήσουν μία απίστευτη ομάδα που να προχωρήσει και να μεγαλουργήσει ή να διαλυθεί για εκατομμύρια λόγους ή απλά εξαιτίας ενός λάθους! Όλα παίζουν…
Το πιο σημαντικό είναι όμως τις στιγμές που ζεις μέσα στον γάμο, στη σχέση να νιώθεις την «αγάπη», αυτή τη γλυκιά αίσθηση ότι ο άλλος σε ποθεί, σε νιώθει, σε πονάει, σε σκέφτεται … Και θέλει να είναι μαζί σου, για όσο κρατήσει.
Συνεχίζω να πιστεύω στον γάμο, στους γάμους – ως τη γιορτή που κάνεις για να επισφραγίσεις την αγάπη σου και την υπόσχεση που δίνεις ότι θα σέβεσαι τον άλλο και τα συναισθήματά του- αλλά πάνω από όλα θέλω να πιστεύω στις σχέσεις, στις σχέσεις των ανθρώπων, στις αληθινές… που βασίζονται στην ειλικρίνεια και στην αγάπη!
Τελευταία ακούω για σχέσεις -φιλικές και μη- που γκρεμίζονται σαν τοίχοι από χαρτί. Οι λόγοι προφανείς: ανειλικρίνεια, ζήλια, πίεση, καταπίεση… δεν τηρούνται οι ισορροπίες; Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι το βάζουμε πολύ εύκολα στα πόδια και λέμε «δεν πειράζει , ουδείς αναντικατάστατος!». Τι συμβαίνει όμως όταν δεν θέλεις να τον αντικαταστήσεις τον άλλον… Όταν τον θέλεις δίπλα σου και πιστεύεις στην φιλία του, στον χαρακτήρα του κι αυτός λόγω εγωισμού και μοναχικότητας, προτιμά να πολεμήσει μόνος του τα φαντάσματα του;
Πολλές έννοιες μπερδεμένες μαζί, όπως και οι σχέσεις. Στο μυαλό μου είναι απλά τα πράγματα. Αν έχεις μάθει να αγαπάς, ξέρεις να δίνεις αγάπη, αν έχεις μάθει να είσαι ειλικρινής και τίμιος λειτουργείς με αυτό τον τρόπο σε όλες σου τις σχέσεις. Δοκίμασε κι εσύ… να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, δες τα πράγματα αντικειμενικά και δέξου την αλήθεια. Μην απαρνείσαι την αγάπη, κανείς δεν έπαθε κακό από την πολλή αγάπη… απλά έγινε καλύτερος άνθρωπος!
Καλές γιορτές με υγεία… Κι εύχομαι τα καλύτερα για όλους μας
Τα φιλιά μου,
Κ.
