Tag:

Μυθιστόρημα

Ο Κώστας Κρομμύδας μας παρουσιάζει το νέο του μυθιστόρημα “Ακάκιε”

Ένα βιβλίο, από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, που σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές και δεν το αφήνεις από τα χέρια σου, μέχρι την τελευταία σελίδα.

Ο πολυδιαβασμένος και ταλαντούχος συγγραφέας και ηθοποιός, Κώστας Κρομμύδας, λίγες ώρες πριν από την επίσημη διαδικτυακή παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος “Ακάκιε”, στα Public, μας αφιέρωσε λίγο χρόνο για να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

Το βιβλίο σου κυκλοφορεί μετά από ένα μεγάλο διάστημα καραντίνας. Πιστεύεις ότι ο κόσμος έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ-να διαβάσει ένα ελληνικό success story;

Δεν έχεις άδικο έτσι όπως το θέτεις και μάλιστα στο βιβλίο αυτό, θα δείτε πώς ένας άνθρωπος καταφέρνει να επιτύχει έχοντας περάσει πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά και δύσκολο ξεκίνημα της ενήλικης ζωής. Θέλει πείσμα και πίστη για να επιζήσεις και να πετύχεις σε μια αποδεκατισμένη χώρα, και ο Λευτέρης Μαντζίκας ακολουθούσε πειθήνια το ένστικτό του και την καρδιά του. Νομίζω πως ο κόσμος θα αγκαλιάσει αυτό το βιβλίο μιας και πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρώπου που στιγμάτισε την Ελληνική βιομηχανία.

Πόσο δύσκολη ήταν η Συγκομιδή όλων αυτών των στοιχείων; Πόσο διάστημα αφιέρωσες στην ολοκλήρωση αυτού του μυθιστορήματος;

Ομολογώ ότι χρειάστηκα μήνες ερευνών και κυρίως ώρες συνομιλιών με ανθρώπους που είχαν βρεθεί στο πλευρό του Λευτέρη, ώστε να μάθω τις μικρές λεπτομέρειες της καθημερινότητάς του. Η συγγραφή του δεν κράτησε περισσότερο από όσο και των προηγούμενων, αυτό που ήταν διαφορετικό, ήταν το είδος της έρευνας μιας και η ιστορία είναι πολύ κοντά στην πραγματική ζωή του ανθρώπου αυτού.

Στην αφιέρωση σου μου έχεις γράψει «Χόρεψε τη ζωή κρατώντας χέρια αγαπημένα»! Πιστεύεις ότι ο Λευτέρης Μαντζικας, ο πρωταγωνιστής του νέου σου μυθιστορήματος, το έκανε μέχρι το τέλος;

Μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής του. Χωρίς υπερβολή!

Θα ήθελα να σταθώ σε μια από τις βασικές φράσεις του μυθιστορήματος «Χορταίνει καλοσύνη αυτός που τη χαρίζει απλόχερα», η οποία επαναλαμβάνεται 2-3 φορές μέσα στο κείμενο. Και σαφέστατα για τον Λευτέρη Μαντζικα, ήταν τρόπος ζωής, κρίνοντας από τις πράξεις του. Για σένα τι σημαίνει;

Το δικό μου μότο ζωής είναι, “Κάνε το καλό, και το καλό θα σε ανταμείψει”. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι, όχι απλά συμφωνώ με την φράση, αλλά είναι και τρόπος ζωής για μένα. Ο άνθρωπος αυτός βοήθησε και ευεργέτησε εκατοντάδες ανθρώπους και είναι άξιος θαυμασμού για το ήθος του. Είναι δεδομένο πως ό,τι αποκτήσαμε είναι για να το απολαύσουμε σε αυτή τη ζωή. Καλό το να παίρνεις αλλά ό,τι δίνεις είναι αυτό που σε καθορίζει…

Σήμερα έχεις την πρώτη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου που θα γίνει διαδικτυακά μέσω των social media του Public. Με τα μέτρα να γίνονται πιο ελαστικά, θα ταξιδέψεις για την προώθηση του “Ακάκιου”;

Έχω προγραμματίσει ένα virtual book tour με τον εκδοτικό μου (εκδ. Διόπτρα) και θα κάνω διαδικτυακές εκδηλώσεις με διάφορα βιβλιοπωλεία της Ελλάδας. Για εκδηλώσεις δια ζώσης, δεν είναι κάτι σίγουρο και αυτό θα καθοριστεί με βάση την πορεία της πανδημίας. Ελπίζω ωστόσο σε δυο τρεις ανοιχτές εκδηλώσεις.

Έχεις ήδη σχέδια για το επόμενο μυθιστόρημα; Ή θα «απολαύσεις» το ταξίδι με τον Λευτέρη Μαντζικα για φέτος;

Είναι πολύ πολύ νωρίς να μιλήσω για κάτι τέτοιο. Όπως θα ξέρετε όμως, πάντα με κάτι ασχολούμαι. Έτσι μπορεί να ξυπνήσω αύριο το πρωί και να ξεκινήσω κάτι. Αν δεν το έχω κάνει ήδη…

Λίγα λόγια για την υπόθεση:

Με μια χρυσή λίρα στην τσέπη και μια σοφή συμβουλή ξεκίνησε ο νεαρός Λευτέρης από το χωριό του στην Ήπειρο για την Αθήνα. Ονειρεύτηκε να χτίσει και να δημιουργήσει, να χορτάσει την πείνα του σώματος και της ψυχής των ανθρώπων.

Στην περιπέτεια της ζωής του μια γυναίκα μπαίνει στην καρδιά του, μέχρι που ο πόλεμος, αδυσώπητος κι απάνθρωπος, τους δοκιμάζει. Όμως τα γραμμένα της ζωής δύσκολα τα ξεγελάς. Όταν η Ελλάδα ξυπνά από τον λήθαργο του πολέμου, αρπάζει κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται μπροστά του. Αγωνίζεται να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, χωρίς να αφήνει τίποτα να μπει εμπόδιο στον δρόμο του.

Η εργατικότητά του γίνεται πάθος και το πάθος του όραμα.
Χρόνια μετά, όταν ο Ακάκιος βρίσκεται σε κάθε ελληνικό σπίτι, κοιτάζει με δέος το παρελθόν και όσα κατάφερε να δημιουργήσει. Χωρίς να ξεχνά από πού ξεκίνησε, χωρίς να ξεχνά τον τόπο που τον γέννησε. Γιατί ξέρει ότι οι ρίζες είναι που κάνουν τα πιο δυνατά δέντρα.

Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, θα κρατήσετε στη μνήμη σας χρυσούς σιτοβολώνες του Θεσσαλικού κάμπου, μυρωδιές από παλιά εδωδιμοπωλεία και ήχους από ηπειρώτικα μοιρολόγια.

Μια ιστορία εμπνευσμένη από τη ζωή του Λευτέρη Μαντζίκα που έρχεται να συγκινήσει και να θυμίσει στον καθένα από εμάς πως η ουσία στη ζωή είναι να παραμένεις Άνθρωπος.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Σήμερα στις 19:00, ο Κώστας Κρομμύδας θα μιλήσει για το νέο του βιβλίο «Ακάκιε» και θα απαντήσει σε ερωτήσεις του κοινού μέσα από τη σελίδα του Public στο Facebook και από το κανάλι του Public στο YouTube.

Το βιβλίο “Ακάκιε” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

17/05/2021 0 comment

ΒΙΒΛΙΟ

Τα 6 βιβλία που θα μας κρατήσουν συντροφιά τον Ιούλιο, από τη Νατάσα Σχοινά

written by Νατάσσα Σχοινά

Μακριά από τη δουλειά (σωματικά ή νοητικά), ξαπλωμένοι σε μία παραλία ή και στον καναπέ του σπιτιού μας, ένα είναι αυτό που μας λείπει… Ένα καλό βιβλίο! Ένα βιβλίο που θα μας συνεπάρει και θα μας ταξιδέψει για ώρες στον κόσμο της φαντασίας, κάνοντάς μας έναν με τους νοητούς υποκινητές της δράσης. Και όπως λέει και ο αγαπημένος συγγραφέας, Stephen King, «Τα βιβλία είναι μία μοναδικά μεταφερόμενη μαγεία». Δείτε παρακάτω τι σας προτείνουμε, ανάλογα με τα γούστα, για αυτόν το μήνα.

«Η κλέφτρα των βιβλίων» – Μάρκους Ζουσάκ – Εκδόσεις Ψυχογιός
Υπόθεση: «Όταν η νεαρή Λίζελ φτάνει στο σπίτι των θετών γονιών της, έχοντας χάσει την οικογένειά της, το μόνο που κρατάει στα χέρια της είναι το κλεμμένο εγχειρίδιο ενός νεκροθάφτη, το οποίο δεν μπορεί καν να διαβάσει, αφού δεν ξέρει γραφή και ανάγνωση… Η Λίζελ θα αρχίσει να κλέβει βιβλία – βιβλία που πετάνε οι ναζί στη φωτιά για να τα κάψουν, βιβλία από τη βιβλιοθήκη του δημάρχου, βιβλία που τη συντροφεύουν στις περιπέτειές της παρέα με το φίλο της, Ρούντι, στους δρόμους της πόλης, βιβλία που θα γεμίσουν τις ώρες του άλλου φίλου της, του κυνηγημένου Μαξ.»
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι από αυτά που αποτελούν εγγύηση καλής συντροφιάς, όχι μόνο για την εξαιρετική αφήγηση, αλλά και για την εποχή στην οποία διαδραματίζεται (Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος). Ένα μικρό κοριτσάκι καταφέρνει να μας ταξιδέψει στη ζωή και τα συναισθήματά της, στον πόνο, στο σθένος, στον ηρωισμό, στη φρίκη.

«Δίδυμα φεγγάρια» – Ρένα Ρώσση Ζαΐρη – Εκδόσεις Ψυχογιός
Υπόθεση: «Ένας πρίγκιπας. Ένα άσπρο άλογο. Μία νύχτα με δίδυμα φεγγάρια που ανάσαινε την ομορφιά της Κερκίνης. Κι η Αλίκη φέρνει στον κόσμο δύο δίδυμα κοριτσάκια. Μόνο που αναγκάζεται να πουλήσει το ένα της παιδί. Η Αγάπη και η Ελισάβετ μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό. Μεγαλώνουν χωρίς να ξέρουν την ύπαρξη η μία της άλλης. Μέχρι που οι ζωές τους εμπλέκονται αδυσώπητα.»
Πρόκειται για μία απίστευτη ιστορία που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, γεμάτη δυνατές συγκινήσεις. Η Ελληνίδα συγγραφέας σκιαγραφεί αριστοτεχνικά τις ψυχές των πρωταγωνιστών και μας κάνει ένα μαζί τους, κάνοντας τα προβλήματά τους δικά μας. Ένα υπέροχο μυθιστόρημα που δεν πρέπει να λείψει από τα αναγνώσματα του καλοκαιριού.

