Tag:

μητέρα

Όσο πιο δραστήρια είναι μία μητέρα, τόσο πιο δραστήριο θα είναι και το παιδί της, σύμφωνα με βρετανική έρευνα που μελέτησε πεντακόσιες μητέρες και τα τετράχρονα παιδιά τους. Παρ’όλα αυτά έδειξε πως τα επίπεδα φυσικής άσκησης πολλών μητέρων ήταν αρκετά κάτω από τα συνιστώμενα.
Ερευνητές των πανεπιστημίων Cambridge και Southampton χρησιμοποίησαν καρδιογράφους για να μετρήσουν τα επίπεδα δραστηριότητας σε διάστημα επτά ημερών. Η έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο Pediatrics, αποκαλύπτει πως οι τακτικές για να βελτιωθεί η υγεία των παιδιών θα έπρεπε να απευθύνονται στις μητέρες. Συμπεραίνει πως τα παιδιά δεν είναι απλά «δραστήρια από φυσικού τους» και πως οι γονείς παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την υιοθέτηση υγιεινών συνηθειών άσκησης αρκετά νωρίς.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας, 554 παιδιά ηλικίας τεσσάρων ετών κι οι μητέρες τους από το Southampton φόρεσαν έναν ελαφρύ καρδιογράφο κι ένα επιταχυνσιόμετρο στο στήθος για επτά ημέρες. Οι συμμετέχοντες το φορούσαν συνεχώς, συμπεριλαμβανομένων των ωρών του ύπνου αλλά και κατά το μπάνιο.

[quote_right]Σύμφωνα με την έρευνα για κάθε λεπτό μέσης έως έντονης δραστηριότητας μιας μητέρας, το παιδί της είναι πιο πιθανό να ενασχοληθεί κατά 10% περισσότερο από την ίδια.[/quote_right]
H Kathryn Hesketh, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας στο Κολλέγιο του Λονδίνου, ήταν συνεπικεφαλής της έρευνας κι είπε πως τα ευρήματα από τις μητέρες και τα παιδιά, έδειξαν μια άμεση θετική σχέση της φυσικής δραστηριότητας των παιδιών με εκείνη των μητέρων. «Όσο πιο πολύ γυμναζόταν η μητέρα, τόσο πιο δραστήριο ήταν το παιδί της. Παρά το γεγονός πως είναι αδύνατο μόνο από την έρευνα να πει κανείς αν τα δραστήρια παιδιά έκαναν τις μητέρες τους να τρέχουν από πίσω τους, είναι πολύ πιθανό η δραστηριότητα ενός εκ των δύο να επηρέαζε εκείνη του άλλου.» Είπε επίσης πως για κάθε λεπτό μέσης έως έντονης δραστηριότητας μιας μητέρας, το παιδί της ήταν πιο πιθανό να ενασχοληθεί κατά 10% περισσότερο από αυτό το επίπεδο δραστηριότητας. Επομένως αν μία μητέρα ξοδεύει μία ώρα περισσότερης εξάσκησης τη μέρα, το παιδί της μπορεί να ξοδέψει δέκα λεπτά παραπάνω. Αυτές οι μικρές διαφορές μπορεί να φαίνονται ασήμαντες, αλλά μετά την πάροδο ενός μήνα ή ενός χρόνου θα μπορούσαν να είναι σημαντικές, πρόσθεσε. Παράγοντες που επηρέασαν τα επίπεδα δραστηριότητας μίας μητέρας ήταν επίσης αν η μητέρα εργαζόταν κι αν το παιδί έχει αδέρφια.

Η έρευνα αναγνωρίζει το γεγονός πως μόλις μία γυναίκα γίνει μητέρα, τα επίπεδα της φυσικής άσκησης μειώνονται και συχνά είναι δύσκολο να επιστρέψουν στα αρχικά επίπεδα. Επομένως, σύμφωνα με την έρευνα, αυτή η απουσία εξάσκησης θα μπορούσε να επηρεάσει τα μικρά παιδιά. Η κα Hesketh δήλωσε: «Υπάρχουν πολλές προτεραιότητες για τους νέους γονείς και το να βρίσκουν χρόνο για να γυμνάζονται ίσως να μην είναι ψηλά στη λίστα αυτών των προτεραιοτήτων. Παρ’ όλα αυτά, μικρές αυξήσεις στα επίπεδα της μητρικής δραστηριότητας μπορεί να επιφέρει οφέλη τόσο για τις μητέρες όσο και για τα παιδιά. Ακόμη κι ένας περίπατος κι η άυξηση της κίνησης λίγο λίγο σε καθημερινή βάση μπορεί να είναι αυτό που χρειάζεται για να δημιουργηθούν αυτά τα οφέλη.»

Η Dr. Ann Hoskins, διευθύντρια του τμήματος Παίδων, Εφήβων κι Οικογένειας του Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας της Αγγλίας, είπε πως είναι βασικό να αυξηθούν τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας των οικογενειών και των παιδιών ώστε να βελτιωθεί η υγεία όλων.
Τέλος η καμπάνια του Ινστιτούτου Change4Life ενθαρρύνει τις οικογένειες να αποκτήσουν υγιεινές διατροφικές συνήθειες, να ασκούνται περισσότερο ώστε να εξασφαλίσουν μακροζωία. Για τα παιδιά, αυτό σημαίνει πως είναι καλό να γυμνάζονται για μία ώρα την ημέρα κι οι γονείς περίπου δυόμιση ώρες τη βδομάδα.

Πηγή:BBC
Photos: Pinterest

Προσωπικό σχόλιο: Οπότε, μαμάδες, τώρα που ανοίγει κι ο καιρός… φορμίτσες κι αθλητικά παπούτσια όλοι σας και φύγατε!

25/03/2014 0 comment

ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ

Ο Αβραάμ Κάζης απαντά στις απορίες μιας νέας μητέρας για θέματα διατροφής ..

written by The K-magazine

Ο διατροφολόγος Αβραάμ Κάζης απαντά στα πιο συχνά ερωτήματα που απασχολούν μία νέα μητέρα σχετικά με τη διατροφή της ίδιας και του μωρού της….

1. Είναι απαραίτητος ο μητρικός θηλασμός;

Για τους πρώτους 6 μήνες της ζωής του, το βρέφος πρέπει να θηλάζει αποκλειστικά. Ο όρος αποκλειστικός θηλασμός σημαίνει ότι δεν παρέχεται στο βρέφος κανένα άλλο είδος τροφής, υγρής ή στερεής, πέρα από το μητρικό γάλα. Ο μητρικός θηλασμός εξασφαλίζει την ομαλή και πλήρη ανάπτυξη του παιδιού καθώς και την πρόληψη διαφόρων νοσημάτων (καρδιαγγειακών, σακχαρώδη διαβήτη, παχυσαρκίας και άσθματος στην ενήλικη ζωή του.

2. Μετά τον έκτο μήνα, το βρέφος μπορεί να καταναλώσει αγελαδινό γάλα:

Μετά το έκτο μήνα, το βρέφος μπορεί να συνεχίσει να θηλάζει και παράλληλα να καταναλώνει γάλα σε σκόνη δεύτερης βρεφικής ηλικίας. Το συνηθισμένο αγελαδινό γάλα δεν πρέπει να δίνεται στο βρέφος έως την ηλικία του πρώτου έτους, διάστημα κατά το οποίο το γάλα αποτελεί τη βασική τροφή του, επειδή το αγελαδινό γάλα είναι πολύ φτωχό σε σίδηρο και βιταμίνη C, ενώ παράλληλα ενοχοποιείται και για αλλεργίες.

3. Τα νέα τρόφιμα πρέπει να εισάγονται στο διαιτολόγιο του μωρού όλα μαζί ταυτόχρονα ή σταδιακά;

Τα νέα τρόφιμα πρέπει να εισάγονται στο διαιτολόγιο του μωρού ένα κάθε φορά, με διαφορά μιας εβδομάδας από το προηγούμενο, ώστε να μπορούν να επισημανθούν τυχόν αλλεργίες ή ευαισθησία που πιθανόν να έχει το βρέφος. Για παράδειγμα, από τα δημητριακά πρώτα εισάγεται το ρύζι, που προκαλεί τα λιγότερα προβλήματα αλλεργίας και τελευταίο το σιτάρι, που προκαλεί πιο συχνά προβλήματα. Το ασπράδι του αυγού, τα προϊόντα σόγιας, τα εσπεριδοειδή και το αγελαδινό γάλα πρέπει να εισάγονται πιο αργά για τον ίδιο λόγο.

4. O κίνδυνος οστεοπόρωσης είναι μεγαλύτερος στις άτεκνες γυναίκες συγκριτικά με αυτές που έχουν παιδιά:

Επειδή η φάση της αναπαραγωγής του είδους είναι η κορυφαία για την γυναίκα, η φύση έχει προβλέψει και με τους αμυντικούς μηχανισμούς που διαθέτει κατορθώνει, με κατάλληλη ρύθμιση των ορμονών του οργανισμού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της γαλουχίας (οιστρογόνα, καλσιτονίνη, βιταμίνη D), όχι μόνο να προστατεύει τον σκελετό της μέλλουσας μητέρας αλλά και να τον ισχυροποιεί περισσότερο σε σχέση με την περίοδο πριν την εγκυμοσύνη. Άρα, όσες περισσότερες εγκυμοσύνες έχει μια γυναίκα τόσο ισχυρότερος ο σκελετός της, άρα και λιγότερες πιθανότητες μια πολύτεκνη μητέρα να αναπτύξει οστεοπόρωση στο μέλλον. Αυτή η άποψη ενισχύεται ακόμη περισσότερο όταν η εγκυούσα λαμβάνει συνολικά 1200 mg ασβεστίου την ημέρα από διάφορες πηγές (τρόφιμα ή συμπληρώματα διατροφής ή συνδυασμός αυτών) και επαρκή ποσότητα βιταμίνης D.

5. Είναι το νερό απαραίτητος σύντροφος στη διάρκεια της εγκυμοσύνης;

Το νερό είναι πράγματι απαραίτητο στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Στην εγκυμοσύνη η εφίδρωση αυξάνει και τα νεφρά υπερλειτουργούν για να αποβάλλουν τις άχρηστες ουσίες που περισσεύουν από τη μητέρα και το έμβρυο. Συνεπώς το νερό βοηθάει στην πρόληψη νεφροπαθειών, κυστίτιδων κ.α. Επίσης, το νερό εξασφαλίζει στον οργανισμό απαραίτητα ιχνοστοιχεία και μέταλλα. ( κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο), ενώ ενυδατώνει τον οργανισμό της εγκύου και την επιδερμίδα της.

6. Στην εγκυμοσύνη πρέπει να προσεχθεί η κατανάλωση αλατιού;

Καλά θα κάνει η εγκυμονούσα να αποφύγει την μεγάλη ποσότητα αλατιού, έτσι ώστε να αποφευχθούν οιδήματα, κυτταρίτιδα, αύξηση σωματικού βάρους (παχυσαρκία), υψηλή αρτηριακή πίεση και καρδιακές ανωμαλίες. Αλάτι δεν είναι μόνο το επιτραπέζιο που ρίχνουμε στο φαγητό. Νάτριο περιέχουν όλες οι βιομηχανοποιημένες τροφές (σοκολάτες, πάστες, μπισκότα, κρουασάν, διάφορα αρτοσκευάσματα κ.α), καπνιστά και παστά τρόφιμα, κονσέρβες, ελιές, ξηροί καρποί, αλλαντικά, σάλτσες, μαγιονέζες, μουστάρδες. Τους τελευταίους μήνες της κύησης μάλιστα, συστήνεται περαιτέρω μείωση του νατρίου για να ελαττωθεί ο κίνδυνος λευκωματουρίας.

Ευχαριστούμε θερμά τον :

Κάζη Αβραάμ, Κλινικό Διαιτολόγο – Διατροφολόγο, MSc
Πτυχιούχος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου, Μεταπτυχιακές σπουδές στην Κλινική Διατροφή
Τηλ.: 6973 211710

Πηγή: Beauty-Hall.gr

18/03/2014 0 comment

ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ

Υπεύθυνη η καισαρική για παχυσαρκία στο μέλλον;

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Σύμφωνα με στατιστική ανάλυση, τα άτομα που γεννήθηκαν με καισαρική τομή έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα εν αντιθέσει με όσα γεννήθηκαν με φυσιολογικό τοκετό. Η ανάλυση καταμέτρησης 38.000 γεννήσεων, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PLoS One, έδειξε το ποσοστό των πιθανοτήτων εμφάνισης παχυσαρκίας υψηλότερες κατά 22%.

