Ευρώπη

Τα βρίσκει κανείς στην είσοδο των μαιευτηρίων, στο προαύλιο των δημαρχείων, κοντά σε εκκλησίες, σε πολυσύχναστους δρόμους. Από μακριά μοιάζουν με διαφανή κιβώτια. Στο εσωτερικό τους υπάρχει ένα αυτοθερμαινόμενο κρεβάτι, μία κάμερα και ένα σύστημα συναγερμού που συνδέεται με το πλησιέστερο κέντρο υγείας. Και πάνω στη θυρίδα, ένα υποτυπώδες εγχειρίδιο που κατευθύνει τους χρήστες πώς να το ανοίξουν, να τοποθετήσουν το βρέφος και στο τέλος να το ξανακλείσουν.

Στον Μεσαίωνα, που ασφαλώς δεν υπήρχαν αυτά τα κομφόρ, τα ονόμαζαν πύργους εγκατάλειψης. Σήμερα βρεφοδόχους. Οπως και να τα πει κανείς, η λειτουργία τους παραμένει η ίδια: απευθύνονται σε γονείς που θέλουν να εγκαταλείψουν τα νεογέννητα μωρά τους με πλήρη μυστικότητα, χωρίς να αναγκαστούν να δώσουν προσωπικά στοιχεία. Γι’ αυτούς, που για οικονομικούς ή άλλους λόγους δεν μπορούν να μεγαλώσουν το μωρό τους, είναι μια λύση. Για τους πολέμιους των αμβλώσεων, μία ευκαιρία ζωής, ένα μέσο σωτηρίας εκατοντάδων νεογέννητων. Για τα Ηνωμένα Εθνη ωστόσο είναι ένα άκρως ανησυχητικό φαινόμενο που την τελευταία δεκαετία πολλαπλασιάζεται στην Ευρώπη με δραματικούς ρυθμούς.

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια το φαινόμενο είχε εκλείψει. Οπως αναφέρεται στη «Le Monde» όμως η δημοσιοποίηση από τα ΜΜΕ πράξεων απόγνωσης, όπως η εγκατάλειψη βρεφών στα σκουπίδια, είχε ως αποτέλεσμα να αναβιώσει αυτή η πρακτική που μοιάζει να ξεπήδησε από άλλη εποχή. Πρώτη που επανέφερε τον μηχανισμό των βρεφοδόχων ήταν η Γερμανία, τον Απρίλιο του 2000. Εκτοτε, το γερμανικό παράδειγμα ακολούθησαν δέκα ακόμη ευρωπαϊκές χώρες, από την Ιταλία, την Ελβετία, την Αυστρία και τη Σουηδία έως την Τσεχία, την Πολωνία, τη Λιθουανία και τη Σλοβακία. Αυτή τη στιγμή σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο λειτουργούν συνολικά 200 βρεφοδόχοι και στο διάστημα των 12 ετών που το σύστημα επαναλειτουργεί έχουν εγκαταλειφθεί περισσότερα από 400 μωρά.

Η λογική είναι πολύ απλή. Στις περισσότερες χώρες με βρεφοδόχους, ο γονιός που εγκαταλείπει το παιδί του, ανώνυμα, έχει το χρονικό περιθώριο οκτώ εβδομάδων για να αλλάξει γνώμη – οι νοσοκομειακές υπηρεσίες αναγνωρίζουν την ταυτότητά του από τα δακτυλικά αποτυπώματα του νεογέννητου. Εάν μέσα σε αυτό το διάστημα δεν αναζητήσει κανείς το βρέφος, αυτόματα κινητοποιούνται οι διαδικασίες υιοθεσίας του και το κράτος αναλαμβάνει την κηδεμονία του.

Οι κοινωνικές προεκτάσεις του συστήματος των βρεφοδόχων δεν είναι το μόνο που απασχολεί τη 18μελή Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Το ζήτημα, τονίζουν, είναι επίσης νομικό και ηθικό. Εκτός από το δικαίωμα του να ζήσει, όπως διατείνονται θρησκευτικές οργανώσεις και πολιτικοί του ακροδεξιού χώρου, το παιδί έχει επίσης το δικαίωμα να γνωρίσει κάποια στιγμή – εφόσον το θελήσει – τους βιολογικούς γονείς του. Και το σύστημα των βρεφοδόχων δεν του διασφαλίζει αυτό το δικαίωμα, τονίζει στην “Guardian” η Μαρία Χέρκζοκ, μέλος της επιτροπής του ΟΗΕ. «Είναι ένα πισωγύρισμα∙ όπως στον Μεσαίωνα, που σε πολλές χώρες επικρατούσε η αντίληψη πως οι βρεφοδόχοι δρούσαν προληπτικά κατά των βρεφοκτονιών. Δεν αποδεικνύεται κάτι τέτοιο», επισημαίνει.