«Η πειθήνια» – Σου Μι Τάρα – Εκδόσεις Λιβάνη
Υπόθεση: «Η πόλη της Νέας Υόρκης αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Ναθάνιελ Γουέστ τον ιδιοφυή και γοητευτικό ιδιοκτήτη του Βιομηχανικού Ομίλου Γουέστ, η βιβλιοθηκάριος Αμπιγκέιλ Κινγκ, όμως, τυχαίνει να ξέρει ότι αυτός ο πάμπλουτος και πανέμορφος άντρας έχει και μια άλλη, κρυφή πτυχή. Ερωτικά, ο Ναθάνιελ Γουέστ είναι ο τύπος του κυρίαρχου, και όταν η Άμπι μαθαίνει ότι ψάχνει για καινούρια υποτακτική, του στέλνει την αίτησή της. Η ίδια δεν έχει προηγούμενη εμπειρία από τέτοιου είδους σχέσεις, έχει όμως μια μεγάλη επιθυμία να διεισδύσει σ’ έναν αλλιώτικο κόσμο ηδονής, να ζήσει κάτι που θα την εκτοξεύσει πολύ πέρα από τα σύνορα της συνηθισμένης καθημερινότητάς της».
Εάν σας άρεσαν οι «50 αποχρώσεις του γκρι», τότε σίγουρα αυτό το βιβλίο είναι για εσάς. Αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας («Η Κυρίαρχος», «Η εκπαίδευση») και υπόσχεται άφθονο ερωτισμό και αγωνία μέχρι την τελευταία του λέξη. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που κατάφερε να προσελκύσει εκατομμύρια αναγνώστες σε όλον τον κόσμο.

«Ο δρόμος της πνευματικότητας. Φύλλα Πορείας V» – Χόρχε Μπουκάι – Εκδόσεις Opera
Υπόθεση: «Την ενέργεια που ξοδεύουμε για να κρύψουμε την αλήθεια δεν μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να ζήσουμε τη ζωή µας — πόσο µάλλον για να ζήσουμε ευτυχείς. Αυτή η φθορά προκαλεί τη χρόνια ενόχληση του ανικανοποίητου και οδηγεί πάντα σε μια συμπεριφορά τοξική και αυτοκαταστροφική, που πολλές φορές παίρνει τη μορφή ασθένειας (σωματικής ή ψυχικής), η οποία μπορεί να εκδηλωθεί µε μια βίαιη έκρηξη, ακατανόητη για όλους.
Η καινούργια δημιουργία του Χόρχε Μπουκάι αποτελεί το πέμπτο και τελευταίο «Φύλλο Πορείας» και είναι καρπός της πιο ώριμης περιόδου της ζωής του. Για εσάς που καταπιάνεστε με την έρευνα και την αναζήτηση του πνεύματος και που βασανίζεστε από βαθύτερα ερωτήματα, ο συγγραφέας και ψυχοθεραπευτής, Χόρχε Μπουκάι, είναι η καταλληλότερη πρόταση.

«Οι ρυθμιστές» – Stephen King – Εκδόσεις Bell
Υπόθεση: «Είναι ένα καλοκαιριάτικο απόγευμα στο Γουέντγουορθ του Οχάιο, και στην οδό Πόπλαρ όλα μοιάζουν φυσιολογικά και συνηθισμένα, όπως κάθε μέρα. Εκτός από ένα κόκκινο φορτηγάκι που έχει σταματήσει πάνω στο λόφο με αναμμένη τη μηχανή. Σε λίγο θα ξεκινήσει, και τότε θ’ αρχίσει το μακελειό. Μια ήσυχη γειτονιά θα μετατραπεί σε κόλαση. Ενώ τριγύρω γίνεται χαλασμός, ένα σπίτι παραμένει φαινομενικά ήρεμο. Όμως τίποτε δεν είναι φυσιολογικό σ’ αυτό, εδώ και καιρό: η Όντρεϊ Γουάιλερ και ο αυτιστικός ανιψιός της, ο οκτάχρονος Σεθ Γκάριν, δίνουν εκεί μέσα τη δική τους μάχη, που έχει μετατρέψει το νούμερο 247 της οδού Πόπλαρ σε φυλακή. Όταν πέσει η νύχτα, όσοι έχουν επιζήσει θα βρεθούν σ’ έναν άλλο κόσμο, όπου όλα είναι δυνατά -όσο τρομερά κι αν είναι».
Φυσικά, δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους αγαπημένους φίλους των θρίλερ. Η πρόταση – εγγύηση για εσάς είναι Stephen King και πιο συγκεκριμένα «Οι ρυθμιστές». Το βιβλίο που έγραψε ως Richard Bachman και σε καθηλώνει από την πρώτη σελίδα ως την τελευταία. Μυστήριο, σασπένς και ένας κόσμος όπου το πραγματικό μπλέκεται με το μεταφυσικό.

Οκγρέσα – Κώστας Κρομμύδας – Εκδόσεις Διόπτρα

Υπόθεση: «Ο Γιάννης, ένας άντρας πεινασμένος για τη ζωή, θα γνωρίσει την Κατερίνα, μια γυναίκα που μέσα της τα ένστικτα μάχονται με τη λογική. Ένα τυχαίο τηλεφώνημα θα θέσει τον τροχό της τύχης σε κίνηση και θα τους παρασύρει σε μια πρωτόγονη και άγρια ένωση. Την ίδια ώρα, ο Μάνος, κατατρεγμένος από εφιαλτικές αναμνήσεις, σκορπά το θάνατο παλεύοντας να σκοτώσει τον εφιάλτη του διαταραγμένου του μυαλού… Αγάπη και μίσος. Ζωή και θάνατος. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που στριφογυρίζει απειλητικά στον αέρα. Ποια θα επικρατήσει;»

Ο δημοφιλής ηθοποιός, Κώστας Κρομμύδας, μετά τις δύο πρώτες του επιτυχημένες συγγραφικές δημιουργίες («Μπαμπά μεγάλωσέ με», «Η ζωή που έλειπε»), έρχεται να δώσει στους αναγνώστες του μία τρίτη «συντροφιά», την «Ογκρέσα». Πρόκειται για ένα βιβλίο βασισμένο σε πραγματικές ιστορίες γεμάτες ίντριγκες και μυστήριο, που περιμένει να σας συντροφεύσει στις διακοπές σας. Άλλωστε, είναι γραμμένο πάνω ή δίπλα στη θάλασσα.

Για περισσότερες πληροφορίες για τη Νατάσα Σχοινά, πατήστε εδώ

22/06/2014 0 comment

ΒΙΒΛΙΟ

“Το τελευταίο αίνιγμα” , της Marisha Pessl

written by The K-magazine

Περιγραφή Βιβλίου:

Μια βροχερή νύχτα του Οκτώβρη, η νεαρή και πανέμορφη Άσλεϊ Κορντόβα βρίσκεται νεκρή σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη του νότιου Μανχάταν. Αν και ο θάνατός της αποδίδεται σε αυτοκτονία, ο βετεράνος ρεπόρτερ Σκοτ ΜακΓκραθ υποψιάζεται πως η αλήθεια είναι διαφορετική. Καθώς ερευνά τις αλλόκοτες συνθήκες που περιέβαλλαν τόσο τη ζωή όσο και το θάνατο της Άσλεϊ, ο ΜακΓκραθ έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την παρακαταθήκη του πατέρα της, του θρυλικού, ερημίτη σκηνοθέτη καλτ ταινιών, Στάνισλας Κορντόβα – ενός άντρα που δεν έχει κάνει καμία δημόσια εμφάνιση εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια.

Για τον ΜακΓκραθ, ένας ακόμα θάνατος συνδεδεμένος με αυτή την οικογένεια που φαίνεται καταραμένη, φαντάζει ως κάτι παραπάνω από μια απλή σύμπτωση. Μολονότι πολλά έχουν γραφτεί για τις σκοτεινές και νοσηρές «μαύρες ταινίες» του Κορντόβα, ελάχιστα είναι γνωστά για τον ίδιο το δημιουργό.
Με κίνητρό του τη δίψα για εκδίκηση, την περιέργεια και μια βαθιά λαχτάρα για την αλήθεια, ο ΜακΓκραθ, με τη βοήθεια δύο άγνωστων νέων, καταδύεται ολοένα και βαθύτερα στο απόκοσμο, υπνωτικό σύμπαν του Κορντόβα.

Την τελευταία φορά που ετοιμαζόταν να αποκαλύψει το αληθινό πρόσωπο του μυστηριώδους σκηνοθέτη, ο ΜακΓκραθ είδε το γάμο και την καριέρα του να καταστρέφονται. Κι αυτή τη φορά, ρισκάρει να χάσει ακόμα περισσότερα.

Σχόλιο μεταφραστή:
«Ποτέ ξανά δεν μου έχει συμβεί, μεταφράζοντας ένα βιβλίο, η ιδιότητα του μεταφραστή να παλεύει τόσο λυσσαλέα με αυτή του αχόρταγου, συνεπαρμένου αναγνώστη.
Το αριστοτεχνικό θρίλερ της Marisha Pessl στην κυριολεξία δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου – κι όταν το αφήσουν τα χέρια, δεν το αφήνει το μυαλό.
Θα θυμάμαι για πάντα τον σκοτεινό, καταραμένο Στάνισλας Κορντόβα και θα λατρεύω τις ταινίες του, κι ας ξέρω πως δεν πρόκειται να τις δω ποτέ».
Αύγουστος Κορτώ

Το βιβλίο είναι διαθέσιμο για προπαραγγελία. Αναμένεται στις 12/03/2014 από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ.

