Πόσα βράδια τα παιδιά σας σας έχουν ζητήσει να κοιμηθούν μαζί σας, γιατί “απλά δεν αισθανόντουσαν καλά”; Γνωρίζω ότι είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς γονείς και δεν ξέρουν ποιος είναι ο σωστός τρόπος να το διαχειριστούν.
Για τη βρεφική περίοδο υπάρχουν δύο άκρως αντίθετες θεωρίες. Όμως, τι γίνεται όταν μεγαλώνει; Πώς το σταματάς…Όταν ο Παύλος ήταν μικρός μού είχαν προτείνει να διαβάσω το best seller «Κοιμήσου παιδί μου», δεν το έκανα.
Σαφέστατα ενημερώθηκα για τον «μηχανισμό» που ακολουθείται, αλλά διάβασα κι άλλες θεωρίες σχετικά με την ανάπτυξη του παιδιού κι αποφάσισα να ακολουθήσω την τακτική «προσπαθώ να αγαπήσει το κρεβάτι του».
Οι πρώτοι μήνες που πήγε στο δωμάτιο του, ήταν εφιαλτικοί…Ο ύπνος άρχισε να στρώνει και να κοιμάται ολόκληρο βράδυ στο κρεβάτι του μετά τον 1,5 χρόνο, όταν του βγάλαμε τα κάγκελα από την κούνια. Αισθανόταν καταπιεσμένος κι αποκλεισμένος από τον κόσμο μας,
Όμως μεγαλώνουν και τι στάση πρέπει να κρατήσουμε;
Θεωρώ ότι το παιδί μεγαλώνοντας εκτιμά την αυτονομία που του δίνουμε ως γονείς και με συζητήσεις κι όχι βίαιους αποχωρισμούς, μαθαίνει να κοιμάται στον χώρο του. Εάν δεν συντρέχει κάποιος από τους παρακάτω λόγους όπως μετακόμιση, ασθένεια, θάνατος, διαζύγιο κ.τ.λ. και εφόσον το παιδί δείχνει πως είναι χαρούμενο, πως μπορεί να αποχωρίζεται εύκολα το γονιό του, πως έχει καλή σχέση μαζί του και πως έχει κατακτήσει την απαραίτητη για την ηλικία του αυτονομία/αυτάρκεια, τότε δεν του στερούμε κάτι σημαντικό, προτρέποντάς το να αρχίσει να κοιμάται στο δωμάτιό του.
Εάν ισχύουν οι παραπάνω προϋποθέσεις και το παιδί εξακολουθεί να κοιμάται μαζί μας, τότε θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί αυτό συμβαίνει. Μήπως το “πρόβλημα” κρύβεται στην σχέση με τον συντροφό μας και βάζουμε ανάμεσά μας το παιδί για να αποφύγουμε τη συνεύρεση ή συζητήσεις που θα αποκαλύψουν αλήθειες που μας ενοχλούν; Αυτό είναι άλλο κεφάλαιο. Άρα καταλήγουμε ότι διαλέγουμε μαζί το κρεβάτι του, το γραφείο του, ώστε να απολαμβάνει να μένει στο δωματιό του και από μόνο του θα ζητά να έχει την άνεσή του και την ηρεμία του και τις βραδυνές ώρες.
Σαφέστατα το να έρθει το παιδί στο κρεβάτι και να μοιραστείτε βραδινές ή πρωινές αγκαλιές, μόνο καλό κάνει… σε όλους μας!
Αυτό το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στο bovary.gr τον Νοέμβριο 2018
Featured image: pexels.com/@olly
