ΜΙΑ (ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ) ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ένας απολογισμός για το 2023

               Απολογισμός… wow! Έχω ξεχάσει πότε ήταν η τελευταία φορά που κάθισα και μέτρησα τις ευλογίες αλλά και τις δυσκολίες της χρονιάς που έφυγε.

               Well, here we go!

               Τολμώ να πω πως το δικό μου θαύμα των Χριστουγέννων ήρθε κατακαλόκαιρο. Για την ακρίβεια, το βρήκα τον Ιούλιο στο πρώτο κλάμα και σε δύο παιδικά ματάκια. Αν κάποιοι πιστεύουν πως Χριστούγεννα μπορούμε να τα γιορτάζουμε κάθε μέρα, δε μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί τους!

               Ο γιος μας ήρθε ένα πρωινό του Ιουλίου και μεταμόρφωσε τη ζωή μας από το πρώτο του κιόλας “ουά!”. Όλη η αγωνία του διαστήματος της εγκυμοσύνης (υπέρηχοι κλπ) για να σιγουρευτούμε πως ο μικρός μας είναι καλά έγινε ξαφνικά μία ανάμνηση. Γιατί τώρα τον κρατάω αγκαλιά γερό και δυνατό, να μας κάνει να χανόμαστε μέσα στα μάτια του και να γεννιόμαστε ξανά με το χαμόγελό του. Γιατί αυτό κάνει ένα παιδί: σε κάνει να ξαναγεννιέσαι και να θέλεις να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Φυσικά ακολουθούν από εδώ και πέρα άλλες αγωνίες. “Tρώει αρκετά;”, “Μήπως πονάει;”, “Τι μπορώ να του προσφέρω ακόμη;”. Αλλά αυτές οι αγωνίες θα υπάρχουν εσαεί, ακόμη κι όταν μεγάλος πια θα μου λέει “έλα, ρε μαμά!”.

Ένα αγκαθάκι ωστόσο παραμένει, καθώς ένας άνθρωπος που τον περίμενε πώς και πώς για να τον γνωρίσει δεν είναι πια εδώ. Ο παππούς του μικρού “έφυγε” ένα πρωινό του Σεπτέμβρη κι εγώ πίσω να σκέφτομαι πόσο περίεργη αίσθηση είναι να μη μιλάω πια τα απογεύματα μαζί του στο τηλέφωνο για να του πω πόσο μεγαλώνει και πώς αλλάζει μέρα με τη μέρα ο εγγονός του. Δεν τον άκουσε να βγάζει τους πρώτους ήχους, δεν τον είδε να απλώνει τα χέρια για να ζητήσει το παιχνίδι του ή να τον πάρουμε αγκαλιά ή να φοράει το Χριστουγεννιάτικο ρουχαλάκι του. Θέλω, όμως, να πιστεύω πως έφυγε ήσυχος πως τα κορίτσια του βρήκαν το δρόμο τους και πως από εκεί που είναι, μαζί με τη μητέρα μας, καμαρώνει και προστατεύει τις οικογένειές μας. Θα ήθελα να τους σκέφτομαι να πίνουν καφέ ή τσίπουρο μαζί με την άλλη γιαγιά του μικρού μας και να γελάνε με όσα εκείνος κάνει για πρώτη φορά…

Παρά τις όποιες αγωνίες, όμως, είμαι ευλογημένη που έζησα το ταξίδι της εγκυμοσύνης και που τώρα απέκτησα ένα νέο τίτλο: εκείνον της μαμάς. Πόσο γλυκό μα και πόσο απαιτητικό ακούγεται συνάμα! Όμως και πόσο μοναδικό είναι αυτό το ταξίδι με τον άνθρωπο που έμελλε να γίνει σύζυγος και μπαμπάς. Γι’ άλλη μία φορά ήταν ο βράχος μου, ο άνθρωπος που θα με τραβούσε στην επιφάνεια για να πάρω ανάσα όταν ένιωθα να βουλιάζω. Και τώρα μαζί αποχαιρετήσαμε το 2023 με το αγοράκι μας αγκαλιά ανυπομονώντας να γράψουμε οι τρεις μας τα νέα κεφάλαια του βιβλίου που λέγεται “γονείς”!

Κι η αδερφή μου… που έγινε χαζοθεία. Η γυναίκα που ανέλαβε από νωρίς τη βαριά ευθύνη να με μεγαλώσει με αποτέλεσμα να γίνεται και μητέρα για μένα, καλωσόρισε τον ανιψιό της και δεν παύει να τον κακομαθαίνει ακόμη κι εξ αποστάσεως – το δήλωσε, άλλωστε πως θα το έκανε σα να μην υπάρχει αύριο! Και που είναι κοντά μου για κάθε απορία μου, για κάθε συμβουλή, τόσο κοντά που είναι σα να τα συζητάμε όλα αυτά πίνοντας μαζί καφέ και κοιτώντας ανθρώπους (“άνθρωπος! Περνάει άνθρωπος απ’ έξω!”) να περνάνε έξω από το σπίτι μας στην Αγγλία. Τι θα έκανα χωρίς αυτήν την υπέροχη γυναίκα…

Και πόσοι άλλοι άνθρωποι που υποδέχθηκαν εμάς και το γιο μας στο ταξίδι γνωριμίας στην Ελλάδα. Το παλικαράκι μας έχει μία μεγάλη οικογένεια που τον αγαπούσε ήδη πριν ακόμη έρθει στον κόσμο – μαζί με την αδερφή μου, όλοι έτοιμοι να τον βουτήξουν στα φιλιά και να τον κακομάθουν!

Το 2023 είχε τα πάντα: τις χαρές του, τις προκλήσεις του, τις αγωνίες του, τις πίκρες του. Δεν του κρατάω κακία, όμως, κάθε άλλο. Υψώνω το ποτήρι μου με το κρασί και του κάνω πρόποση. “Σ’ ευχαριστώ, γέρε Χρόνε, για τα μαθήματα που μου έδωσες, για τους ανθρώπους που αγαπώ και μ’ αγαπάνε. Και κυρίως που με αξίωσες για τον πιο σημαντικό ρόλο της ζωής μου.

Κ, σ’ ευχαριστώ για άλλη μία χρονιά συνεργασίας και που για ακόμη μία φορά μου έδωσες βήμα για να βγάλω τον emotional εαυτό μου – δε συμβαίνει συχνά, παιδιά, το ομολογώ!

Και φυσικά ευχαριστώ όλους εσάς που για άλλη μία χρονιά μου κρατήσατε συντροφιά στη διαδικτυακή μας συντροφιά του The K-Magazine!

Featured image: pexels.com/@evgeniya-davydova

You may also like