Οι Βρετανοί ερευνητές δηλώνουν πως είναι πολύ σημαντικό οι γυναίκες να ενημερώνονται πλήρως για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες ενός τοκετού με καισαρική τομή.
Βέβαια, οι ειδικοί είπαν πως δεν είναι πολύ ξεκάθαρο ακόμα το τι συνέβαινε. Η έρευνα έδειξε πως για κάθε εκατό φυσιολογικούς τοκετούς, εξήντα ενήλικες θα έφταναν να είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Αλλά για κάθε εκατό τοκετούς με καισαρική τομή, αυτοί οι ενήλικες θα έφταναν του εξήντα πέντε. Κατά μέσον όρο, το γεγονός πως κάποιος γεννήθηκε με καισαρική τομή προσέθετε μισό βαθμό στο Δείκτη Σωματικού Βάρους (BMI: Body Mass Index) ενός ατόμου.
Ένας εκ των ερευνητών, ο Dr. Matthew Hyde του Imperial College του Λονδίνου, δήλωσε στο BBC: «Πρόκειται για μία αύξηση των πέντε ατόμων στα εκατό, το οποίο προκαλεί μία κάποια ανησυχία. Είναι μισός βαθμός στο BMI, αλλά αν έχεις μία τέτοια αύξηση στο φάσμα του πληθυσμού, θα δείτε μία μεγάλη αύξηση σε βάρος και στις δημοσιοποιημένες παρενέργειες.» Δήλωσε επίσης πως οι συμβουλές αναφορικά με τον τοκετό προσαρμόστηκαν στις άμεσες συνέπειες για το παιδί και τη μητέρα, αλλά οι μακροπρόθεσμες συνέπειες έπρεπε να τονισθούν εξίσου.

Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει πως άλλες παθήσεις, όπως το άσθμα, ήταν πολύ πιθανόν να εμφανιστούν μετά από καισαρική τομή.
Υπάρχουν δύο βασικές θεωρίες για το πώς ο φυσιολογικός τοκετός θα μπορούσε να προστατεύσει από πιθανή παχυσαρκία στο μέλλον:
– Η ένταση κατά τη διάρκεια του φυσιολογικού τοκετού μπορεί να πυροδοτήσει τη δραστηριότητα των γονιδίων στο βρέφος.
– Ο φυσιολογικός τοκετός εκθέτει το νεογνό σε βακτήρια που εποικίζουν στο έντερο, επομένως οι μεταβολές στα βακτήρια του εντέρου θα μπορούσαν στο μέλλον να επηρεάσουν το βάρος.

Παρ’ όλα αυτά, η έρευνα δε μπορεί να αποδείξει πως η καισαρική τομή μπορεί να ευθύνεται για το υπερβολικό βάρος, καθώς μπορεί να το επηρεάζουν άλλη παράγοντες. Θα μπορούσε να περιλαμβάνει παχύσαρκες γυναίκες, που είναι πιο πιθανό οι απόγονοί τους να είναι παχύσαρκοι, καθώς θα είναι πιο πιθανό να χρειαστεί να γεννήσουν με καισαρική.

Ωστόσο, η ερευνήτρια και καθηγήτρια του Imperial College, Neena Modi είπε: Υπάρχουν καλοί λόγοι για τους οποίους η καισαρική τομή ίσως να είναι η καλύτερη λύση για πολλές μητέρες και τα μωρά τους, ενώ ακόμη μπορεί να αποδειχθεί και σωτήρια. Πρέπει, όμως, και να καταλάβουμε τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, προκειμένου να παρέχουμε τις καλύτερες συμβουλές στις μέλλουσες μητέρες που σκέφτονται να γεννήσουν με καισαρική.»

Σχολιάζοντας την έρευνα ο Patrick O’Brien, γυναικολόγος – μαιευτήρας κι εκπρόσωπος του Βασιλικού Κολλεγίου Μαιευτήρων και Γυναικολόγων, είπε στο BBC: «Είναι σημαντικό κι ενδιαφέρον να τονίζουμε την πιθανή αυτή σχέση ανάμεσα στην καισαρική τομή και την παχυσαρκία, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πως είναι δύσκολο να ξέρουμε με απόλυτη σιγουριά πως ευθύνεται η καισαρική τομή γι’ αυτό ή κάποια άλλη αιτία.». Δήλωσε επίσης πως «είναι σημαντικό να είμαστε ειλικρινείς στις γυναίκες όταν τις συμβουλεύουμε για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε μεθόδου τοκετού, και πως τα θεωρητικά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα του φυσιολογικού τοκετού θα έπρεπε να συζητηθούν εξίσου εκτενώς».

Πηγή: BBC
Photos: Pinterest

Προσωπικό σχόλιο: Ας μου επιτραπεί κι ας μην έχω γίνει μάνα. Δεν αμφιβάλλω πως ο τοκετός με καισαρική τομή είχε σωτήρια έκβαση σε περιπτώσεις όπου μητέρα, νεογνό ή και οι δύο κινδύνευαν. Καλό θα είναι, όμως, οι γυναίκες να ενημερώνονται προτού καταλήξουν αν όντως θέλουν να μπούνε «κάτω από το νυστέρι» για να γεννήσουν.

04/03/2014 0 comment

PSYCHO & SEX

Τα συστατικά της ευτυχίας, από τη Νέτη Φίλια

written by The K-magazine

Υγεία; Χρήματα; Έρωτας; Ευφυΐα; Ταξίδια; Επιτυχημένη καριέρα; Παιδιά; Τι μας χρειάζεται για να είμαστε ευτυχισμένοι;
Το Πανεπιστήμιο του Harvard διεξήγαγε μια έρευνα διάρκειας 75 ετών, με κεντρικό ερώτημα: τι χρειαζόμαστε στη ζωή μας για να είμαστε ευτυχισμένοι; Το συμπέρασμα είναι πολύ πιο απλό απ’ όσο φαντάζεστε.

Η μακρόπνοη έρευνα ξεκίνησε το 1938, οπότε και στο μικροσκόπιο των ερευνητών μπήκαν οι ζωές 268 φοιτητών του Harvard για τα επόμενα 75 χρόνια. Η μελέτη έγινε με άξονα τα ψυχολογικά, ανθρωπολογικά και φυσικά χαρακτηριστικά τους, όπως ο τύπος της προσωπικότητάς τους, το IQ, οι συνήθειες ποτού και οι οικογενειακές σχέσεις σε μία προσπάθεια να αποσαφηνιστούν οι παράγοντες που συμβάλλουν περισσότερο στην ευημερία και την ευτυχία ενός ατόμου.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2009 με τίτλο “GrantStudy”. Προσφάτως, όμως ο Ψυχίατρος George Vaillant καθηγητής του Πανεπιστημίου Harvard, ο οποίος διηύθυνε την έρευνα για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, δημοσιοποίησε μία σύνοψη των συμπερασμάτων με τίτλο Triumphs of Experience.

Ανάμεσα σε όσα επεσήμανε ο Vaillant, αξίζει να επισημάνουμε:

-Ο αλκοολισμός είναι μία διαταραχή με ισχυρή καταστροφική δύναμη. Όπως προέκυψε μάλιστα από την έρευνα αποτελεί μία από τις κύριες αιτίες διαζυγίου μεταξύ των ζευγαριών.Παράλληλα, συνδέεται άμεσα με νευρώσεις και κατάθλιψη, ενώ σε συνδυασμό με το κάπνισμα αποτελεί το μοναδικό ισχυρό παράγοντα που συμβάλλει στην εμφάνιση μιας νόσου ή ακόμη και στο θάνατο.
-Η ευφυΐα πάνω από κάποιο επίπεδο δεν εξασφαλίζει πάντα «τις σωστότερες επιλογές ζωής», ούτε υψηλότερα εισοδήματα. Όπως προκύπτει από την έρευνα, δεν υπάρχει σημαντική διαφορά όσον αφορά στο εισόδημα ανάμεσα στους ανθρώπους με IQ από 110 έως 115 και σε όσους έχουν πάνω από 150 (εξαιρετική ευφυΐα).

-Οι φιλελεύθεροι ηλικιωμένοι κάνουν περισσότερο σεξ. Προφανώς η πολιτική ιδεολογία μπορεί να μην έχει σοβαρό αντίκτυπο στην ευτυχία, αλλά οι περισσότεροι συντηρητικοί σταματούν τις σεξουαλικές σχέσεις κατά μέσο όρο στην ηλικία των 68 ετών, ενώ η πλειονότητα των φιλελεύθερων έχει ενεργή σεξουαλική ζωή μέχρι τα 80.

– Τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία ή την επιτυχία.
– Η ευτυχισμένη παιδική ζωή οδηγεί τους ενήλικες στην ευτυχία.
– Η συνεχής μόρφωση σε όλα τα πεδία μέχρι τα γεράματα μας, συνεισφέρει στην ευτυχία.

Πάντως, σύμφωνα με τον καθηγητή Vaillant, ο σημαντικότερος παράγοντας, που σχετίζεται με την υγεία και την ευτυχία σε προχωρημένη ηλικία, είναι η ζεστασιά των ανθρώπινων σχέσεων.

Για παράδειγμα οι 58 άνδρες που είχαν την υψηλότερη επίδοση στις «ζεστές σχέσεις», κέρδιζαν κατά μέσο όρο 141.000 δολάρια το χρόνο περισσότερα όταν οι μισθοί τους είχαν φθάσει στο ανώτερο επίπεδο (συνήθως στην ηλικία των 55 με 60) σε σχέση με τους 31, που είχαν χαμηλότερο σκορ.

Ακόμη, βάσει των ευρημάτων της πολυετούς έρευνας, επιβεβαιώνεται η επίδραση της παιδικής ηλικίας στην ενήλικη ζωή, αφού προκύπτει ότι η ποιότητα της σχέσης με τη μητέρα παίζει καθοριστικό ρόλο στην ενηλικίωση.Οι άνδρες, που ανέπτυξαν τρυφερή σχέση με τη μητέρα τους όταν ήταν παιδιά, κέρδιζαν 87.000 δολάρια παραπάνω σε σχέση με εκείνους που δεν ένιωσαν τη μητρική φροντίδα. Επίσης, οι άνδρες, που είχαν άσχημη σχέση με τη μητέρα τους όταν ήταν παιδιά, είχαν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν γεροντική άνοια. Η σχέση του αγοριού με τη μητέρα – και όχι με τον πατέρα- συνδέεται άμεσα με την αποτελεσματικότητα στη δουλειά.

Από την άλλη πλευρά, η ζεστή σχέση παιδιού-πατέρα συνδέεται με χαμηλότερο επίπεδο άγχους, μεγαλύτερη διασκέδαση στις διακοπές, και αυξανόμενη «ικανοποίηση από τη ζωή» στην ηλικία των 75 ετών. Πάντως όλα τα ευρήματα της πολυετούς έρευνας σχετίζονται με μια συγκεκριμένη κατάσταση που υπερβαίνει τα φυσικά πνευματικά, σωματικά προσόντα, την κοινωνική θέση, την καταγωγή ή την τύχη.
O επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Vaillant δίνει το στίγμα της πολυετούς έρευνας ως εξής:«Ύστερα από εβδομήντα πέντε χρόνια έρευνας και 20 εκατομμύρια δολάρια που ξοδεύτηκαν πάνω στο GrantStudy καταλήγουμε στο εξής απλό συμπέρασμα: Η ευτυχία είναι αγάπη».

Από τη Νέτη Φίλια
Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας, Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεία
[email protected]

Σχετικά άρθρα:

–Μαμάδες VS Ενοχές: μια μεγάλη, πικρή ιστορία , από τη Νέτη Φίλια
–15 ακόμα Πράγματα Που Πρέπει Να Σταματήσεις Να Κάνεις Στον Εαυτό Σου, από τη Νέτη Φίλια
–30 Πράγματα Που Πρέπει Να Σταματήσεις Να Κάνεις Στον Εαυτό Σου (Part I), από τη Νέτη Φίλια
–Άστε το να κάνει λάθος…, από τη Νέτη Φίλια

24/02/2014 2 comments

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Μαμάδες VS Ενοχές: μια μεγάλη, πικρή ιστορία , από τη Νέτη Φίλια

written by The K-magazine

Όποια μαμά δεν έχει ενοχές για κάτι που έκανε ή δεν έκανε στο/με το παιδί της να σηκώσει το χέρι πάραυτα! Για να δω χέρια… Τι; Κανένα; Όλες έχουμε ενοχές; Σιγά το νέο θα μου πείτε.

– Είναι Κυριακή, αργά το απόγεμα. Έχετε περάσει ένα Σαββατοκύριακο προσπαθώντας να κλείσετε ένα σωρό εκκρεμότητες, να περάσετε χρόνο με την οικογένειά σας, να δείτε φίλους, να, να… Μόλις διαπιστώσατε πως τελικά καταφέρατε να κάνετε το ένα δέκατο όσων είχατε σχεδιάσει. Σωριάζεστε στον καναπέ ξεφυσώντας και προσποιείστε ότι δεν ακούτε στο δωδέκατο «μαμά» που φωνάζει η μικρή. «Αν είναι κάτι σοβαρό, θα έρθει να μου το πει», σκέφτεστε και συνεχίζεται το διάβασμα του βιβλίου σας. Όμως μετά από λίγο καταλήγετε: «πόσο αδιάφορη μητέρα είμαι…»

– Κάθε μέρα τσακώνεστε με τον μικρό ότι «αυτό είναι το τελευταίο καρτούν που βλέπει για σήμερα», αλλά συνειδητοποιείτε ότι το έχετε «συμφωνήσει» αυτό ήδη 3-4 φορές. Ναι δεν είναι babysitter η τηλεόραση, αλλά μόνον έτσι θα μπορέσετε απερίσπαστη να απαντήσετε στα δεκάδες mails που έχουν κατακλύσει το επαγγελματικό inbox και περιμένουν απάντηση. «Αύριο θα παίξετε περισσότερο», σκέφτεστε. Και ήδη αισθάνεστε χάλια.