Πηγή:http://www.tanea.gr

Aυτό είναι το κείμενο που δημοσιεύεται στο facebook από την ομάδα που πήρε την πρωτοβουλία για τη συγκέντρωση και σας το μεταφέρω αυτούσιο:
“Τρεις γενιές Ελλήνων αγωνίστηκαν και πέτυχαν την ανεξαρτησία της Ελλάδας, τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας, αλλά και την ισότιμη συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η παρούσα κρίση δεν πλήττει μόνο βάναυσα τα εισοδήματά μας, αλλά και θέτει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή θέση της χώρας. Η προοπτική μίας Ελλάδας εκτός Ευρώπης όχι μόνο θα ακύρωνε τις θυσίες των προηγούμενων γενεών, αλλά θα υποθήκευε και το μέλλον των επόμενων.

Ως ενεργοί πολίτες, ανεξάρτητα από κομματικές και πολιτικές τοποθετήσεις, από την κοινωνική και οικονομική μας θέση, αλλά και από κάθε διαφορά που μας χωρίζει, ενωνόμαστε και διαδηλώνουμε την 10η Ιουνίου στις 7μμ στη Πλατεία Συντάγματος. Στέλνουμε ένα απλό αλλά αταλάντευτο μήνυμα:

Η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ είναι ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ.

Με την παρουσία μας στο Σύνταγμα, δεσμεύουμε, τα κόμματα, τις πολιτικές ηγεσίες και την κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές σε μία Ευρωπαϊκή Ελλάδα.

Λέμε ξεκάθαρα ότι όλοι οι χειρισμοί, προγράμματα, σχέδια και λύσεις στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους Εταίρους είναι αποδεκτά εφόσον εγγυώνται την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας”

Πηγή: facebook

Ο Φρανσουά Ολάντ είναι ο 7ος Πρόεδρος της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας και ήδη αναζητά συμμάχους ανάμεσα στους συντηρητικούς ηγέτες της ΕΕ.

Χωρίς τον άξονα Μέρκελ-Σαρκοζί, ο Ολάντ πιθανόν θα προσεταιριστεί τον Μάριο Μόντι (αν δεν καταφέρει να τον πάρει με το μέρος της η Γερμανίδα καγκελάριος). Ακόμα και η μπερλουσκονική δεξιά έχει εκφράσει την υποστήριξή της στον εκλεκτό των Σοσιαλιστών.

Η πρότασή του περί «συμπλήρωσης» του συμφώνου με μέτρα για την τόνωση της ανάπτυξης και της απασχόλησης θα λειτουργήσει υπέρ του.

Ο Ολάντ διατυμπανίζει ότι, εάν δεν επαναδιαπραγματευθεί το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, η ΕΕ δεν πρόκειται να ξεφύγει από τη δίνη της ύφεσης με πολιτικές λιτότητας.

Συγκεκριμένα:

Τέσσερις ημέρες πριν τον δεύτερο γύρο των εκλογών ζήτησε από την ΕΚΤ να στηρίξει τα αδύναμα κράτη της Ευρωζώνης μέσω της χορήγησης δανείων στον μηχανισμό διάσωσης.

Τάσσεται υπέρ των ευρωομολόγων εξοργίζοντας την Μέρκελ αλλά και τους ευρωπαίους συντηρητικούς ηγέτες που κάθονται σούζα στην σιδηρά κυρία της Γερμανίας.

Υποστηρίζει το φόρο Τόμπιν επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.

Για τη Γαλλία, ο Ολάντ καλείται να εφαρμόσει τα μέτρα -εξπρές που είχε προεκλογικά εξαγγείλει, για τις πρώτες 60 μέρες της προεδρίας του.

Ο Σοσιαλιστής υποψήφιος είχε δεσμευτεί να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό μέχρι το 2017, επισημαίνοντας πως θα φορολογήσει με 75% εισοδήματα άνω του 1 εκατ. ευρώ ετησίως.

Επιπλέον, έχει δεσμευτεί πως θα μειώσει τους μισθούς στα υψηλά κλιμάκια της δημόσιας διοίκησης επιβάλλοντας πλαφόν ενώ ανακοίνωσε πως πρόκειται να αυξήσει τον ΦΠΑ στα είδη πολυτελείας. Σχεδιάζει, επίσης, την δημιουργία 150 χιλιάδων θέσεων εργασίας νέας γενιάς.

Οι προεκλογικές εξαγγελίες του έγιναν σε μία περίοδο που η γαλλική οικονομία ασθενεί . Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έχουν καθυστερήσει, οι δημόσιες δαπάνες είναι πολύ υψηλές , η εκπαίδευση, η καινοτομία , η έρευνα και ανάπτυξη ή η υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων πάσχουν.

Στο επίμαχο θέμα της μετανάστευσης, προτείνει να γίνονται ετήσιες κοινοβουλευτικές συνεδρίες όπου θα καθορίζεται ο αριθμός των μεταναστών που μπορεί να ενσωματώσει η Γαλλία.

