διευθύντρια

Ένα από τα πράγματα που απολαμβάνω στη δουλειά είναι ότι όταν υπάρχεις σε χώρους που κινούνται καλλιτέχνες, μαθαίνεις πολλά…

Κατ αρχήν κανείς τους δεν είναι καλά (κι αυτό από μόνο του είναι καλό).

Οι περισσότεροι έχουν από ένα δερματικό ψυχοσωματικό σύμπτωμα κι αυτό είναι μια υπέροχη βάση προσέγγισης και κομβικού δεσίματος μεταξύ μας, γιατί είμαι κι εγώ γεμάτη από δαύτα.

Πριν μπούμε σε σοβαρές κουβέντες και σώσουμε τον κόσμο (λέμε τώρα), αναλύουμε ενδελεχώς τα εκζέματα, τις ψωριάσεις και τα λοιπά καταπληκτικά που βγάζουμε στο σώμα και το κεφάλι μας, με ύφος φωτεινού παντογνώστη που έχει εμπειρία χιλιάδων χρόνων και γνώσεις γκουρού της ιατρικής βραβευμένου με Νόμπελ.

Ο καθένας μας προσθέτει ένα μικρό λιθαράκι γνώσης στον άλλο, ανταλλάσουμε τηλέφωνα γιατρών, συγκρίνουμε μεθόδους βελονισμού, κάνουμε κόντρες για το «ποιος είναι ο πιο εναλλακτικός», εξιστορούμε τις διαφορετικές φάσεις που έχουμε περάσει με τις φαγούρες μας και καταλήγουμε σε χρήσιμα συμπεράσματα όπως:

Α. Πόσο τυχεροί είμαστε που εξωτερικεύουμε το άγχος μας και δεν παθαίνουμε τίποτα χειρότερο με το μυαλό που κουβαλάμε….
Β. Πόσο τυχεροί είμαστε που μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε τι δεν πάει καλά, άσχετα αν την εκμεταλλευόμαστε ή όχι….
Γ. Πόσο τυχεροί είμαστε που υπάρχουν τόσες διαφορετικές μέθοδοι για να δοκιμάσουμε και να μη βαριόμαστε….,
Δ. Πόσο τυχεροί είμαστε που τίποτα από αυτά δεν είναι ευτυχώς κολλητικά (γιατί έχουν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με το κολλημένο μας μυαλό)….,
Ε. Πόσο τυχεροί είμαστε…. Τελεία.

Το άλλο είναι ότι πηγαίνεις στη δουλειά σου όπως να ναι, γιατί το πιθανότερο είναι ότι θα αντιμετωπίσεις ό,τι να ναι.

(Όσο πιο τρελλή, τόσο πιο καλή…)

Μιλάμε ότι βλέπεις μπροστά σου, από σούπερ κουστουμαρισμένο γιάπι μέχρι τρελλό σέρφερ, που μόλις έχει σκάσει μύτη από την παραλία με τέλεια ιδέα για Δευτερότριτο, από αερικό άρτι αφιχθέν από τη νεραϊδοχώρα μέχρι αμείλικτο διαπραγματευτή ποσοστών, από καταθληπτικό πανέμορφο νεαρό μέχρι υπερφιλόδοξη στάρλετ με εμφανή προσόντα κι από σούπερ ονόματα με ύφος μέχρι σούπερ ονόματα χωρίς ύφος…

Πως λέμε, «Κάθε μέρα και μια έκπληξη»;
Αυτό ακριβώς, αλλά βάλε στη συνταγή και λίγη παραπάνω υπερβολή για να είσαι απολύτως μέσα και να μπορέσεις να ανταποκριθείς.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι όλοι αυτοί οι μοναδικής διαφορετικότητας τύποι δεν έχουν χάσει κάτι πολύ σημαντικό: το χιούμορ και την ικανότητα τους να ονειρεύονται.
-Έχουν πολύ άγχος, αλλά είναι δημιουργικοί.
-Έχουν πολλή αγωνία, αλλά κάνουν σχέδια.
-Έχουν πολλές ανησυχίες, αλλά κατεβάζουν ιδέες.
-Έχουν πολλά προβλήματα, αλλά κάνουν πλάκα.
-Έχουν πολλά εκζέματα, αλλά σχεδιάζουν ένα μέλλον με ευαισθησία και τρυφερότητα.

Κι αυτό είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρο.
Τουλάχιστον για μένα.

ΥΓ. Α! Και παρεπιμπτόντως οι περισσότεροι πίνουν ελληνικό καφέ (είναι λέει πιο υγιεινός από τους άλλους – αυτό το έμαθα σήμερα).

Στην υγεία μας!!!