Μερικά tips ώστε να μειωθεί κι η αγωνία!
Κι εκεί που το παιδάκι μας ξεκίνησε να τρώει στέρεες τροφές και να φαίνεται να “αλέθει” σχεδόν τα πάντα… έρχεται μία ωραία πρωία που ξαφνικά όσα φαγητά θέλει να τρώει τα μετράμε στα δάχτυλα ενός χεριού! “Μα την περασμένη βδομάδα το τσάκισε το κοτόπουλο!”, “δε γίνεται να ζει μόνο με πατάτες και μπισκότα!” σκεφτόμαστε με απορία. Και το επόμενο στάδιο είναι (πιθανώς!) να αρχίσουμε να κυνηγάμε το παιδί μέσα στο σπίτι με το κουτάλι/πιρούνι ανά χείρας και την μπουκιά να πέφτει λίγο λίγο στο πάτωμα… ή μήπως υπάρχει πιο απλός τρόπος; Να, λοιπόν, πώς θα βοηθήσουμε το παιδάκι μας να συμφιλιωθεί με το θρεπτικό φαγητό!
01 Θέτουμε το παράδειγμα.
Με γνώμονα το γεγονός πως τα παιδιά αντιγράφουν ό,τι βλέπουν, δε μπορούμε να περιμένουμε να τρώει το παιδί μας υγιεινά αν δεν τρώμε κι εμείς υγιεινά! Όταν εμείς ως ενήλικες φροντίζουμε να καταναλώνουμε μία ποικιλία θρεπτικών τροφών, το παιδί με τη σειρά του θα υιοθετήσουν αυτές τις συνήθειες. Επιπλέον, μία υγιής σχέση με το φαγητό (όχι μόνο να τρώμε όλοι τα ίδια φαγητά, αλλά να μην αφήνουμε και το παιδί να τρώει μόνο του) βοηθά το παιδί να αντιληφθεί πότε πεινάει και πώς να “ακούει” το σώμα του σε ό,τι αφορά το φαγητό.
02 Μην πιέζετε το παιδί.
Ξέρω πως η αγωνία του “φάε, παιδάκι μου” είναι ποτισμένη σε κάθε μαμά, συμπεριλαμβανομένης εμού της ιδίας! Στην πραγματικότητα, όμως, με την πίεση αυτή όχι μόνο δεν καταφέρνουμε κάτι, αλλά στην ουσία πετυχαίνουμε το ακριβώς αντίθετο, ακόμη κι αν το παιδί συνήθως τρώει το φαγητό που του προσφέρουμε. Ακόμη, από ένα σημείο κι ύστερα, η πίεση που του ασκούμε επηρεάζει και την αυτονομία του παιδιού. Γι’ αυτό κι όταν το παιδί πλέον κάνει τη μετάβαση στις στέρεες τροφές, η μόνη μας “δουλειά” είναι να του προσφέρουμε το γεύμα του.
03 Μην χρησιμοποιείτε το φαγητό σαν ανταμοιβή.
To “θα φας κέικ μόνο αν φας το φαγητό σου” δεν απέχει πολύ από μία ακόμη μορφή πίεσης στο παιδί για να φάει. Επίσης το κέικ ή το μπισκότο ως ανταμοιβή μπορεί να έχει αντίκτυπο στο πως θα συνδυάσει αυτές τις τροφές το παιδί. Για παράδειγμα, αν δώσουμε ένα μπισκότο στο παιδί ως ανταμοιβή επειδή κατάφερε κάτι, μακροπρόθεσμα το μπισκότο (και το όποιο “μπισκότο”) θα έχει μεγαλύτερη σημασία για το παιδί από την πράξη αυτή καθ’ αυτή. Είναι καλύτερο είτε να προσφέρουμε μία υγιεινή εναλλακτική, όπως φρούτα, ή να προσφέρουμε ενίοτε το γλυκό σα σνακ κι όχι ως επιδόρπιο μαζί με τα γεύματα.
04 Μην εγκαταλείπετε εύκολα.
Μπορεί η εύκολη λύση να είναι τα fish sticks και οι τηγανιτές πατάτες γιατί “το παιδί τα τρώει χωρίς γκρίνια”, ωστόσο για να μάθει το παιδί να τρώει μία ποικιλία τροφών, πρέπει κι εμείς να την προσφέρουμε. Σύμφωνα με έρευνες, μπορεί να χρειαστεί αν προσφέρουμε 10 έως και 15 φορές μία νέα τροφή έως ότου το παιδί τη δεχτεί. Οπότε μη βιάζεστε να εγκαταλείψετε την προσπάθεια αν το παιδί αρνείται να φάει σπανακόρυζο!
05 Περιορίστε τις επιλογές.
