Tag:

κτήριο

C42 – Ένα νέο landmark για το Παρίσι

από την Ιωάννα Χαλάτση-αρχιτέκτων*

Εκείνη, μία από τις πιο διάσημες λεωφόρους του κόσμου. Πολλοί από εσάς έχετε βολτάρει αμέτρητες ώρες κατά μήκος της, περιπλανώμενοι στις επικές βιτρίνες των καταστημάτων της.

Εκείνο, έχει ίσως την πιο εντυπωσιακή βιτρίνα και φιλοξενεί στο εσωτερικό του μία από τις πιο εμβληματικές και αγαπημένες μάρκες της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Τίποτα πιο σύγχρονο δεν υπήρξε στη λεωφόρο Champs-Elysées τα τελευταία 30 χρόνια.

Το όνομά του…απλό: C για το Citroen, 42 για τον αριθμό της οδού. Ενσωματώνοντας με τον πιο δυναμικό τρόπο τη ρευστή γεωμετρία, το νέο ισχυρό τοπόσημο της Champs-Elysées απηχεί το πνεύμα δημιουργικότητας και καινοτομίας που διέπει την ίδια την εταιρεία.

Συνδυάζοντας πρωτοποριακά αρχιτεκτονικά στοιχεία, υψηλή αισθητική και τολμηρή σχεδιαστική προσέγγιση, αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τόσο την πλούσια ιστορία της Citroen όσο και τη σύγχρονη φιλοσοφία της.

Μanuelle Gautrand

Η έμπνευση του C42 οφείλεται στη Manuelle Gautrand, μία από τις σημαντικότερες σύγχρονες αρχιτεκτονικές φυσιογνωμίες της Γαλλίας. Με ύψος 30 μέτρα, το εντυπωσιακό εξωτερικό παίρνει τη μορφή περίπλοκης γεωμετρικής πρόσοψης από γυαλί και μέταλλο. Οι αιχμηροί όγκοι που σχηματίζονται, συνθέτουν το σχήμα της εταιρείας, καθιστώντας ισχυρό το έμβλημα μέσα από ένα οπτικό παιχνίδι.

Διαφάνεια και φως είναι τα δύο κυρίαρχα στοιχεία του C42. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η γυάλινη πρόσοψη επιτρέπει το φυσικό φως να εισχωρήσει στον εκθεσιακό χώρο, ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό τη συνολική γεωμετρική αισθητική και αναδεικνύοντας τις ανακλαστικές επιφάνειες του κτιρίου. Τη νύχτα, το C42 φωτίζεται στις αναγνωρίσιμες αποχρώσεις της Citroen: κόκκινο και λευκό.

Ο εκθεσιακός χώρος εκτείνεται κατακόρυφα μέσα στον πυρήνα του κτιρίου, για να δημιουργήσει μία “θεαματική στοίβα”με σκηνογραφικό χαρακτήρα από αυτοκίνητα-ορόσημα της εταιρείας. Ανάμεσά τους, τα 2CV, DS, C6 και το φουτουριστικό C-Métisse.

Στην καρδιά της παριζιάνικης κουλτούρας γεννήθηκε ένα νέο τοπόσημο, ένα ισχυρό landmark. Το C42προσδίδει το σύγχρονο στίγμα του στο διεθνές κοινό.

*H Ιωάννα Χαλάτση είναι μέλος των pro.plus.ma arkitektones , για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ

Επίσης μπορείτε να κάνετε like στη σελίδα τους στο facebook http://www.facebook.com/pro.plus.ma.arkitektones?fref=ts

16/09/2013 0 comments

ARCHITECTURE

Άνοιξε το συρτάρι να βγούμε στο μπαλκόνι!

written by The K-magazine

Δύο εμπορικά κτίρια στο Winnipeg έχουν μετατραπεί σε μια πολυκατοικία με αντικατοπτρίζοντα μπαλκόνια- καθρέφτες που ξεπροβάλλουν σαν ανοιχτά συρτάρια. Τα κτήρια κατασκευάστηκαν στις αρχές του εικοστού αιώνα, το κτήριο Hample και το Avenue κατέχουν εξέχουσα θέση στη Portage Avenue, εκεί θα στεγάζονται έντεκα καταστήματα και γραφεία. Η ανακαίνιση από τους «5468796 Architecture», αφορά στην «αναβάθμιση» του ισογείου και των δύο κτιρίων για την εμπορική χρήση και των επάνω ορόφων ώστε να προσαρμοστούν σε 75 διαμερίσματα προς ενοικίαση…

