Θυμάμαι τον εαυτό μου κοντά στα 5 να σημαδεύω με ακρίβεια ελεύθερου σκοπευτή και να αδειάζω το περιεχόμενο του ποτηριού μου στο νεροχύτη της κουζίνας. Αυτό μέχρι που με τσάκωσαν οι γονείς μου. Μετά απλά έκλεινα τη μύτη μου και σκεφτόμενος κάτι άλλο κατάπινα μονοκοπανιά το γάλα που μεγαλώνει γερά παιδιά και είναι μόνο ένα…
Η πρώτη τροφή που γεύεται ο άνθρωπος και τα περισσότερα ζωντανά πλάσματα πάνω στη Γη είναι το γάλα! Η πρώτη μαρτυρία διατροφής με το πολύτιμο αυτό αγαθό εντοπίζεται στην ελληνική μυθολογία. Η Ρέα κρύβει τον γιο της Δία στα δύσβατα βουνά της Κρήτης, για να τον προστατέψει από την οργή του Κρόνου, ορίζοντας ως «τροφό» του την κατσίκα Αμάλθεια. Αργότερα ο Δίας έκανε τον ουρανό να στάξει γάλα για να τραφεί και να γίνει αθάνατος ο γιος του ο Ηρακλής. Έτσι γεννήθηκαν οι Γαλαξίες.
Η ένταξη του γάλακτος στη διατροφή ενός ανθρώπου και ιδιαίτερα ενός παιδιού ήταν άμεσα συνδεδεμένη με την υγιεινή ζωή. Αυτή η σχέση ήταν καταχωρημένη στο πίσω μέρος του μυαλού μας από τις πολύ πρώιμες μέρες της ζωής μέσω του μητρικού γάλακτος.
Αποτελεί βασική πηγή ασβεστίου την ίδια ώρα που ένας άνθρωπος προσλαμβάνει το 75% των αναγκών του από γαλακτοκομικά προϊόντα και είναι ουσιαστική βάση για τις βιταμίνες Β και Α. Για να πάρουμε από μη γαλακτοκομικές πηγές το ασβέστιο που μας δίνει ένα ποτήρι γάλα, θα πρέπει να φάμε 3 κούπες φασόλια ή λάχανο!
Στην αγορά διατίθενται πολλοί και διαφορετικοί τύποι γάλακτος. Υπάρχει το κατσικίσιο, το πρόβειο και το μεγαλύτερο ποσοστό κατέχει το αγελαδινό. Προϊόντα που βασίζονται στο γάλα είναι το κεφίρ, το ξινόγαλα ή «αριάνι» και τα διάφορα σοκολατούχα, που απευθύνονται, κυρίως, σε πολύ νεαρές ηλικίες και δυστυχώς τα λιπαρά ή τα πρόσθετα είναι συνήθως αυξημένα.
Η συνολική ετήσια κατανάλωση τυριών στη χώρα μας ξεπερνάει τους 320.000 τόνους, ενώ η κατά κεφαλήν αγγίζει τα 28 κιλά/έτος. Τα στοιχεία αυτά δείχνουν αφενός ότι οι Έλληνες σημειώνουν τη μεγαλύτερη κατανάλωση τυροκομικών στην Ευρώπη και αφετέρου σηματοδοτούν τον κεντρικό ρόλο των τυροκομικών στην καθημερινή διατροφή μας.
Στο εξωτερικό υπάρχει ένα μεγάλο κίνημα παραγωγών που διαφωνούν ριζικά με την παστερίωση του γάλακτος, θεωρώντας ότι οι περισσότερες θρεπτικές ουσίες καταστρέφονται με αυτή τη διαδικασία. Έτσι προωθούν το γάλα τους-μέσω ανεπίσημων φορέων και μεθόδων-σε ωμή μορφή, με όλους τους πιθανούς κινδύνους που μπορεί να επιφυλάσσει αυτή η πρακτική. Έχω την εντύπωση πως αν ζούσε η γιαγιά μου η Γιοβάννα από τη Ζάκυνθο, που μόλις άρμεγε την κατσίκα της μου έβαζε κατευθείαν το γάλα στο ποτήρι μου-έχοντας την βαθιά γνώση της υγείας των ζωντανών της-θα συμφωνούσε απόλυτα με τους «αντιρρησίες» της παστερίωσης…