10/03/2014 0 comment

ΒΙΒΛΙΟ

Ανέκδοτο μυθιστόρημα του Charlie Chaplin εκδίδεται για πρώτη φορά

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Σήμερα το Cineteca di Bolognia, ένα ιταλικό ινστιτούτο που αναλαμβάνει την αποκατάσταση κινηματογραφικών ταινιών, θα κυκλοφορήσει ένα – μέχρι τώρα – ανέκδοτο μυθιστόρημα του Charlie Chaplin, το οποίο ήταν κι η έμπνευση για την ταινία του 1952 του Chaplin, «Limelight», η οποία θεωρείται κι η τελευταία του επιτυχημένη ταινία. Η κυκλοφορία της νουβέλας είναι η αρχή μίας σειράς εκδηλώσεων για την εκατονταετηρίδα Chaplin, καθώς φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τότε που ο ηθοποιός και σκηνοθέτης εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο σινεμά.

Υπό τον τίτλο «Footlights», η νουβέλα αυτή του 1948 ανασκευάστηκε από το βιογράφο του Chaplin, David Robinson, καθώς κι από ερευνητές του ινστιτούτου με τη βοήθεια πολλών προσχεδίων. Βρέθηκε στο προσωπικό αρχείο του Chaplin στην Ελβετία κι η οικογένεια του ηθοποιού ανέθεσε στο Cineteca να ξεκινήσει την ψηφιοποίησή του το 2002. Τώρα που ολοκληρώθηκε η διαδικασία, τα αρχεία είναι προσβάσιμα στο κοινό από ειδικά τερματικά του Cineteca στη Μπολόνια.
Το 1998 η οικογένεια Chaplin ανέθεσε τη διαδικασία στο τμήμα αποκατάστασης του Cineteca «L’ Immagine Ritrovata», ένα από τα καλύτερα του κόσμου, προκειμένου να συντηρηθεί ένα σύνολο εβδομήντα ταινιών του Chaplin. Το Cineteca ολοκλήρωσε τις εργασίες, αλλά πιθανώς θα αναλάβει κι άλλα έργα του αρχείου, λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας με την πάροδο των χρόνων.

Όπως και το «Limelight», έτσι και το μυθιστόρημα τοποθετείται στο Λονδίνο και πρωταγωνιστές είναι ένας ηλικιωμένος κλόουν, ο Calvero, ο οποίος διαπιστώνει πως πλέον δε μπορεί να κερδίσει την προσοχή του κοινού του. Σώζει μία όμορφη χορεύτρια η οποία αποπειράθηκε ν’ αυτοκτονήσει και τη βοηθά να επιστρέψει στο χορό. Η ταινία είναι γνωστή για το γεγονός πως είναι η μοναδική φορά που ο Charlie Chaplin κι ο Buster Keaton εμφανίστηκαν μαζί στη μεγάλη οθόνη – ειρωνικά, αυτοί οι δύο ηλικιωμένοι τότε stars του βωβού κινηματογράφου υποδύονται μουσικούς που αγωνίζονται να παίξουν τη μουσική τους.

[quote_right]Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, ο Chaplin ξεκίνησε να κάνει μία ανασκόπηση της ζωής του και της παιδικής του ηλικίας στην Αγγλία, όπου οι γονείς του πρωταγωνιστούσαν στο μουσικό θέατρο κι ο πατέρας του έπασχε από τρακ και τελικά πέθανε λόγω αλκοολισμού.[/quote_right]Το μυθιστόρημα – που είναι κι η μοναδική συγγραφική δουλειά του Chaplin, όταν ήταν 59 ετών – κι η ταινία αναδείχθηκε σε μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ζωής του Chaplin. Το 1947, ήταν ένας ορκισμένος ειρηνιστής, ο οποίος κλήθηκε ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων. Η φήμη του καταστράφηκε περισσότερο εξαιτίας μίας μήνυσης από μία νεαρή ηθοποιό που ισχυριζόταν πως το παιδί που απέκτησε ήταν δικό του. Ο Chaplin αρνήθηκε την κατηγορία, αλλά το δικαστήριο τελικά τον δήλωσε ως πατέρα του παιδιού.

«Δεν είναι μόνο νοσταλγικό, είναι μία πολύ συναισθηματική ματιά σ’ εκείνες τις εποχές, αλλά κι ένα είδος βαθιάς περισυλλογής του μέσου, της τέχνης και του κοινού», είπε η Cecilia Cenciarelli, συνδιευθύντρια του Project Chaplin του Cineteca, μαζί με το διευθυντή του Ινστιτούτου Gian Luca Farinell.
Όπως λέει η Cenciarelli, «πέρα από το “Limelight”, το “Footlights” κάνει πιο ζωντανό το φόβο του Chaplin για το κοινό, το φόβο ενώ γέρου παλιάτσου που δε μπορεί πια να κάνει τους θεατές να γελάσουν. Είναι αρκετά “σκοτεινό”, μπορούμε να πούμε.».
Το γεγονός πως η νουβέλα τελικά θα εκδοθεί σηματοδοτεί την πρώτη φορά που η οικογένεια Chaplin επιτρέπει να βγει τυπωμένο υλικό που μέχρι πρότινος παρέμενε ανέκδοτο. Μαζί με το μυθιστόρημα, η έκδοση θα περιλαμβάνει μία έκθεση του Robinson με τίτλο «The World of Limelight» (μτφ. «Ο Κόσμος του Προβολέα»). Πρόκειται για την ιστορία της ταινίας, καθώς και για μία συλλογή φωτογραφιών κι άλλων ντοκουμέντων από τα αρχεία του Chaplin.
Το βιβλίο, που γράφτηκε στην αγγλική γλώσσα, θα πωλείται στο amazon.com και μέσω της ιστοσελίδας του Cineteca . Θα είναι διαθέσιμο σήμερα, στο Βρετανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο του Λονδίνου, με το Robinson και τη Βρετανίδα ηθοποιό Claire Bloom, η οποία υποδύθηκε τη χορεύτρια Thereza στην ταινία όταν ήταν περίπου 20 ετών.
Για τον εορτασμό των εκατό χρόνων από την πρώτη εμφάνιση του Chaplin στη μεγάλη οθόνη με την ταινία μικρού μήκους «Kid Auto Races at Venice» στις 7 Φεβρουαρίου του 1914, το Ινστιτούτο Cineteca θα διανείμει το κλασσικό πλέον «Χρυσοθήρα» του 1925 στους κινηματογράφους της Ιταλίας αυτό το μήνα.

Πηγή: New York Times
Photos: Pinterest

Προσωπικό σχόλιο: Κάτι τέτοια ταξίδια στο χρόνο πολύ μ’ αρέσουν! Και μπράβο στο Cineteca που ανέλαβε να διατηρήσει ζωντανό τον αγαπημένο «Σαρλό»!

04/02/2014 0 comment

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Πρόταση για dvd: L’Homme Qui Rit

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Αγγλία, 17ος αιώνας. Ένα καράβι φεύγει αφήνοντας πίσω του ένα δεκάχρονο αγόρι που φορά ένα μαντίλι στο πρόσωπό του. Στην αναζήτησή του για καταφύγιο, θα πάρει μαζί του ένα ετοιμοθάνατο δίχρονο κορίτσι.
Έπειτα από πολλές ατυχείς προσπάθειες για να βρουν βοήθεια, η μοίρα θα σταθεί επιεικής μαζί τους κι ένας περιπλανώμενος πωλητής βοτάνων, ο Ursus (Gérard Depardieu) θα τους ανοίξει την πόρτα της άμαξάς του. Τότε είναι που θα μάθει γιατί το αγόρι φοράει το μαντίλι: ο Gwynplaine – που μόνο αυτό το όνομα έμαθε – έχει μία τεράστια ουλή στο πρόσωπο, δίνοντας την εντύπωση ενός τρομακτικού χαμόγελου. Παρ’ όλα αυτά ο Ursus θα μεγαλώσει τα δύο παιδιά σα να είναι δικά του, ενώ όταν μεγαλώσουν, ο Gwynplaine (Marc-André Grondin) κι η τυφλή, όμορφη κι αγνή Déa (Christa Theret) θα είναι οι πρωταγωνιστές των παραστάσεων στα πανηγύρια.
Μέχρι τη στιγμή που εξαιτίας ενός περίεργου παιχνιδιού της μοίρας ο Gwynplaine θα περάσει από τη φτώχεια στο άλλο άκρο και θα βιώσει τα πλούτη και την αριστοκρατία. Μόνο που θα πάρει ένα μάθημα το οποίο θα έχει επιπτώσεις τόσο για τον ίδιο, όσο και για τους δύο ανθρώπους που για δεκαπέντε χρόνια ήταν η οικογένειά του.

Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Βίκτωρος Ουγκό, ο «Άνθρωπος που Γελά» του Jean-Pierre Améris είναι μία ταινία εποχής η οποία με τον πιο άμεσο τρόπο παρουσιάζει τη λαμπερή μεν, σαθρή δε καθεστηκυία τάξη. Δεν προσπαθεί να κάνει το θεατή να σκεφτεί, του λέει κατευθείαν ποιες είναι οι βλέψεις της για τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, μένει ο θεατής να κάνει τον παραλληλισμό με το σήμερα. Ο σημαδεμένος Gwynplaine, μέσα από την πορεία του από τη μία κοινωνική κατάσταση στην άλλη, διαπιστώνει τις μείζονες διαφορές ανάμεσα στον «καλό κόσμο» κι κείνον στον οποίο μεγάλωσε κι έμαθε τις πιο βασικές ανθρώπινες αξίες. Ο ήρωας του Ουγκό γίνεται για τον θεατή τόσο παράδειγμα προς μίμηση όσο και παράδειγμα προς αποφυγή. Ελάχιστα με ενόχλησε η «σκοτεινή» κινηματογράφηση, χωρίς όμως να μου αποσπάσει την προσοχή ή να μου μειώσει το ενδιαφέρον.

Στο ρόλο του Gwynplaine έχουμε το νεαρό Marc-André Grondin, περισσότερο γνωστό στους γαλλόφωνους σινεφίλ. Παρ’ όλο που θεωρητικά ο Gwynplaine θα έπρεπε να είναι μία – αντικειμενικά – αποκρουστική φυσιογνωμία, η επιλογή του γοητευτικού νεαρού ηθοποιού λαμβάνεται κατ’ εμέ επιτυχημένη, μια που σκοπός της ταινίας είναι να δείξει το πώς αντικρούεται το φαίνεσθαι με το είναι, απ’ όποια άποψη κι αν το δει κανείς. Η νεαρή Christa Theret στο ρόλο της Déa, παρ’όλο που υπήρξαν στιγμές που με συγκίνησε, προσωπική μου εκτίμηση είναι πως ενείχε περιθώρια βελτίωσης.

