Βράδυ καλοκαιρινής Κυριακής έφτασε, ελπίζω να σας βρίσκω να χαλαρώνετε σπίτι μετά από ένα απολαυστικό σαββατοκύριακο στη θάλασσα και να ετοιμάζεστε για τη νέα βδομάδα που ξημερώνει αύριο. Και φυσικά ο ιδανικός τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι με μία καλή ταινία στο σπίτι. Για απόψε σας έχω μία ιδιαίτερη πολεμική ταινία δια χειρός του Quentin Tarantino.
Το 1941 ο αξιωματικός των SSH Yans Landa (Christoph Waltz) εντοπίζει μία οικογένεια Εβραίων που κρύβονται σε μία φάρμα της Γαλλίας. Αν και σκοτώνει την οικογένεια, η μεγαλύτερη κόρη, η Shosanna καταφέρνει να ξεφύγει. Λίγα χρόνια μετά η Shosanna (Mélanie Laurent) κυκλοφορώντας πια με το ψευδώνυμο Emmanuelle Mimieux έχει το δικό της σινεμά, όμως η ησυχία της σύντομα θα ταραχθεί από τον Fredrick Zoller (Daniel Brühl), έναν Γερμανό στρατιώτη που έγινε διάσημος στα στρατεύματα έχοντας σκοτώσει μόνος του 250 στρατιώτες των συμμάχων και πρωταγωνιστεί σε ένα προπαγανδιστικό φιλμ του Γκέμπελς. Γοητευμένος κι από την Emmanuelle, ο Zoller καταφέρνει να πείσει τον Γκέμπελς να κάνει την πρεμιέρα της ταινίας στο σινεμά της Emmanuelle. Εκεί η Emmanuelle θα βρει την ευκαιρία που πολλοί θα ήθελαν τότε: να σκοτώσει τον Χίτλερ. Την ίδια ευκαιρία, όμως, εκμεταλλεύεται και η Αμερική και στέλνει μία ομάδα Εβραιοαμερικανών στρατιωτών, τους “Μπάσταρδους” να εκτελέσουν την αποστολή με επικεφαλής τον Υπολοχαγό Aldo Raine (Brad Pitt)…
Η ταινία “Άδωξοι Μπάσταρδη” (όχι, δεν έγινα ξαφνικά ανορθόγραφη και το λεξικό στο laptop δουλεύει μια χαρά!) εμπνέεται από τη macaroni combat (κάτι ανάλογο με τα spaghetti westerns της εποχής, σκεφτείτε) ταινία του 1976 “The Inglorious Basterds”. Η διασκευή του σεναρίου αλλά και η σκηνοθεσία φέρουν την υπογραφή του λατρευτά “διαβόητου” Quentin Tarantino.
Αν και ξεφεύγει κάπως από το σύνηθες περιβάλλον με τις συμμορίες και τους εκτελεστές, ο Tarantino μένει πιστός στον τρόπο αφήγησης των ιστοριών. Χωρίς την ανάγκη να “λογοκρίνει” την ένταση των σκηνών του, ο Tarantinoμας παρουσιάζει μία πολεμική ιστορία πλαισιωμένη από ένα μείγμα καυστικού (μαύρου) χιούμορ κι έντασης. Μπορεί να μη βλέπουμε το συνεχές αιματοκύλισμα στο οποίο μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα ο σκηνοθέτης με ταινίες όπως το “Pulp Fiction” ή το “Kill Bill”, όμως όταν το πιστολίδι ξεκινάει… θυμόμαστε γιατί αγαπάμε Tarantino. Εκτός από το άρτια δομημένο κινηματογραφικό σκέλος, όμως, δε μπορούμε να παραβλέψουμε την ένταση που κυριαρχεί σε κάθε σκηνή της ταινίας και στην ιστορία των εκάστοτε χαρακτήρων μέχρι το σημείο που τα μονοπάτια τους συναντιούνται με τον έναν ή τονν άλλον τρόπο. Κι αυτό γιατί ο σκηνοθέτης παρακολουθεί κάθε χαρακτήρα όχι τόσο με σκοπό να τους υποτιμήσει μέσω ενός σατυρικού φακού (ΟΚ, τους Ναζί θέλει να τους υποτιμήσει, αλλά και ποιος δε θα το έκανε στη θέση του Tarantino; ) αλλά για να μας προσφέρει ένα διαφορετικό πρίσμα από το οποίο θα δούμε ανθρώπους που όντως βίωσαν ό,τι αποτρόπαιο γνωρίζουμε για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οπότε ναι, οι “Inglourious Basterds” (όχι, ούτε στη χρήση των Αγγλικών έγινα ανορθόγραφη!) είναι μία ταινία αρκετά ωμή, αλλά συνάμα και τόσο ρεαλιστική.
Φυσικά στο τελικό αποτέλεσμα παίζει ρόλο και το castπου ο Tarantino επιστράτευσε για τους χαρακτήρες του. Ο Christoph Waltz είναι απολαυστικός στο διαολεμένα μειλίχιο “Κυνηγό Εβραίων” Landa, η Mélanie Laurent είναι εξαιρετική στο δυναμικό χαρακτήρα της Shosanna/Emmanuelle κι ο Brad Pitt ανακαλύπτει το κωμικό του στοιχείο. Κι αυτές είναι μόνο μερικές αναφορές στη δυναμική που χτίζουν οι ηθοποιοί στους χαρακτήρες τους!
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!
Πρωταγωνιστούν: Brad Pitt, Christoph Waltz, Mélanie Laurent, Daniel Brühl, Michael Fassbender, Diane Kruger, Til Schweiger, Eli Roth, Jacky Idoκ.α.
Photo credits: in.mashable.com/
