Ναι, ναι, λοιπόν, έφτασε η ώρα για ένα θέμα που μας καίει – μας παρακαίει για την ακρίβεια – το οποίο όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε το συζητάμε. Μην το αρνηθείτε! Ο χωρισμός πάντα θα είναι ένα αγκάθι στην καρδιά μας, έστω και για μικρό χρονικό διάστημα. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που κάνουν party μόλις ξεφορτώνονται το έτερον τους ήμισυ – που τελικά δεν το είχαν σε εκτίμηση. Η Αντιγόνη βιώνει αυτή την απώλεια πιο light, ενώ εγώ σαν Σκορπιός προτιμώ να ζω το δράμα μου. Για αρχή ας ακούσουμε τι κάνει το κορίτσι μας να αποχωρίζεται κάποιον…
Χωρίσαμε… Ε, και; (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)
Η αλήθεια είναι πως στον πρώτο (σοβαρό) χωρισμό μου είχα γίνει ένα ψυχολογικό ράκος. Κλάμα, οδυρμός… χάλια κατάσταση, μη σας τα πολυλογώ. Αργότερα, όμως, και καθώς ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, το «φιλοσόφησα» το ζήτημα. Όσο κι αν αγαπούσα αυτόν τον άνθρωπο – νά’ ναι καλά εκεί που είναι, αλλά μακριά μου! – κι όσο κι αν πόνεσα τότε, ό,τι έγινε κατάλαβα πως έγινε για καλό. Γιατί πολύ απλά σήμαινε πως δεν ταιριάζανε τα χνώτα μας, άρα δεν υπήρχε λόγος να ταλαιπωρούμαστε κι οι δύο.
Επομένως… εγώ απλά θα πω τι ΔΕΝ έκανα που έπρεπε να είχα κάνει τότε και πλέον όσες φορές η σχέση έφτασε σε τέλμα, ακολουθούσα τα βήματα με θρησκευτική ευλάβεια.
Τις πρώτες μέρες του χωρισμού, όλες μας τρώει εκείνη η αγωνία του «θα με πάρει πίσω τηλέφωνο μετανιωμένος;» ή του «θέλω να του μιλήσω, έστω δύο λόγια να του πω». Ή καθόμαστε και διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε τα μηνύματα που είχαμε ανταλλάξει. Προκειμένου, λοιπόν, να απαλλαγούμε από αυτό το σαράκι… σβήνουμε συνομιλίες και τον αριθμό του. Θα μου πείτε «μα το έχω μάθει απ’ έξω, έχει νόημα;». Κι όμως, άλλο είναι όταν βρίσκετε τον αριθμό του στις ταχείες κλήσεις κι άλλο όταν πρέπει να πατήσεις το ένα ψηφίο μετά το άλλο και μετά το πράσινο κουμπί για το τηλεφώνημα. Γιατί αν μπεις στον πειρασμό να του τηλεφωνήσεις και πρέπει να πληκτρολογήσεις ένα ένα τα ψηφία, έχεις το χρόνο να ξανασκεφτείς αν αξίζει τον κόπο τελικά να το κάνεις.
Στη συνέχεια, καλό είναι να σταματάμε να κοιτάμε φωτογραφίες από στιγμές που ζήσαμε μαζί του. Γιατί τότε μπαίνουμε σε έναν συναισθηματικό φαύλο κύκλο να αναρωτιόμαστε «γιατί; Τι έκανα λάθος» κλπ. Εξάλλου οι στιγμές – θέλουμε δε θέλουμε – έχουν χαραχτεί στη μνήμη μας. Προσωπικά, στην αρχή έκρυψα αυτές τις φωτογραφίες και όταν ήρθε η ώρα να βάλω οριστική τελεία… τις εξαφάνισα μια κι έξω. Σκληρό, ναι, αλλά μόνο έτσι θα μπορούσα να φροντίσω την Αντιγόνη.
Επιπλέον, το να κλειστείτε στο σπίτι και να πνίγετε το μυαλό σας με όλες αυτές τις απορίες μόνο καλό δε σας κάνει. Αυτό έλειπε, να είμαστε ένα βήμα πριν το μοναστήρι επειδή ο άλλος πήρε των ομματιών του! Πάρτε την παρέα σας και κυκλοφορείστε. Είτε για ψώνια, είτε για καφέ, είτε για φαγητό… κάντε ο,τιδήποτε ξέρετε πως πάντα σας φτιάχνει τη διάθεση. Συν του ότι το γεγονός πως χωρίσατε είναι μία καλή στιγμή για να αφιερώσετε χρόνο στον εαυτό σας. Ψάξτε να ασχοληθείτε με κάτι που σας ενδιαφέρει, ένα χόμπι. Ή γραφτείτε σε κάποιο τμήμα εκγύμνασης. Κάντε ό,τι πιστεύετε πως θα σας γεμίσει και θα απομακρύνει κάθε γλυκόπικρες σκέψεις.
Τέλος… μη διστάζετε να γνωρίζετε νέους ανθρώπους. Επειδή εκείνος έφυγε για τον χ, ψ λόγο, εσείς δε χρειάζεται να γίνετε αντικοινωνικές. Εξάλλου, όπως λέει κι η Λίλα των «S1ngles» – η αγαπημένη της Μαρίας, αν θυμάστε! – κάθε τέλος είναι και μια καινούρια αρχή – κάπως έτσι, τέλος πάντων! Πού ξέρετε…; Μπορεί να βρείτε το πραγματικό «τυχερό» σας!
