1,5K
από τη Ναταλία Αργυράκη-Δημοσιογράφο
Ένα άγνωστος, μυστηριώδης, γοητευτικός, παράξενος θείος που εμφανίζεται από το πουθενά στη ζωή σου, είναι ένα μάλλον ιντριγκαδόρικο ξεκίνημα για μία ιστορία (και ταινία). Και αυτό ακριβώς συμβαίνει στο Stoker. Ο θάνατος του Richard Stoker είναι η αφορμή για να κάνει την εμφάνισή του ο μικρότερος αδερφός του, Charlie -του οποίου την ύπαρξη σχεδόν αγνοούσαν τα λοιπά μέλη της οικογένειας, δηλαδή η σύζυγος του αποθανόντα και η ιδιαίτερη κόρη της.
Κι αυτός αποφασίζει για ένα διάστημα να μείνει μαζί τους.
Στ’ αλήθεια, δεν είμαι σίγουρη αν την συστήνω ή όχι αυτή την ταινία. Ας πούμε ότι ήταν αρκετά αιματηρή για τα γούστα μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι αιματηρή ή τρομακτική για κάποιους άλλους. Γι’ αυτό θα αρκεστώ να πω ότι έχει μία πολύ ωραία σκηνοθεσία (Chan-wook Park, ο σκηνοθέτης του Oldboy και της Δίψας), μια υπέροχη φωτογραφία και ένα καστ ιδανικό, καθένας στον ρόλο του (ειδικά ο Matthew Goode που ενσαρκώνει τον…διάβολο με το αγγελικό πρόσωπο, αλλά και οι Nicole Kidman και Mia Wasikowska).
Η έλξη προς τον κίνδυνο, το κακό και τη βία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της νεαρής India (Mia Wasikowska) η οποία ενώ διαπιστώνει σχετικά νωρίς ότι τα κίνητρα του θείου της δεν είναι τόσο αθώα όσο πίστευε, αντί να τρομάξει, τον ερωτεύεται. Και το χειρότερο: δείχνει να του μοιάζει.
Και κάπου ανάμεσά τους η μητέρα της (Nicole Kidman), που ζει στον δικό της κόσμο, η χήρα που δεν διστάζει να πλησιάσει τον κουνιάδο της αλλά δεν έχει τολμήσει ποτέ ούτε καν να χτενίσει την κόρη της.
Κι ενώ ως θεατής μπορεί να συμπονέσεις το μοναχικό κορίτσι που ασφυκτυά στο σπίτι αυτό, καθώς έχασε τις κοινές στιγμές του κυνηγιού με τον πατέρα της, που τόσο απολάμβανε, στο φινάλε αντιλαμβάνεσαι ότι παραείναι σκληρή αυτή η ιστορία ενηλικίωσης, και για το κορίτσι και για τους άλλους.
* η Ναταλία Αργυράκη ειναι δημοσιογράφος στο περιοδικό ΟΚ και έχει το δικό της blog το the-red-studio.blogspot από το οποίο αναδημοσιεύουμε το κείμενο