Τέλος έχουμε έναν «κολοσσό» του Γαλλικού – κι όχι μόνο φυσικά – κινηματογράφου: το Gérard Depardieu στο ρόλο του Ursus. Ίσως να ήταν κι εκείνος που κράτησε πάνω του το μεγαλύτερο «βάρος» της ταινίας. Από τη μία κυνικός κι από την άλλη τρυφερός με τους δύο νέους που πλέον ήταν τα παιδιά του, δε μπορεί να σε αφήσει αδιάφορο η ερμηνεία του.
Στο σύνολό της, ο «Άνθρωπος που Γελά» είναι μια ταινία η οποία σίγουρα καταφέρνει να «κεντρίσει» κάτι μέσα σου κι αν μη τι άλλο, σε κάνει να θέλεις να εξερευνήσεις περισσότερο τη λογοτεχνία.

Πρωταγωνιστούν: Gérard Depardieu, Marc-André Grondin, Christa Theret, Emmanuelle Seigner, Swann Arlaud κ.α.

06/10/2013 0 comment

ΒΙΒΛΙΟ

Πρόταση για βιβλίο : «Πες μου μια ιστορία πριν φύγεις» της Cecelia Ahern

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Η Κίτυ Λόγκαν είναι μία νεαρή και φιλόδοξη δημοσιογράφος. Όταν, όμως, γίνεται η ίδια πρωτοσέλιδο εξαιτίας ενός τηλεοπτικού φιάσκου αναφορικά με την υποτιθέμενη σεξουαλική παρενόχληση ενός δασκάλου προς δύο κορίτσια, βλέπει την καριέρα της να κατρακυλάει κι η πτώση να μη σταματάει με τίποτα. Την ίδια στιγμή η μέντοράς της και φίλη της Κόνστανς Ντιμπουά φεύγει από τη ζωή έπειτα από τη μάχη με τον καρκίνο, αφήνοντας στην Κίτυ μία περίεργη λίστα με εκατό ονόματα, τα οποία θα πρωταγωνιστήσουν σε μία ιστορία. Η Κίτυ ξεκινάει τις έρευνες για να ανακαλύψει πως σε πρώτη φάση τα ονόματα αυτά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους; Ή μήπως έχουν; Και τέλος πάντων, τι ιστορίες μπορεί να κρύβονται πίσω από αυτά τα εκατό ονόματα; Η Κίτυ, εκτός από το κοινό σημείο που συνδέει αυτούς τους εκατό ανθρώπους, καλείται να ανακαλύψει και τον ίδιο της τον εαυτό.

Το «Πες μου μία ιστορία πριν φύγεις» είναι ένα τρυφερό μυθιστόρημα όπου η κεντρική ηρωίδα καλείται να ξανασταθεί στα πόδια της τη στιγμή που έχει πιάσει πάτο. Με το μοναδικό της τρόπο, η Cecelia Ahern – γνωστή τουλάχιστον για το βιβλίο και την ομότιτλη ταινία «Υ.Γ.: Σ’ αγαπώ» – συνδυάζει τις ιστορίες των ανθρώπων που καλείται να ερευνήσει η Κίτυ με τη δική της ιστορία. Η ανθρωπιά, η φιλία, η άνευ όρων αγάπη κι η αισιοδοξία πλημμυρίζουν τις σελίδες του βιβλίου και δε μπορείς παρά να ανατριχιάσεις με το μεγαλείο των πρωταγωνιστών του και να συγκινηθείς με το πόσο κατάφεραν να επηρεάσουν ο ένας τον άλλον, συμπεριλαμβανομένης και της Κίτυ.

Η Cecelia Ahern, λοιπόν, μας χαρίζει άλλο ένα βιβλίο τόσο τρυφερό, ανθρώπινο και κυρίως… αληθινό. Και λέω αληθινό γιατί προσωπικά σκέφτηκα τον ίδιο μου τον εαυτό μου. Δηλώνω αυτοδίδακτη δημοσιογράφος. Και μέσα από αυτές τις σελίδες είδα μέσα από τα μάτια της Κίτυ, αλλά και της Κόνστανς – της… ηθικής αυτουργού της όλης υπόθεσης! – σε τι δημοσιογράφο θέλω να εξελιχθώ. Όχι σε εκείνον που ψάχνει τα άπλυτα του άλλου, αλλά σ’αυτόν που βλέπει κάτι μοναδικό πίσω από κάθε άνθρωπο. Γιατί κάθε άνθρωπος είναι και μία ξεχωριστή ιστορία.
Το «Πες μου μια ιστορία πριν φύγεις» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ σε μετάφραση της Βούλας Αυγουστίνου.

19/09/2013 0 comment

ΒΙΒΛΙΟ

Πρόταση για βιβλίο: “Το σπίτι στο Βόσπορο”

written by Αντιγόνη Αδαμοπούλου

Η Λεϋλά, ή αλλιώς η «Κυρά», έμενε για χρόνια στο παράσπιτο μιας έπαυλης στα παράλια του Βοσπόρου, το οποίο της ανήκει βάσει τίτλων ιδιοκτησίας. Όταν οι νέοι ιδιοκτήτες της έπαυλης προσπαθούν να την πετάξουν από το σπίτι, η Λεϋλά πεισματικά θα κάτσει στην αυλή πάνω στη βαλίτσα της κι η ιστορία της θα κυκλοφορήσει μέχρι και τα αυτιά του Γιουσούφ. Ο Γιουσούφ είναι ένας νεαρός δημοσιογράφος ο οποίος έχει ένα λόγο παραπάνω να αναλάβει την υπόθεση για την εφημερίδα όπου εργάζεται, μια που ο Γιουσούφ είναι ένα από τα πολλά παιδιά που μεγάλωσαν πλάι στην «Κυρά». Μέχρι, λοιπόν, να λυθεί το ζήτημα του σπιτιού της, η Λεϋλά θα μείνει με το Γιουσούφ και την κοπέλα του, τη Ρόξι, μία εκκεντρική και εσωστρεφή κοπέλα που γράφει μουσική ραπ. Οι δυο γυναίκες ανήκουν σε εντελώς διαφορετικές γενιές κι όπως αντιλαμβάνεστε η συγκατοίκηση δεν είναι εύκολη. Ή μήπως η εμπειρία της Λεϋλά θα αλλάξει στη Ρόξι τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τα πράγματα;

Ο Ζουλφί Λιβανελί σε αυτό του το βιβλίο αναπτύσσει μία ανθρώπινη ιστορία ανάμεσα σε δύο πέρα για πέρα διαφορετικές γυναίκες με φόντο κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στην Κωνσταντινούπολη από την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων έως και σήμερα. Κύριο μέλημα του συγγραφέα, όμως, δεν είναι παρά η επιθυμία να τονίσει τη σημασία της ανθρωπιάς. Η Λεϋλά κι η Ρόξι καλούνται να αφήσουν πέρα όσα τους χωρίζουν, αλλά και να διδάξουν η μία την άλλη. Αποτέλεσμα μία τρυφερή ιστορία όπου το παρελθόν συναντά το παρόν για να χτίσουν μαζί το μέλλον.
Προτού βιαστείτε να πείτε «είχαμε τα τούρκικα σίριαλ, τώρα και τούρκικα βιβλία» να σας πω πως αν δεν πίστευα πως αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε. Το «σπίτι στο Βόσπορο» είναι ένα βιβλίο όπου ο συγγραφέας μεταφέρει υπέροχες περιγραφές της Κωνσταντινούπολης, ενώ ο λόγος του σε όλο το βιβλίου είναι μεστός και γλαφυρός, κάνοντας το διάβασμα πραγματική απόλαυση. Κι επειδή πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο «Σερενάτα», νομίζω πως το «Σπίτι στο Βόσπορο» είναι ιδανικό για μία πρώτη γνωριμία με το συγγραφέα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ.

Λίγα λόγια για το συγγραφέα:
Ο Ζουλφί Λιβανελί είναι Τούρκος συγγραφέας, συνθέτης, δημοσιογράφος, αλλά κι ανεξάρτητος βουλευτής του Τουρκικού Κοινοβουλίου. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες χώρες, ενώ μεταξύ άλλων βραβείων έχει λάβει ένα κι από την αμερικανική αλυσίδα βιβλιοπωλείων «Barnes & Noble».

02/08/2013 0 comment

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Η Ανδριάνα Σακκά μας παρουσιάζει τον “(Λι) Λύκο – που- φορούσε Tod’s”

written by Κατερίνα Μαντά

Ελληνογερμανίδα, ζεστή, γλυκειά, ρομαντική και προσγειωμένη ταυτόχρονα, και σίγουρα ταλαντούχα… Πολύ! Η καλλιέργεια της δεν φαίνεται μόνο στον τρόπο που γράφει, αλλά και στους τρόπους της.

Νομίζω ότι πρόκειται -από τις σπάνιες φορές- που κάποιες συναντήσεις είναι καρμικές…Με βεβαιότητα, θα έλεγα ότι είναι από τις συγγραφείς που θα διαβάσουμε πολλά δικά της κείμενα…

Αν δεν τη γνωρίζετε ήδη, αξίζει να διαβάσετε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε η Ανδριάνα Σακκά, ένα σχεδόν ηλιόλουστο πρωινό του Μαρτίου…

The K-magazine: Πριν λίγους μήνες εκδόθηκε το πρώτο σου μυθιστόρημα «Ο (Λι) Λύκος φορούσε Tod’s». Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για την υπόθεση του βιβλίου;
Ανδριάνα Σακκά: Το βιβλίο εξιστορεί τις περιπέτειες μιας κοπέλας που κάνει το όνειρό της να εργαστεί σε περιοδικό μόδας πραγματικότητα. Η αλήθεια πίσω από το glamour δεν είναι ακριβώς έτσι όπως την φανταζόταν και όταν προστίθεται και στην εξίσωση ένας μεγάλος έρωτας με έναν διευθυντή ανδρικού περιοδικού τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο!

The K-magazine: Ποια ήταν η έμπνευση για αυτή την ιστορία; Έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Ανδριάνα Σακκά: Σίγουρα το βιβλίο είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό, και η έμπνευση αντλήθηκε αναπόφευκτα από τις δικές μου προσωπικές εμπειρίες στον χώρο των lifestyle περιοδικών που ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.

The K-magazine: Πιστεύεις ότι κυκλοφορούν πολλοί Λι-λύκοι στην άγρια ζούγκλα της Αθήνας; Τι είναι αυτό που τους θρέφει;
Ανδριάνα Σακκά: Οι Λιλίκες τους, τι άλλο; Ναι, φυσικά, η Αθήνα και ο κόσμος γενικότερα είναι γεμάτος από άνδρες γοητευτικούς, φιλόδοξους και άκρως εγωπαθείς, πιστεύω ότι η κατηγορία αυτή δεν είναι άγνωστη σε καμία γυναίκα!

