γιατί

Αυτό δεν είναι ένα χαρούμενο κείμενο από αυτά που σας έχω συνηθίσει να γράφω. Είναι ένα κείμενο γεμάτο με τους σύγχρονους διαφορετικούς τρόπους χωρισμού κι αφορά κάποιες από τις περιπτώσεις που έχουμε ζήσει, ζούμε και πιθανότατα να ζήσουμε… κυρίως μιλάμε για το “ghosting” !

Η πιο δύσκολη ερώτηση -συνήθως-  είναι το “γιατί δεν με αγαπάς (πια);” Για όλους εκείνους τους έρωτες και τις ιστορίες αγάπης που τελείωσαν ξαφνικά… όταν η δικαιολογία ήταν “Δεν σ’αγαπώ πια”, “δεν μ’ αρέσεις πλέον”. Κι εσύ αναρωτιέσαι τι έκανες, τι άλλαξε  από την μια μέρα στην άλλη και όλα αναποδογύρισαν εν μία νυκτί. Ναι, σε όλους μας έχει συμβεί να τελειώσει ο έρωτας και να φύγει το πάθος… με τον καιρό. Αλλά είχαμε δώσει το περιθώριο στον άλλον να το καταλάβει, το είχαμε συζητήσει πριν τελειώσουμε την κατάσταση, για να προετοιμάσουμε τον αποχαιρετισμό μας. Φροντίσαμε να ενημερώσουμε (σχεδόν) εγκαίρως…

Κι όταν ο άλλος εξαφανίζεται; Ξαφνικά δεν απαντά στα τηλέφωνα, στα μηνύματα… από την μια μέρα στην άλλη. Και ξέρεις ότι ζει, δεν είναι σε νοσοκομείο ή έχει πάθει κάτι…Υπάρχει ο και ο νέος όρος του ghosting που  είναι ο πιο αγενής τρόπος να πεις “δεν σε γουστάρω” (όπως τιτλοφορείται στο oneman.gr). Όμως υποτίθεται ότι αυτό συμβαίνει αν βγεις μια-δυο φορές και δεν είσαι σίγουρος για το άτομο που έχεις απέναντί σου και δεν θέλεις πολλά-πολλά. Και δεν τον ξέρεις κιόλας καλά. Και είναι σεβαστό μέχρι ένα σημείο. Αλλά τι γίνεται αν έχετε βρεθεί πολλές περισσότερες φορές, ποθείτε ο ένας τον άλλον, επικοινωνείτε άψογα σε όλα τα επίπεδα, έχετε συζητήσει ακόμα και τους όρους της σχέσης και όλα κυλούν ιδανικά μέχρι τη στιγμή που εξαφανίζεται;

Δεν είναι τυχαίο που το «ghosting» έχει μέσα του τη λέξη ghost. Ο άνδρας ή η γυναίκα, λοιπόν, απεδείχθη «φάντασμα» που ξαφνικά εξαφανίστηκε από δίπλα σου. Κι εσύ μένεις και τρώγεσαι με τα ρούχα σου, σε πιάνουν οι ανασφάλειές σου, νιώθεις πληγωμένη γιατί απλά δεν ξέρεις τον λόγο που έγινε αυτό και πολύ πιθανό να μην τον μάθεις και ποτέ. Σκέφτεσαι όλα τα πιθανά σενάρια, αναλύεις και την παραμικρή λεπτομέρεια από την τελευταία σας συνάντηση και “καις” τον εγκέφαλό σου γιατί απλά δεν βρίσκεις λογική εξήγηση.

