Ο ερχομός ενός νέου ανθρώπου στη ζωή είναι ένα ευτυχές γεγονός. Οι γονείς το περιμένουν με χαρά και ανυπομονησία. Είναι λοιπόν ένα γεγονός που θα έπρεπε να γίνεται και αντικείμενο εκμετάλλευσης από όποιον μπορεί να το κάνει; Η σωστή απάντηση είναι πώς όχι αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει. Το περιοδικό New Yorker σε ένα πρόσφατο άρθρο του έθιξε και ανέπτυξε πολύπλευρα αυτό το θέμα.
Το ζευγάρι του άρθρου περιμένει το πρώτο του παιδί και μάλιστα η μέλλουσα μητέρα είναι μαιευτήρας, γεγονός που ίσως κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Η Ελίζαμπεθ που είναι η έγκυος δεν ήθελε να κάνει επισκληρίδιο ένεση γιατί ήθελε να νιώσει όλη τη διαδικασία του τοκετού , θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα είχε τον έλεγχο του σώματος της. Επίσης έπειτα από τα μαθήματα τοκετού που είχε πάρει, έμαθε ότι είναι καλύτερα να έχεις μαζί σου ένα βοηθό να σε καθοδήγει διότι με αυτό τον τρόπο είναι εύκολο να είναι πιο ομαλή η γέννα και να μην χρειαστεί να οδηγηθείς σε καισαρική.
Είναι γνωστοί οι κίνδυνοι που κρύβει μια γέννα -και με το να τους αναφέρω εδώ διεξοδικά δεν θα καταφέρω τίποτα περισσότερο από το να σας τρομάξω- είναι επίσης γνωστό ότι τους προηγούμενους αιώνες και κυρίως μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα πολλές γυναίκες είχαν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθεια τους να φέρουν στον κόσμο το παιδί τους. Όμως μεγάλη ευθύνη για αυτό έφεραν και οι γιατροί, οι οποίοι όπως φαίνεται, καθώς πολλοί δεν έπλεναν καν τα χέρια του και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν με αποτέλεσμα να σκοτώνουν τις ασθενείς τους από τα βακτήρια και τα μικρόβια που τους μετέφεραν. Ένας ακόμα λόγος ήταν ο επιλόχειος πυρετός, καθώς και το γεγονός ότι η καισαρική δεν χρησιμοποιούνταν ευρέως. (Λέγεται μάλιστα ότι η καισαρική πήρε το όνομα της από τον Καίσαρα ο όποιος γεννήθηκε με αυτό τον τρόπο από την μητέρα του Ορέλια, αλλά αυτό ανήκει στη σφαίρα της μυθοπλασίας)
Παρ’ όλα αυτά οι γυναικολόγοι της εποχής στην προσπάθεια τους να μειώσουν τη θνησιμότητα των γυναικών που γεννούσαν και των βρεφών εφηύραν διαφόρων ειδών «μανούβρες» αρκετές από τις όποιες είχαν αποτέλεσμα και χρησιμοποιούνται ακόμα, άλλες πάλι δεν είχαν την αναμενόμενη επιτυχία. Όμως και πάλι η καισαρική ήταν μία μέθοδος που χρησιμοποιούνταν σε στιγμές απελπισίας και όταν πλέον η κατάσταση είχε φτάσει στο απροχώρητο.
Ο αριθμός των φυσιολογικών τοκετών, με τον καιρό, μειώνεται και μάλιστα στις μέρες μας που υπάρχουν τόσες επιλογές για την μείωση έως και την εξάλειψη-αν γίνεται -του πόνου και της αίσθησης, είναι πολλές εκείνες οι γυναίκες που διαλέγουν κάποια άλλη μέθοδο για να γεννήσουν. Πλέον η καισαρική δείχνει να κερδίζει συνεχώς έδαφος, είτε επειδή το επιβάλλει ο μαιευτήρας για λόγους υγείας είτε γιατί το ζητάει η μέλλουσα μητέρα.
Κάθε έγκυος είναι διαφορετική γυναίκα και κάθε τοκετός δεν έχει συγκεκριμένη χρονική διάρκεια, όπως και η περίπτωση της Ελίζαμπεθ –της «πρωταγωνίστριας» του άρθρου η οποία ακόμα στην 39η ώρα και με από πολλή αγωνία για το μωρό αλλά και για την ίδια, παρέμενε πιστή στην απόφασή της…Τελικά, πήρε φάρμακα ενώ δεν ήθελε και έκανε επισκληρίδιο , ενώ δεν ήθελε, όμως η διαστολή της παρέμενε στα 8 εκατοστά και το μωρό ερχόταν πλάγια, σύμφωνα με τη Dr. Peccei . Επιθυμία της ήταν να μην υποβληθεί σε καισαρική πράγμα που τελικά δεν κατάφερε αφού μετά από σχεδόν 40 ώρες διακινδυνευόταν η υγεία του μωρού και η δική της. Όμως σε όλη την διαδικασία την «εγχείρισης» είχε τις αισθήσεις της και καταλάβαινε τι ακριβώς γινόταν. Δυστυχώς όμως ήταν ένα ράκος ψυχολογικά γιατί δεν κατάφερε τίποτα από αυτά που ήθελε παρά την συνεχή της προσπάθεια.
Σύμφωνα με έρευνες, η χρήση της «καισαρικής» αυξάνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια, αν και θεωρητικά θα έπρεπε να ειναι είναι λύση ανάγκης και κανονικά έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται από τους γιατρούς αλλά και από της μέλλουσες μητέρες. Το ποσοστό των καισαρικών κοντεύει σχεδόν να είναι ισάριθμο με τους φυσιολογικούς τοκετούς. Είναι ξεκάθαρο ότι ένας φυσιολογικός τοκετός απαιτεί μεγαλύτερη γνώση και δεξιοτεχνία διότι μπορεί να έχει επιπλοκές που δεν έχουμε καν σκεφτεί άλλα δεν παύει να είναι η λογική εξέλιξη μίας εγκυμοσύνης και ο σωστός τρόπος γέννησης ενός ανθρώπου.
Είναι πολύ εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι γυναικολόγοι προτιμούν την καισαρική γιατί είναι πιο απλή σαν διαδικασία και γιατί αποφέρει περισσότερα χρήματα. Οι γυναικολόγοι πάλι υποστηρίζουν ότι ο μόνος λόγος που επιλέγουν την καισαρική είναι όταν υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να βάλουν πρώτα την ασφάλεια του μωρού και της μητέρας και όχι την δίκης τους ευκολία. Όποτε καταλήγουμε ότι πρόκειται μία αντιπαράθεση χωρίς τέλος.
Σημασία τελικά έχει για κάθε μέλλουσα μητέρα να βρίσκει τον κατάλληλο γυναικολόγο για εκείνη, που θα μπορεί να του εμπιστευτεί την ζωή της και την ζωή του μωρού της και θα ξέρει ότι θα σεβαστεί τις επιθυμίες της και θα κάνει ό,τι χρειαστεί την στιγμή που πρέπει και ούτε λεπτό νωρίτερα.
(το αρχικό άρθρο είναι του Atul Gawande)
Πηγή: http://www.newyorker.com