The K-magazine: Γιατί μία γυναίκα να νιώσει έλξη από έναν τέτοιο τύπο ανδρός και να μην μπορεί να ξεφύγει από τη “γοητεία” του;
Ανδριάνα Σακκά: Κοίτα, νομίζω ότι είναι απλό. Ένας υψηλός βαθμός νοημοσύνης και πνευματικής καλλιέργειας, ένας άνθρωπος που έχει πάντα κάτι ενδιαφέρον να πει και να προτείνει, χωρίς αυτό απαραίτητα να είναι μια φυσιολογική σχέση, δεν μπορεί παρά να ασκήσει έλξη σε οποιαδήποτε γυναίκα. Να ξεφύγεις μοιάζει δύσκολο, παρά μόνο εάν μια ανάλογη εμπειρία του παρελθόντος σε έχει διδάξει να μένεις μακριά από ανάλογους χαρακτήρες.

The K-magazine: Να περιμένουμε συνέχεια;
Ανδριάνα Σακκά: Αυτό το διάστημα βρισκόμαστε σε συζητήσεις με τον εκδοτικό οίκο, ποιος ξέρει; Μπορεί πράγματι ο «Λιλύκος» να έχει και συνέχεια.

The K-magazine: Είσαι μεταφράστρια, έχεις εργαστεί χρόνια στα περιοδικά ως αρχισυντάκτρια…. τώρα είσαι συγγραφέας. Είναι περίεργο να κάθεσαι στην “καρέκλα” του συνεντευξιαζόμενου; Έχει τη δική της γοητεία, φαντάζομαι…
Ανδριάνα Σακκά: Να μην πω ψέματα, είναι πολύ όμορφο να έχεις απέναντί σου κάποιον που ενδιαφέρεται να μάθει πράγματα για σένα και τη δουλειά σου, όσο όμορφη ήταν και είναι η διαδικασία των συνεντεύξεων από την πλευρά του δημοσιογράφου. Και τα δύο είναι εξίσου απολαυστικά για μένα.

The K-magazine: Ποιές είναι για σένα οι κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις για να γράψεις;
Ανδριάνα Σακκά: Δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει κάτι τέτοιο. Προσωπικά το μόνο που χρειάζομαι είναι όρεξη. Αν υπάρχει αυτό, βρίσκω και την απαιτούμενη συγκέντρωση και τον χρόνο, έστω και αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μείνω μπροστά στον υπολογιστή μέχρι το πρωί!

The K-magazine: Ποιό είναι το είδος μουσικής που θα μπορούσε να “συνοδεύει” το βιβλίο σου;
Ανδριάνα Σακκά: Ωραία ερώτηση! Να το σκεφτώ… Μάλλον οι τζαζ καταστάσεις που αντιμετωπίζει η Λιλίκα θα έχουν ως καλύτερη υπόκρουση Dizzy Gillespie, Nina Simone και μια γεύση Ιταλίας από Dean Martin, όσο για το προσωπικό «δράμα» που βιώνει με τον Λιλύκο της, οι άριες του Verdi είναι μάλλον το τέλειο background. Αν διαβάσει κανείς το βιβλίο, από την πρώτη σελίδα, καταλαβαίνει κανείς τι εννοώ…

The K-magazine: Γράφοντας το πρώτο σου βιβλίο ήταν ένα είδος “κάθαρσης” για σένα; Σε βοήθησε στο να συνειδητοποιήσεις κάποια πράγματα στις σχέσεις σου; Όχι απαραίτητα με τον Λι-λύκο!
Ανδριάνα Σακκά: Για να είμαι ειλικρινής, μάλλον έγινε το αντίθετο, δηλαδή μάλλον τα συμπεράσματα που είχα βγάλει ήδη από την «κάθαρση» που είχα περάσει αποτυπώθηκαν στο χαρτί και όχι ανάποδα. Αλλά αυτό νομίζω πως είναι και λογικό. Αν βρισκόμουν σε επαγγελματική και προσωπική σύγχυση δεν θα μπορούσα να γράψω ούτε μια συγκροτημένη αράδα. Όσο για τη σχέση με έναν Λιλύκο, μακάρι να ξεκαθάριζαν όλα με την συγγραφή ενός βιβλίου, θα είχαν γράψει όλες οι Λιλίκες από ένα και θα είχαν ξεμπερδέψει!

The K-magazine: Είσαι μια νέα κοπέλα, ζεις στην Αθήνα… γράφεις βιβλίο, αρθρογραφείς σε site… Πόσο σε επηρεάζει η κρίση στην καθημερινότητα σου; στις σχέσεις σου;
Ανδριάνα Σακκά: Ο χώρος των εκδόσεων και των περιοδικών όπου εργάζομαι βιώνει σκληρά την κρίση και αυτό φυσικά δεν με έχει αφήσει ανεπηρέαστη. Από την άλλη όμως νιώθω μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη από ποτέ για τους διαλεχτούς ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα μου και για τη δύναμη που αντλώ από αυτούς. Η κρίση επέφερε μεγάλο ξεκαθάρισμα στις διαπροσωπικές σχέσεις και μια έντονη κινητοποίηση για δημιουργία, νέες ιδέες και πρωτοβουλίες. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, λοιπόν.

The K-magazine: Αλλά όλα θα πάνε καλά έτσι δεν είναι;
Ανδριάνα Σακκά: Μα φυσικά, με όρεξη για δουλειά, αισιοδοξία και ένα όμορφο πάρε – δώσε αγάπης, δεν μπορούν να μην πάνε καλά!

Το μυθιστόρημα της κας Σακκά “Ο (Λι) Λύκος φορούσε Tod’s” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη

Ευχαριστουμε την κα Μανουέλα Λαιμού για τη φιλοξενία στο St. George Lycabettus Hotel,όπου πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη.

01/04/2013 1 comment

ΒΙΒΛΙΟ

80 μέρες Κίτρινο

written by George Portelli

Εγκλωβισμένη σε μια χλιαρή σχέση με έναν άντρα που δεν μπορεί να τη δεχτεί όπως πραγματικά είναι, η παθιασμένη βιολίστρια Σάμερ Ζάχοβα βρίσκει διέξοδο στη μουσική της. Περνάει τα απογεύματα παίζοντας στους σταθμούς του μετρό, χαμένη στις μελωδίες του Βιβάλντι και του Μέντελσον.

Όταν καταστρέφεται το βιολί της, δέχεται μια ασυνήθιστη πρόταση από τον Ντόμινικ, έναν καθηγητή πανεπιστημίου με πανίσχυρα πάθη, ο οποίος γοητεύεται από τη Σάμερ όταν την ακούει να παίζει. Ο Ντόμινικ θα αντικαταστήσει το βιολί της, υπό τον όρο εκείνη να του προσφέρει ένα ιδιωτικό κονσέρτο. Ανίκανοι να αρνηθούν τη χημεία που υπάρχει μεταξύ τους, ο Ντόμινικ κι η Σάμερ ξεκινούν μια έντονη σχέση, γεμάτη τολμηρές εκπλήξεις και ανατροπές, απρόβλεπτη όσο και συναρπαστική.

Για τη Σάμερ είναι μια αποκάλυψη να γνωρίσει τη σκοτεινή πλευρά της, που καταπίεζε για καιρό, όμως σύντομα θα ανακαλύψει πως η απόλαυση συνοδεύεται αναπόφευκτα από πόνο.

Θα μπορέσει όμως μια σχέση γεννημένη μέσα από ένα τέτοιο καταλυτικό πάθος να επιβιώσει;

Εκδ.Α. Α. Λιβάνη

ΑΠΟΨΗ: Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι η ερωτική λογοτεχνία, έπειτα από αρκετά χρόνια που βρισκόταν στον πάγο, έχει πάρει τα πάνω της. Την αρχή έκαναν οι εκδόσεις Μεταίχμιο, επανεκδίδοντας μερικά από τα αριστουργήματα του είδους. Ακολούθησαν οι εκδόσεις Πατάκη, που με το “Πενήντα Αποχρώσεις Του Γκρι”, έκαναν την επιτυχία της χρονιάς που φεύγει, για να ολοκληρώσουν τον κύκλο οι εκδόσεις Τουλίπα και η τριλογία “Crossfire”. Και ενώ όλοι οι υπόλοιποι εκδοτικοί αναζητούν το βιβλίο εκείνο που θα μπορέσει να κάνει την διαφορά και να ξεχωρίσει, ώστε να γίνει το απόλυτο αναγνωστικό φετίχ, οι εκδόσεις Λιβάνη έρχονται με τη σειρά τους να μας παρουσιάσουν το πρώτο βιβλίο της τριλογίας “Ογδόντα Ημέρες”, δημιούργημα δύο πολύ διάσημων όπως λέγεται συγγραφέων, οι οποίοι κρύβουν την ταυτότητα και τις συνδυασμένες τους προσπάθειες, πίσω από το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, Vina Jackson.
Πριν πω περισσότερα, θα πρέπει να τονίσω ότι το “Ογδόντα Ημέρες”, δεν είναι ένα ανάγνωσμα για όλους. Η αισθητική και η φιλοσοφία του, παραπέμπουν σε εκείνη του Μαρκήσιου Ντε Σαντ γι’ αυτό, όσοι τον έχετε διαβάσει και σοκαριστήκατε από την γραφή του, καλύτερα να επιλέξετε κάτι άλλο. Το ίδιο ισχύει και για τους υπέρμετρα ρομαντικούς που δεν μπορούν να δεχτούν την σκοτεινή πλευρά της σεξουαλικής φύσης του ανθρώπου, δεν την κατανοούν και δεν την καταλαβαίνουν, όχι απλά γιατί δεν τους ταιριάζει αλλά, γιατί αρνούνται να δεχτούν ότι για μερικούς ανθρώπους, αυτή είναι η αλήθεια της καθημερινότητάς τους. Κακά τα ψέματα… το βιβλίο μιλάει για τον φετιχισμό και τον ορισμό της υποταγής και άσχετα από το ότι, όσον αφορά το περιγραφικό σκέλος, δεν καταφεύγει σε προκλητικές ακρότητες, είναι σε θέση να σοκάρει έναν πιο συντηρητικό αναγνώστη. Προς θεού, δεν εννοώ ότι πρέπει να είσαι χαλαρών ηθών για να σου αρέσει αλλά, όπως και να το κάνουμε, πρέπει να είσαι αυτό που λένε, open mind.

