Είναι λογικό να μην είναι κάθε μέρα σαν “παιδική χαρά”, τα πράγματα αλλάζουν όταν η καθημερινότητα στο γραφείο θυμίζει καζάνι που βράζει. Σε μία τέτοια περίπτωση τότε πιθανώς έχουμε εμπλακεί σε ένα εργασιακό χώρο που περισσότερο μας βλάπτει παρά μας ωφελεί. Ποια είναι τα σημάδια που μαρτυρούν ένα τέτοιο περιβάλλον;
Σε ένα τοξικό εργασιακό περιβάλλον…
01 … αισθανόμαστε ναυτία.
Μπορεί να ακούγεται κάπως κλισέ, όμως το στομάχι μας μπορεί να μας προειδοποιήσει όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση άγχους
02 … δυσκολευόμαστε να κοιμηθούμε.
Όταν περνάμε το βράδυ γυρίζοντας στο κρεβάτι επειδή σκεφτόμαστε όσα έγιναν τη μέρα στη δουλειά τότε προφανώς πρέπει να σκεφτούμε γιατί χάνουμε τον ύπνο μας. Κι επειδή συνήθως το μυαλό πάει αυτόματα στη σκέψη πως κάτι κάνουμε λάθος εμείς… Ίσως πρέπει να αναζητήσουμε αλλού την αιτία.
03 … νιώθουμε “πιασμένοι”, πονάμε και ταλαιπωρούμαστε από ημικρανίες.
Το άγχος έχει την ιδιότητα να μεταφράζεται σε πόνο. Κι επειδή επιπτώσεις όπως οι προαναφερόμενες μπορούν να προκαλέσουν προβλήματα σε βάθος χρόνου αν δεν τις αντιμετωπίσουμε, καλό είναι να εντοπίσουμε τι προκαλεί όλο αυτό το άγχος.
04 … υπάρχουν συχνές παρεξηγήσεις
Όταν οι παρεξηγήσεις (ιδίως ελάσσονος σημασίας) παρατηρούνται σε καθημερινή βάση, τότε προφανώς στο περιβάλλον υπάρχει μία αρνητική ατμόσφαιρα που εκ των πραγμάτων διοχετεύεται στον καθένα μας.
05 … δε νιώθουμε εκτίμηση.
Αυτό συνήθως παρατηρείται σε εργαζομένους που δεν απολαμβάνουν στήριξη και δεν τους αποδίδονται εύσημα για τα επιτεύγματά τους.
06 … δεν υπάρχει ενθουσιασμός ή ευκαιρίες εξέλιξης.
Όταν σε καθημερινή βάση διαπιστώνουμε πως μένουμε στάσιμοι σε ένα σημείο της καριέρας μας χωρίς να μας δίνεται η ευκαιρία να ανελιχθούμε και να προσφέρουμε το κάτι παραπάνω στην εργασία μας… Tότε ίσως έρχεται η στιγμή για να αναθεωρήσουμε τη θέση μας
07 … οι απαιτήσεις είναι σχεδόν μη ρεαλιστικές.
Όταν υπάρχουν απαιτήσεις για να δαπανήσουμε επιπλέον χρόνο για μία υποχρέωση χωρίς αυτός ο χρόνος να αναγνωρίζεται αναλόγως, σαφώς και είναι σημάδι πως κάτι δε λειτουργεί σωστά.
08 … δεν υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή.
Μπορεί οι καταστάσεις λόγω της πανδημίας να οδήγησαν πολλούς στην εργασία από το σπίτι, όμως ακόμη και τότε πρέπει να υπάρχει ένα όριο στο πότε τελειώνει η βάρδια και πότε περνάμε τον επιθυμητό χρόνο με την οικογένειά μας. Όταν καθόμαστε σπίτι κι η αγωνία του “από στιγμή σε στιγμή θα με πάρουν από τη δουλειά” κυριαρχεί… Το όριο αυτό γίνεται ακόμη πιο δυσδιάκριτο κι αυτό δεν είναι φυσιολογικό.
Το καλό είναι πως υπάρχουν τρόποι ώστε να φέρουν τις επιθυμητές αλλαγές στο εργασιακό μας περιβάλλον. Αν και χρειάζεται προσπάθεια από πολλές πλευρές, οπωσδήποτε αυτή αξίζει.
Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μία τέτοια καθημερινότητα;
01 Με έναν στενό κύκλο συνεργατών.
“Η ισχύς εν τη ενώσει” λένε και δε θα μπορούσε αυτό να μην ισχύει και στον εργασιακό μας χώρο. Το πιο πιθανό είναι πως σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν είμαστε οι μόνοι που αισθανόμαστε πιεσμένοι. Η δημιουργία σχέσεων (ακόμη και φιλικών) ανάμεσα σε συνεργάτες μπορεί να μας προσφέρει τη συμπαράσταση που χρειαζόμαστε και που πιθανώς δεν εισπράττουμε από κάποια μέλη της διοίκησης. Αλλά αυτή η ομοφωνία μπορεί να γίνει και οδηγός ώστε να επέλθουν οι απαραίτητες αλλαγές για μία ομαλή καθημερινότητα στην εργασία.
02 Με ένα πρόγραμμα επαγγελματικής συμβουλευτικής.
Κάποιες εταιρείες παρέχουν στους εργαζομένους μία τέτοια δυνατότητα προκειμένου να διενεργούνται συζητήσεις ώστε να διαπιστωθεί τι προβλήματα υπάρχουν. Μέσα από αυτά τα προγράμματα μπορεί κανείς να αναφέρει τις ανησυχίες του ή ακόμη και να πάρει ένα feedbackγια τη συμβολή του στην εταιρεία, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που εντοπίζονται.
03 Βρίσκοντας χρόνο για εμάς.
Το selfcare δε θα μπορούσε να λείπει από αυτές τις προτάσεις, μια που εμείς οι ίδιοι είμαστε υπεύθυνοι να δίνουμε στον εαυτό μας το χρόνο που χρειάζεται για να αναζωογονηθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Έτσι μάλιστα δημιουργούμε εμείς πιο σταθερά όρια ανάμεσα στην επαγγελματική και προσωπική μας ζωή.
04 Μπορούμε να πούμε “αντίο”.
Όσο δύσκολη κι αν είναι η ανεύρεση μίας νέας εργασίας, κάποιες φορές ίσως είναι προτιμότερο να αναζητήσουμε κάτι πιο υγιές αντί να συμβιβαστούμε με μία θέση όπου αισθανόμαστε πιεσμένοι ή ακόμη και δυστυχισμένοι. Η σημαντικότερη υποχρέωσή μας είναι απέναντι στον εαυτό μας, οπότε εάν αισθανόμαστε πως η κατάσταση που βιώνουμε είναι αμετάβλητη πρέπει να δρομολογήσουμε τις κινήσεις μας ώστε να διεκδικήσουμε κάτι καλύτερο.
Το βασικό είναι να θυμόμαστε πως υπάρχουν πάντα τρόποι να διαχειριστούμε ή και να αλλάξουμε καταστάσεις. Αλλά ακόμη κι αν αυτό δεν είναι εφικτό, ας μην ξεχνάμε πως πάντα υπάρχουν εναλλακτικές οδοί.
Πηγή: Cleveland Clinic
Featured image: pexels.com/@yankrukov