Για να δούμε τώρα τι έχει να μας πει η μικρή μας… drama queen!
«Τιιιι;;; Χωρίζουμε;;; Ήρθε το τέλος μου… Θα πεθάνω – για λίγο!» (από την Μαρία Παπουτσάκη)
Φαντάζομαι, Αντιγονάκι, ξέρεις ποια είναι τα στάδια του χωρισμού. Αρχικά αρνείσαι να δεχτείς την παρούσα κατάσταση και μετά θυμώνεις με όλους και με όλα – αλλά κυρίως με αυτόν που σε παράτησε που, μακάρι, Παναγίτσα μου, να μην τον θέλει καμία από δω και πέρα εκτός από σένα που τον θες ακόμα… Στη συνέχεια περνάμε στο πολύ βαρύ κλίμα της κατάθλιψης που απαξιώνεις τα πάντα αλλά βασικά τον εαυτό σου. Ύστερα έρχεται η σειρά της διαπραγμάτευσης που βάζουμε τα πράγματα λογικά κάτω και τα αξιολογούμε. Φυσικά στο τέλος έρχεται η λύτρωση, δηλαδή η αποδοχή. Yupiiiii, το ξεπεράσαμε κι αυτό!
Ξέρω… ίσως να σας κούρασαν όλα αυτά που είπα και να σκέφτεστε ότι δεν θα είστε ποτέ με κανέναν σε μια σχέση γιατί αν τυχόν τελειώσει θα ανέβετε όλο αυτόν τον Γολγοθά. Κι όμως, η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να περνάμε όλα τα στάδια – σε μία ήπια κατάσταση. Όλα είναι απαραίτητα και όλο και κάπου θα μας χρησιμεύσουν και στη μετέπειτα ζωή μας. Δεν το βλέπω και πολύ normal με το που χωρίζεις, από μια σοβαρή σχέση, να βγαίνεις και να γλεντάς από τις πρώτες μέρες. Σε μένα δεν έκανε ποτέ καλό κάτι τέτοιο. Πάντα κατέληγα να γελάω ψεύτικα, να διασκεδάζω με το ζόρι και το ξημέρωμα τελικά με έβρισκε με μουσκεμένα μαξιλάρια. Μέγα λάθος!
Όταν χωρίζεις – είτε με καλό είτε με άσχημο τρόπο – πρέπει να μάθεις να αντιμετωπίζεις με αξιοπρέπεια όλες τις καταστάσεις. Το να καταπιέζεις τον εαυτό σου να κάνει κάτι που δεν θέλει, θα σε βλάψει. Πόσο μάλλον να προσπαθείς να νιώσεις κάτι που δεν μπορείς – τουλάχιστον όχι ακόμα. Αν δεν εκτονωθείς, δεν κλάψεις, δεν νιώσεις μέσα σου κάθε συναίσθημα που έρχεται στην επιφάνεια, το πιο πιθανό είναι να ξεσπάσεις τα απωθημένα σου στην επόμενη σου σχέση, που μπορεί να είναι και το κάρμα σου, βρε αδερφέ!
Δηλαδή, γιατί πρέπει να νιώθουμε στο έπακρον κάθε μας συναίσθημα και να κάνουμε στην άκρη τη λύπη; Άλλωστε, όλα είναι μέσα στη ζωή. Και το πολύ γέλιο το βαριέσαι. Ε, έτσι θα βαρεθείς κάποια στιγμή και τη στεναχώρια σου που σε άφησε ο Τάκης μόνη σου και δεν μπορείς χωρίς αυτόν και δεν θα βρεις ποτέ καλύτερο και ήταν το ιδανικό για σένα. Συγνώμη που θα σου το πω, αλλά αν ήταν δεν θα σε χώριζε. True story.
Βέβαια, ο κάθε άνθρωπος το αντιμετωπίζει διαφορετικά. Η Αντιγόνη χώνει τα χαστούκια της και άλλες καίνε μαλλιά (της άλλης), σπίτια και αμάξια – του ακατανόμαστου. Μόνο, όμως, αν κάνεις αυτό που σου λέει η καρδιά σου θα «λυτρωθείς». Αν σου λέει να σπαράξεις στο κλάμα κάν’το. Μην πιέζεις καταστάσεις και πόσο μάλλον τον εαυτό σου.
Κάνε ό,τι σου βγει. Μην πάρεις συμβουλές από κανέναν, ούτε καν από τη μαμά σου. Μπορεί όλοι να σε αγαπούν αλλά αυτά που εσύ ξέρεις και αισθάνεσαι δεν μπορούν να τα αισθανθούν και οι άλλοι. Άρα το συμπέρασμα που βγάλαμε είναι… ότι του καταστρέφουμε κινητά και ακίνητα, ξεμαλλιάζουμε το τρίτο πρόσωπο, κλαίμε μέχρι να τουμπανιάσουν τα μάτια μας και μετά… γαλήνη! Εγώ πάντως αυτό θα έκανα. Δεν είμαστε τόσο αξιοπρεπείς και υπεράνω όσο πιστεύουμε. Εδώ αν μας τη βιδώσει τα κάνουμε όλα «Γης Μαδιάμ». Σωστά, κορίτσια;
-Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρία Παπουτσάκη , μπορείτε να διαβάσετε εδώ
-Περισσότερες πληροφορίες για την Αντιγόνη Αδαμοπούλου, μπορείτε να διαβάστε εδώ