Η σχέση της Σάμερ και τον Ντόμινικ, κάθε άλλο παρά συμβατική είναι. Άλλωστε, σκοπός των συγγραφέων δεν είναι να εξερευνήσουν τόσο τα συναισθηματικά κίνητρα κι ερεθίσματά τους αλλά, την σκοτεινή μεριά της ανθρώπινης φύσης και σεξουαλικότητας, μάρτυρας των οποίων είναι και οι ίδιοι. Και οι δυο τους, κυριεύονται από ένστικτα τα οποία είναι πάνω από αυτούς αναζητώντας μια μορφή ηδονής που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την υποταγή αλλά και τον πόνο. Αλλά όσον αφορά το μεταξύ τους παιχνίδι, η σχέση τους, είναι δούνε και λαβείν, μέχρι την στιγμή τουλάχιστον που το να προκαλέσουν ο ένας τον άλλον οδηγώντας τον στα άκρα, τους κατευθύνει σταδιακά στο χείλος του γκρεμού. Όμως στο επίκεντρο βρίσκεται κατ’ εξοχήν η Σάμερ, η οποία είναι λιγότερο συνειδητοποιημένη από τον Ντόμινικ, πιο πρόθυμη να φτάσει στα άκρα, ρισκάροντας ακόμα και την ίδια την πνευματικότητά της και την ψυχική της ισορροπία. Φτάνει στα όριά της και δεν διστάζει να τα ξεπεράσει μάλιστα, στην προσπάθειά της να κατανοήσει ποια πραγματικά είναι και τελικά αναρωτιέμαι… αυτό οφείλεται στην αδυναμία της να ελέγξει τα πάθη της ή στην αστείρευτη τόλμη της που ασυνείδητα την οδηγεί στο να δοκιμάσει τα πάντα, προκειμένου να απορρίψει ότι δεν της ταιριάζει;

Κατά την ανάγνωση του συγκεκριμένου βιβλίου, προσπαθούσα να αποφασίσω αν τελικά, μου άρεσε ή όχι. Ολοκληρώνοντάς το κατέληξα στο συμπέρασμα πως ναι, μου άρεσε και μάλιστα ιδιαιτέρως, για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Το ψυχολογικό προφίλ των κεντρικών χαρακτήρων αν και ακραίο, δεν είναι μη ρεαλιστικό, όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε πως ζούμε σε έναν ιδανικό κόσμο. Υπάρχουν άνθρωποι των οποίων η καθημερινότητα, είναι ίδια με τη δική τους και δεν μπορούμε να τους ακυρώνουμε. Από την άλλη, η αφήγηση γίνεται με τέτοιον τρόπο που έχουμε τη δυνατότητα, σε ένα πρωτοπρόσωπο επίπεδο αφήγησης να δούμε, τόσο την οπτική της ίδιας της Σάμερ, κατανοώντας σε βάθος τα συναισθήματά της και τους λόγους των αποφάσεών της, όσο και ένα τριτοπρόσωπο επίπεδο, που μας επιτρέπει να έχουμε μια πιο σφαιρική εικόνα των γεγονότων, πως αντιλαμβάνονται τις εξελίξεις οι περιφερειακοί χαρακτήρες, ο ίδιος ο Ντόμινικ και οι απλοί παρατηρητές, βλέποντας ουσιαστικά την ίδια κατάσταση, μέσα από διαφορετικά και πολλαπλά πρίσματα, όπως ακριβώς στην πραγματική ζωή.

Η ροή της αφήγησης είναι σταθερά ανοδική, με σημεία κορύφωσης και χαλάρωσης, εξισορροπώντας έτσι το σύνολο ώστε να διατηρεί μεν κάποια στοιχεία προκλητικότητας, χωρίς ωστόσο να αγγίζει τα όρια του πρόστυχου, προκαλώντας τα όρια του αναγνώστη, σεβόμενη προφανώς το γεγονός ότι δεν θα είναι όλοι όσοι πέσει στα χέρια τους εξίσου ανοιχτόμυαλοι. Η γραφή των συγγραφέων διακρίνεται από μια αδιαμφισβήτητη δυναμική, που συναρπάζει και σε καθηλώνει από την πρώτη, μέχρι και την τελευταία γραμμή. Η παθιασμένη με την μουσική Σάμερ και ο τρόπος που αυτή την κυριεύει και κατευθύνει τα βαθύτερα ένστικτά της, είναι τουλάχιστον γοητευτικός, όπως και ο τρόπος και τα μέσα που χρησιμοποιούνται για να αναδυθεί η σκοτεινή πλευρά του καταλυτικού πάθους και της ανάγκης μερικές φορές, ορισμένων ανθρώπων, να κάνουν την ηθική, συναισθηματική και σεξουαλική υπέρβαση, προκειμένου να φτάσουν στα όρια της απόλαυσης, έστω κι αν ρισκάρουν ακροβατώντας πάνω σε μια πολύ λεπτή και ακαθόριστη διαχωριστή γραμμή. Αν μη τι άλλο, ένα μυθιστόρημα έκπληξη.

(http://culture21century.blogspot.gr)

Το βιβλίο μπορείτε να το παραγγείλετε μέσω του online βιβλιοπωλείου www.books-in-greek.gr με ένα μόνο κλικ και σε πολύ καλή τιμή.

ή απευθείας στο :

http://www.books-in-greek.gr/booksingreek/product.asp?pf_id=183806&pr_type=outer

06/12/2012 0 comment

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Μια βραδιά στον κόσμο του Γιάννη Μαρή, στο Floral

written by George Portelli

Ο αστυνόμος Μπέκας, ο δημοσιογράφος Μακρής, οι «πολυτελείς» γυναίκες, οι ζιγκολό, οι παράνομοι εραστές, οι πλούσιοι και οι φτωχοί της δεκαετίας του ’50, «τρυπώνουν» στο Floral και μας μεταφέρουν σε μια Αθήνα αθώα και γοητευτική. Οι ήρωες του «πατέρα του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος», Γιάννη Μαρή (ψευδώνυμο του Γιάννη Τσιριμώκου), συναντούν τους σημερινούς λάτρεις του προικισμένου λογοτέχνη της δεκαετίας του ’50 και του ’60, σε μια μοναδική βραδιά, την Τετάρτη 5 Δεκερμβρίου, στο Floral, με βιωματικές εξιστορήσεις, λογοτεχνικές αναλύσεις, κινηματογραφικές περιπλανήσεις και φυσικά πολλά βιβλία του συγγραφέα από τις εκδόσεις Άγρα, Καστανιώτη και Ατλαντίς.

Ο Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, μεταφραστής και σκηνοθέτης, αποκωδικοποιεί το σύμπαν του Γιάννη Μαρή στο βιβλίο του, Ο κόσμος του Γιάννη Μαρή (εκδ. Άγρα, 2012). Ο Κώστας Καλφόπουλος, συγγραφέας και επιμελητής του συλλογικού έργου, Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα (15 διηγήματα από σύγχρονους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας προς τιμήν του Γιάννη Μαρή| εκδ. Καστανιώτη, σε συνεργασία με την Ελληνική Λέσχη Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας, 2012) μιλά για την επιρροή του Γ. Μαρή στο νεότερο αστυνομικό μυθιστόρημα. Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης, μαθηματικός και συγγραφέας, μάς εξηγεί την ιδέα πίσω από την Επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα και τι οδήγησε στη συγγραφή των 15 υποθέσεων που καλείται να εξιχνιάσει ο ήρωας του Γ. Μαρή. Ο Γιώργος Α. Λεονταρίτης, προσωπικός φίλος του συγγραφέα μάς μιλά για τον Μαρή και ως άνθρωπο πέρα από συγγραφέα, αλλά και για τη βιογραφία που ετοιμάζει γι’ αυτόν. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Παναγιωτάτος, μας ξεναγεί στις κινηματογραφικές εικόνες του πατριάρχη του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος.

Στη «μεγάλη οθόνη» του Floral, πλάνα από γνωστές κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων του Γ. Μαρή σε συνδυασμό με τις μουσικές επιλογές του Bill Hunchback μάς βάζουν στο κλίμα του μυστηρίου.

Στον πάγκο του βιβλιοπωλείου μας, θα βρείτε ποικιλία των βιβλίων του Γ. Μαρή από τις εκδόσεις, Άγρα («Ο 13ος επισκέπτης» του Γ. Μαρή και «Ο κόσμος του Γιάννη Μαρή» του Α. Αποστολίδη), Καστανιώτη («Η επιστροφή του αστυνόμου Μπέκα», επιμέλεια Αθηνά Κακούρη, Κώστας Καλφόπουλος) και Ατλαντίς.

Μετά τις εισηγήσεις, θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό. Η εκδήλωση θα ξεκινήσει στις 20:00…

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Floral
Θεμιστοκλέους 80
Πλατεία Εξαρχείων
210-3800070
www.floralcafe.gr

04/12/2012 0 comment

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Η Anne Hathaway είναι η Fatine των “Αθλίων”!

written by The K-magazine

Μπορεί στη ταινία «Ερωτευμένη Τζέιν» η Anne Hathaway να μην κατάφερε να παντρευτεί τον αγαπημένο της, στη πραγματικότητα όμως είναι μία φρεσκοπαντρεμένη και ευτυχισμένη γυναίκα. Νιόπαντρη και στην κορυφή αυτή την περίοδο, καθώς η Anne υποδύεται τον ρόλο που πάντα ονειρευόταν.

Μέσα σε μια σκοτεινή νύχτα κατά μήκος της αποβάθρας στο Montreuil-sur-Mer, η Hathaway με χλωμό πρόσωπο , λεπτή, τα μαλλιά της κοντοκουρεμένα και με ένα από τα μπροστινά της δόντια να λείπει… Κάθεται στο κρύο, υγρό έδαφος, κλαίγοντας επειδή το απαιτεί ο ρόλος της, ένας από τους σημαντικότερους χαρακτήρες του έργου του Βίκτωρος Ουγκώ , λίγο πριν αναγκαστεί να «πουλήσει τον εαυτό» της.
Όπως ίσως θα έχετε μαντέψει, όλο αυτό πρόκειται για το σκηνικό των Pinewood Studios, έξω από το Λονδίνο, όπου το πολυαγαπημένο κλασσικό μυθιστόρημα « Οι Άθλιοι» γυρίζεται σε ταινία, με μορφή μιούζικαλ .
Στα Pinewood αυτή τη φορά έχει επιστρατεύσει μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της κινηματογραφικής βιομηχανίας: η Anne Hathaway Hugh Jackman, Rassel Crow, Eddie Redmayne, Amanda Seyfried, Sacha Baron Cohen, και Helena Bonham Carter, καθώς και τον φημισμένο ενδυματολόγο- αυθεντία σε ταινίες εποχής- Paco Delgado, και τον σκηνοθέτη Tom Hopper. Είναι μια αξιόλογη ομάδα ταλαντούχων ανθρώπων, που αποτελούν εγγύηση για την επιτυχίας της ταινίας, Les Misérables , οποία κάνει πρεμιέρα ανήμερα των Χριστουγέννων.