– Περιδιαβαίνετε τους διαδρόμους του σούπερ μάρκετ παρέα με τα μικρά σας τα οποία –ενώ έχετε από πριν συνεννοηθεί μαζί τους ότι δεν θα ζητήσουν» τί-πο-τα»- έρχονται κάθε λίγο κρατώντας: τσιπς, καραμέλες, σοκολάτες, τσίχλες, εκείνο το βιβλίο με τα γκορμίτι και με ύφος «σε παρακαλώ μανούλα» σας πιέζουν να τα αγοράσετε. Ύστερα από δεκαπέντε «όχι, πήγαινέ το πίσω στη θέση του σε παρακαλώ» αισθάνεστε το κεφάλι σας έτοιμο να εκραγεί από τον πονοκέφαλο και τη βαβούρα. Τελικά φεύγετε και με τα υγιεινά τσιπς και με 3 kinder-έκπληξη στις σακούλες, γιατί δεν αντέχατε τη γκρίνια. Ναι, είστε αδύναμες να τους πείτε σε όλα όχι. Ναι, έχετε τύψεις γι’ αυτό.

– Τους είχατε προειδοποιήσει πως αν δεν …. (συμπληρώστε το κενό κατά περίπτωση), τότε θα υποστούν τις συνέπειες: π.χ. δεν θα παίξουν με το παιχνίδι που τους πήρατε ή δεν θα πάτε τελικά σ’ εκείνο τον παιδότοπο. Εκείνα πάλι σαν να μην σας άκουσαν. Κι εσείς αντί να πραγματοποιήσετε την «απειλή», τους φωνάξατε. Πάλι. Επιπλέον εκείνα σας είπαν τη φράση-μαχαιριά: «είσαι πολύ κακιά μαμά, δεν σ’ αγαπάω τώρα». Γίνατε κομμάτια. Και είχατε υποσχεθεί στον εαυτό σας πως δεν θα ξαναχάσετε την ψυχραιμία σας. Οι τύψεις σας χτυπούν κόκκινο.

– Δουλεύετε πολλές ώρες και σπάνια είστε σπίτι πριν από τις 8 το βράδυ. Εξουθενωμένη και γεμάτη ενοχές αφιερώνετε αυτή τη μία ώρα πριν από τον ύπνο τους στα διαδικαστικά (μπάνια, φαγητό κλπ) και δε μένει αρκετός χρόνος για παιχνίδι και συζήτηση μαζί τους. Κάθε φορά που πέφτετε για ύπνο αποφασίζετε να βρείτε έναν τρόπο να επιστρέφετε νωρίτερα σπίτι ώστε να περνάτε περισσότερο χρόνο μαζί τους. Και κάθε απόγευμα διαψεύδεστε. Οι ενοχές σας, βουνό. Δίκιο έχετε.

– Βρίσκεστε σε παιδότοπο, παρέα με άλλες ταλαίπωρες μαμάδες, ενώ χαζεύετε τα βλαστάρια σας να χοροπηδάνε κι αναρωτιέστε που βρίσκουν όλη αυτή την ενέργεια. Στην παρέα υπάρχει κι εκείνη η σούπερ-τούρμπο-μαμά, η οποία με ήρεμο και θριαμβευτικό ύφος αναφέρει ότι: θήλασε αποκλειστικά για 8-9 μήνες, το παιδί της κοιμάται από τις 7 και χωρίς πολλές γκρίνιες, δεν βλέπει τηλεόραση, δεν είναι γκρινιάρικο, ζωγραφίζει με τις ώρες στο δωμάτιό του χωρίς ν’ ακούγεται κιχ, σιχαίνεται την πίτσα και λατρεύει τα λαχανικά. Εντάξει. Υπάρχουν δύο τινά: είτε τα κάνετε όλα λάθος, είτε σας αραδιάζει ένα φορτηγό ψέματα και περιμένετε να τσιμπήσετε. Σε κάθε περίπτωση αυτή η «τέλεια» μαμά, φέρνει στην επιφάνεια τις δικές σας ανεπάρκειες, οδηγώντας σας σε αρνητικές σκέψεις γεμάτες ενοχές.

Ηρεμήστε. Κανείς δεν είναι τέλειος και όταν πρόκειται για τη μητρότητα, μάλλον αντενδείκνυται. Οι ενοχές στήνουν παγίδες στις μαμάδες. Αυτή είναι η δουλειά τους. Η δική σας δουλειά όμως είναι να εντοπίσετε αυτές τις παγίδες και να συνειδητοποιήσετε πως κάνετε ό,τι καλύτερο μπορείτε προσπαθώντας να ισορροπήσετε στους δεκάδες ρόλους και τις ατέλειωτες υποχρεώσεις της ζωής σας.

Οι πιο συνηθισμένες παγίδες που στήνουν οι ενοχές είναι:
– οι υπερβολικά υψηλοί στόχοι που θέτουμε ως μητέρες όπως το να τα κάνετε όλα τέλεια, να είστε σούπερ μαγείρισσα/ζαχαροπλάστης/παιδαγωγός/κλόουν/δασκάλα κ.ο.κ. Δεν χρειάζεται να τα κάνετε όλα. Κάνετε αυτά που έχετε όρεξη και μπορείτε.

– Ακούστε την κούραση και τη διάθεσή σας. Κάνετε μια δραστηριότητα με το παιδί σας λιγότερο κουραστική όταν είστε πραγματικά ξεθεωμένη και εξηγήστε του πως «σήμερα η μαμά είναι πολύ κουρασμένη».

– Σταματήστε να συγκρίνεστε με τις άλλες μαμάδες. Ανώφελο. Είστε μοναδική και είστε γνήσια σε αυτό που κάνετε.

-Μην αδρανείτε. Αναρωτηθείτε ουσιαστικά, τι μπορείτε να κάνετε για να βελτιώσετε ό,τι βελτιώνεται και σταματήστε να δίνετε τροφή στον εσωτερικό αρνητικό διάλογο.

Πρακτικά δε, όταν νιώθετε πως έχετε φτάσει στο μη παρέκει απ’ τον θυμό και θέλετε να ουρλιάξετε, σταματήστε και μετρήστε ως το 10. Βοηθάει.
Όταν περνάτε χρόνο με τα παιδιά, προσπαθήστε να είστε εκεί. Να ζείτε τη στιγμή μαζί τους και μην σκέφτεστε τις άλλες εκκρεμότητες που έχετε. Θα έρθει και η σειρά τους.

Θυμηθείτε πως ζούμε σε μια κοινωνία αρκούντως παιδοκεντρική και συχνά κάνουμε ένα σωρό υπερβολές από την αγωνία μη δεν δώσουμε όσα έπρεπε στο παιδί μας. Θέλετε να είστε από εκείνες τις μητέρες που ο 6χρονος Δημήτρης μαθαίνει βιολί, καράτε, κολύμπι, αγγλικά, γαλλικά, σκάκι και στον ελεύθερο (!) χρόνο του κάνει παιδική Zumba; Ρωτήστε και τον ίδιο, αν και ξέρετε από τώρα την απάντησή του. Γι’ αυτό λοιπόν κι εσείς ηρεμήστε και διώξτε τις μητρικές ενοχές και το άγχος. Κανείς δεν μπορεί να τα προλαβαίνει όλα.Και πραγματικά, ούτε και χρειάζεται.

Από τη Νέτη Φίλια
Σύμβουλο Ψυχικής Υγείας, εκπαίδευση στη Γνωσιακή Συμπεριφορική Θεραπεία
6945-858780
[email protected]

21/01/2014 1 comment

Οι αναγνώστες γράφουν

Από καρδιάς: μια ιστορία γυναικείας κακοποίησης

written by The K-magazine

Πήρα την απόφαση να γράψω για ένα τόσο λεπτό και ευαίσθητο θέμα όπως είναι η κακοποίηση των γυναικών γιατί πιστεύω ότι μας αφορά όλους και όλες.
Είχα την ατυχία να το ζήσω από την πλευρά του παιδιού που βλέπει να κακοποιούν την μητέρα του.
Πραγματικά η χειρότερη ανάμνηση σε μικρή ηλικία . Όμως αφού ένα παιδί, σε μια τόσο τρυφερή ηλικία , καταφέρνει να το ξεπεράσει, τότε πιστέψτε με μπορεί και το “θύμα“. Να σφίξει τα δόντια, να πάρει μια βαθιά ανάσα και να φύγει.

Να μην φοβηθεί , γιατί η ζωή είναι πολύτιμη και την ζεις μόνο μια φορά …Το ξέρω θέλει δύναμη για να το καταφέρει ο άνθρωπος ! Αλλά πια είμαι σίγουρη οτι μπορεί! Δεν πρέπει μια γυναίκα να χαραμίζει την ζωή της για κάποιον που θέλει να την “χαράξει”με τον χειρότερο τρόπο!
Ξέρω ότι λένε πως αυτό το παθαίνουν οι “αδύναμοι” χαρακτήρες και υπομένουν κάθε είδους βίας γιατί μπορεί να ωφελούνται από μια καλή οικονομική κατάσταση αλλά πιστέψτε με δεν είναι έτσι…
Συνήθως υπομένουν τέτοιες καταστάσεις οι “δυνατοί” χαρακτήρες γιατί δεν είναι εύκολο να ζει καθημερινά κάποιος με τον φόβο για την ζωή την δικιά του αλλά και του παιδιού του.

Ίσως ψάχνει ένα “χέρι βοηθείας “για να φύγει μακριά και να μην το βρίσκει εκείνη τη στιγμή. Γιατί ο κόσμος είναι αδιάφορος και οι διαπιστώσεις που κάνουν πολλές φορές είναι όπως λέει και ο λαός έξω από το χορό. Βρίσκουν δικαιολογίες στους εαυτούς τους όπως “Και γιατί να μπλέξω εγώ με αυτούς; Και αν πάθω κάτι; Άστους να τα βρουν μόνοι τους”, “Κάθε σπίτι έχει τα δικά του προβλήματα”….
Είναι δυνατόν; Αν πρωταγωνιστές σε μια κατάσταση βίας ήταν οι ίδιοι η ένα δικό τους πρόσωπο, θα είχαν τέτοια αντίδραση ; Θα σώπαιναν;

Συμφωνώ καθε σπίτι έχει τα δικά του προβλήματα και δεν χρειάζεται να επεμβαίνετε εσείς,μπορείτε όμως να κάνετε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα σε καποιο αρμόδιο σύλλογο ή στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής και να καταγγείλετε αυτό που γνωρίζετε !.

Δυστυχώς όμως δεν ξέρετε πως είναι η ζωή των γυναικών αυτών και ξέρετε γιατί;
Επειδή “δεν ζουν”!!!! Δεν είναι έτσι η ζωη να φοβάσαι οτι θα γυρίσει στο σπίτι ο άνδρας και θα ξεκινήσει να σπάει ότι βρίσκει μπροστά του και στη συνέχεια να χτυπάει και την ίδια την γυναίκα του. Και εκείνη ύστερα να κάθεται σε μια γωνιά ανάμεσα στα σπασμένα προσπαθώντας να παρηγορήσει τον εαυτό της και το ίδιο της το παιδάκι ότι αυτό που έζησαν ήταν ένα κακό όνειρο και πάει…Σε λίγο θα ξυπνήσει και όλα θα είναι καλά !

Όσο περνούν τα χρόνια η βια αντί να μειώνεται όπως θα πρεπε μιας και ζούμε σε μια δημοκρατική , πολιτισμένη χώρα όπου και τα δυο φύλα έχουν ίσα δικαιώματα στη ζωή ,αυξάνεται και αυτό είναι πολύ λυπηρό. Να υπάρχουν ακόμα οικογένειες που βιώνουν την “τυραννία” !
Βοήθησε αυτές τις γυναίκες το έχουν ανάγκη !!!

Μια ευχή απο καρδιάς ….Κάθε γυναίκα που βιώνει καθε είδος κακοποίησης να μαζέψει τα κομμάτια της και να φυγει κανοντας μια καινούργια αρχη στη ζωη της …Γιατι και για εκείνη , ακόμα και αν δεν το βλέπει ανατέλει κάθε μέρα ο ήλιος και είναι λαμπερός περιμένοντας ενα καινούργιο ξεκίνημα !!

16/12/2013 1 comment

SEX

Ελλάδα: Ποιοι τύποι γυναικών απατούν;

written by The K-magazine

Το δημοφιλές site AshleyMadison.com, ειδικό στις εξωσυζυγικές υποθέσεις, πραγματοποίησε μια έρευνα με σκοπό να ανακαλύψει ποιες γυναίκες είναι πιο ευάλωτες στην απιστία. Η έρευνα έγινε σε μέλη του site στην Ελλάδα και τα αποτελέσματα ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Προσδιορίζει 4 τύπους γυναικών και τη σχέση τους με τη απιστία. Αυτές είναι :

Ο Noel Biderman, διευθύνων σύμβουλος και ιδρυτής της AshleyMadison.com, δήλωσε : «οι λόγοι που προχωρήσαμε την έρευνα ήταν να ανακαλύψουμε, μέσα από στατιστικά στοιχεία, τι είναι αυτό που ωθεί γυναίκες διαφόρων ηλικιών και επαγγελμάτων να απατήσουν τον σύντροφο/σύζυγο τους και πως κατακτούν τον μελλοντικό εραστή τους. Ανακαλύψαμε τους τέσσερις τύπους γυναικών που ο λόγος που της ωθεί στην απιστία δεν είναι απλώς το ότι ταιριάζουν τα ζώδια άλλα κάτι πιο βαθύ. Έχει να κάνει με τα θέλω, τις ανάγκες, την ψυχική και σωματική ικανοποίηση που μπορεί να τους προσφέρει.»

