Λίνα Γριβογιάννη

Κάθε μέρα, αλλά τις τελευταίες ακόμα περισσότερο έχω έρθει αντιμέτωπη με την υπέροχη ελληνική πραγματικότητα της γραφειοκρατίας! Είναι πολλές οι φορές που έχω σκεφτεί να γράψω ένα κείμενο για το πόσο όμορφα είναι τα πράγματα στο ελληνικό δημόσιο αλλά δεν το κάνω. Σκέφτομαι ότι και οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι άνθρωποι και δεν τραβάνε λίγα, αλλά αυτή τη φορά αποφάσισα πως όχι, θα πω ό,τι θέλω, γιατί έχω αγανακτήσει!

Ας ξεκινήσω από την «ευγενική» κυρία στο ταχυδρομείο Α’ που όταν πήγα στις 10 το πρωί για να στείλω ένα φάκελο και της είπα ότι θέλω να είναι αύριο στην τάδε πόλη με κοίταξε με ένα βλέμμα όλο απαξίωση και μου απάντησε: «Τώρα που ήρθατε δεν γίνεται, κυρία μου». Κάπου εδώ θα ήθελα να τονίσω ότι ήμουν απίστευτα ευγενική, με χαμόγελο, από το “καλημέρα σας” . Συνέχισα στον ίδιο ευγενικό και γλυκό τόνο και στην υπηρεσία «Πόρτα- Πόρτα»;» η κυρία πάλι με την ίδια αηδία μού απάντησε : «Τέτοια ώρα, όχι. Έχουμε κλείσει τις αποστολές. Έπρεπε να είχατε έρθει μέχρι τις 8 , όχι μεσημεριάτικα!! Πηγαίνετε στο Β’ (ταχυδρομείο της διπλανής περιοχής που είναι μεγαλύτερη) και αν θα σας το πάρουν, αν!!» Είναι μάλλον περιττό να πω ότι στο Β’ ταχυδρομείο με εξυπηρέτησαν χωρίς κανένα πρόβλημα και όταν τους είπα ότι με έστειλαν από το Α’, γέλασαν!

Την επομένη εβδομάδα και μετά από αρκετές ασκήσεις ηρεμίας, ήρθε η “Ημέρα της εφορίας” ! Πηγαίνω με το χαμόγελο σε μία κυρία, χτυπώντας ελαφρά το τζάμι:
-Καλημέρα, θα μπορούσα να σας κάνω μία ερώτηση;
Καμία απάντηση…. Αντιθέτως, σηκώνεται και φεύγει. Κάνει μία βόλτα σε άλλα γραφεία και μετά από λίγο σηκώνει το βλέμμα με κοιτάζει και μέσα στον τσαμπουκά, λέγοντάς μου:
-Τι θέλετε;;;
Ξέρετε εκείνο το κόλπο που όταν έχεις νευρά μετράς μέχρι το δέκα από μέσα σου; Ε, λοιπόν δεν είναι πάντα εύκολο! Δεν έχεις πάντα τον χρόνο για να ξεκινήσεις το μέτρημα! Αλλά προσπάθησα πολύ να είμαι Βούδας!
-Να σας κάνω μία ερώτηση;-
-Τι;
Αφού τελικά συνεννοηθήκαμε, με εκείνη με το ύφος «πόσο χαζή είσαι!!» και εμένα να κάνω ασκήσεις ηρεμίας από μέσα μου, μού έδωσε να συμπληρώσω κάποια χαρτιά τα όποια θα έπρεπε να της τα πάω την επόμενη μέρα γιατί το σύστημα δεν είναι τόσο εξελιγμένο για να εκτυπώνουν εκείνοι, τις δηλώσεις μας!
Συνεχίζει λοιπόν η «λατρεμένη» υπάλληλος :
-Μόλις εκτυπώσετε την δήλωση και έχετε συμπληρώσει τα χαρτιά μου τα φέρνετε, αλλά αύριο έχουμε απεργία. Βέβαια, όλο και κάποιος θα είναι εδώ…
-Ευχαριστώ… Κι αρχίζω να μετράω από μέσα μου και να παίρνω βαθιές αναπνοές!

Ούτε που θυμάμαι σε πιο νούμερο ηρέμησα, πάντως πρέπει να ήταν τριψήφιο! Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι για να μην παρεξηγηθούμε, δεν με πειράζει η ταλαιπωρία και το τρέξιμο στις δημόσιες υπηρεσίες, όταν πρέπει να κάνω κάτι. Επίσης έχω αποδεχτεί και την γραφειοκρατία που συνοδεύει κάθε βήμα μας σε τούτη τη χώρα. Εκείνο όμως που δεν αντέχω και δεν πρόκειται πότε να δεχτώ είναι η αγένεια και η αδιαφορία! Δεν είμαι υποχρεωμένη να δέχομαι τα νεύρα κανενός και την ανάγωγη συμπεριφορά κανενός! Απλώς κάνω ότι δεν την βλέπω γιατί δεν μου αρέσουν οι φωνές και οι τσακωμοί.
Δυστυχώς δεν είναι το στέκι μου η εφορία ή η ΔΕΗ για να μπαίνω μέσα και να με ξέρουν όλοι οι υπάλληλοι ώστε να με εξυπηρετούν αμέσως, έχω να κάνω κι αλλά πράγματα στη ζωή μου! Όταν όμως είμαι εκεί, περιμένω στη σειρά μου και προσπαθώ με τον καλύτερο τρόπο να τους μιλήσω, να μην τους δυσκολέψω και μου συμπεριφέρονται είτε σαν να μην υπάρχω, είτε σαν να είμαι ζώο. Τότε είναι η στιγμή που το ζώδιο μου γίνεται ζωντανή πραγματικότητα και ο ταύρος βγαίνει να τα σπάσει όλα!

