καυτερές

Η πιπεριά αποτελεί ένα από τα βασικά υλικά που χρησιμοποιούμε στην ελληνική κουζίνα. Τα πιο γνωστά φαγητά που περιέχουν πιπεριά είναι η χωριάτικη σαλάτα, τα γεμιστά, καθώς και το γνωστό τοπικό φαγητό σπετσοφάι.

Τι είναι αυτό που περιέχει όμως και την καθιστά τόσο θρεπτική;
Η πιπεριά είναι πλούσια σε βιταμίνη C, βιταμίνη Α και είναι γνωστή για την αντιοξειδωτική της δράση. Είναι ιδανική για την καταπολέμηση του κρυολογήματος, της βρογχίτιδας, λοιμώξεις του αναπνευστικού, του άσθματος, παθήσεις των ματιών, της στηθάγχης, της αρτηριοσκλήρυνσης και του καρκίνου.

Οι πιπεριές υπάρχουν σε διάφορα σχήματα και χρώματα. Υπάρχει η πράσινη πιπεριά, η κόκκινη και η κίτρινη. Ωστόσο υπάρχουν και οι κόκκινες καυτερές πιπεριές, οι οποίες έχουν συνολικά τις πιο ευεργετικές ιδιότητες, για όσους φυσικά αντέχουν να τις φάνε….

Εκτός από το γεγονός ότι ανακουφίζουν από το κρυολόγημα δρουν και ως παυσίπονο, καθώς περιέχουν Β- καροτίνη. Επιπλέον, αυτό το «κάψιμο» που αφήνουν έχει την ικανότητα να λειτουργεί ως τοπικό αναισθητικό.
Τέλος, να αναφέρουμε ότι μειώνουν την αρτηριακή πίεση και αποτελούν μια πλούσια πηγή καλίου και σίδηρου για τον οργανισμό μας.

*Για να ξεφλουδίσετε εύκολα τις ψητές πιπεριές, όταν τις βγάλετε από το φούρνο, κλείστε τις σε πλαστική σακούλα για λίγα λεπτά. Οι φλούδες θα βγαίνουν πιο εύκολα!

*Για να μετριάσετε το κάψιμο από τις καυτερές πιπεριές, αφήσετ τις για 20 λεπτά σε νερό με σόδα και μετά ξεπλύνετέ τες.

*Εάν σας αρέσει η γεύση της πιπεριάς προσθέστε την ψιλοκομμένη σε φασολάκια, μπάμιες και αρακά.

* Για να γίνουν πιο ευκολοχώνευτες, ξεπλύνετέ τες με χαμομήλι. Εναλλακτικά, εάν τις μαγειρεύετε, ρίξτε ρόφημα από χαμομήλι, αντί για νερό.

Για να διαβάσετε και επίσημα κάποιες πληροφορίες για την πιπεριά….
Η πιπεριά είναι καλλιεργούμενη για τον ομώνυμο καρπό της, αγγειόσπερμο, δικότυλο, ποώδες και θαμνώδες φυτό. Ανήκει στην τάξη Στρυχνώδη της οικογένειας Στρυχνοειδών (Solanaceae). Η πιπεριά υπάρχει σε 50 περίπου είδη ανά τον κόσμο, άλλοτε με γλυκούς και άλλοτε με καυτερούς καρπούς.

Το φυτό έχει ύψος 50–75 εκατοστά, βλαστούς που στην αρχή είναι τρυφεροί και στην συνέχεια ξυλώδεις, φύλλα σχετικά μικρά, ανοιχτοπράσινα, άνθη λευκά που φύονται μεμονωμένα σε ομάδες των 2 ή 3 .

Ο καρπός της πιπεριάς είναι πολύσπερμος πράσινος ή κιτρινοπράσινος που γίνεται κόκκινος ή κίτρινος όταν ωριμάσει. Το σχήμα του, ανάλογα με την ποικιλία, είναι κωνικό και μακρύ έως σφαιρικό ή τοματόμορφο.
Οι γλυκείς καρποί είναι μεγαλύτεροι από τους καυτερούς, αυλακωτοί και διογκωμένοι. Μαζεύονται 60–80 μέρες μετά από τη μεταφύτευση του φυταρίου από το φυτώριο και όταν έχουν ζωηρό πράσινο χρώμα, πριν ωριμάσουν. Πλούσιοι σε βιταμίνη C και βιταμίνη Α, τρώγονται σε σαλάτες ή μαγειρεμένοι. Αποτελούν ένα από τα κύρια υλικά της Ελληνικής κουζίνας, καθώς χρησιμοποιούνται στη χωριάτικη σαλάτα, στα γεμιστά, αλλά και ως συμπλήρωμα σε σάλτσες κ.λ.π.

Οι καυτεροί καρποί χρησιμοποιούνται ψητοί ως ορεκτικό ή γίνονται σκόνη και χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό. Η καυστικότητα των καρπών οφείλεται σε μία ουσία, την καψαϊκίνη, ένα αλκαλοειδές που βρίσκεται στο εσωτερικό τους.

Χαρακτηρίζει σήμερα πολλές κουζίνες της Ανατολής, της Ινδίας, της Άπω Ανατολής και Λατινικής Αμερικής, ενώ είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Ισπανία και το Μεξικό. Στα θερμά κλίματα η καυτερή πιπεριά καταναλώνεται κατά κόρον, καθώς ερεθίζει ορισμένα κέντρα του υποθαλάμου, προκαλώντας εφίδρωση και μείωση της θερμοκρασίας του σώματος. Γνωστότερα από τα μπαχαρικά που παράγονται από την καυτερή πιπεριά είναι το τσίλι και το καγιέν, από ξηραμένους καρπούς των ποικιλιών frutescens και annum, και η καυτερή σάλτσα Ταμπάσκο. Η γλυκιά πάπρικα προέρχεται από μία ποικιλία με ιδιαίτερο άρωμα αλλά μη καυτερή.

Πηγή:http://el.wikipedia.org