Από το συνολικό δείγμα, το 31,7% ήταν φοιτήτριες και δήλωσαν πως θα το έκαναν για να αποκτήσουν νέες εμπειρίες. Από αυτές το 28,4% θα προτιμούσε ένα εραστή που θα τις διδάξει νέα πράγματα στον έρωτα. Το 20,3% είναι ανοικτές σε νέες εμπειρίες και θα ήθελαν να κάνουν ασυνήθιστα πράγματα. Το 19,6% θα ήθελε να δοκιμάσει ένα πιο ενδοτικό ρόλο.

Οι business Women (γυναίκες επιχειρηματίες), έχουν διαφορετικές ιδέες και προτιμήσεις. Το 32,3% θα ήθελε να ζήσει κάθε κρυφή ερωτική της φαντασίωση χωρίς όρια και φραγμούς. Το 29,6% θέλει να παίξει με τον εραστή παιχνίδια τύπου εξουσίας, το 27,2% θέλει να δοκιμάσει διαφορετικούς ρόλους ενώ το 10,9% επιλέγουν τον εραστή τους με βάση το γεγονός ότι δεν θα τους βάλει κανένα όριο στην ελευθερία τους και με κανένα τρόπο.

Από την άλλη πλευρά, οι εργαζόμενες μητέρες, που προέρχονται από έναν μακροχρόνιο δεσμό ή γάμο νιώθουν ότι η φλόγα του σεξ έχει αφήσει τον γάμο ή τη σχέση τους και έτσι προκύπτουν πιο τολμηρές. Το 33,8% επιζητούν εραστές χωρίς αναστολές. Το 27,9% έλκονται περισσότερο όταν οι εραστές τους είναι επίμονοι και παθιασμένοι.

Τέλος έχουμε τις νοικοκυρές. Το 29,9% προτιμούν κάτι πλατωνικό στον παράνομο έρωτα με πάντα κυρίαρχο το συναίσθημα. Το 27,6% θέλει την αγκαλιά πριν και μετά το σεξ από τον εραστή ενώ το 24,3% επιθυμεί πολλά ερωτικά παιχνίδια και το 19,6% ακόμα και kinky σεξ.

Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας «γεννήθηκε» ο Lover’s Guide της AshleyMadison.com

Η φοιτήτρια : Mετακομίζει μακριά από το σπίτι της για σπουδές, για να ζήσει μόνη της ή να συγκατοικήσει, νιώθει απολύτως ελεύθερη. Είναι γεμάτη ενθουσιασμό και όρεξη για dolce vita. Συλλέγει πολλές νέες εμπειρίες. Ο τύπος άντρα που ψάχνει είναι ένας ώριμος, πετυχημένος, συνήθως παντρεμένος, που θα την οδηγήσει σε άγνωστα μονοπάτια και θα τη μάθει τα μυστικά του έρωτα. Μια νέα φοιτήτρια στα 20 θέλει να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες στο κρεβάτι. Την έλκουν έντονα οι επιχειρηματίες, επενδυτές και managers.

Η business woman : Πετυχημένη στα επαγγελματικά της, οικονομικά ανεξάρτητη ξέρει ακριβώς τι θέλει και που θα το βρει ακόμα και αν χρειαστεί να το κυνηγήσει. Έχει αρκετές σεξουαλικές εμπειρίες, γνωρίζει τα γούστα της και είχε πολλές και διάφορες σχέσεις. Συνήθως είναι γύρω στα 30 με πολύ αυτοπεποίθηση. Ο άντρας πρέπει να είναι το ίδιο πετυχημένος με αυτήν . Αγαπούν και οι δύο την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους. Έχουν στο ενεργητικό τους πολλές παθιασμένες συναντήσεις και οι άντρες που προτιμά μια business woman είναι managers, επιχειρηματίες marketing , σύμβουλοι και δικηγόροι. Μπορεί να της φανούν χρήσιμοι, ιδιαίτερα αν είναι δικηγόροι διαζυγίων, γα τις παντρεμένες επιχειρηματίες.

Η εργαζόμενη μητέρα : Υποδειγματική σύζυγος, περήφανη μητέρα ενός κοριτσιού 4 ετών με ένα πετυχημένο γάμο 8 χρόνων στα σκαριά της. Διατηρεί αρίστη ισορροπία μεταξύ εργασίας και οικογένειας, τρέχει άλλα και ελέγχει τα πάντα. Κάποια στιγμή όμως θέλει να ξεφύγει από την «τέλεια» ζωή της, την τόσο καλά οργανωμένη καθημερινότητα της. Για αυτό το λόγο επιδιώκει να συνάπτει σχέση με νεώτερους εραστές. Θέλει να ζει την κάθε κρυφή της φαντασίωση μαζί του, χωρίς όρια και αναστολές και με τη σειρά του την ανταμείβει με αντοχή και σταθερότητα. Ο νεαρός εραστής αποδέχεται το γεγονός ότι εκείνη είναι παντρεμένη και έτσι δεν συγχέουν στη σχέση τους συναισθήματα αγάπης. Επειδή η εμφάνιση είναι το παν και για τους δύο, έλκεται συνήθως από αθλητικούς τύπους, καλλίγραμμους τεχνίτες και γοητευτικούς μπαρμεν.

Η νοικοκυρά : Πάντα είχε αυτό που επιθυμούσε. Σπίτι, οικογένεια, σύζυγο, παιδιά. Σκοπός της ζωής της είναι να έχει πάντα το σπίτι στην εντέλεια και το φαγητό στο τραπέζι για τον σύζυγο της που τις περισσότερες φορές την αγνοεί. Αυτό τη κάνει να νιώθει παραμελημένη και υποτιμημένη. Το ότι ζει το όνειρο της οικογενειακής εστίας δε σημαίνει πως είναι και ευτυχισμένη, ιδίως στο κρεβάτι και ψάχνει να βρει έναν άντρα που θα τη κάνει να νιώσει πάλι επιθυμητή και ελκυστική ως γυναίκα. Για αυτήν ο τέλειος άντρας θα την βγάλει για δείπνο, θα την νοιάζεται και θα την φροντίζει με τον δικό του αισθησιακό τρόπο. Οι άντρες που συνήθως επιλέγει για να ξεστρατίσει είναι γιατροί, γυμναστές και καλλιτέχνες.

Πηγή: εδώ

28/11/2013 0 comment

Μετα τον τοκετο

Όλα για το θηλασμό

written by Δήμητρα Βασιλείου

Σε μια πρόσφατη εκδρομή στο Βόλο, έγινα μάρτυρας ενός happening ταυτόχρονου δημόσιου θηλασμού που διοργανώθηκε στην παραλία της πόλης από το Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Υποστήριξης Θηλασμού και Μητρότητας. Εμψυχωτές και μαμάδες θέλησαν με αυτή την πρωτοβουλία να ευαισθητοποιήσουν μητέρες και μελλοντικές μητέρες για την αξία του θηλασμού, που, όπως λένε οι ειδικοί, προσφέρει πολλά. Σύμφωνα με τους ειδικούς, για το μωρό, το πρωτόγαλα είναι ένα υγρό χρυσάφι, που πολλές φορές αποκαλείται και «το δώρο της ζωής». Είναι ένα «ζωντανό εμβόλιο» και είναι στην κατάλληλη ποσότητα για το μωρό.

Το κενό στην Ελλάδα σε σχέση με τον θηλασμό-πράγμα που μπορώ να επιβεβαιώσω και εγώ, από τη δική μου, προσωπική εμπειρία- είναι αφενός η ενημέρωση, αφετέρου η εμψύχωση από τον παιδίατρο, εκείνες τις πρώτες, κρίσιμες μέρες που η μητέρα καλείται να θηλάσει το νεογέννητο, πολύ συχνά και χωρίς διάλειμμα, μέχρι το μωρό να αρχίσει να μπαίνει σε ένα κανονικό πρόγραμμα μητρικών γευμάτων. Τότε είναι που η μητέρα αγχώνεται αν θα τα καταφέρει, αν το γάλα της επαρκεί για το μωρό ή χρειάζεται συμπλήρωμα. Τότε είναι που πολλές μητέρες τα παρατούν, επιλέγοντας τη λύση του τεχνητού γάλατος για να είναι σίγουρες ότι το μωρό χορταίνει.

Στην πραγματικότητα, όμως, οι περιπτώσεις γυναικών που πραγματικά δεν μπορούν να θηλάσουν είναι πολύ σπάνιες (περίπου 2% ή και λιγότερο). Σύμφωνα με το Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Υποστήριξης Θηλασμού και Μητρότητας, όσο περισσότερο θηλάζει ένα μωρό, τόσο περισσότερο γάλα παράγει η μητέρα του. Είναι, επίσης, μύθος ότι μόνο οι γυναίκες που γεννούν φυσιολογικά μπορούν να θηλάσουν. Όλες οι μητέρες, είτε γέννησαν φυσιολογικά, είτε με καισαρική τομή, με επισκληρίδιο ή ολική νάρκωση μπορούν να θηλάσουν τα μωρά τους.

Ο αποκλειστικός μητρικός θηλασμός είναι ο πιο ασφαλής, υγιεινός και εφαρμόσιμος τρόπος για να σιτιστεί το μωρό τους πρώτους έξι μήνες της ζωής του. Βέβαια, τόσο η Unicef όσο και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας συνιστούν ότι ο θηλασμός θα πρέπει να συνεχίζεται με κατάλληλες συμπληρωματικές τροφές για δύο ή και πλέον χρόνια.

Οδηγός επιτυχίας αν αποφασίσετε να θηλάσετε

Κατά την εγκυμοσύνη

Μιλήστε με έμπειρες μητέρες που έχουν θηλάσει επιτυχώς και μακροχρόνια.
Ενημερωθείτε για το θηλασμό μέσω των εθελοντικών ομάδων ή του Διαδικτύου.

Στο μαιευτήριο

Ζητήστε να θηλάσετε εντός της πρώτης ώρας από τη γέννα. Αφήστε το νεογνό στο στήθος σας όσο χρειαστεί, μέχρι να ολοκληρωθεί ο πρώτος θηλασμός και για όσο χρόνο θέλετε στη συνέχεια.
Έχετε το μωρό μαζί σας στο δωμάτιο συνεχώς (rooming in).
Ζητήστε να μη δοθούν στο μωρό άλλα υγρά (φόρμουλα, ζαχαρόνερο, χαμομήλι).
Μάθετε τα σημάδια πείνας του μωρού.
Ζητήστε να μη δοθεί πιπίλα, τεχνητές θηλές ή άλλο αντικείμενο για το στόμα του μωρού.

Στο σπίτι

Θηλάστε βάσει ζήτησης, όχι βάσει προγράμματος. Το παιδί θα πρέπει να θηλάζει συχνά και χωρίς χρονικούς περιορισμούς.
Θηλάστε τουλάχιστον μία φορά κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Ζητήστε βοήθεια για τις δουλειές του σπιτιού.
Ζητήστε βοήθεια αν πονάτε. Ο θηλασμός δεν πονάει όταν γίνεται σωστά.
Αν το μωρό είναι ανήσυχο μιλήστε με κάποιο σύμβουλο θηλασμού πριν αποφασίσετε τις όποιες αλλαγές.
Να ξέρετε ότι το μωρό θα πρέπει να έχει 6-8 βρεγμένες πάνες και 3-4 λερωμένες πάνες το 24ωρο, τον πρώτο μήνα της ζωής του.
Το πιο σημαντικό! Έχετε αυτοπεποίθηση! Κάνετε το καλύτερο για το μωρό σας!

Ο ρόλος της οικογένειας και του συντρόφου

Φυσικά, σε αυτή τη δύσκολη αρχή, η μητέρα χρειάζεται συμμάχους.

Ενημερωθείτε μαζί της κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης για το θηλασμό και μάθετε να τη βοηθάτε να αναγνωρίζει, να προλαμβάνει και να αντιμετωπίζει τις όποιες δυσκολίες.
Βοηθήστε στην φροντίδα του μωρού τον πρώτο καιρό. Κάντε του μπάνιο, αλλάξτε το και κρατήστε το να ρευτεί για να ξεκουράσετε τη μητέρα.
Προσφέρετε συναισθηματική στήριξη αλλά και πρακτική βοήθεια (ψώνια, μαγείρεμα, καθαριότητα σπιτιού).
Ασχοληθείτε με τα μεγαλύτερα παιδιά.
Ενισχύστε την αυτοπεποίθηση της μητέρας σε σχέση με τον θηλασμό. Μπορεί να τα καταφέρει!

