Σημασία δεν έχει το πότε, σημασία έχει ότι η ολυμπιονίκης αισθάνθηκε τώρα δυνατή να το πει. Γιατί δεν θέλει να ζει με τους εφιάλτες της, γιατί θέλει να δώσει φωνή σε όσους δεν έχουν βρει ακόμα τη δύναμη.
Όταν ξέσπασε στις Ηνωμένες Πολιτείες το σκάνδαλο Weinstein αναστατωθήκαμε μεν, αλλά έμοιαζε τόσο μακρινό για να μας αγγίξει. Έπρεπε να έρθει η καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για να αντιληφθούμε πως η σεξουαλική παρενόχληση κι η κακοποίηση δεν είναι προϊόντα του Hollywood.
Δε θα μιλήσω για τα γεγονότα, ούτε θα πω τι είναι αυτή η μάστιγα. Την ξέρουμε όλοι. Αλλά για κάποιους η εύκολη λύση είναι τα θύματα να πνίγονται βουβά στον πόνο τους κι οι παρατηρητές να γυρίζουν το κεφάλι από την άλλη.
Όχι πια!
Πόσες γυναίκες σκαρφίζονται δικαιολογίες για να εξηγήσουν πόνους και μελανιές…; Πόσες γυναίκες, λόγω των lockdown, έμμεσα καταδικάστηκαν να βρίσκονται ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους με το βασανιστή του που φορά το μανδύα του “νοικοκύρη-οικογενειάρχη”; Πόσες κοπέλες τρέμουν κάθε φορά που πηγαίνουν στη δουλειά τους γνωρίζοντας πως για άλλη μία μέρα θα έρθουν αντιμέτωπες με τις επαίσχυντες “ελευθερίες” που παίρνουν εις βάρος τους οι εργοδότες τους; Χωρίς να τολμούν να μιλήσουν. Για να μη χάσουν τη δουλειά τους. Γιατί φοβούνται πως δε θα τις πιστέψει κανείς ακόμη κι αν μιλήσουν. Κυρίως όμως γιατί ξέρουν πως με ένα μαγικό τρόπο θα αναδειχθούν αυτές υπεύθυνες. Για αυτό το τελευταίο φταίει η κοινωνία μας.
Και το κερασάκι στην τούρτα της υπόθεσης; Η αντίδραση των υπευθύνων που εξαρχής αρμοδιότητά τους είναι η υποστήριξη των αθλητών. Αντί να δώσει βαρύτητα στις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου, μίας αθλήτριας που αν μη τι άλλο τίμησε και με το παραπάνω την ομοσπονδία και φυσικά τη χώρα της, σφυρίζει αδιάφορα και εμμέσως πλην σαφώς μας είπε πως δεν είναι και βέβαιο πως έγιναν όσα η Σοφία Μπεκατώρου κατήγγειλε. Κι αυτή η αντίδραση είναι η “νόρμα”. Για να μην πω για τη “νομική βαρβαρότητα” που ξεστόμισε γνωστός δικηγόρος και που όταν το διάβασα ήθελα να σπάσω την οθόνη.
Θέλετε να μιλήσουμε για βαρβαρότητα, κύριε; Ειδικά εσείς, είστε σίγουρος πως θέλετε να μιλήσουμε για βαρβαρότητα; Είστε σίγουρα δικηγόρος;
Ε, λοιπόν, όχι πια.
Η Σοφία Μπεκατώρου ξεσκέπασε ό,τι σάπιο μπορεί να μολύνει τον αθλητισμό και κατά συνέπεια την κοινωνία μας. Και την ακολούθησαν κι άλλες αθλήτριες, ενώ πλέον ακούγονται και μαρτυρίες που απλά θεμελιώνουν όσα οι ίδιες καταγγέλλουν.
Γιατί τώρα; Δεν ξέρω και δε με απασχολεί. Θα υποθέσω πως, πολύ απλά, τώρα είναι η στιγμή που αυτές οι γυναίκες βρήκαν το θάρρος να αντιμετωπίσουν όσα τους βαραίνουν χρόνια τώρα. Το ζήτημα είναι πως η αρχή έγινε.
Θα σου πω κάτι. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να σε υποβιβάζει με τα λόγια του και με τις πράξεις του. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να απλώνει το χέρι του επειδή δέχτηκες να πιεις έναν καφέ μαζί του κι επειδή φόρεσες μία miniφούστα. Να ξέρεις πως δεν τον προκάλεσες εσύ. Ό,τι ήταν ανθρώπινο μέσα σε αυτό το πλάσμα είχε πεθάνει προ πολλού.
Ας γίνουν η Σοφία, η Νίκη, η Μάνια τα παραδείγματα προς μίμηση. Για τις γυναίκες που θέλουν να μιλήσουν. Να ουρλιάξουν, αν αυτό χρειάζονται.
Ας γίνουμε εμείς τα αυτιά που θα τις ακούσουν αλλά και το τείχος που θα τις προστατεύσει.
Ας βάλουμε ένα τέλος στο φόβο και τη σιωπή
Γιατί η Σοφία μπορεί να είμαι εγώ. Μπορεί να είσαι εσύ που με διαβάζεις. Μπορεί να είναι η γειτόνισσα που την ακούς από το επάνω διαμέρισμα να παρακαλάει κλαίγοντας και που μέχρι τώρα δεν επενέβαινες γιατί “δεν ήθελες να ανακατευτείς”.Μπορεί να είναι η αδερφή σου, η κολλητή σου, το παιδί σου.
Και για να μην είμαι άδικη, αυτόν το εφιάλτη το ζούνε δυστυχώς και αγόρια και νέοι άνδρες που δεν τολμούν να μιλήσουν.
Να ανακατευτείς γιατί η σεξουαλική παρενόχληση κι η κακοποίηση μας αφορά όλους.
Τώρα που άνοιξε η Σοφία τον ασκό του Αιόλου, ας γίνουμε εμείς το κύμα που θα διαλύσει αυτές τις βδελυρές τακτικές. Ας επιτρέψουμε πια στους νέους ανθρώπους να ζουν χωρίς το φόβο πως θα κριθούν χωρίς να φταίνε.
Ας σταθούμε δίπλα στη Σοφία και την κάθε Σοφία κι ας σπάσουμε πια τη σιωπή.