Τα social media θεωρητικά θα βοηθούσαν σε αυτή την περίπτωση γιατί  αν μη τι άλλο, κάπου θα τον έβρισκες τον άλλον. Αλλά σύμφωνα με τις έρευνες, απλά η απόρριψη γίνεται πιο έντονη, καθώς ο άλλος σε “αγνοεί” σε κάθε μέσο. Και θα σας πω γιατί πιστεύω ότι το ghosting είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος. Γιατί δείχνει …δειλία. Ακόμα και την μεγαλύτερη βλακεία του κόσμου να έχεις κάνει ή να έχεις πει, καλό είναι να έχει ο άλλος τα κότσια να σε κοιτάξει στα μάτια και να σου πει “Κορίτσι μου, έκανες βλακεία, με πείραξε, ξενέρωσα, τελειώσαμε!”. Ας πάρουμε την περίπτωση που θέλει ο άλλος απλά να πάρει τον χρόνο του. Ας το πει… μην αφήνεις την κοπέλα (γιατί ως επί το πλείστον άνδρες είναι οπαδοί αυτής της πρακτικής) να περιμένει ένα μήνυμά σου και να στεναχωριέται. Μπορεί να της κακοφανεί, αλλά μπορεί να είναι γυναίκα με κατανόηση και να κρατήσει τις αποστάσεις της. Κι αν εσύ, φίλε μου, γνώρισες κάποια άλλη κι ενθουσιάστηκες, δεν είναι πιο τίμιο να ενημερώσεις αυτή με την οποία “έβγαινες” το τελευταίο διάστημα; Άνθρωποι είμαστε όλοι… με πάθη που κάνουμε λάθη.

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς…Γιατί όσο σκληρή κι αν είναι η αλήθεια, τουλάχιστον ο άλλος ξέρει που βρίσκεται και που πατάει. Σεβάσου τον και σεβάσου τον εαυτό σου και την ηλικία σου. Α ναι, γιατί το ghosting δεν έχει ηλικία… Εδώ ισχύει το ” Τι 20, τι 30, τι, 4ο, τι 50… ίσως και το τι 60!”

Μέσα στην αναζήτηση για το ghosting, έμαθα κι άλλους όρους, όπως το “submarining“: Ο πρώην σου θα εξαφανιστεί και θα εμφανιστεί αιώνες αργότερα με ένα μήνυμα: «Είδα ένα καινούργιο εστιατόριο που άνοιξε που μου θύμισε αυτό που είχαμε πάει στο τελευταίο μας ραντεβού – να πάμε κάποια στιγμή!».  Είναι σαν αυτός ο άνθρωπος να ήταν χαμένος στη θάλασσα όλο αυτό το διάστημα, να είχε πατήσει το pause στη ζωή του και να αποφάσισε να πατήσει ξανά το play μόλις πάτησε πάλι το πόδι του στη στεριά.

Και στο ladylike.gr βρήκα κι αυτές τις περιπτώσεις που μπορεί κάτι να σου θυμίζουν:

Το “Βreadcrumbing”, είναι η κατάσταση στην οποία ο περί ου ο λόγος, σου δίνει ψίχουλα προσοχής. Είναι αυτός ο τύπος ο οποίος ναι μεν σε γουστάρει, οπότε και φροντίζει να στο δείχνει πού και πού με κάποιο χλιαρό τρόπο, αλλά δεν έχει καμία πρόθεση να δεσμευτεί. Μαζί σου.

Και τέλος υπάρχει και το “Zombieing”. To Ζόμπι, είναι εκείνος ο τύπος, ο οποίος ναι μεν εξαφανίζεται, αλλά κάποια στιγμή – το πότε δεν έχει σημασία εδώ – εμφανίζεται και πάλι: μα θα δει ένα story σου στο instagram, θα κάνει ένα like σε status σου στο facebook, ή θα στείλει ένα “επ, τι γίνεσαι;”.”

Δεν θα σου πω πως να το αντιμετωπίσεις. Είτε βάλεις τις φωνές είτε απαντήσεις αρνητικά ή θετικά, είναι δικό σου θέμα.

Να πω όμως ότι… όλοι θέλουμε να ζήσουμε μία μικρή ή μεγάλη σχέση με αίσιο τέλος , όποιο κι αν είναι αυτό. Κανείς δεν θέλει να περιμένει μερόνυχτα πάνω από ένα τηλέφωνο. Βάλτε τον εαυτό σας στην θέση του… θα σας άρεσε;

Πάντως αυτό είναι το τραγούδι που νόμιζα ότι θα “ζούσα” αυτό το καλοκαίρι… Δεν είναι υπέροχα γλυκανάλατο;