Υποστήριξη στο χώρο εργασίας

Μπορεί να ακούγεται ουτοπικό, ειδικά στην εποχή που ζούμε, αλλά ένας σύγχρονος εργοδότης θα πρέπει να έχει μεριμνήσει ώστε στην επιχείρησή του να υπάρχει ένας κατάλληλος χώρος για μητέρες που θηλάζουν, ώστε να μπορούν να εξάγουν το γάλα τους ή ακόμη και να θηλάζουν το μωρό τους. Είναι εξίσου σημαντικό οι νέες μητέρες να τυγχάνουν υποστήριξης από τους συναδέλφους προκειμένου να ανταπεξέλθουν όσο το δυνατόν καλύτερα σε αυτό τον σημαντικό ρόλο.

Πού να απευθυνθείτε για περισσότερα:

www.facebook.com/thilazo (Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Υποστήριξης Θηλασμού και Μητρότητας)
www.lllgreece.org (La Leche League Ελλάδος)
www.ibfan.gr (Δίκτυο Δράσης για τη Βρεφική Διατροφή)
www.unicef.gr/bfweek.php
www.f-thilasmos.gr (Πρωτοβουλία για Φαρμακεία Φιλικά προς το Μητρικό Θηλασμό)
www.perinatal.gr/index_2.asp (Μητρικός Θηλασμός και φάρμακα)
www.encahellas.eu (Δίκτυο για το Σεβασμό στη Γέννα)
www.birthcoices.gr (Εκστρατεία για τις επιλογές τοκετού στην Ελλάδα)
Τηλεφωνική γραμμή 10525, για την υποστήριξη και ενημέρωση σχετικά με τον θηλασμό και την παροχή συμβουλευτικής στις θηλάζουσες από το πρόγραμμα προαγωγής μητρικού θηλασμού «Αλκυόνη».

Πηγή: Πανελλήνιο Δίκτυο Εθελοντικών Ομάδων Υποστήριξης Θηλασμού και Μητρότητας

15/11/2013 1 comment

ΕΡΕΥΝΕΣ

Μαμά, πώς τα καταφέρνεις;

written by The K-magazine

Είναι εντυπωσιακό πόσα πράγματα καταφέρνουμε ως μαμάδες να κάνουμε κάθε πρωί; Είναι σίγουρο, επίσης, ότι δεν είναι εύκολο να υπολογίσει κανείς πόσες μικρολεπτομέρειες σχετικά με τα ρούχα, φαγητό, γενικότερη λειτουργία τους σπιτιού…φροντίζουμε χωρίς να το συνειδητοποιούμε… Και μία έρευνα στη Μεγάλη Βρετανία το αποδεικνύει….

Σύμφωνα με τις απαντήσεις των συμμετεχόντων, η μέση μητέρα χρειάζεται για τέτοιου είδους ασχολίες 6 ώρες και 45 λεπτά την ημέρα! Επιπλέον, έχει να κάνει 26 διαφορετικές δουλειές κάθε πρωί μέχρι να φύγουν τα παιδιά για το σχολείο, όπως να βουρτσίσει τα δόντια και τα μαλλιά τους, να ετοιμάσει το πρωινό και το κολατσιό τους και να βεβαιωθεί ότι τα ρούχα τους είναι καθαρά και έχουν όλα τα κουμπιά στη θέση τους!

Δεν προκαλεί, βέβαια, εντύπωση το γεγονός πως από τις 2.000 μαμάδες που συμμετείχαν στην έρευνα, το 85% δήλωσε ότι θεωρεί όλες αυτές τις υποχρεώσεις «υπερβολικές», ενώ για το ίδιο ποσοστό η πιο δύσκολη ημέρα της εβδομάδας είναι η Δευτέρα.

Επιπλέον, το 80% ομολογεί ότι δυσκολεύεται να θυμηθεί όλα όσα πρέπει να κάνει κάθε μέρα και το 70% ότι ο σύντροφος δεν παρέχει καμία βοήθεια στα θέματα που αφορούν τα παιδιά –γεγονός που προκαλεί καυγάδες στο 60%.

Μετά από όλα αυτά, δεν είναι να απορεί κανείς μ’ αυτό που επίσης αποκαλύπτει η ίδια έρευνα: το 80% των μαμάδων έχει τύχει να ξεχάσουν να πάρουν το παιδί από το σχολείο!

Σύμφωνα με την έρευνα, κάθε πρωί μια μαμά:
1. Πλένει τα δόντια των παιδιών
2. Ετοιμάζει τα ρούχα τους για το σχολείο
3. Προγραμματίζει τυχόν ραντεβού που έχουν το απόγευμα (π.χ. στον οδοντίατρο)
4. Πηγαίνει τα παιδιά στο σχολείο/τα κατεβάζει στο σχολικό
5. Ασχολείται με κοινωνικές υποχρεώσεις των παιδιών (π.χ. να πάρει δώρο για τα γενέθλια κάποιου συμμαθητή)
6. Βάζει πλυντήριο
7. Φτιάχνει το πρωινό των παιδιών
8. Ετοιμάζει τις τσάντες με το κολατσιό
9. Μαγειρεύει για το βράδυ
10. Τσεκάρει τα ντουλάπια για ελλείψεις
11. Ξυπνάει τα παιδιά
12. Βεβαιώνεται ότι τρώνε το πρωινό τους
13. Σιγουρεύεται ότι έχουν πάρει νερό/χυμό για το σχολείο
14. Σιδερώνει
15. Τσεκάρει ότι έχουν κάνει τις εργασίες για το σχολείο
16. Φροντίζει να πάρουν το πανωφόρι τους
17. Τους υπενθυμίζει να πάρουν μαζί τα ρούχα της γυμναστικής
18. Υπογράφει υπεύθυνες δηλώσεις για το σχολείο
19. Χτενίζει τα μαλλιά των παιδιών
20. Τσεκάρει εάν έχουν βάλει τα βιβλία στην τσάντα τους
21. Τους υπενθυμίζει να πάνε στην τουαλέτα πριν φύγουν
22. Ταΐζει τα κατοικίδια
23. Ελέγχει εάν χρειάζονται επιδιορθώσεις στα ρούχα τους
24. Τους υπενθυμίζει τις εξωσχολικές δραστηριότητες για το απόγευμα
25. Φροντίζει να πάρουν τα φάρμακά τους.

Πηγή: εδώ

Σχετικά άρθρα :

–Νάνι με τη μαμά;

–Baby snapshot: Οι πιο γλυκές baby πόζες του διαδικτύου

–«Μπαμπά, μη δουλεύεις πολύ!»

–Γιατί η μαμά χρειάζεται τις φίλες της

20/10/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Πότε είναι ευτυχισμένο ένα παιδί;

written by The K-magazine

*από την Αννα Ραφτοπούλου–Παιδαγωγό

Τα άγχη μιας μητέρας, οι αγωνίες της, η κάθε της μικρή ή μεγάλη προσπάθεια να προστατεύσει το παιδί της, να προσφέρει το καλύτερο, ο προβληματισμός για την εξέλιξη και για την πορεία του στο μέλλον είναι μόνο ένα μικρό δείγμα από αυτά που βιώνω καθημερινά στη δουλειά μου.
Τα περισσότερα απλά τα διαισθάνομαι, τα αφουγκράζομαι και προσπαθώ να βρω τον τρόπο εκείνο με το οποίο θα προσεγγίσω τις ανησυχίες, θα καθησυχάσω, όταν χρειάζεται, αλλά παράλληλα θα αφυπνίσω και όταν το κρίνω αναγκαίο.
Η Ελληνίδα μάνα εξελίσσεται, στοχεύει διαφορετικά από ότι στο παρελθόν, προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα αλλά παραμένει εκείνη που σταθερά προστατεύει το «μωρό της» ακόμη και όταν αυτό έχει πάψει, βιολογικά τουλάχιστον, να είναι το «μωρό της».
Θεωρεί ότι προσφέρει τα καλύτερα, θυσιάζει τη δική της προσωπική ζωή για το παιδί της, αφιερώνεται εξ΄ ολοκλήρου σε αυτό και παραβλέπει άθελα της τη δική του προσωπικότητα και τις δικές του ανάγκες. Ανάγκες για αυτονομία, για υπευθυνότητα, για ομαλή κοινωνικοποίηση, για απλές δημιουργικές ή και όχι δραστηριότητες.

Επικεντρώνεται κυρίως σε εκπαιδευτικές διαδικασίες, συχνά μη αντίστοιχες προς την ηλικία του, προβληματίζεται μονίμως για το «μέλλον», παραβλέπει όλες αυτές τις μικρές, καθημερινές, ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ στιγμές, πιέζει σε λάθος κατευθύνσεις.

Η εμπειρία ως μητέρα αλλά και ως εκπαιδευτικός, σε συνδυασμό με τη γνώση, μου έχει πολλάκις αποδείξει ότι τα πιο ισορροπημένα, τα πιο αυτόνομα, τα πιο υπεύθυνα παιδιά είναι εκείνα που μεγαλώνουν ΑΠΛΑ χωρίς άγχος, σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, οποιασδήποτε μορφής, που επικεντρώνεται σε διαδικασίες του παρόντος, εκεί που υπάρχει η συνειδητοποίηση ότι το παιδί ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙ.

Η μετάβαση στο εξωοικογενειακό περιβάλλον οφείλει να γίνεται με την ίδια απλότητα και με την αντίστοιχη συνειδητοποίηση. Η μονάδα γίνεται μέλος της ομάδας και ως μέλος μιας ομάδας θα δεχτεί και την αναγνώριση αλλά και την απόρριψη. Και ο γονιός δε θα είναι πάντα παρών, και δεν πρέπει να είναι, για να προστατεύει, πρέπει όμως να θέτει βάσεις και να προετοιμάζει το κατάλληλο υποστηρικτικό περιβάλλον. Ένα περιβάλλον που θα δίνει ώθηση και που δε θα «μπλοκάρει» την εξέλιξη.
Το παιδί που καθοδηγείται ασφυχτικά είναι συχνά παγιδευμένο ανάμεσα στο να ικανοποιήσει τους γονείς του από τη μια και τις δικές του ανάγκες από την άλλη. Είναι λιγότερο ανέμελο και πιο συγκρατημένο. Είναι ένα «ήσυχο» παιδί.
Το ζητούμενο όμως είναι «Είναι ένα ευτυχισμένο παιδί?»

* Η κα Ραφτοπούλου είναι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος από το Freie Universität του Βερολίνου και διευθύντρια της “Νηπιακής Αγωγής”

12/10/2013 4 comments

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Γιατί η μαμά χρειάζεται τις φίλες της

written by The K-magazine

Πάντα χρειαζόμαστε τις φίλες μας, αλλά όταν γινόμαστε μαμάδες οι φίλες γίνονται για εμάς το σταθερό σημείο αναφοράς σε μια καινούρια και εντελώς αλλοπρόσαλλη πραγματικότητα. Να κάποιοι λόγοι που τις χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ!

1. Μας χαλαρώνουν

Όταν έχουμε φτάσει στο παρά πέντε της κατάρρευσης με το μωρό, οι φίλες είναι πάντα εκεί για να ακούσουν τη γκρίνια μας. Όταν ο σύντροφός μας είναι απών εκείνες είναι εκεί για να ακούσουν τα παράπονα μας. Όταν γκρινιάζουμε για τα κιλά της εγκυμοσύνης εκείνες λένε απλώς: «Σε ένα μήνα θα τα έχεις χάσει!». Επίσης μαζί τους μιλάμε για τα πιο χαλαρωτικά ζητήματα…εκτός πατρότητας. Το πόσο στενά είναι της μόδας τα παντελόνια φέτος, και πιο κόκκινο κραγιόν θα φορεθεί περισσότερο.

2. Δεν είναι οι μαμάδες μας (Ευτυχώς)

Και δε θα μας κρίνουν ποτέ, για το πόσο λάθος θηλάζουμε, κρατάμε το μωρό ή ζεσταίνουμε το γάλα. Δε θα μας επιπλήξουν όταν αλλάξουμε ανάποδα την πάνα, ή θα ζεστάνουμε το μπιμπερό στο φούρνο μικροκυμάτων. Όσο βοηθητική και αν είναι μια μητέρα έχει πάντα το ταλέντο να σε βγάζει εκτός εαυτού. Η φίλη σου ποτέ!

3. Είναι πάντα ειλικρινείς μαζί μας

Όχι όμως και προσβλητικές! Οι φίλες μας θυμίζουν πως πρέπει να κάνουμε ανταύγειες, μας κλείνουν ένα πεντικιούρ, και μας επιπλήττουν όταν στεναχωριόμαστε για μικροπράγματα αλλά ποτέ δε μας προσβάλλουν και δε μας κρίνουν.

4. Μας νιώθουν περισσότερο από τους συντρόφους μας

Ναι, μια μαμά μπορεί να μιλάει με τις ώρες με τις φίλες της για εκείνο το ύποπτο εξάνθημα του μωρού, για το βήχα του, για την περίοδο της, για την εξάντληση της, για το ότι δεν πρόλαβε να πάει για αποτρίχωση, για το πόσο κουρασμένη νιώθει, για το παστίτσιο που της άρπαξε. Με το σύντροφό της κάθε ένα από τα παραπάνω θέματα απλώς εξαντλούνται σε ένα με δύο λεπτά συζήτησης!