Συνεπώς αγαπητοί δημόσιοι υπάλληλοι, ξέρουμε ότι έχετε τα προβλήματα σας. Αλλά σας έχω νέα, όλοι έχουμε! Κανένας όμως δεν χρωστάει σε κανέναν να δέχεται τα νεύρα σας και κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται την όποια απαράδεκτη συμπεριφορά του άλλου επειδή έτυχε να του δοθεί μία «υποτυπώδης εξουσία»! Όποτε σας συμβουλεύω να σκεφτείτε λίγο την συμπεριφορά σας και τον τρόπο αντιμετώπισης των ανθρώπων με τους οποίους έρχεστε καθημερινά σε επαφή. Α …και για να μην με πείτε υπερβολική, μου έχουν τύχει άνθρωποι, απίστευτα εξυπηρετικοί και ευγενικοί, πραγματικά “διαμάντια”, αλλά δυστυχώς είναι η εξαίρεση, και ο κανόνας είναι το κάρβουνο.

Ξέρω ότι για πολλούς από εσάς,  ο τίτλος ακούγεται έως και κατάρα, αλλά είτε το θέλετε είτε όχι είμαστε στον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού! Προσωπικά τον περιμένω με λαχτάρα από τον Μάιο να έρθει  αυτός ο μήνας, κυρίως γιατί σημαίνει ότι πλησιάζει ηα ρχή της δικής μου εποχής. Είναι γνωστό ότι δεν είμαι «φαν» αλλά προσπαθώ να το αντέξω! Το θετικό όμως του Αυγούστου- εκτός από ότι το κείμενο αυτό γράφεται σε ένα πανέμορφο νησί- είναι ότι πλέον μπορείς να εκτιμήσεις μερικά καλά που έχει αυτή η σαιζόν και την απολαμβάνεις!

Αποφάσισα λοιπόν να αφήσω στην άκρη τα παράπονά μου περί ζέστης, ήλιου, άμμου, και μαυρίσματος και ξεκινώ να μιλώ για τα θετικά! Α, πριν τα θετικά όμως θα ήθελα να διευκρινίσω ότι στα νησιά και στις παραλίες προτιμώ την ηρεμία και όχι τον χαμό και την οχλαγωγία!!

Τώρα που εμμέσως πέταξα το φαρμάκι μου μπορούμε να προχωρήσουμε… Είναι πραγματικά πολύ όμορφο να έχεις την ευκαιρία να καθίσεις έστω και για λίγες μέρες χωρίς να κάνεις απολύτως τίποτα και να αδειάσεις το μυαλό σου. Φυσικά ανακύπτει το ερώτημα:  «Τον χειμώνα δεν μπορείς να το κάνεις αυτό;»  Μπορείς… όταν έχεις χρόνο, αλλά το καλοκαίρι είναι πιο εύκολο, είναι και οι γύρω σου στην ίδια κατάσταση ,  και η εποχή σε προκαλεί να σταματάς να σκέφτεσαι και να αναλύεις. Όποτε ευκαιρία για άδειασμα και αποσυμπίεση, ψυχική και σωματική.

Η θάλασσα, είναι μία «μαγεία», αυτή είναι η λέξη -κλειδί. Τη θάλασσα, την αγαπώ, είναι ευεργετική, όχι μόνο να κολυμπάς μέσα της, αλλά ακόμα και όταν την κοιτάς, δεν υπάρχει πρόβλημα από το όποιο δεν πρόκειται να σε βοηθήσει. Μέσα της μπορείς να αδειάσεις έννοιες, προβλήματα, ό, τι περιττό κουβαλάς και να γεμίσεις από θετική ενεργεία. Είναι ο ιδανικός τόπος (και τρόπος) για τον αφήσεις να σε γεμίσει με τα καλά του και ίσως από τα λίγα μέρη που μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και να μην προσποιείσαι τίποτα!

Το καλοκαίρι ακόμα έχει το θετικό ότι είναι γρήγορο! Στο ντύσιμο, για παράδειγμα, δεν έχεις να φορτωθείς με πολλά ρούχα, επίσης ότι πλένεις και απλώνεις, στεγνώσει το πολύ σε μία ώρα–αυτό κι αν είναι ιδανικό. Έχει υπέροχα κόκκινα και πράσινα φρούτα που δυστυχώς μόνο αυτή την εποχή κυκλοφορούν. Για παράδειγμα σύκα και καρπούζι ή φράουλες, που να είναι φρέσκα μέσα στον Δεκέμβρη δεν πρόκειται να βρεις. Όποτε έχει και γαστρονομικό ενδιαφέρον.