Τα μπαλκόνια των ορόφων είναι ανοίγματα παραθύρων που πραγματικά εντυπωσιάζουν, και παρέχουν πρόσβαση σε εξωτερικούς χώρους για τους κατοίκους των διαμερισμάτων. «Φορώντας» αλουμινίους καθρέφτες στο τελείωμα, τα μπαλκόνια αποτελούν μέρος του περιβάλλοντος, αντικατοπτρίζοντας τον ουρανό, ή και τον δρόμο από κάτω. Κάθε ένα είναι επενδυμένο με καθρέφτη από αλουμίνιο και έχει μία see-through πλεγματοποιημένη βάση. Το πάτωμα τραβά την προσοχή των πεζών, απαλύνοντας το όριο μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού χώρου.

«Μια σειρά από κινήσεις απλές μπορεί να μετατρέψει τις αρχικές προσόψεις, και την μετατόπιση της δημόσιας αντίληψης των κτιρίων στο ενιαίο αστικό τοπίο», λένε οι αρχιτέκτονες.

Στο ισόγειο, ένα κουβούκλιο αντικατοπτρίζεται και δίνει καταφύγιο σε δύο διαφορετικές εισόδους, ακόμα εκτείνεται κατά μήκος της πρόσοψης και των δύο κτιρίων, και ο όγκος έχει ως στόχο να ενταχθούν μέσα και οι δύο δομές. Η πρώτη είσοδος οδηγεί στην πρόσοψη και στο ισόγειο. Η δεύτερη είσοδος είναι αφιερωμένη στους κατοίκους, οι οποίοι οδηγούνται μέσα από μια εσοχή σχήματος V σε μια σκάλα στο κέντρο του κτιρίου.

Τα εγκαταλλειμένα ακίνητα αγοράστηκαν το 2010 και το αποτέλεσμα της ανακαίνισης, είναι εντυπωσιακό.

19/05/2013 0 comments

ARCHITECTURE

“Το κτίριο που… χορεύει!”, απο τους pro.plus.ma arkitektones

written by George Portelli

από την Ιωάννα Χαλάτση– αρχιτέκτων*

Είναι το κτίριο που αγαπάει τον χορό. Σε αντίθεση με την αντίληψη ότι τα κτίρια είναι κατασκευές ακίνητες και σταθερές, το Dancing House κάνει μια ανατροπή. Ο Τσέχος αρχιτέκτονας Vlado Milunić σε συνεργασία με τον Καναδό αρχιτέκτονα Frank Gehry σχεδιάζουν το “Κτίριο που Χορεύει”. Πρόκειται για ένα κτίριο γραφείων, που ολοκληρώθηκε το 1995 και μορφολογικά θυμίζει ένα ζευγάρι χορευτών, τον Fred Astaire και την ντάμα του Ginger Rogers, που χορεύουν δίπλα από τον ποταμό Μολδάβα.

Η έμπνευση του Frank Gehry μετουσιώθηκε σε μια αρχιτεκτονική μορφή, που πήρε συγκεκριμένα ανθρώπινα χαρακτηριστικά: το διάτρητο μεταλλικό “καπέλο” του Fred, στην οροφή του κτιρίου, ξεχωρίζει από μακριά, ενώ η “φούστα” της Ginger, από μέταλλο και γυαλί, μοιάζει να ανασηκώνεται με τρόπο τολμηρό πάνω από τα κεφάλια των ανυποψίαστων περαστικών. Στην ουσία, πρόκειται για ένα ενιαίο κτίριο, το οποίο απαρτίζουν δύο ανθρώπινα σώματα. Το πιο ιδιαίτερο όμως χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής του Gehry, είναι ότι τα σώματα των χορευτών του έχουν συναισθήματα, γέρνει το ένα προς το άλλο, σαν να σφίγγει ο καβαλιέρος σφιχτά πάνω του την ντάμα, σε μια στιγμή που πάγωσε την κίνησή τους στον χρόνο…

Οι γεωμετρικές χαράξεις των οριζόντιων στοιχείων διαπλέκονται με τις κατακόρυφες. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται ένας χώρος ρευστός, που δίνει την εντύπωση πως κινείται, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. To κτίριο του Gehry επισημαίνει με δυναμικό τρόπο την παρουσία του, δίπλα στα γειτονικά Μπαρόκ, Γοτθικά ή Art Nouveau κτίρια, για τα οποία φημίζεται η Πράγα. Για το ίδιο γεγονός ωστόσο, δέχθηκε πληθώρα επικρίσεων, καθώς από κάποιους δεν θεωρήθηκε ότι εντάσσεται ομαλά στην ιστορική φυσιογνωμία της πόλης.

