Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να γράψω editorial, απλά να εκφράσω κάποιες σκέψεις γι’ αυτή την ιδιαίτερη μέρα αγάπης κι έρωτα, και για να είμαι ειλικρινής με προβλημάτισε αρκετά, περισσότερο από άλλες γιορτές κι επετείους! Όχι ότι «αμφισβητώ» αυτή τη μεγάλη γιορτή των ερωτευμένων, καθώς είμαι μία γυναίκα “ερωτευμένη με τον έρωτα” και τον θεωρώ το μεγαλύτερο -ίσως-κίνητρο για έναν άνθρωπο για να βελτιωθεί ως προσωπικότητα, καθώς έχει τη δυνατότητα και την ευκαιρία να εκφραστεί, να “ανοιχτεί” και να πει όλα όσα νιώθει. Κι όταν αυτά είναι όμορφα συναισθήματα (σαν αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς όταν τα λες και τα ακούς), τι καλύτερο;
Δεν θέλω να φανώ κυνική (που δεν είμαι…) θα δεχόμουν με χαρά, όπως και οποιαδήποτε άλλη μέρα, ένα μπουκέτο από τα αγαπημένα μου λουλούδια (και δεν είναι τα τριαντάφυλλα) από τον σύντροφο μου ή ένα δώρο, αλλά γιατί μόνο σήμερα;
Γιατί να μην την γιορτάζουμε κάθε πρώτη του μήνα, για να κάνουμε μία καινούργια αρχή κάθε 30 μέρες και μάλιστα με τις καλύτερες προϋποθέσεις; Γεμάτη έρωτα κι αγάπη…(δεν λέω για δώρα… οκ, εν τάξει μην το ξεφτιλίσουμε, δεν χρειάζεται κάθε μήνα, οικονομική κρίση έχουμε!)
Που λέτε δεν ήξερα τι να γράψω…να αναπολήσω παλαιότερες μέρες Αγίου Βαλεντίνου; Να πω την άποψή μου για την εμπορευματοποίηση της αγάπης;
Οπότε αποφάσισα να τα συνδυάσω (ξεκινώντας με το δεύτερο σκέλος στην εισαγωγή μου…ακόμα κι εδώ ανορθόδοξη είμαι!!!) και να σας πω την μοναδική 14η Φεβρουαρίου που θυμάμαι…και δεν ήμουν ερωτευμένη!!!!
Ήταν το 1999… είχαμε διακοπή των μαθημάτων (τη γνωστή λευκή εβδομάδα που θέλουν να εντάξουν και στο ελληνικό σύστημα παιδείας, με τη διαφορά ότι στη Γαλλία είχε βουνά και χιόνι κλπ κλπ) και με την αγαπημένη μου φίλη Μαίρη Γ. αποφασίσαμε να πάμε Φλωρεντία για μια εβδομάδα, στο σπίτι της αδελφής μου που σπούδαζε εκεί…-μάλιστα είχε συμπέσει να είναι και καρναβάλια και του Αγίου Βαλεντίνου!
Όμως η 14η Φεβρουαρίου ήταν και η τελευταία μέρα του Καρναβαλιού στη Βενετία! Τι μυαλά κι εμείς ανεβήκαμε στο τρένο, μια παρέα 10 ατόμων περίπου, και πήγαμε στην «καρδιά του Καρναβαλιού». Η πλατεία του Αγίου Μάρκου γεμάτη από μεταμφιεσμένους-ξέρετε αυτές τις εντυπωσιακές στολές και μάσκες- κι ερωτευμένους μέσα στις γόνδολες! Η Σάρα ή Μάρα και το κακό συναπάντημα ήταν εκεί! Και λόγω υγρασίας να βρωμούν τα κανάλια και οι υπόνομοι!
Όμως εμείς ήμασταν μέσα στην καλή χαρά… ευτυχισμένοι, ανέμελοι…τραγουδούσαμε στους δρόμους, χορεύαμε και γελούσαμε…. πολύ γέλιο!
Οπότε αν με ρωτήσει κανείς για την πιο ωραία μέρα του Αγίου Βαλεντίνου; Θα αναφερθώ σε αυτή την μέρα γεμάτη γέλιο, κούραση, χρώματα και φιλία!!!!
Δεν λέω ότι είναι άσχημο να είσαι ερωτευμένος…αλίμονο είναι το πιο ωραίο συναίσθημα του κόσμου! Ειδικά αν είσαι ερωτευμένος με τον σωστό άνθρωπο! Αλλά υπάρχει σωστός άνθρωπος; ΝΑΙ! Αν είναι αυτός που σε σέβεται, σε αγαπά, σε προσέχει και δείχνει το ενδιαφέρον του καθημερινά…
Αν τον έχεις παντρευτεί, ακόμα καλύτερα! (φτάνει να μην έχει πέσει στην παγίδα της ρουτίνας και της καθημερινότητας)
Αν τον έχεις γεννήσει κιόλας… ε, τότε αυτός ο ΕΡΩΤΑΣ δεν πεθαίνει ποτέ! Και κλείνεις κάθε μέρα το μάτι στην ζωή και προχωράς … με χαμόγελο!