Η λύση του “θα σου φτιάξω κάτι άλλο” μπορεί να ακούγεται απλή, εντούτοις είναι απλά ένα band-aid στο πρόβλημα, καθώς δεν πρόκειται να βελτιώσει τις διατροφικές συνήθειες του παιδιού. Καλό είναι λοιπόν, να περιορίζουμε τις επιλογές στο τραπέζι, ενώ χρήσιμος είναι κι ο σχεδιασμός των γευμάτων, φροντίζοντας να υπάρχει τουλάχιστον μία τροφή που το παιδί ξέρει και του αρέσει να τρώει. Αν αρνηθεί κάτι από αυτά που το προσφέρονται, τότε δοκιμάζουμε ξανά, για παράδειγμα, στο επόμενο μεσημεριανό γεύμα.
06 Φροντίστε οι μερίδες να είναι μικρές.
Το στομαχάκι του παιδιού εκ των πραγμάτων δε μπορεί να διαχειριστεί μία μεγάλη μερίδα. ‘Ένα γεμάτο πιάτο μπορεί να είναι αποθαρρυντικό για το παιδί. Ένας καλός “οδηγός” που μπορούμε να έχουμε κατά νου είναι η κουταλιά της σούπας για κάθε τρόφιμο που θα περιλαμβάνει το γεύμα του παιδιού βάσει της ηλικίας (1 κουταλιά της σούπας για παιδί ενός έτους, 2 για δύο ετών κοκ).
07 Περιορίστε τα έτοιμα σνακς και τους χυμούς.
Οι χυμοί έχουν περιττά για το παιδί σάκχαρα κι ελάχιστη διατροφική αξία, όπως και τα σνακς όπως μπισκότα και κράκερ. Μπορούμε, όμως, να προσφέρουμε πιο θρεπτικές επιλογές ως σνακ ανάμεσα στα γεύματα όπως φρούτα ή τοστ με βούτυρο αμυγδάλου ή αβοκάντο.
08 Αφήστε το να γίνει και “χάλια”.
Ξέρω, ακούγεται τρομακτικό, όμως η αλήθεια είναι πως, ακόμη και στη διάρκεια του γεύματος, το παιδί εξακολουθεί να μαθαίνει. Μέσω του φαγητού, το παιδί εξερευνά υφές, αισθήσεις. Ακόμη κι αν ακόμη δεν έχει γίνει expert στη χρήση πιρουνιού ή κουταλιού, η διαδικασία του γεύματος είναι πολύτιμη για το παιδί.
09 Έχετε την ανάπτυξη του παιδιού κατά νου.
Όπως δεν αρέσουν όλα τα φαγητά σε όλους, κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί και με το παιδί. Είναι ακριβώς η ίδια λογική πίσω από το “κάθε παιδί μεγαλώνει κι αναπτύσσεται διαφορετικά”. Επίσης, ειδικά σε παιδιά προσχολικής ηλικίας, υπάρχει το στάδιο της νεοφοβίας, δηλαδή ένα φόβος για κάθε τι νέο. Η διατροφική νεοφοβία, με τη σειρά της μπορεί να είναι πιο έντονη από παιδί σε παιδί, γι’ αυτό και κάθε φορά που το παιδί αρνείται μία νέα τροφή, κάνουμε υπομονή και ξαναδοκιμάζουμε σε άλλο γεύμα. Αν, παρ’ όλα αυτά ανησυχείτε πως η διατροφική νεοφοβία που εκδηλώνει το παιδί επηρεάζει τη διατροφή του στο σύνολό της, τότε καλό είναι να συμβουλευτείτε τον παιδίατρό σας ή έναν εγκεκριμένο παιδοδιατροφολόγο.
10. Χαλαρώστε!
Ακόμη κι αν το παιδί μοιάζει να “ζει μόνο με μακαρονάδες”, στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά. Και μάλιστα, η κατάσταση βελτιώνεται όσο το παιδί μεγαλώνει. Ο πιο βασικός δείκτης που μπορεί να καταδείξει κάποιος πρόβλημα είναι η καμπύλη ανάπτυξης του παιδιού – αν η ανάπτυξή του είναι μέσα στα προβλεπόμενα όρια, τότε το παιδί τρέφεται όντως όσο χρειάζεται. Μπορείτε, όμως, να καταγράφετε κάθε τι που τρώει ένα παιδί, ακόμη κι αν δέχθηκε μόλις μία μπουκιά από την καινούρια τροφή που του προσφέρθηκε. Σταδιακά, θα δείτε πως το παιδί τρώει αυτό που θέλει μεν, αλλά δεν “μένει και πίσω” διατροφικά.
Βεβαίως, σε κάθε περίπτωση, για οποιαδήποτε απορία έχετε, ο παιδιάτρός μας είναι εκείνος που θα μας καθοδηγήσει όπως πρέπει. Από εκεί κι ύστερα, όμως, έχετε απλά υπομονή και στρατηγική επιμονή!
Πηγή: Parents
Featured image: unsplash.com/@kate_gliz
