Όσο ακόμα έχουν διακοπές, αλλά και όταν ξεκινήσει το σχολείο, καλό είναι να περνάμε ουσιαστικό χρόνο με τα παιδιά, ώστε να μην αισθάνονται παραμελημένα εξαιτίας της δουλειάς μας. Κι εδώ σημασία έχει η ποιότητα κι όχι η ποσότητα.
Όσα παιχνίδια κι αν έχουμε αγοράσει για τα μικρά μας, η αλήθεια είναι πως τίποτα δε μπορεί να αντικαταστήσει τις δραστηριότητες που αυτά μοιράζονται με τους γονείς τους. Καλώς ή κακώς, όμως, η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική, ειδικά όταν μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο προσπαθούμε να “χωρέσουμε” τα πάντα, όπως τη δουλειά μας ή τις δουλειές του σπιτιού. Κι όταν μπαίνουν στο mixοι διαδρομές από και προς τις δραστηριότητες των παιδιών ή τα παιδικά πάρτυ, καταλήγουμε να είμαστε μεν έτοιμοι να καλύψουμε κάποια ανάγκη του παιδιού αλλά χωρίς απαραίτητα να βρισκόμαστε στη στιγμή. Με αποτέλεσμα να μπαίνουμε ασυνείδητα σε έναν φαύλο κύκλο σκέψεων για το αν είμαστε πραγματικά εκεί με τα παιδιά μας, που είναι κι η βασική τους επιθυμία ώστε να δεθούν μαζί μας.
Αν και το να επιτευχθεί αυτό θέλει εξάσκηση, υπάρχουν τρόποι για να καλλιεργήσουμε ακόμη πιο ουσιαστικά τις σχέσεις με τα παιδιά μας. Όπως συμβαίνει με οποιαδήποτε νέα συνήθεια, έτσι κι εδώ θέλει μεθοδικά βήματα.
01 Αφήνουμε μακριά το κινητό μας τηλέφωνο.
Σύμφωνα με μία μελέτη του 2017, ο χρόνος που περνάμε σκρολάροντας ασυναίσθητα στο κινητό μας επηρεάζει την ικανότητά μας να συγκεντρωθούμε. Αποτέλεσμα να προσπερνάμε τις εκφράσεις των προσώπων των παιδιών και βεβαίως λιγότερη οπτική επαφή που μακροπρόθεσμα μπορεί να λειτουργήσει εις βάρος μας. Για να καταφέρουμε ο χρόνος που περνάμε με τα παιδιά να είναι δημιουργικός κι ουσιαστικός, μπορούμε να αφήσουμε το τηλέφωνό μας σε έναν άλλο χώρο ώστε να απομακρύνουμε τον αντιπερισπασμό που θα προκαλέσει.
02 Ορίζουμε το δικό μας “playdate” κι αφοσιωνόμαστε σε αυτό.
Ένα χρονικό διάστημα το οποίο θα είναι αφιερωμένο στα παιδιά μας και στο παιχνίδι μαζί τους είναι ιδανικό για να βάλουμε ισχυρά θεμέλια στη σχέση μας με τα παιδιά. Βεβαίως στη διάρκεια αυτού του “ραντεβού”, εξυπακούεται πως δε χωράει κάτι άλλο. Και δεν είναι τόσο η διάρκεια του playdateπου παίζει ρόλο όσο η ποιότητά του. Κι ας αφήσουμε τα παιδιά να επιλέξουν τη δραστηριότητα ή το παιχνίδι: εμείς απλά θα το απολαύσουμε μαζί τους. Το γέλιο που θα μοιραστούμε μαζί τους απελευθερώνει ορμόνες που ενισχύουν το δεσμό μας μαζί τους και, κατ’ επέκταση, μειώνουν και τις δικές μας ορμόνες που προκαλούν άγχος.
03 Επιλέγουμε μία στιγμή που θα ζήσουμε πραγματικά.
Είτε κατά το πρωινό τάισμα είτε στη διάρκεια του μπάνιου των παιδιών, προσπαθούμε να συντονίσουμε τις αισθήσεις μας στη στιγμή. Για παράδειγμα, ενόσω κάνουν το μπάνιο τους, ακούμε το γέλιο τους, μυρίζουμε τα μαλλάκια τους ή επικεντρωνόμαστε στην αίσθηση του δέρματός τους ενώ είναι βρεγμένο – κι εστιάζουμε ακριβώς σε αυτά. Οι αισθήσεις μας θα μας βοηθήσουν να έρθουμε στο τώρα και να απολαύσουμε τη στιγμή αυτά με τα παιδιά μας.
04 Προσπαθούμε απλά να ακούσουμε.
Είτε κλαίνε είτε μοιράζονται κάποιο συναίσθημά τους μαζί μας, αντί να παρέμβουμε με τον Α ή Β τρόπο, προτιμούμε να τους δώσουμε την ευκαιρία να εκφραστούν. Η κίνηση αυτή βοηθά και τα παιδιά να αντιληφθούν πως είμαστε εκεί, μαζί τους.
05 Απελευθερώνουμε λίγο χρόνο από τα προγράμματά μας.
Αντί να τρέχουμε κάθε μέρα να προλάβουμε να πάμε τα παιδιά από τη μία εξωσχολική δραστηριότητα στην άλλη, μπορούμε κάποιες φορές να επιλέξουμε από ποια μπορούν κάποια μέρα να κάνουν “κοπάνα” ώστε να περάσουμε το χρόνο αυτό μαζί τους.Γιατί, αντί για την προπόνηση, να μην κάτσουμε όλοι μαζί σπίτι και να ζωγραφίσουμε, να παίξουμε ένα επιτραπέζιο ή να βγου΄με μία βόλτα στο πάρκο και να παίξουμε όλοι μαζί εκεί; Φυσικά, η κίνηση πρέπει να είναι αμοιβαία και να κάνουμε κι εμείς μία ανάλογη “κοπάνα”! Έτσι πατάμε πού και πού ένα φρένο και μειώνουμε το άγχος που συχνά είναι ο υπαίτιος που μας εμποδίζει να χαρούμε στιγμές μαζί τους.
06 Κάνουμε κάτι για εμάς τους ίδιους κάθε μέρα.
Για να ανταποκριθούμε στην ανάγκη των παιδιών μας να περάσουν χρόνο μαζί μας, πρέπει πρώτα να φροντίσουμε τον εαυτό μας. Θέλουμε να διαβάσουμε για μισή ώρα το βιβλίο μας; Θέλουμε να γυμναστούμε; Ό,τι και αν “λειτουργεί”, το επιστρατεύουμε. Έτσι, έχοντας δώσει χρόνο στον εαυτό μας, μπορούμε πιο εύκολα να είμαστε απόλυτα παρόντες σε ό,τι κάνουμε παρέα με τα παιδιά μας χωρίς το μυαλό να “χοροπηδάει”–και βεβαίως να το απολαύσουμε.
Η ανατροφή αλλά κι η ευτυχία των παιδιών εξαρτάται κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από την αλληλεπίδρασή τους μαζί μας. Κι ας είμαστε ρεαλιστές – μεγαλώνουν με τέτοιο ρυθμό που κάθε στιγμή μαζί τους είναι μοναδική. Ας τις εκμεταλλευτούμε αυτές τις στιγμές μαζί τους όσο μπορούμε!
Featured image: unsplash.com/@brookecagle