Το κτίριο που βρισκόταν στο οικόπεδο πριν το Dancing House ανατινάχθηκε το 1945 από αμερικανική βόμβα. Έμεινε έτσι ένα δυσάρεστο για όλη την πόλη κενό, μια αίσθηση την οποία ο Gehry έβαλε στόχο να την ανατρέψει. Στη θέση της μνήμης του πολέμου και της καταστροφής, ο αρχιτέκτονας τοποθέτησε την ψευδαίσθηση μιας ευτυχισμένης στιγμής, μιας νοσταλγικής διάθεσης γεμάτη αθωότητα και αισιοδοξία. Είναι ένας συνδυασμός μουσικής και κίνησης. Είναι η ονειρική αρμονία ενός ζευγαριού που χορεύει, όπως η Ginger και ο Fred.

Μοναδική στιγμή της ημέρας, είναι η δύση του ηλίου. Καθώς πέφτει το φως, αφήνει μια σπινθηροβόλα λάμψη σε κάθε παράθυρο, σε κάθε όροφο του κτιρίου. Το τελευταίο φως της μέρας μοιάζει να χαϊδεύει ένα προς ένα, όλα τα παράθυρα του κτιρίου, δημιουργώντας ένα κύμα λάμψης. Σαν ένα φως που χορεύει.

Πολλά, πάρα πολλά μπορούν να ειπωθούν για το Dancing House. Μα… πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για αρχιτεκτονική, μπροστά σε ένα κτίριο που είναι… μουσική;

*Περισσότερες πληροφορίες για τους pro.plus.ma arkitektones μπορείτε να διαβάσετε και πατώντας εδώ

Επίσης μπορείτε να κάνετε like στη σελίδα τους στο facebook http://www.facebook.com/pro.plus.ma.arkitektones?fref=ts

04/03/2013 0 comments

ARCHITECTURE

Ofis Slovenian apartments: στη “Πόλη του Φωτός”

written by The K-magazine

Ένα νέο ιδιαίτερο και κτηριακό σύμπλεγμα κατασκευάστηκε στη Γαλλία. Το αρχιτεκτονικό γραφείο από τη Σλοβενία που το ανέλαβε είχε μία πρωτότυπη έμπνευση την οποία και έκανε πραγματικότητα στο Παρίσι.

Το συγκρότημα φοιτητικών κατοικιών βρίσκεται στο Parc La Vilette, στο 19ο διαμέρισμα του Παρισιού. Αν και χτισμένο σε στενό χώρο, το συγκρότημα συνορεύει με μια διαδρομή τραμ και ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Δηλαδή καθόλου άσχημα για τους μελλοντικούς του κατοίκους. Το κτήριο αποτελείται από 11 ορόφους και διαιρείται σε δύο τμήματα που συνδέονται με μία στενή γέφυρα στην οποία υπάρχει κήπος. Το “πρόγραμμα” περιλαμβάνει έναν τεχνικό χώρο στο υπόγειο, ένα χώρο κοινόχρηστων δραστηριοτήτων στο ισόγειο και διαμερίσματα φοιτητών στα εννέα επίπεδα.

Μια ορθολογική και σπονδυλωτή διάταξη επιτρέπει σε 192 φοιτητικά στούντιο να ευθυγραμμίζονται κατά μήκος της ανατολικής πρόσοψης. Όλα τα στούντιο έχουν το ίδιο μέγεθος και δίνουν τις ίδιες παροχές : είσοδο, μπάνιο, ντουλάπα, κουζίνα, χώρο εργασίας και κρεβάτι. Κάθε διαμέρισμα διαθέτει επίσης μπαλκόνι με θέα στο δρόμο. Τα στούντιο είναι τυχαία προσανατολισμένα ώστε να διαφοροποιείται από άποψη θέας αλλά και στο ρυθμό της πρόσοψης, δημιουργώντας την εντύπωση του ότι έχουν “μετατοπιστεί καλάθια”, τα οποία επιτρέπουν μια δυναμική όψη, ενώ ταυτόχρονα δεν επηρεάζεται η κλίμακα και η αναλογία του κτιρίου.

