Δεν ξέρω πώς θα σας φανεί η σημερινή κόντρα, πάντως εμένα μου φαίνεται αρκετά παράξενη, γι’ αυτό και θεωρώ πως θα έχει τρελό ενδιαφέρον. Λόγω ηλικίας, τουλάχιστον, θα έπρεπε να μας αρέσουν ακριβώς τα αντίθετα πράγματα. Βέβαια, αυτή τη φορά εμείς και η λογική δεν έχουμε καμία σχέση. Εγώ προτιμώ να παίζω επιτραπέζια παιχνίδια – που είναι και πιο της παρέας- σε αντίθεση με την Αντιγόνη που αρέσκεται στα βιντεοπαιχνίδια. Φυσικά και τα δυο έχουν την χάρη τους, αλλά προς το παρόν ας δώσω τον λόγο στην αντίπαλο μου. Ανυπομονώ να δω τι θα μου πεις πάλι, κυρία μου…
«Δεν ξέρω τι κουμπιά πάτησα, πάντως πέρασα στο επόμενο επίπεδο!» (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)
Εξακολουθώ να πιστεύω πως στο μυαλό σου κάθομαι σε μία κουνιστή πολυθρόνα με το εργόχειρό μου… Αλλά το αντιπαρέρχομαι!
Η αλήθεια είναι πως μου αρέσουν και τα επιτραπέζια παιχνίδια. Ειδικά όταν είμαι με παρέα. Μήπως θα ξεχάσω που κάθε φορά που έπαιζα Monopoly με την αδερφή μου, εκείνη με φώναζε «Ντάλια Χατζηαλεξάνδρου» (σημ.: από το γνωστό ρόλο της Σμαράγδας Καρύδη στο «Παρά Πέντε») για ευνόητους λόγους; Και πόόόόσες φορές έχτισα τα ξενοδοχεία του Hotel (εκείνο το President απωθημένο μου έχει μείνει, true story!) όταν ήμουν πιτσιρίκα;
Τότε, θα αναρωτιέστε, γιατί να δηλώνω πως προτιμώ τα video games;
Αρχικά γιατί είναι ένας τρόπος να ξεσπάσω έτσι και για τον χ, ψ λόγο τα νευράκια μου γίνουν… τσαταλάκια! Όχι, παιδιά, σοβαρά μιλάω! Είχε τύχει να έχω νοικιάσει το «Wolverine» για την κονσόλα μου μία μέρα η οποία ήταν… ας μην τη χαρακτηρίσω, δεν κάνει να λέω κακές κουβέντες! Ε, λοιπόν, εκείνο το «Χλατς! Χλατς!» που ακουγόταν όταν ο Wolverine έριχνε ξύλο στους κακούς… δε μπορώ να σας περιγράψω πώς με ανακούφιζε! Πράγμα που με κάνει να σκέφτομαι… φαντάσου να παίξω σε τέτοιες περιπτώσεις το «Assassin’s Creed»! Πω, πω…! Ναι, ΟΚ, το παραδέχομαι, ίσως σας «αγριεύει» κάπως, αλλά τι να πω; Εμένα με χαλάρωνε! Με το επιτραπέζιο πώς να βγάλω ένα τέτοιο άχτι; Άντε, ίσως χτυπώντας τα πούλια στο τάβλι!
Για να μην τα ισοπεδώσουμε όλα, όμως, δεν παίζω video games μόνο όταν έχω τα νεύρα μου! Μου αρέσει η ποικιλία που προσφέρεται. Κι όχι μόνο για την κονσόλα μου, αλλά και για το PC. Θέλω να παίξω ποδόσφαιρο; Θα διαλέξω το «Pro Evolution Soccer». Θέλω να οδηγήσω με τρελά γκάζια; Θα παίξω το «Jax» – τουλάχιστον μέχρι να τολμήσω και το «Grand Theft Auto»! Θέλω να περάσω μία μικρή φάση… παλιμπαιδισμού; Έχω και γι’ αυτό επιλογές! Κι αν θέλω να παίξω περιπέτεια;;; Α, εκεί είναι το καλύτερό μου! Κι ήδη «χαλβαδιάζω» να παίξω το παιχνίδι του Batman «Arkham City»!
Τέλος, αυτό που μου αρέσει στα video games, όσο «χαζό» κι αν ακουστεί, είναι αυτό: έχει πλάκα όταν πατάω πάνω στη βιασύνη τυχαία τα κουμπιά και – παραδόξως – κάνω την κίνηση που θέλω! Δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο αστείος είναι αυτός ο «διάλογος» με τον εαυτό μου, σε τέτοια φάση. «Wow! Πώς το έκανες αυτό;;; Oh, well, τουλάχιστον αυτό που ήθελες το κατάφερες!» Βέβαια μπορεί μετά να ψάχνομαι για να το ξανακάνω – «μα πώς στην ευχή το έκανα πριν και τώρα δε μπορώ;;;» – αλλά ανεξαρτήτως αυτού… έχει γέλιο μία τέτοια κατάσταση!
