Ένα πολύ θερμό σαββατοκύριακο πλησιάζει στο τέλος του κι εύχομαι να σας βρίσκει στο σπίτι μετά από θαλασσινές εξορμήσεις! Ώρα, λοιπόν, να πιάσουμε την αγαπημένη μας γωνίτσα στο μπαλκόνι και να απολαύσουμε μία κωμωδία που μας κάνει να δούμε την αλήθεια πίσω από τις λαμπερές σελίδες των περιοδικών!
Η Andrea (Anne Hathaway) μόλις αποφοίτησε από το τμήμα δημοσιογραφίας του πανεπιστημίου και ψάχνει άμεσα για δουλειά. Η αναζήτησή της θα τη φέρει στην είσοδο του περιοδικού μόδας Runway ως βοηθό της ισχυρής αλλά και ιδιότροπης αρχισυντάκτριας του περιοδικού, Miranda Priestley (Meryl Streep). Είναι μία δουλειά που όλοι της λένε πως πολλές θα «σκότωναν» για αυτή τη θέση, αλλά η Andy νιώθει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Αδυνατεί να αντιληφθεί τον τρόπο με τον οποίο η Miranda θέλει να κυλάει η δουλειά, θεωρεί πως συμπεριφέρεται απαίσια σε όσους δουλεύουν γι’ αυτήν, ενώ και το ντύσιμό της δεν παραπέμπει με τίποτα σε κοπέλα που δουλεύει σ’ ένα από τα πιο μεγάλα περιοδικά μόδας των ΗΠΑ. Σιγά σιγά αυτό αρχίζει να αλλάζει κι όχι μόνο μεταμορφώνεται (κάποια από τα συνολάκια της Hathaway, Ναι, τα χαλβάδιασα!), αλλά η Andy γίνεται κι απόλυτα απαραίτητη για τη Miranda. Και φαίνεται πως είναι ό,τι ήθελε η Andy. Ή μήπως όχι…;
Ουδεμία σχέση με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις #not
Η ταινία «Ο Διάβολος Φοράει Prada» βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Lauren Weisberger, με τις μετατροπές για τις ανάγκες του σεναρίου να αναλαμβάνει η Aline Brosh McKenna («Laws of Attraction», «27 Dresses», «We ought A Zoo»), ενώ στη σκηνοθεσία τα ηνία κρατάει ο David Frankel («Marley and Me»). Πρόκειται για μία ευχάριστη κωμωδία, όπου μέσα από τις καταστάσεις στις οποίες μπλέκει η πρωταγωνίστρια, ο θεατής μπορεί να δει έναν ρεαλισμό και – γιατί όχι; – να μπει και στη θέση της, πόσο μάλλον αν κι εκείνος εργάζεται σε ένα άκρως απαιτητικό πόστο. Φυσικά ο Frankel δεν παραλείπει να παρουσιάσει και τον ανθρώπινο παράγοντα, και δε μιλάω μόνο για τις επιπτώσεις του να είναι κάποιος workaholic. Μας δείχνει και τι μπορεί να κρύβεται πίσω από έναν άνθρωπο που δείχνει πως η δουλειά του είναι η ζωή του.
Για τους χαρακτήρες του, ο Frankel συγκέντρωσε ένα αξιόλογο cast και θα ξεκινήσω με την Anne Hathaway. Την έχουμε γνωρίσει μέσα από κωμωδίες, ναι. Στην ταινία, όμως, της επιτρέπεται να δείξει κι ένα πιο σοβαρό πρόσωπο, ειδικά όταν σ’ ένα σημείο διακυβεύεται κι η σχέση της με το φίλο της, οπότε νομίζω πως από το «Διάβολο» η Hathaway άρχισε να βρίσκει τα υποκριτικά της «πατήματα». Απολαυστικός ο Stanley Tucci στο ρόλο του Nigel, καλλιτεχνικού διευθυντή του Runway.
Εκείνη όμως που εντυπωσιάζει για άλλη μία φορά είναι η Meryl Streep, η οποία υιοθετεί ένα φαινομενικά απαθές και ψυχρό προσωπείο για της ανάγκες της πραγματικά διαβολικής περσόνας της Miranda Priestley. Και φυσικά, όσο κυλάει η πλοκή της ταινίας, με μαεστρία αρχίζει να παρουσιάζει ό,τι κρύβεται πίσω από αυτό το προσωπείο. Κι αυτή η εμφάνιση της Streep είναι που της έδωσε και μία ακόμη υποψηφιότητα για Oscar A’ Γυναικείου Ρόλου, κάτι που σίγουρα δε συνηθίζεται για τις κωμικές ταινίες.