Το κτίριο είναι ενεργειακά έτοιμο να φιλοξενήσει τις προσπάθειες της βιώσιμης ανάπτυξης που γίνονται στην πόλη. Τα δωμάτια “διασχίζονται” από έναν γενναιόδωρο κομμάτι αέρα που διαχέεται σε ολόκληρο το κτήριο. Οι εξωτερικοί διάδρομοι και οι σκάλες από γυαλί προωθούν το φυσικό φώς στους κοινόχρηστους χώρους. Ο εισερχόμενος αέρας επαναχρησιμοποιείται για θερμότητα. Η οροφή καλύπτεται απο 300 τετραγωνικά μέτρα φωτοβολταϊκών για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Ενώ το βρόχινο νερό συλλέγεται επί τόπου σε μια πισίνα -λεκάνη και χρησιμοποιείται για το πότισμα των εξωτερικών χώρων πρασίνου.

Ένα πολύ όμορφο και μοντέρνο κτήριο με οικολογικό και έξυπνο τρόπο λειτουργίας, ότι πρέπει δηλαδή για νέους ανθρώπους με όνειρα και θετική ενέργεια να το κατοικήσουν και να το γεμίσουν ζωή.

18/10/2012 0 comments

ARCHITECTURE

Η διαφανής μοναδικότητα του κτιρίου

written by The K-magazine

Μπορείτε να φανταστείτε να ζείτε ή δουλεύετε σε ένα χώρο εντελώς διάφανο; Ο αρχιτέκτονας Alfonso González Gaisán, έφτιαξε ένα κτήριο ολόκληρο από γυαλί και αμμόπετρα. Όλο αυτό το οικοδομικό τετράγωνο θα χρησιμοποιηθεί για να στεγάσει γραφεία.

Ένας χώρος όπου θα μπορείς να δουλεύεις με το φυσικό φως να διαχέεται άπλετο όποιο και αν είναι, η βροχή να πέφτει στα τζάμια και να ο αέρας να τα χτύπα. Δηλαδή ανά πάσα στιγμή κάθε καιρικό φαινόμενο έχει άμεση επίδραση στο χώρο εργασίας σας. Θα μου πείτε το ίδιο συμβαίνει και σε ένα ουρανοξύστη, ναι άλλα αυτό το κτήριο είναι μόλις δύο επιπέδων όποτε δεν υπάρχει και καμία ιδιωτικότητα, έστω και αν το κτίσμα βρίσκεται πίσω από έναν τεράστιο τοίχο.

Η πρωτότυπη αύτη ιδέα βρίσκεται στη πόλη Zamora στην Ισπανία. Ο αρχιτέκτονας συνδύασε πέτρα των περιμετρικών τοίχων με το εξωτερικό τοπίο του Καθεδρικού ναού που βρίσκεται έξω από αυτό. Οι διάφανοι τοίχοι ακανόνιστου σχήματος στεγάζουν «αυλές» που φιλοξενούν την συμβουλευτική επιτροπή για την αυτόνομη περιοχή της Castilla y León.

Τα φύλλα του γυαλιού που συνθέτουν το εξωτερικό του διώροφου κτιρίου ενωμένα μεταξύ τους με λίγο περισσότερο από τις διαρθρωτικές σιλικόνες. «Είναι σαν οι τοίχοι να είναι κατασκευασμένοι εξ ολοκλήρου από αέρος» λέει ο Campo Baeza. Το γυαλί χωρίζεται στο εξωτερικό δέρμα υάλου από ένα γυάλινο εσωτερικό τοίχωμα μπροστά από τις πλάκες δαπέδου, και έτσι δημιουργεί ένα κενό που μιμείται τις αναλογίες του στερεού τοιχώματος. Η κοιλότητα αύτη αερίζεται για να κρατήσει το κτίριο δροσερό κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, είναι η πρόληψη στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Το έργο ήταν ιδέα ενός μόνο άντρα αλλά ολοκληρώθηκε χάρη στην συνεργασία πολλών ακόμα αρχιτεκτόνων, όπως του Pablo Fernández Lorenzo, του Pablo Redondo Díez, του González Alfonso Gaisán και του Francisco Velasco Blanco.

Πηγή: http://www.dezeen.com/

19/09/2012 0 comments