Ας δούμε τώρα τι θα μας πει η fan των επιτραπέζιων παιχνιδιών! Κι όταν τελειώσει λέω να ξαναδοκιμάσω την τύχη μου με το «Iron Man» στο PlayStation. Ρε φίλε… στο τελευταία level, αυτή η Pepper τι πάει και πεθαίνει συνέχεια, μου εξηγείς;;;
«Εντολή: YEEEEESS. Βγες από τη φυλακή. Κράτα αυτή την κάρτα μέχρι να σου χρειαστεί ή πούλησέ την.»» (από την Μαρία Παπουτσάκη)
Κάτσε, κοπελιά, γιατί θα με τρελάνεις… Είναι ωραίο να περνάς πίστες και να ανεβαίνεις επίπεδα επειδή πάτησες τυχαία Χ,Ο,Δ,Ο;; Αυτό θα ήταν χρήσιμο μόνο αν είχες βάλει κάποιο στοίχημα και δεν ήθελες να χάσεις 50 ευρώ. Σε άλλη περίπτωση μου φαίνεται ανούσιο.
Και για να λέμε την αλήθεια, φυσικά και έχω παίξει πολλές φορές video games σε υπολογιστή, αλλά και στο PlayStation 2 που ακόμα έχω… Σε κούφανα; Μου αρέσουν, δεν θα το αρνηθώ. Ειδικά όταν είμαι μόνη μου. Όμως αυτό είναι και το βασικό μειονέκτημα.
Στα video games η παρέα είναι μία άγνωστη λέξη. Ή μάλλον όχι τόσο άγνωστη, διότι έχω βρεθεί άπειρες φορές σε σπίτι που θέλω να κόψω τις φλέβες μου επειδή 2-3 αγόρια έχουν πορωθεί με το «Pro Evolution Soccer» και δεν θα σηκωθούν ούτε αν πιάσει φωτιά η πολυκατοικία. Και αν βρεις κάποιον να το αρνηθεί, παρατήρησε τη μύτη του πώς μεγαλώνει. Ε, λοιπόν, αυτό εμένα δεν μου αρέσει και ξενερώνω. Καλύτερα να καθίσουμε για πλέξιμο γύρω από ένα τραπέζι, παρά να κάθομαι να βλέπω 22 κούκλες να τρέχουν σε ένα γήπεδο.
Α, για να μην το ξεχάσω… Αυτό που ονομάζεις εσύ κυρία μου «εκτόνωση νεύρων», εμένα μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. Αν δεν μπορώ να καταφέρω να περάσω μία πίστα ή anyway να κάνω κάτι σωστό στο παιχνίδι, το πιο πιθανό είναι να με οδηγήσει στο να σπάσω το τηλεχειριστήριο, ακόμη και στη σχιζοφρένια. Εκτός αν παίζω με εκείνη τη γλυκιά αλεπουδίτσα, το «Crash».
Και για να πάω και στα δικά μου, τα επιτραπέζια παιχνίδια σου προσφέρουν μία τεράστια ποικιλία. Από παιχνίδια με ζάρια, πούλια και κάρτες, μέχρι μυστηρίου αλλά και τρελής διασκέδασης, όπως παντομίμα του τύπου «Total Mania». Ποιος δεν ξέρει το πιο κλασικό παιχνίδι; Ναι, ναι, η «Monopoly» είναι. Ένα επιτραπέζιο που λάτρεψαν και λατρεύουν μικροί και μεγάλοι, αφού ηλικιακά καλύπτει ένα μεγάλο φάσμα. Ή το «Cluedo»; Και αυτό είναι από τα πολύ αγαπημένα μου. Αυτό το παιχνίδι για να το γουστάρεις και να σε πορώσει πρέπει να είσαι και λίγο αστυνομικό δαιμόνιο και να τρελαίνεσαι για ιστορίες μυστηρίου και φόνους. Όχι δεν εννοώ να έχεις «φάει» 2-3 ανθρώπους. Η όλη ίντριγκα με εξιτάρει!
Τώρα θα μου πεις: «Ρε συ Μαρία, εγώ δεν μπορώ να μαζεύω 10 άτομα στο σπίτι μου». Σου έχω και εδώ τη λύση. Πλέον έχουν ανοίξει αρκετά μαγαζιά στο κέντρο της Αθήνας –για Θεσσαλονίκη δεν ξέρω Αντιγόνη μου- που σου προσφέρουν τεράάάάάάστια ποικιλία επιτραπέζιων παιχνιδιών. Είναι πολύ φθηνά και μπορείς να παίξεις όσα παιχνίδια θέλεις. Εννοείται, βέβαια, πως δεν υπάρχει περιορισμός στα άτομα που θα πάνε. Οι χώροι είναι πολύ φιλικοί και το γέλιο που θα σου προκαλέσουν τα παιχνίδια θα είναι σίγουρα άφθονο.
Αυτό θα το δεις πολύ σπάνια σε Internet Cafe, αφού ως επί το πλείστον είναι όλοι καρφωμένοι σε μία οθόνη με κάτι τεράστια ακουστικά. Ε εκεί η έννοια της παρέας χάνεται, άρα χάνεται και όλη η ουσία του παιχνιδιού.
Σας φιλώ προς το παρόν. Πάω να παίξω μήλα και κορόιδο κάτω από το σπίτι μου με τα παιδιά… :P
Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρία Παπουτσάκη , μπορείτε να διαβάσετε εδώ
Περισσότερες πληροφορίες για την Αντιγόνη Αδαμοπούλου, μπορείτε να διαβάστε εδώ