Αλλά επειδή δεν γίνεται να ζεις μία παιδική περίοδο ξεγνοιασιάς και ευκολίας για πάντα, έρχεται το αγαπημένο φθινόπωρο για να σε βάλει σιγά -σιγά στη σειρά που πρέπει και έπειτα η περίοδος των εορτών για να σου θυμίσει ότι ακόμα και αν μεγάλωσες η μαγεία δεν χάθηκε!

Μπορεί το θαύμα να μην φορά μαγιό και να μην κάνει βουτιές… αλλά είναι εδώ και περιμένει την ώρα του να γίνει!! Μην στενοχωριέστε που φεύγει το καλοκαίρι, απολαύστε όσο του μένει ακόμα και μην ξεχνάτε πως τα καλύτερα …ΕΡΧΟΝΤΑΙ!!!

Μπορεί όλα να δείχνουν ότι συνεχίζουν να κινούνται με τον ίδιο τρόπο αλλά είναι προφανές δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Όλοι γύρω σου είναι σε μια κατάσταση αναμονής μέχρι να πάρουν την αδεία και να φύγουν, έστω και αν είναι να πάνε στο εξοχικό ενός φίλου τους, στο χωριό τους ή ακόμα και να μείνουν σπίτι τους και να κοιτάνε το ταβάνι. Σημασία έχει ότι θα σταματήσουν για λίγο τη μονότονη καθημερινότητα. Η πόλη δεν έχει αδειάσει ακόμα τελείως, αλλά τα σαββατοκύριακα βλέπεις ότι υπάρχει ένα σχετικό κενό. Οι ρυθμοί έχουν πέσει. Οι άνθρωποι έχουν χαλαρώσει, μάλλον φταίει και η ζέστη σε αυτό, σε κοιμίζει και δεν έχεις κουράγιο, ούτε και όρεξη να κάνεις πολλά πράγματα.

Το μόνο που πραγματικά νιώθω να έχω ανάγκη είναι μία βροχή, αλλά και εκείνη δείχνει να μας έχει ξεχάσει. Πάλι καλά που υπάρχει και αυτό το αεράκι και έτσι επιβιώνουμε κι εμεις που δεν μας αρέσει αυτός ο καιρός!
Είναι μέρες που ενώ έχω να κάνω τόσα πολλά πράγματα, βρίσκομαι σε τέτοια αδράνεια που ακόμα και το να φτιάξω καφέ, μου είναι δύσκολο. Μέχρι λοιπόν τη στιγμή των διακοπών που με την «άδεια του νόμου» μπορούμε να μην κάνουμε τίποτα, τι μας περιμένει;

Προσωπικά μετά από αρκετή σκέψη το πήρα απόφαση και αποδέχτηκα την κατάσταση, μιας και παραμένω στην Αθήνα, θα κάνω το καλύτερο που μπορώ! Συνεπώς η λύση είναι μία και πολύ σημαντικό να την ακολουθήσετε αν θέλετε να είσαστε εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις σας. Για μένα που είμαι “control freak” η λύση είναι οι λίστες. Από την προηγούμενη μέρα δημιουργώ λίστες με ότι έχω να κάνω την επόμενη, με αυτόν τον τρόπο έχω πάντα ένα πρόγραμμα στο μυαλό μου και δεσμεύομαι απέναντι στον εαυτό μου.

Φυσικά, ενδιάμεσα των υποχρεώσεων κάνω πάντα κάτι που να θυμίζει λίγο διακοπές και να με κάνει να πιστεύω ότι δεν αργεί η μέρα που θα βρεθώ σε μία παραλία και το μόνο που θα με νοιάζει θα είναι πόσα βιβλία θα μπορώ να κουβαλήσω μαζί μου στο νησί! Ένας ακόμα έξυπνος τρόπος για να αντιμετωπίσετε την πλήξη και την καθημερινότητα είναι να συμπεριφέρεστε ως τουρίστες στην ίδια σας την πόλη!

Μετά τη δουλειά για παράδειγμα, αν έχετε το κουράγιο και δεν είσαστε εξαντλημένοι , κάντε έναν μεγάλο περίπατο, επισκεφτείτε ένα μουσείο και μαγειρέψτε μία διαφορετική γεύση. Μπείτε σε ένα καινούργιο βιβλιοπωλείο και χαθείτε ανάμεσα στους τίτλους για να βρείτε ποια είναι εκείνα που θα μπουν στις αποσκευές και θα γίνουν σύντροφοι στις φετινές διακοπές.

Σημασία έχει να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να μην γίνουμε «σκλάβοι» της ζέστης που μπορεί πολύ εύκολα να μας ρίξει σε λήθαργο και να μας αποκοιμίσει κάνοντας τις μέρες μας να περνάνε χωρίς νόημα και δίχως να αφήνουν πίσω τους σημάδια.