Η διαδικασία της οντισιόν για τη Hathaway
Οι παραγωγοί αρχικά δεν ήθελαν καν η Anne Hathaway να περάσει από οντισιόν, γιατί τη θεωρούσαν πολύ νέα για το ρόλο της Fantine. Αλλά εκείνη επέμεινε, πέταξε στο Λος Άντζελες για να συναντηθεί με τον Χούπερ, και είχε προετοιμαστεί σκληρά για το ρόλο αυτό, όπου ερμήνευσε το «Ονειρεύτηκα ένα όνειρο», καθώς και τη «Σύλληψη της Fantine».

«Ήθελα να είμαι σίγουρη ότι τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει στραβά» υποστηρίζει , και πήγε για να αποδείξει ότι μπορεί.

Ο Hooper, σαφώς συγκινημένος, της ζήτησε να συνεργαστεί μαζί του στη σκηνή του θανάτου της Fantine, και από τη στιγμή που μπήκε για οντισιόν, τελείωσε μετά από τρεις ώρες. «Ήταν λίγο λιγότερο από εκπληκτική, μία από τις μεγαλύτερες σε διάρκεια οντισιόν. Είχα πάντα το προνόμιο να παρακολουθήσω» θυμάται ο Hooper. «Είχα ήδη συγκεντρώσει μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου για τους γυναικείους ρόλους. Αλλά αυτό που ήταν τόσο ενθαρρυντικό για την Annie ήταν ότι καθόμουν εκεί και την παρακολουθούσα πώς προσπαθούσε και πάλευε για να μεταφέρει τα μηνύματα της ταινίας και να πει μέσα από τα τραγούδια τη δική της ιστορία.»
«Μερικές φορές βγαίνεις από το δωμάτιο και να αισθάνεσαι πως ίσως έχετε αφήσει την πόρτα ανοιχτή. Αυτή τη φορά, ήξερα ότι την είχα κλείσει πίσω μου.»
Όταν έμαθε η Hathaway ότι θα συμμετέχει στην ταινία άρχισε τα εντατικά μαθήματα : μελετώντας το ρόλο των γυναικών στον δέκατο ένατο αιώνα στη γαλλική κοινωνία, και βλέποντας ντοκιμαντέρ για τη σεξουαλική δουλεία. Έχει, επίσης, αρχίσει να εργάζεται εντατικά με δάσκαλο φωνητικής, τον Joan Lader και «τραγουδούσα όλη την ώρα γιατί ήξερα ότι στο πλατό θα χρειαζόταν να τραγουδάω τουλάχιστον επί 12 ώρες και ήθελα να είμαι έτοιμη.»
Καθώς η Hathaway προετοιμάζεται για την πρεμιέρα του Les Misérables αυτό το μήνα, και θυμάται ότι ο τελευταίος ρόλος της μητέρας της πριν εγκαταλείψει το επάγγελμά της ως ηθοποιός ήταν επίσης ως Fantine, πριν από 20 χρόνια. Ειρωνεία των καιρών; Καθώς κι εκείνη τα θυσίασε όλα για να δώσει τα πάντα στην κόρη της…..
«Με έκανε να σκεφτώ πόσο έντονα μας αγάπησε» λέει η Hathaway. «Και τώρα, φυσικά, είμαι πολύ ευτυχισμένη με αυτό το ρόλο, που συμπληρώνει μία σειρά από επιτυχίες στον κινηματογράφο, ως ηθοποιός. Αυτό που σκέπτομαι είναι ότι η μητέρα μου ήξερε τι έπρεπε να κάνει και αυτό έκανε, να βάλει δηλαδή κατά μέρος τη δική της ζωή της για το καλό των παιδιών της. Κι αυτό με κάνει να αναλογίζομαι τι είδους μητέρα θα μπορέσω να γίνω. Κι ανυπομονώ να το ζήσω.”

15/11/2012 0 comment

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ημέρα του Bram Stoker σήμερα για την Google

written by George Portelli

Σαν σήμερα, πριν 165 χρόνια ακριβώς γεννήθηκε στο Κλόνταρφ της Ιρλανδίας ο συγγραφέας του γνωστού σε όλους μας μυθιστορήματος τρόμου “Ο Δράκουλας”.

Ο Έϊμπραμ “Μπράμ” Στόκερ (Abraham “Bram” Stoker) γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1847 στο Δουβλίνο. Γεννήθηκε σε μια πιστή προτεσταντική οικογένεια και ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά του Έϊμπραμ Στόκερ (1799-1876) και της Σαρλότ Θόρνλεϊ (1818-1901).

Μέχρι τα επτά του χρόνια δεν μπορούσε να σταθεί ή να περπατήσει, μια τραυματική εμπειρία που αντανακλάται στο λογοτεχνικό του έργο και ειδικά στον “Δράκουλα”. Όσο μυστηριώδης ήταν η ασθένεια από την οποία έπασχε, τόσο θαυματουργή ήταν η ανάρρωσή του, καθώς οι γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά. Ο μικρός Μπράμ όχι μόνο κατόρθωσε να υπερνικήσει την αναπηρία του, αλλά έγινε ένας εξαίρετος αθλητής και ποδοσφαιριστής κατά την διάρκεια της φοίτησής του στο Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου.

Το 1870 αποφοίτησε με δίπλωμα μαθηματικών και διορίσθηκε δημόσιος υπάλληλος στον Πύργο του Δουβλίνου, ενώ παράλληλα έγραφε θεατρικές κριτικές στην εφημερίδα “Dublin Evening Mail”. Μια θερμή κριτική του για την ερμηνεία του ηθοποιού Χένρι Ίρβινγκ στον “Άμλετ” του Σέξπιρ συνετέλεσε στην φιλία μεταξύ των δύο ανδρών και στην επαγγελματική του καταξίωση.

Στα τέλη του 1878 ο Ίρβινγκ τον κάλεσε στο Λονδίνο για να αναλάβει την διεύθυνση του θεάτρου του, του ονομαστού “Lyceum Theatre”, αλλά και την διαχείριση των προσωπικών του υποθέσεων.

Λίγους μήνες νωρίτερα είχε τελέσει τον γάμο του με την καλλονή Φλόρενς Μπόλκομπ (1858-1937), πρώην αρραβωνιαστικιά του Όσκαρ Γουάιλντ. Στις 31 Δεκεμβρίου 1879 γεννήθηκε το μοναδικό παιδί τους, ο Ίρβινγκ Στόκερ (1879-1961).

Παράλληλα με την κύρια απασχόλησή του ως θεατρώνης και ιδιαίτερος του σερ Χένρι Ίρβινγκ, ο Στόκερ εξάσκησε το λογοτεχνικό του ταλέντο, με κάποια καθυστέρηση.

Το 1890 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημά “Το Πέρασμα του Φιδιού” (“The Snake’s Pass”) και το 1897 το αριστούργημα του “Δράκουλας” (Dracula), ένα μυθιστόρημα που σημάδεψε την λογοτεχνική του διαδρομή. Γραμμένο κυρίως υπό μορφή ημερολογίων των πιο σημαντικών χαρακτήρων, περιστρέφεται γύρω από ένα βρικόλακα της Τρανσυλβανίας, που οπλισμένος με υπερφυσικές δυνάμεις, πηγαίνει στην Αγγλία και εκεί χρησιμοποιεί τα αθώα θύματά του για να εξασφαλίσει το αίμα από το οποίο τρέφεται.

Οδηγούμενοι από τον δόκτορα Βαν Χέλσινγκ, ο ήρωας του έργου Χάρκερ και οι φίλοι του, μετά από πολλές ανατριχιαστικές περιπέτειες, κατορθώνουν να υπερισχύσουν και να σκοτώσουν τον Δράκουλα. Το εξαιρετικά δημοφιλές αυτό μυθιστόρημα είχε εξίσου μεγάλη επιτυχία, αν όχι μεγαλύτερη, στο θέατρο και κυρίως στον κινηματογράφο.

Ο Στόκερ έγραψε και άλλα μυθιστορήματα:

“Το Μυστήριο της Θάλασσας” (“The Mystery of the Sea”, 1902), “Το Κόσμημα των επτά αστεριών” (“The Jewel of the Seven Stars”, 1904) και “Η κυρία με το Σάβανο” (“The Lady of the Shroud”, 1909), αλλά κανένα δεν πλησίασε την δημοτικότητα και την ποιότητα του Δράκουλα.

Πολιτικά, ήταν οπαδός του Φιλελεύθερου Κόμματος της Μεγάλης Βρετανίας (“Φιλελεύθεροι Δημοκράτες” σήμερα) και ενδιαφερόταν για το ιρλανδικό πρόβλημα. Δεν επιζητούσε την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας, αλλά την αυτονομία της εντός της Βρετανικής Αυτοκρατορίας.

Ο Μπράμ Στόκερ, ύστερα από μια σειρά εγκεφαλικών επεισοδίων, πέθανε στις 20 Απριλίου 1912 στο Λονδίνο σε ηλικία 64 ετών. Η σορός του αποτεφρώθηκε και η τεφροδόχος του βρίσκεται στο μαυσωλείο του Golders Green στο Λονδίνο.

Πηγή:http://www.sigmalive.com

08/11/2012 0 comment

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

The Athens Prize for Literature για την αγάπη….

written by George Portelli

Τα καλύτερα μυθιστορήματα του 2011 μιλούν για τον έρωτα και την πολιτική.