5. Οι φίλες μας (όπως κι εμείς) δεν είναι τέλειες σε όλα

Ποια μαμά έχει ανάγκη από μια φίλη που τα παιδιά της είναι πάντα φρεσκοσιδερωμένα, το σπίτι της λάμπει, η ίδια δε λείπει από καμία ενημέρωση του σχολείου και δεν χάνει ποτέ τη στολή του καράτε του γιου της; Και προλαβαίνει να κάνει και γιόγκα;

6. Προθυμοποιούνται να σε βοηθήσουν. Και το εννοούν.

Σε καμιά μαμά δεν αρέσουν τα γριπιασμένα παιδιά….Ακόμη και τα δικά της πόσο μάλλον των τρίτων. Και εννοείται πως όλες οι μαμάδες αποφεύγουν τη συναναστροφή με παιδιά με μπουκωμένες μύτες. Εκτιμάς λοιπόν πολύ τη φίλη-μαμά εκείνη που θα «κρατήσει» το μωρό σου σε περίπτωση ανάγκης, ακόμη κι όταν έχει μπουκωμένη μύτη.

Από την blogger οικογενειακή σύμβουλο και μαμά, Elizabeth Anne Scott

Πηγή: imommy.gr

15/09/2013 1 comment

Οι αναγνώστες γράφουν

Δε σε βλέπω, αλλά ξέρω πως είσαι εδώ…, της Αντιγόνης Αδαμοπούλου

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Ίσως οι παρακάτω γραμμές για κάποιους να φανούν εκτός χρόνου, καθώς έχει παρέλθει η Γιορτή της Μητέρας εδώ και πολύ καιρό. Οι φίλοι του The K-Magazine ίσως παρατηρήσατε πως εκείνη τη μέρα, αντί να ακολουθήσω το παράδειγμα της Λίνας ή της Αλεξάνδρας και να πω δυο λόγια για τη μητέρα μου, προτίμησα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα σε ταινίες με κεντρικό πρόσωπο τη μητέρα.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ομολογήσω πως εκείνη τη μέρα, αλλά και τις προηγούμενες, ένιωθα ένα τσίμπημα ζήλειας όσο οι περισσότεροι προετοιμάζονταν για να τιμήσουν τις μανούλες τους. Γιατί διάβαζα για αναμνήσεις που εγώ δεν ήταν γραφτό να αποκτήσω. Μόνο που πλέον ήρθε η ώρα να τα πω, να τα βγάλω από μέσα μου. Κι ευελπιστώ πως διαβάζοντας αυτές τις γραμμές θα καταλάβετε γιατί έλεγα και ξανάλεγα «να αγαπάτε τις μανούλες σας και να τους το λέτε κάθε στιγμή».
Ήταν σα σήμερα, 11η Σεπτεμβρίου του 1993, όταν έλεγα στη μητέρα μου το τελευταίο αντίο. Ήμουν σχεδόν δέκα χρονών. Ενώ εκείνη τη μέρα οι συμμαθητές μου συγκεντρώνονταν στην αυλή για τον αγιασμό που θα σηματοδοτούσε την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς, εγώ ήμουν στο σπίτι για να της δώσω ένα τελευταίο φιλί. Όσες φιλότιμες προσπάθειες κι αν έκαναν ο πατέρας μου κι η αδερφή μου για να με προετοιμάσουν για εκείνη τη στιγμή, η αλήθεια είναι πως κανένας άνθρωπος δε μπορεί ποτέ να είναι έτοιμος να πει το τελευταίο αντίο. Και φυσικά, όπως λέει κι ένας στίχος της Delta Goodrem «There’s no such thing as a beautiful goodbye». Πόσο μάλλον σε περιπτώσεις όπως αυτή.

Όσο κι αν το ευχόμουν, όσο κι αν της έλεγα σιωπηλά «εδώ είμαι, άνοιξε τα μάτια, πες μου πως δε φεύγεις», ήξερα πως δε θα το έκανε, κι ούτε θα ξανάκουγα εκείνο το «Αντιγονάκι μου».

Θυμάμαι τα βλέμματα όλων πάνω μου. Ομολογώ πως εκείνη τη στιγμή τα μίσησα, γιατί για πρώτη φορά ένιωσα το τσίμπημα του οίκτου. Θυμάμαι την αδερφή μου να μου κρατάει συνεχώς το χέρι. Θυμάμαι που ακόμα και το σκυλάκι μας θρηνούσε. Θυμάμαι που προκειμένου να με προστατεύσουν και να μην έρθω στα Κοιμητήρια, οι δικοί μου ζήτησαν από την οικογένεια της τότε κολλητής – τι απαίσιος όρος, πραγματικά! – της αδερφής μου να με πάρουν να παίξω με τα ζωάκια που είχαν στο σπίτι τους. Θυμάμαι που για να με κάνει να μη σκέφτομαι, η κοπέλα έβαλε να δούμε το «Pretty Woman». Τότε ήταν που είδα την ταινία για πρώτη φορά. Δέκα χρονών. Κι όποτε την ξαναβλέπω δακρύζω. Όχι όταν η Julia Roberts αφήνει το Richard Gere, αλλά όταν συνειδητοποιώ πότε την είδα πρώτη φορά.

Δεν έχω να θυμάμαι εκείνους τους καυγάδες μεταξύ μητέρας κι έφηβης κόρης. Δεν έχω ανάμνηση όπου τρέχω στην αγκαλιά της εξαιτίας μιας ερωτικής απογοήτευσης. Αυτά τα βάρη – συν πολλά ακόμη – τα επωμίσθηκαν ο πατέρας μου κι η αδερφή μου. Ο μεν πατέρας μου έπρεπε να ανασκουμπωθεί και να παίξει διπλό ρόλο για τα δυο του κορίτσια κι η αδερφή μου αναγκάστηκε στη δύσκολη ηλικία των δεκαέξι να γίνει ΚΑΙ μητέρα μου.

Δεν είμαι αχάριστη, σε καμία των περιπτώσεων.

Μπορεί η μητέρα μου να είχε φύγει, αλλά ευχαριστώ κάθε μέρα το Θεό γι’ αυτούς τους δύο ανθρώπους. Ένας πατέρας που θα έδινε και τη ζωή του για εμάς και μία αδερφή που με τον τρόπο που με μεγάλωσε και – χωρίς καμία υπερβολή – με ανάστησε, θα έκανε πολλές μητέρες να νιώσουν ανεπαρκείς. Όσα «ευχαριστώ» κι αν πω, ό, τι κι αν κάνω ποτέ γι’ αυτούς, ξέρω πως δε θα είναι ποτέ αρκετό.

Ήταν το πρώτο που σκεφτόμουν κάθε δορά που κάποιος μάθαινε πως για χρόνια είχαμε μείνει οι τρεις μας. «Μπορεί εκείνη να λείπει, αλλά δε με άφησε μόνη, μου άφησε έναν υπέροχο πατέρα και μία αδερφή την οποία την έχω ψηλά». Την αμαρτία μου θα την πω, όμως… Υπήρξαν στιγμές που ήθελα κι εκείνη κοντά μου.

Την ήθελα όταν έκλαιγα για κάποιο αγόρι. Όποτε ένιωθα να πνίγομαι ή τα δάκρυα που έτρεχαν για οποιονδήποτε λόγο, ήθελα να με πάρει αγκαλιά και να μου πει «όλα θα πάνε καλά». Την ήθελα – όλοι τη θέλαμε – μαζί μας όταν ντύναμε την αδερφή μου νύφη. Λαχταρούσα να τη δω να κρατάει αγκαλιά τον ανιψιό μου, τον ΕΓΓΟΝΟ ΤΗΣ, όταν εκείνος είπε «ΤΖΑ!» στον κόσμο μας. Είκοσι χρόνια πέρασαν και μαζί αμέτρητες στιγμές που σκέφτηκα «μακάρι να ήσουν εδώ». Είκοσι χρόνια μετά, θα ήθελα πολύ να μου πει τι εντύπωση έχει για μένα, να μου δώσει συμβουλές. Να μου πει αν είναι περήφανη για μένα.

Θυμάμαι, όμως, πώς γελούσε όταν της ανακοίνωνα καινούριες λέξεις – «ολόψοφιο ψάρι;» Άκου εκεί! Θυμάμαι την αγκαλιά της. Θυμάμαι τη γλύκα στη φωνή της όταν μ’ έλεγε «Αντιγονάκι». Θυμάμαι που ο πατέρας μου μου είπε πως, όσο ήταν στο Λονδίνο για τις θεραπείες της, τον έσερνε στα μαγαζιά για να βρούνε τα συνολάκια που ζήτησε η αδερφή μου – οι γονείς μας έβγαζαν φωτογραφία τις βιτρίνες για να διαλέξει τι ήθελε, ώστε την επόμενη φορά να τα έφερναν – κι ένα λούτρινο σκιουράκι. «Πάμε να βρούμε έναν ωραίο σκίουρο για το Αντιγονάκι, τον άλλον τον έφαγε ο Μπλάκυ». Παρά την όλη ταλαιπωρία της, γυρνούσε από μαγαζί σε μαγαζί για να βρει τα ρούχα της αδερφής μου και το πιο όμορφο σκιουράκι για μένα! Ηρέμησε μόνο όταν είχε τα δώρα μας στα χέρια της.

Το τελευταίο διάστημα πολλές φορές τη βλέπω στον ύπνο μου. Δε μιλάμε. Απλά κοιτάμε η μία την άλλη. Μου χαμογελάει. Ακόμη και τις περιόδους του απίστευτου άγχους, εκείνη έρχεται μαζί με το Μορφέα, μου χαϊδεύει το πρόσωπο και μου χαμογελάει. Είναι τότε που ξέρω πως τελικά δεν είπαμε ποτέ «αντίο». Κι ούτε πρόκειται. Είναι ακόμη κοντά μου. Απλά το νιώθω, δε μπορώ να το εξηγήσω, και μάλλον δε χρειάζεται.

Δεν ξέρω αν έγινα αυτό που λέμε «καλός/υπέροχος/βάλτε-όποιο-επίθετο-θέλετε άνθρωπος». Δεν είμαι εγώ αυτή που θα το κρίνει. Πιστεύω όμως – τουλάχιστον θέλω να πιστεύω – πως κακός άνθρωπος δε έγινα. Και ξέρω πως ό,τι κάνω το κάνω όχι μόνο για να βοηθήσω και να δώσω χαρά σε όσους είναι δίπλα μου και με νοιάζονται, αλλά και για να κάνω ΕΚΕΙΝΗ περήφανη. Όταν πέφτω, σηκώνομαι ΚΑΙ για εκείνη.

Πέρασαν είκοσι χρόνια. Εξακολουθώ να σε σκέφτομαι. Μπορεί να λείπει η αγκαλιά και το γέλιο, αλλά το βλέμμα σου το νιώθω πάντα επάνω μου, ζεστό. Δε με ακούνε να το λέω συχνά, αλλά είκοσι χρόνια ακόμη το λέω και δε θα πάψω: Σ’ΑΓΑΠΑΩ, μαμά. Σ’ ευχαριστώ που είσαι κοντά μου. Κι ας μη σε βλέπω, ξέρω πως είσαι εδώ.

http://www.youtube.com/watch?v=wO9EAM2rDYM

11/09/2013 2 comments

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η Μαρκέλλα Δήμου γιορτάζει μαζί μας τα 2 χρόνια Τaλκ !

written by Κατερίνα Μαντά

Η πρώτη μας συνάντηση ήταν ενθουσιώδης, η δεύτερη σε επαγγελματικό πλαίσιο και από τότε βρισκόμαστε έξω από τον παιδικό σταθμό που πηγαίνουν τα παιδιά μας! Με την Μαρκέλλα Δήμου, την “ψυχή” του Taλκ, μοναδικού free press για γονείς στην Ελλάδα , πάντα αναρωτιέμαι πώς τα προλαβαίνει όλα και τα καταφέρνει… με 3 παιδιά και σύντομα κι έναν σκύλο. Άραγε υπάρχει “τέλεια μάνα”; Σε αυτό και σε άλλα πολλά μας μιλά στην παρακάτω συνέντευξη….

The K-magazine: Τaλκ, το μοναδικό free press για γονείς στην Ελλάδα! Πώς το ξεκίνησες;
Μαρκέλλα Δήμου : Η σκέψη για τη δημιουργία του Ταλκ προέκυψε από τη δική μου αναγνωστική ανάγκη τότε. Η μεγάλη αγάπη μου για τον Τύπο, που-ευτυχώς ή δυστυχώς- δεν κάμπτεται εύκολα, και το γεγονός ότι ήθελα να διαβάζω ένα έντυπο που απευθύνεται σε γονείς που ζουν με τα παιδιά τους και όχι για τα παιδιά τους, ξαναμάζεψε τη φοιτητική παρέα μας γύρω από δημιουργικές συζητήσεις. Και μετά από έναν περίπου χρόνο σχεδιασμού και με την ανεκτίμητη συνδρομή έμπειρων ανθρώπων, το Ταλκ μπήκε στο τυπογραφείο ξημερώματα μιας Τρίτης του Οκτώβρη.