Πιαθνή κυβέρνηση

Λόγω της αναμενόμενης νίκης Ολάντ το σοσιαλιστικό κόμμα έχει ετοιμαστεί για την επόμενη μέρα. Για το αξίωμα του πρωθυπουργού κυκλοφορεί το όνομα της προέδρου του κόμματος Μαρτίν Ομπρί και του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας Ζαν Μαρκ Αιρό. Ίσως ο τελευταίος να είναι πιο πιθανός για το αξίωμα επειδή συνεργάστηκε με τον Ολάντ πολύ καλά προεκλογικά, αλλά και ως καθηγητής Γερμανικών φαίνεται ότι έχει καλές επαφές με το Βερολίνο. Πιθανός υπουργός Εξωτερικών φέρεται ο πρώην πρωθυπουργός Λοράν Φαμπιύς. Ο δημοφιλής δήμαρχος Παρισίων Μπερτράν Ντελανοέ, ενδέχεται να αναλάβει το χαρτοφυλάκιο του υπουργού Δικαιοσύνης, ενώ η επικεφαλής των Πρασίνων ΄Εβα Ζολί ίσως αναλάβει το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Η Μαρτίν Ομπρί, δημοφιλής πολιτικός στους κόλπους του Σοσιαλιστικού Κόμματος και θυγατέρα του Ζαν Ντελόρ προαλείφεται για την πρωθυπουργία, σύμφωνα με δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου. Εξάλλου και ο Ολάντ έχει ιδιαίτερη αδυναμία στη γενική γραμματέα του κόμματος και άλλοτε εσωκομματική του αντίπαλος και θέλει να της ξεπληρώσει την υποστήριξη που του παρείχε σε όλη την προεκλογική εκστρατεία.

Η πρώην σύντροφος του Ολάντ και μητέρα των τεσσάρων παιδιών του, Σεγκολέν Ρουαγιάλ, θα λάβει κάποιο υπουργείο όπως και ο Πιερ Μοσκοβισί, επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του Ολάντ, ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας, Λοράν Φαμπιούς και, ο Αρνό Μοντερμπούρ.

Οι διάδοχοι του Σαρκοζί στο UMP

Όταν ο Νικολά Σαρκοζί είχε δηλώσει ότι σε περίπτωση ήττας του την 6η Μαΐου, θα αποχωρήσει από την πολιτική, οι επίδοξοι διάδοχοί του έτριβαν τα χέρια τους.

Πρώτος και καλύτερος ο νυν πρωθυπουργός, Φρανσουά Φιγιόν και ο γενικός γραμματέας του Κόμματος, Ζαν Φρανσουά Κοπέ, να διεκδικούν την προεδρία στο κόμμα.

Στα σενάρια διαδοχής, «παίζει» επίσης και το όνομα του 67χρονου Αλέν Ζιπέ, νυν υπουργού Εξωτερικών και πρώην πρωθυπουργού του Σιράκ.

H «αρχηγική» εμφάνιση του νυν πρωθυπουργού της Γαλλίας, Φρανσουά Φιγιόν, στο πλευρό του Γάλλου προέδρου στο Τροκαντερό την Ημέρα της Πρωτομαγιάς ενίσχυσε τις φήμες ότι πιθανότατα θα είναι ο επόμενος αρχηγός στο κόμμα «Ενωση Για ένα Λαικό Κίνημα» (UMP). Ο Φιγιόν είναι στενός συνεργάτης του ένοικου των Ηλυσίων . Το 2007, ο Σαρκοζί τον είχε διορίσει πρωθυπουργό.

Ο 58χρονιος Φιγιόν , παντρεμένος με την Penelope, ουαλικής καταγωγής, είναι πατέρας πέντε παιδιών. Διετέλεσε υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση του Ζαν Πιερ Ραφαρέν το 2002 και πραγματοποίησε αλλαγές που προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις στο νόμο για το 35ωρο και στο συνταξιοδοτικό σύστημα.

Είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στους κόλπους του κόμματος- τους τελευταίους μήνες και με βάση τις δημοσκοπήσεις, ο Σαρκοζί έτρωγε την σκόνη του. Δεν είναι τυχαίο ότι κατάφερε να συσπειρώσει την Κυριακή 29 Απριλίου -ανάμεσα στους δύο γύρους των εκλογών- το διπλάσιο αριθμό πολιτών από αυτούς που είχε ο γενικός γραμματέας του κόμματος, Ζαν Φρανσουά Κοπέ σε δική του προεκλογική συγκέντρωση.

Δεδομένου ότι Κοπέ και Φιγιόν δεν συμπαθιούνται, μάλιστα ο ένας αντιπαθεί σφόδρα τον άλλο, ο νυν πρωθυπουργός από αύριο κιόλας θα πρέπει να συνάψει «συμμαχίες» ακόμα και με «εχθρούς του».

Πηγή: protothema.gr