Σημαντικός παράγοντας για να αξιολογηθεί μία ταινία, πέρα από τις ερμηνείες των ηθοποιών, τη σκηνοθεσία ή τα τεχνικά μέσα που χρησιμοποιήθηκαν είναι και το σενάριο. Είτε αυτό είναι μία πρωτότυπη ιδέα των σεναριογράφων είτε βασίζεται σ’ ένα αληθινό γεγονός ή ένα βιβλίο, η απόδοση του σεναρίου επηρεάζει κι αυτή το θεατή ώστε να τη χαρακτηρίσει καλή, αδιάφορη ή και κακή. Απόψε θα μιλήσουμε για δύο ταινίες που το σενάριό τους ξεχώρισε και στα Oscar.
«Κράμερ εναντίον Κράμερ» (Oscar Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου 1979)
Όταν ο Τεντ (Dustin Hoffman) επιστρέφει σπίτι του από τη δουλειά, θα δει ξαφνιασμένος τη γυναίκα του Τζοάνα (Meryl Streep) να έχει ήδη μαζέψει τα πράγματά της και να του ζητάει διαζύγιο εγκαταλείποντας αυτόν και το μικρό τους γιο, το Μπίλι. Πατέρας και γιος βρίσκονται ξαφνικά οι δυο τους στο σπίτι και προσπαθούν να εγκλιματιστούν στη νέα κατάσταση. Όσο, όμως περνάει ο καιρός, ο Τεντ αφήνει πίσω τον εργασιομανή εαυτό του για να περνάει περισσότερο ποιοτικό χρόνο με το Μπίλι κι ο Μπίλι πλέον αντιλαμβάνεται πως ο πατέρας του θα είναι εκεί όποτε τον χρειαστεί. Η επανεμφάνιση, όμως τη Τζοάνα κι η διεκδίκηση της κηδεμονίας θα τους βάλει σε νέες περιπέτειες. Θα καταφέρει άραγε ο Τεντ να πείσει το δικαστήριο πως είναι κατάλληλος για να μεγαλώσει εκείνος το γιο του; Κι άραγε, πόσο έχει αλλοιώσει το πρώην ζευγάρι ο χωρισμός τους;
Το «Κράμερ εναντίον Κράμερ» είναι μία συγκινητική ιστορία με κεντρικό άξονα την οικογένεια, ιδιαίτερα στο δύσκολο στάδιο της διάσπασης των μελών της. Η ταινία ξεχειλίζει από τη στοργή που δείχνει ο Τεντ στο μικρό του γιο και την αγωνία του κατά την εκδίκαση της υπόθεσης κηδεμονίας. Οι πρωταγωνιστές Dustin Hoffman και Meryl Streep δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, ο πρώτος ερμηνεύοντας τον ανίδεο για την κατάσταση Τεντ που καλείται να αναλάβει πλέον τις ευθύνες του ως πατέρας κι η δεύτερη για την ερμηνεία της Τζοάνα που αποφασίζει να αναλάβει την κηδεμονία του γιου που εγκατέλειψε. Χμμμ… Αυτά να τα βλέπουν οι James Caan και η Kate Jackson που απέρριψαν τους ρόλους!
Καθώς απεδείχθη, όμως, μικρό το κακό που οι δύο αυτοί ηθοποιοί απέρριψαν τους ρόλους του Τεντ και της Τζοάννα. Το «Κράμερ εναντίον Κράμερ» κέρδισε τις εντυπώσεις στην 52η Τελετή Απονομής των Oscar το 1979 με τον Hoffman να κερδίζει το βραβείο του Α’ Ανδρικού Ρόλου, τη Streep εκείνο του Β’ γυναικείου ρόλου και τον παραγωγό Stanley R. Jaffe να παραλαμβάνει το Oscar Καλύτερης Ταινίας. Επίσης ο Robert Benton κέρδισε το Oscar Σκηνοθεσίας, αλλά κι εκείνο για το Καλύτερο Διασκευασμένο Σενάριο, καθώς η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Avery Corman που κυκλοφόρησε το 1977.
Πρωταγωνιστούν:Dustin Hoffman, Meryl Streep, Justin Henry, Jane Alexander κ.α.
«Η Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» (Oscar Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου 2004)
Η Κλέμεντιν (Kate Winslet) νιώθει να πνίγεται από τη σχέση της με τον Τζόελ (Jim Carrey) και στρέφεται σε μία νέα τεχνολογία, με την οποία θα σβήσει από τη μνήμη της κάθε ανάμνηση από τη σχέση αυτή. O Τζόελ, πληγωμένος που η αγαπημένη του προτίμησε να τον ξεχάσει, αποφασίζει να κάνει κι εκείνος το ίδιο με την ελπίδα πως θα καταφέρει να προχωρήσει στη ζωή του. Όσο όμως, η διαδικασία της διαγραφής προχωράει, o Τζόελ έστω κι αχνά πια, θυμάται κάθε στιγμή που πέρασε κοντά στην Κλέμεντιν. Τη μέρα που τη γνώρισε, τη ζωή τους μαζί, τα πάντα. Αλλά η διαδικασία δε μπορεί να σταματήσει. Ή μήπως μπορεί; Κι ακόμη κι αν οι μνήμες αυτές χαθούν τελικά, η αγάπη χάνεται κι αυτή μαζί τους;
Θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την «Αιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού» μία σουρεάλ ρομαντική κομεντί με μία δόση δράματος. Όσο να πεις είναι υπερβολή στο να καταφεύγεις στην τεχνολογία για να διαγράψεις ό,τι σε πονάει. Βέβαια κανείς δε μπορεί να είναι σίγουρος για το μέλλον, μια που η τεχνολογία τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες!
Το κυριότερο ατού της ταινίας, όμως, είναι η δύναμη των συναισθημάτων που προκαλεί. Τα flash backs του Τζόελ στην περίοδο που ήταν με την Κλέμεντιν κι η οδυνηρή απόφαση και των δύο να διαγράψουν ο ένας τον άλλον από την μνήμη τους αφήνει στο θεατή μία γλυκόπικρη γεύση και μία αγωνία για το αν τελικά αυτή η νέα τεχνολογία μπορεί να διαγράψει τα ΠΑΝΤΑ. Η Kate Winslet στο ρόλο της απρόβλεπτης Κλέμεντιν μας πείθει πως έπαψε να είναι πια η «μπουμπού» Rose του «Τιτανικού», ενώ ο Jim Carrey, έχοντας κάνει ήδη την αρχή με το ανατρεπτικό για τα δεδομένο του ηθοποιού «Truman Show», γι’ άλλη μια φορά αποδεικνύει πως ο καλός ηθοποιός μπορεί να παίξει δραματικούς ρόλους εξίσου καλά με τους κωμικούς. Άλλωστε κακά τα ψέμματα: για να κάνεις τόσο καλά τον «καραγκιόζη» χρειάζεται μεγάλο ταλέντο. Κι ο Jim Carrey το έχει!
Η ταινία ήταν υποψήφια το 2004 στην κατηγορία Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της Kate Winslet και για το Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο, όπου και τελικά διακρίθηκε, αφήνοντας πίσω ταινίες όπως το «Aviator» και το «Hotel Rwanda». Μάλιστα χρειάστηκαν πάνω από ένα αγαλματάκι, καθώς το σενάριο της «Αιώνιας Λιακάδας» το υπέγραψαν οι Charlie Kaufman, Michel Gondry και Pierre Bismuth.
Πρωταγωνιστούν: Jim Carrey, Kate Winslet, Elijah Wood, Kirsten Dunst, Mark Ruffalo κ.α.