The K-magazine: Η ανταπόκριση ειναι μεγάλη…πόσο δυσκολεύτηκες να «σταθείς» στην αγορά;
Μαρκέλλα Δήμου : Η αρχή ήταν αναμενόμενα δύσκολη. Διότι μιλάμε για ένα μια προσπάθεια ανθρώπων που ουδεμία σχέση με εκδόσεις είχαν. Και λογικό είναι. Η αξιοπιστία και η σοβαρότητα της προσπάθειας δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη, επιβεβαιώνεται με το πέρας του χρόνου. Η ποιότητα, η αισθητική, η συνεχής ανάπτυξη του δικτύου διανομής απέφεραν σιγά σιγά καρπούς, με αποτέλεσμα το Ταλκ να σβήνει δύο κεράκια τον Οκτώβρη.

The K-magazine: Ποιές είναι οι καθημερινές προκλήσεις στο Taλκ;
Μαρκέλλα Δήμου : Η διατήρηση της ποιότητας του εντύπου, που εξαρτάται άμεσα από την εμπορική του επιτυχία. Οι χρόνοι και οι ρυθμοί, η αρμονική συνύπαρξη της μικρής παρέας που εργάζεται για αυτό. Και επειδή η σχέση μας με το αναγνωστικό κοινό είναι ιδιαίτερα στενή-χτυπάνε συνεχώς τηλέφωνα για συγχαρητήρια, παράπονα, παρατηρήσεις, προτάσεις-η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να συνεχίσουμε να υπάρχουμε στη βάση που ξεκινήσαμε, ακούγοντας τους αναγνώστες μας.

The K-magazine: Συγχρόνως μαμά 3 παιδιών…. ή μάλλον όπως λες χαρακτηριστικά «4 παιδιών», συμπεριλαμβανομένου και του Taλκ. Πόσο εύκολα τα συνδυάζεις;
Μαρκέλλα Δήμου : Που σε λίγο θα γίνουν πέντε διότι σκοπεύουμε να πάρουμε και σκύλο…Καθόλου εύκολα. «Ξεχειλώνοντας» το 24ωρο. Δουλεύοντας πολύ από το σπίτι, αλλά και αργά τα βράδια, πριν κοιμηθούν ή νωρίς το πρωί πριν ξυπνήσουν. Βοηθάει ίσως και το αντικείμενο, το ότι ασχολούμαι με κάτι που είναι για γονείς, είναι σαν να παίρνω υποσυνείδητα « δουλειά για το σπίτι», το έχω πιο εύκολα στο μυαλό μου. Όλα συνδυάζονται με λίγη προσπάθεια. Και να σου πω την αλήθεια πιστεύω πως είναι αρκετά υγιές για τα παιδιά να έχουν δημιουργικές, εργαζόμενες μαμάδες.

Τεύχος Σεπτεμβρίου 2013

The K-magazine: Προλαβαίνεις να έχεις χόμπι; Χρόνο για τον εαυτό σου;
Μαρκέλλα Δήμου : Όχι ιδιαίτερα. Προσπαθώ λίγο να περπατάω ή να τρέχω τα βράδια που τα παιδιά κοιμούνται, και είμαι τυχερή γιατί έχω φίλους που κάνουν το ίδιο οπότε καταφέρνουμε να μιλήσουμε χωρίς «παρεμβολές»

The K-magazine: Παράλληλα με όλα αυτά καταφέρνεις και να ταξιδεύεις ..
Μαρκέλλα Δήμου : Μου αρέσει να ταξιδεύω με τα παιδιά μου πολύ, αν και δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο. Ούτε στον προγραμματισμό του ούτε στην εκτέλεση. Όμως νομίζω ότι γεμίζουν με εικόνες πολύτιμες, ενώ κοινωνικοποιούνται γρήγορα, στην προσπάθειά τους να συνεννοηθούν. Δεν έχω ταξιδέψει πολύ όμως, ούτε με τα παιδιά μου, ούτε μόνη μου, υπάρχουν άπειρα μέρη που θέλω να δω.

The K-magazine: Ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος στον κόσμο;
Μαρκέλλα Δήμου : Η Νέα Υόρκη, χωρίς δεύτερη σκέψη. Μάλλον λόγω κινηματογραφικών συνειρμών…

The K-magazine: Έχοντας 2 αγόρια και 1 κορίτσι, μπορείς να συγκρίνεις ποιο από τα δύο φύλα είναι πιο «εύκολο» να μεγαλώσει;
Μαρκέλλα Δήμου : Νομίζω πως είναι πολύ σχετικοί όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί και το μόνο που κάνουν είναι να αναπαράγουν πρότυπα και συμπεριφορές. Κανένα παιδί δεν είναι «εύκολο» πάντα, ούτε και το αντίθετο. Τα παιδιά πιστεύω πως περνούν φάσεις στις συμπεριφορές τους, που συνήθως συναρτώνται με τη δική μας διάθεση. Επίσης, το εύκολο και το δύσκολο είναι αντικειμενικό, σημαίνει κάτι άλλο για τον καθένα. Για παράδειγμα, αν δει κάποιος τα αγόρια μου να παίζουν στο πάρκο, το λιγότερο που θα κάνει είναι να με λυπηθεί….Όμως εγώ αισθάνομαι ότι έχω παιδιά με τα οποία μπορώ απόλυτα να επικοινωνήσω…και άρα «εύκολα»;

The K-magazine: Αν δεν κάνω λάθος, ο μεγάλος σου γιος θα ξεκινήσει φέτος τη δευτέρα δημοτικού. Τι θα συμβούλευες τους γονείς, των οποίων τα παιδιά φέτος θα πάνε για πρώτη φορά σχολείο;
Μαρκέλλα Δήμου : Τόνους υπομονής. Η μετάβαση από την αγκαλιά του νηπιαγωγείου στο δημοτικό δεν είναι τόσο απλή στα μάτια τους, όσο εμείς μπορεί να νομίζουμε. Όλα είναι σε μεγαλύτερη κλίμακα, στην οποία τα πρωτάκια πρέπει να προσαρμοστούν. Δεν προσαρμόζονται όλα τα παιδιά με την ίδια ταχύτητα, καθένα χρειάζεται το δικό του χρόνο. Σε αυτό που εμείς οι γονείς μπορούμε να βοηθήσουμε, είναι να τα μάθουμε να οργανώνονται και να αναλαμβάνουν ευθύνες στη λειτουργία τους σπιτιού.

Χρειάζεται κατανόηση από εμάς και ψυχραιμία. Να είμαστε δίπλα τους, όχι συνεχώς πίσω τους. Να τους αφήσουμε το χώρο τους να προχωρήσουν όπως μπορούν. Να αποδεχτούμε τις αδυναμίες τους. Να τα αφήνουμε να κάνουν λάθη. Να μην βγάλουμε το παιχνίδι από την καθημερινότητά τους.

The K-magazine: Μία τελευταία ερώτηση που νομίζω ότι απασχολεί πολλούς γονείς και κυρίως μαμάδες… Υπάρχει “τέλεια μαμά” ή “τέλειος γονιός”;
Μαρκέλλα Δήμου : Νομίζω πως όχι. Όλοι οι γονείς κάνουν λάθη, το θέμα είναι να μαθαίνουν από αυτά. Και τα παιδιά μας πρέπει να κάνουν λάθη, τα δικά τους λάθη και να αναλαμβάνουν τις συνέπειες τους. Η τελειότητα δεν είναι το ζητούμενο, μάλλον ειναι αυτη που μας απομακρύνει απο την ουσία. Αγάπη χρειαζεται και αποδοχή. Αυτό αρκεί για να είμαστε τέλειοι στα μάτια των παιδιών μας

Μπορείτε να βρείτε το Τaλκ σε επιλεγμένα μέρη διανομής, να το διαβάζετε καθημερινά στο talcmag.gr όπως και να κάνετε like στη σελίδα του στο facebook

09/09/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ναι, είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά…και τα καταφέρνω μια χαρά!

written by The K-magazine

Παρόλο που το φεμινιστικό κίνημα έχει ξεφουσκώσει και πλέον υπάρχουν πολλές που ίσως αναπολούν το ρόλο της γιαγιάς που είχε να φροντίσει τα παιδιά και το σπίτι χωρίς να χρειάζεται την επιβράβευση του διευθυντή και τις συνεχείς αποτριχώσεις και επισκέψεις στο κομμωτήριο, ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε: Ποιοι είναι τελικά οι ρόλοι της γυναίκας και πόσο εξοικειωμένοι είμαστε με αυτούς;

Αυτό που συμβαίνει κυρίως στη χώρα μας και άλλες λιγότερο προοδευτικές και περισσότερο ερμαφρόδιτες χώρες, είναι η υιοθέτηση ενός υβριδικού μοντέλου ρόλων στο οποίο μάλλον η γυναίκα βγαίνει ζημιωμένη παρά απελευθερωμένη και ίσως περισσότερο μπερδεμένη (;)

Όταν μιλάμε για ισότητα των φύλων εννοούμε ίσα δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Κάπου θεωρώ ότι αυτό έχει παρανοηθεί αν όχι παρεξηγηθεί και από τα δύο φύλα με αποτέλεσμα να καταλήγουμε όλοι μπερδεμένοι! Τι εννοώ; Μία ανεξάρτητη και ισότιμη με τον άνδρα γυναίκα δεν απαιτεί ‘‘οικονομικές διευκολύνσεις’’ ούτε συνεχείς δωρεάν εξόδους με την δικαιολογία του άντρα του σωστού του ιππότη, καθώς ο ίδιος άνδρας έβαζε στη γυναίκα του μία καθόλου φαντεζί ζώνη αγνότητας μέχρι, αν και επιστρέψει από τη μάχη (ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τι συνέβαινε αν δεν γυρνούσε ποτέ από αυτήν).

Από την άλλη το έτερον ήμισυ και επίσης συγχυσμένο ανδρικό φύλο απολαμβάνει την πολύ ωραία συνεισφορά της γυναίκας στον οικονομικό προϋπολογισμό του σπιτιού χωρίς όμως να κάνει υποχωρήσεις και εκχωρήσεις από τον δικό του χρόνο και ρόλο στον καταμερισμό των συζυγικών και σπιτικών υποχρεώσεων.

Πόσες λοιπόν το λιγότερο ευτράπελες και το περισσότερο ψυχοφθόρες παρεξηγήσεις και καταστάσεις μπορούν να προκύψουν από αυτό το γαϊτανάκι ρόλων; Καλό είναι λοιπόν όπως κάποιοι διάσημοι υπογράφουν το προγαμιαίο συμβόλαιό τους και εμείς να ξεκαθαρίσουμε με το σύντροφό μας τους ρόλους και τις υποχρεώσεις μας για να έχουμε μία ζωή ισορροπημένη και όχι βολεμένη κατά περίπτωση πίσω από τον ένα ή τον άλλο ρόλο ή από το άλλο άκρο μία ζωή ενός καλοπρογραμματισμένου ρομπότ.

Εσείς λοιπόν είστε μία φεμινίστρια, μία κατά περίσταση φεμινίστρια ή μία συγχυσμένη νοικοκυρά-εργαζόμενη-μητέρα-σύζυγος-νύφη-ερωμένη;

01/09/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η Μαμά ερωτεύτηκε κάποιον (όχι τον μπαμπά)

written by The K-magazine

Μικρή κλέφτρα. Φλύαρη, πομπώδης, αυτάρεσκη. Να δοκιμάζει μπροστά σε καθρέφτη-αντίκα λάφυρα απ’ το σεντούκι της μαμάς: διαμαντένια κολιέ, ψηλοτάκουνες γόβες, γουναρικά και την ολόχρυση βέρα της που δεν της «χώραγε» άλλο πια. Μαζί τα φορτώσανε ένα συννεφιασμένο μεσημέρι σ’ ένα πορτοκαλοκίτρινο σαραβαλιασμένο τζιπ για να ορθώσουν τη ζωή τους. Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά που τις ήθελαν ερειπωμένες. Η μία γίνεται σκιά της άλλης. Δεν είχαν δα και τόσα χρόνια διαφορά. Όλα κι όλα είκοσι. Επτά η κόρη, είκοσι επτά η μαμά.

Κι ύστερα, λίγα χρόνια αργότερα, ένα απόγευμα, ήρθε για επίσκεψη στο σπίτι εκείνος. Ο φίλος της μαμάς. Όμορφος. Σαν τον Ομάρ Σαρίφ στον Λόρενς της Αραβίας. Μου άπλωσε το χέρι και το μούδιασμα του άγνωστου που ήρθε να μου κλέψει τη μαμά μετατράπηκε σε χάδι. Με τον καιρό ο φόβος έγινε ανάγκη και η ανάγκη αγάπη. Παρέα κάναμε τα πάντα. Όσα η μαμά δεν προλάβαινε να κάνουμε μαζί, όσα απαγόρευε κι όσα αδυνατούσε. Κι ύστερα μια μέρα, ο Ομάρ Σαρίφ εξαφανίστηκε από τη ζωή μας. Ήθελε, λέει, να παντρευτεί τη μαμά και να κάνουν και παιδί, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Ο ερχομός ενός μωρού μπορεί να διατάρασσε, έλεγε, την ισορροπία μου. Και η ισορροπία του δικού της παιδιού ήταν πάνω απ’ όλους τους έρωτες κι από όλα τα μωρά που θα «γεννούσαν» οι τελευταίοι. Παραζαλισμένη από την αγάπη της στο πρόσωπό μου, της έδωσα δίκιο, μα όσο τα χρόνια περνούσαν και η μέθη εξανεμιζόταν, όσο η προσήλωσή της επάνω μου γινόταν γόρδιος δεσμός και με έπνιγε, όσο έφευγα από δίπλα της κι εκείνη έμενε στο πλάι μου, συνειδητοποιούσα ότι το μεγαλύτερο λάθος της μαμάς ήταν που δεν παντρεύτηκε τον Ομάρ Σαρίφ. Και πως, κάποιες φορές, οι θυσίες που κάνουμε εμείς για τα παιδιά μας δεν αποτελούν τίποτε παραπάνω από παράλογες προσωπικές ενοχές.

Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, οι περισσότερες διαζευγμένες μαμάδες διακατέχονται από εκείνους τους ίδιους και απαράλλαχτους φόβους της δικής μου διαζευγμένης μαμάς: «Η ερωτική επιλογή μου θα σταθεί “άξια” για το δικό μου παιδί;» «Κι αν δεν το αγαπήσει όσο θέλω εγώ;» «Κι αν είναι πολύ μικρό για να δεχθεί στη ζωή του κάτι τόσο μεγάλο;» Αγωνίες πέρα για πέρα λαθεμένες αφού, σύμφωνα με τους ειδικούς, το πρώτο ερώτημα που πρέπει να θέσει μία γυναίκα στον εαυτό της είναι εάν η ερωτική επιλογή της είναι άξια για την ίδια. Άξιος ή ανάξιος για τον ψυχισμό ενός παιδιού είναι σε πρώτο επίπεδο ο πατέρας, σε αντίθεση με τον φίλο της μαμάς, ο οποίος είναι βέβαιο ότι θα είναι ο κατάλληλος αν το παιδί τον νιώσει αληθινό στο πλάι του.

Έχω κάτι να σου πω

Το πρώτο ερώτημα που απασχολεί όλες τις διαζευγμένες μαμάδες είναι το ποια είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουν στο παιδί για τον σύντροφό τους. Και το κυριότερο: με ποιες λέξεις. Σύμφωνα με τη Γιούλη Καπούνη, ψυχολόγο και σύμβουλο γονέων, η κατάλληλη στιγμή ορίζεται ξεκάθαρα από το χρονικό σημείο όπου η μητέρα νιώθει όσο το δυνατόν πιο ασφαλής και σίγουρη για την καινούργια σχέση της: «Μιλάμε σαφώς για μία σχέση η οποία έχει προοπτική, όπως καθείς ορίζει την προοπτική, σίγουρα όμως όχι για μια περιστασιακή και εφήμερη σχέση. Όσο πιο καλά βιώνεται η σχέση από τη μητέρα, τόσο καλύτερα θα μπορέσει η ίδια να την επικοινωνήσει στο παιδί. Επιπλέον, θα πρέπει να έχει μεσολαβήσει ένα χρονικό διάστημα από το διαζύγιο, διότι το παιδί δεν μπορεί να επεξεργαστεί δύο τόσο μεγάλες αλλαγές. Όσον αφορά τώρα τις κατάλληλες λέξεις, οι τελευταίες δεν υπάρχουν. Η μητέρα θα πρέπει να μιλήσει απλά, με ειλικρίνεια και χωρίς πολλές λεπτομέρειες, για την ανάγκη της να ζει και να συμπορεύεται με έναν άνθρωπο και να του κάνει σαφές ότι η δική τους σχέση είναι διαφορετική από κάθε άλλη και πως δεν κινδυνεύει ούτε και απειλείται στο παραμικρό».

Τι γίνεται όμως εάν η αντίδραση του παιδιού είναι αρνητική; Κατά την άποψη των ειδικών, τις πιο πολλές φορές οι αρνητικές αντιδράσεις καταδεικνύουν ότι το παιδί αντιλαμβάνεται κάποιο συναισθηματικό «κώλυμα» της μητέρας απέναντι στη σχέση της και ασυναίσθητα «συμμαχεί» μαζί της. Άλλες φορές οι αντιδράσεις του παιδιού αποτελούν το μέσο για να επιδείξει τη δύναμη και τη θέση του στο σύμπαν της μητέρας, ένα συναίσθημα που υποχωρεί όταν νιώσει ασφάλεια για την αγάπη της. Όπως και να ’χει, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει μία γυναίκα να αποσύρει την επιλογή της. Το παιδί δεν είναι κριτής ούτε οδηγός της δικής μας ζωής. Όση αγάπη κι αν εμπεριέχει η έννοια της μητρότητας, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι για να είναι υγιής θα πρέπει να εμπεριέχει και ελευθερία. πιπλέον, με το να αποζητούμε διαρκώς τη συναίνεση και την έγκριση των παιδιών μας για τις δικές μας επιλογές δεν καταφέρνουμε τίποτε άλλο παρά να τα φορτώνουμε έμμεσα με ευθύνες, πολύ βαριές για τον δικό τους ευαίσθητο κόσμο.

Κάποιος παραπάνω από φίλος

Από το να γνωρίσετε τον φίλο σας στο παιδί μέχρι να τον «βάλετε» στο σπίτι σας υπάρχει μεγάλη απόσταση, την οποία πρέπει να διανύσετε με βήμα αργό και πάνω απ’ όλα συνειδητοποιημένο: «Είναι σημαντικό να γίνουν όλα σταδιακά κι αφού αφουγκραστούμε ότι το παιδί μας έχει βγει από το πένθος του διαζυγίου», σημειώνει η κυρία Καπούνη και συνεχίζει: «Δεν χρειάζεται βιασύνη και απαιτείται αυτογνωσία που σημαίνει “αναλαμβάνω τα λάθη μου, τις ανάγκες μου και τους ρόλους μου”. Και κάτι ιδιαίτερα σημαντικό: προτού μία διαζευγμένη μητέρα αποφασίσει να καταστήσει τον φίλο της μέλος της οικογένειάς της και να συγκατοικήσει μαζί του θα πρέπει να είναι βέβαιη ότι ο άνδρας αυτός της ταιριάζει απόλυτα και ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί επούλωση του τραύματος που της προκάλεσε το διαζύγιο ή η προηγούμενη σχέση της».

Ο ψυχισμός ενός παιδιού δεν είναι ίδιος με εκείνον ενός ενήλικα. Τα παιδιά όσο αρνητικά κι αν είναι στο να βιώνουν νέες καταστάσεις άλλο τόσο δένονται όταν εκείνες πάρουν τη μορφή του μόνιμου, αφού η μονιμότητα τους παρέχει εκείνο που έχουν ανάγκη περισσότερο από κάθε τι άλλο: ασφάλεια. Όσον αφορά τώρα το ερώτημα «πρέπει να γνωρίσω τον νυν μου στον πρώην μου και πατέρα του παιδιού μου;» η απάντηση είναι πως αυτό αποτελεί το ιδανικό σενάριο για τα παιδιά. Ένα σενάριο που προϋποθέτει ωστόσο όρια και, πάνω απ’ όλα, κοινή επιθυμία. Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά είναι τετραπέρατα και αντιλαμβάνονται ακόμη και από τις κινήσεις του σώματός μας αν κάτι μας φέρνει σε δύσκολη θέση ή μας στενοχωρεί. Εάν λοιπόν μία τέτοια συνάντηση φέρνει σε δύσκολη θέση έναν από τους τρεις, θα ήταν καλύτερο να μην την επιχειρήσετε. Μέσα σε μία εικονικά ευτυχισμένη συνύπαρξη μπαμπά και «φίλου της μαμάς» το παιδί κινδυνεύει να χάσει αυτό ακριβώς για το οποίο το φέρατε στον κόσμο: την αληθινή όψη της ευτυχίας.

Πηγή : Τaλκ , από την Ρομίνα Ξύδα

29/08/2013 0 comment

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ένας νέος τύπος πατρότητας….

written by The K-magazine

Ο αριθμός των «εργένηδων μπαμπάδων» αυξάνεται. Ένας καινούργιος τύπος «πατρότητας» αναπτύσσεται, μέσα στο βιβλίο του παιδοψυχίατρου, Patrice Huerre. Πώς αντιμετωπίζονται από τους άλλους; Πώς αντικαθιστούν τη μητέρα που λείπει; Μπορούν να είναι αυστηροί;

Ο αριθμός των μπαμπάδων που ανατρέφουν μόνοι τους τα παιδιά τους συνεχώς αυξάνεται, είτε το κάνουν σε μόνιμη βάση είτε κατά διαστήματα. 15 με 20 % των παιδιών, όλων των ηλικιών και διαφορετικών κοινωνικών τάξεων, μένουν πλέον με τον πατέρα τους, σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Gérard Neyran. Στη Γαλλία, το 15% των παιδιών από 0 έως 6 ετών μένουν με τον πατέρα τους, ενώ φτάνει στο 18% για τους εφήβους.

Αν και αυτός ο νέος τύπος πατρότητας πέρασε από εξωπραγματικό φαινόμενο σε μία σχεδόν συνηθισμένη οικογενειακή κατάσταση, ακόμα και τώρα αντιμετωπίζονται ως ένα «φαινόμενο», από τους άλλους, αλλά και από τους ίδιους.

Το 2006,περίπου 300.000 ανήλικοι είχαν μεγαλώσει μόνο με τον μπαμπά τους.

[quote_right]Όμως φαίνεται να τα καταφέρνουν μια χαρά. «Όπως οι μαμάδες που είναι μόνες τους, αναπτύσσουν μία ιδιαίτερη σχέση, σε ένα δικό τους πλαίσιο επικοινωνίας : όχι πολλές τρυφερότητες, αλλά πολλή προσοχή. Μία πατρότητα καινούργιου είδους.» [/quote_right]Δύσκολα μπορούν να βρουν τη θέση τους στην κοινωνία, όταν υπάρχουν τόσα λίγα μοντέλα.
Σύμφωνα με τον παιδοψυχίατρο Patrice Huerre « αντιμετωπίζουν δυσκολίες να μάθουν πώς να επιβάλλουν πειθαρχία, γνωρίζουν καλά πώς δεν μπορούν να σταθούν μόνο σε αυτό το πλαίσιο. Μόνοι τους απέναντι στο παιδί , ο μεσάζων που ήταν η μητέρα, έχει εξαφανιστεί από την καθημερινότητα, έχουν ανάγκη από μία εξωτερική παρέμβαση, έναν τρίτο που θα «σπάσει» μία πιθανή ένταση.» Όσο για το αίσθημα ενοχής είναι εκεί παρόν και βαρύ. «Όλοι οι ερωτηθέντες μπαμπάδες αισθάνονται υπεύθυνοι που απομακρύνουν το παιδί από τη μητέρα τους. Αυτό φαίνεται να είναι το πιο δύσκολο να αντιμετωπίσουν, ακόμα κι αν γινόταν το αντίθετο.»

Τα παιδιά δεν φαίνεται να πτοούνται ή να μπερδεύονται από αυτό το νέο μοντέλο. Αυτό συμβαίνει συνήθως αν ο αποκλεισμός της μητέρας είναι απόλυτος, σε όλα τα επίπεδα. Το βασικό, σύμφωνα με τον παιδοψυχίατρο, είναι να αφεθεί κάποιος χώρος για τον άλλο γονιό, ειδικά αν πρόκειται για τη μητέρα. Αν όχι στην καθημερινότητα , τουλάχιστον να αναφέρεται όσο πιο συχνά γίνεται. Και κυρίως να μία γίνει κάποια προσπάθεια να την αντικαταστήσει, να μην παίξει το ρόλο της, αλλά να παραμείνει πατέρας. Αυτό αρκεί.

28/07/2013 0 comment

Newer Posts

Older Posts

μητέρα

Οι δραστήριες μαμάδες έχουν δραστήρια παιδιά

Ο Αβραάμ Κάζης απαντά στις απορίες μιας νέας μητέρας για θέματα διατροφής ..

Υπεύθυνη η καισαρική για παχυσαρκία στο μέλλον;

Τα συστατικά της ευτυχίας, από τη Νέτη Φίλια

Μαμάδες VS Ενοχές: μια μεγάλη, πικρή ιστορία , από τη Νέτη Φίλια

Από καρδιάς: μια ιστορία γυναικείας κακοποίησης

Ελλάδα: Ποιοι τύποι γυναικών απατούν;

Όλα για το θηλασμό

Μαμά, πώς τα καταφέρνεις;

Πότε είναι ευτυχισμένο ένα παιδί;

Γιατί η μαμά χρειάζεται τις φίλες της

Δε σε βλέπω, αλλά ξέρω πως είσαι εδώ…, της Αντιγόνης Αδαμοπούλου

Η Μαρκέλλα Δήμου γιορτάζει μαζί μας τα 2 χρόνια Τaλκ !

Ναι, είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά…και τα καταφέρνω μια χαρά!

Η Μαμά ερωτεύτηκε κάποιον (όχι τον μπαμπά)

Ένας νέος τύπος πατρότητας….

thekmagazine