Ηταν το «Δάσος των παιδιών» – μια ιστορία του Χρήστου Αγγελάκου για την ερωτική επιθυμία, την αποκλειστικότητα και τους αποκλεισμούς της, και ο «Ανθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά» – ένα αφήγημα του Κουβανού Λεονάρδο Παδούρα που συμπλέκει τη μυθοπλασία με την ιστορία και το ντοκουμέντο παρακολουθώντας τον Τρότσκι και τον δολοφόνο του Ραμόν Μερκαντέρ, προκειμένου να αναστοχαστεί από μια σύγχρονη οπτική τη μεγάλη ουτοπία του 20ού αιώνα για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Η σχετική απόφαση ανήκει σε δύο επιτροπές με συγγραφείς και κριτικούς λογοτεχνίας που το Σάββατο απένειμαν με σύνθετα κριτήρια το βραβείο The Athens Prize for Literature. Ενα βραβείο που γεννήθηκε πριν από έξι χρόνια με τη φιλοδοξία να υποστηρίξει μια λογοτεχνική πρόταση ανεξάρτητη από τις τάσεις που επικρατούν είτε στην αγορά είτε στον καλλιτεχνικό κανόνα (mainstream).

Εμπνευστής του ο ποιητής και εκδότης λογοτεχνικών περιοδικών [«(δε)κατα», «Ρεύματα» κ.ά.] Ντίνος Σιώτης, χορηγός η Mont Blanc που αντί επάθλου δωρίζει πένες και συντονιστές των επιτροπών η Χρύσα Σπυροπούλου και ο Θεόδωρος Γρηγοριάδης αντίστοιχα.

Στην τελετή, που για πρώτη φορά δεν είχε κοσμικό χαρακτήρα αλλά έγινε στο ατμοσφαιρικό δημόσιο Αναγνωστήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, ο Χρήστος Αγγελάκος, συγγραφέας ενός ακόμη μυθιστορήματος και μιας ποιητικής συλλογής, σχολίασε τη σημερινή οικονομική συγκυρία που δεν επιτρέπει στα σπίτια να γεμίζουν με βιβλία. Και ο Λεονάρδο Παδούρα, καταξιωμένος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, έστειλε μήνυμα από την Αβάνα σημειώνοντας την επίδραση που άσκησαν επάνω του οι ποιητές και οι τραγικοί της Αθήνας, τονίζοντας: «Το βιβλίο μου είναι μια κραυγή ενάντια στους ολοκληρωτισμούς και τις τυραννίες, ένα κάλεσμα για δημοκρατία».

Πηγή: http://www.tanea.gr

08/10/2012 0 comment

ΘΕΑΤΡΟ

Ερχεται ο Τρελαντώνης!

written by George Portelli

Ο μικρότερος αδερφός της Πηνελόπης Δέλτα, ο Αντώνης Μπενάκης, γίνεται ο «Τρελαντώνης» του μυθιστορήματός της, στο οποίο η ίδια θα περάσει στο μυθιστόρημα με τη μορφή της Πουλουδιάς.

Αυτό το έργο επέλεξε η Σοφία Σπυράτου για να στήσει τη φετινή παράστασή της για παιδιά, στην παιδική σκηνή του Ακροπόλ. Το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα που εκδόθηκε το 1932 θα ζωντανέψει μέσα από τη δραματουργική επεξεργασία του ποιητή Στρατή Πασχάλη.

Πρόκειται «για το πιο αξιαγάπητο σκανδαλιάρικο αγοράκι που έπλασε η Πηνελόπη Δέλτα, σύμβολο της αθωότητας και της ανυπότακτης παιδικής φαντασίας, η πιο προσφιλής μορφή της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας», σημειώνει η σκηνοθέτις και χορογράφος, τονίζοντας ότι στη δική τους παράστασης «δίνεται έμφαση στην ανασύσταση του κλίματος της εποχής αλλά με μοντέρνο βλέμμα. Με ζωντανή μουσική και δωδεκαμελή θίασο ηθοποιών και χορευτών, η παράσταση αναπολεί την αθωότητα των περασμένων εποχών, μέσα από τη νοσταλγία και τη ματιά των μεγάλων. Στον Τρελαντώνη πλησιάζουμε ξανά τα περασμένα αλλά με νέο βλέμμα, μέσ’ από σύγχρονες χορευτικές και σκηνοθετικές τεχνικές. Αυτό το μπόλιασμα του κλασικού με το καινοτόμο βρίσκεται στην καρδιά της παράστασης».

Με πρωτότυπη και ζωντανή μουσική επί σκηνής από τον Απόλλωνα Ρέτσο, σκηνογραφία του Γιάννη Μετζικώφ, φωτισμούς του Γιώργου Τέλλου, ο «Τρελαντώνης» θα παιχθεί από τον νεαρό ηθοποιό Γιώργο Νούση ενώ τον θίασο αποτελούν οι Κατερίνα Γερονικολού, Νεφέλη Μαϊστράλη, Κωνσταντίνος Βουδούρης, Κατερίνα Πατσιάνη, Λούσα Μαρσέλλου, Νικορέστης Χανιωτάκης, Νάντια Μητρούδη, Άλκης Μπακογιάννης, Βένια Σταματιάδη, Στράτος Λύκος, Πάρις Θωμόπουλος. Παραστάσεις κάθε Σάββατο στις 15.00 & κάθε Κυριακή στις 11.30 και στις 15.00. Τιμές για ενήλικες 12 ευρώ και για παιδιά 10 ευρώ.

* Aπό το Σάββατο 13 Οκτωβρίου, στο Θέατρο «Ακροπόλ» (Ιπποκράτους 9-11 τηλ. 210.3643700 / και www. ticketservices.gr)

Πηγή:http://www.tovima.gr

04/10/2012 0 comment

ΒΙΒΛΙΟ

Με το βιβλίο “L’enfant grec” υποψήφιος για το βραβείο Γκονκούρ, ο Βασίλης Αλεξάκης

written by George Portelli

Με το νέο του μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε στη Γαλλία με τον τίτλο L’enfant grec (Stock) (Το ελληνόπουλο), είναι υποψήφιος για το γαλλικό βραβείο Γκονκούρ 2012 ο πεζογράφος Βασίλης Αλεξάκης, συγγραφέας, μεταξύ άλλων, των μυθιστορημάτων Η μητρική γλώσσα (Εξάντας, 1995), Οι ξένες λέξεις (Εξάντας, 2003) και του πρόσφατου Η πρώτη λέξη (Εξάντας, 2011), με το οποίο ήταν επίσης υποψήφιος για το Γκονκούρ το 2010.

Στο L’enfant grec, ο αφηγητής, αναρρώνοντας από μια μεγάλη επέμβαση, επισκέπτεται τον κήπο του Λουξεμβούργου με τις πατερίτσες του και συνομιλεί με τους διαβάτες και τους εργαζόμενους στον κήπο ενώ νοσταλγεί τον κήπο της παιδικής του ηλικίας, στην Καλλιθέα. Όταν η μοναξιά πυκνώνει γύρω του, τον επισκέπτονται αγαπημένοι ήρωες από τα αναγνώσματα της νεότητας, ο Γιάννης Αγιάννης, οι Τρεις Σωματοφύλακες, ο Ταρζάν… αλλά και ο θάνατος, με τη μορφή μιας γιγάντιας μαριονέτας.

Εκτός από τον Βασίλη Αλεξάκη, υποψήφιοι για το βραβείο είναι οι: Gwenaëlle Aubry, Partages (Mercure de France), Thierry Beinstingel, Ils désertent (Fayard), Serge Bramly, Orchidée fixe (JC Lattes), Patrick Deville, Peste et choléra (Seuil), Joël Dicker, La vérité sur l’affaire Harry Québert (Fallois), Mathias Enard, Rue des voleurs (Actes Sud), Jérôme Ferrari, Le sermon sur la chute de Rome (Actes Sud), Gaspard-Marie Janvier, Quel Trésor! (Fayard), Linda Lê, Lame de fond (Bourgois), Tierno Monenembo, Le terroriste noir (Seuil), Joy Sorman, Comme une bête (Gallimard).

«Ισορροπημένη» χαρακτήρισε την εφετινή επιλογή ο γνωστός βιβλιοκριτικός και συγγραφέας Πιέρ Ασουλίν, μέλος της κριτικής επιτροπής του βραβείου από τον Ιανουάριο, ο οποίος πρόσθεσε ότι «διακρίθηκαν μυθιστοριογράφοι αφιερωμένοι στη λογοτεχνία, όπως ο Βασίλης Αλεξάκης, ο Ζερόμ Φεραρί και ο Ματιά Ενάρ».
Ο Βασίλης Αλεξάκης, ο οποίος γράφει στα γαλλικά και στα ελληνικά, έχει λάβει δύο φορές βραβείο από τη Γαλλική Ακαδημία, το Βραβείο Νουβέλας το 1997 για το Ο μπαμπάς και το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος το 2007 για το μ.Χ., καθώς και το ελληνικό Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος το 2004 για τις Ξένες λέξεις.

Η βραχεία λίστα θα ανακοινωθεί στις 30 Οκτωβρίου και ο νικητής στις 7 Νοεμβρίου.

Πηγή:http://www.tovima.gr

08/09/2012 0 comment

ΒΙΒΛΙΟ

“Εγω αγαπώ, αυτή καπνίζει”

written by George Portelli

Έρχεται πάντα μια στιγμή στη ζωή κάθε γυναίκας που γυρνάει το βλέμμα προς τα πίσω, στο δρόμο που περπάτησε ως τώρα, τον περισσότερο ή λιγότερο ταξιδεμένο. Τότε δοκιμάζει μια παράτολμη ίσως, νοσταλγική κατάδυση στα βαθιά νερά του παρελθόντος και έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια της.
Είναι η στιγμή που παίρνει τα βυθισμένα παλιά της όνειρα απ’ το χέρι, τα ανασύρει στην επιφάνεια και τα επιστρέφει στο φως και στη ζωή.

Επειδή τα όνειρά της, απλά, τα ανέβαλε, δεν τα ακύρωσε!

Ο κεραυνοβόλος έρωτας και η εμμονή στις παλιές αγάπες, οι πρώτες ρυτίδες και τα ινστιτούτα ομορφιάς, η αγωνία για το μέλλον και οι αστρολογικές προβλέψεις, η συζυγική αποξένωση και η ξαφνική υπενθύμιση των παλιών ονείρων, ξετυλίγονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, με χιούμορ και τρυφερότητα.
Τα αντικείμενα παίζουν κι αυτά έναν σημαντικό ρόλο και αναστατώνουν τη ζωή των προσώπων. Ένα γαλάζιο φούτερ κι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, ένα κινητό και μια τράπουλα, μια βαλίτσα κι ένα άσπρο μαντίλι, η τηλεόραση και ο υπολογιστής, φέρνουν τα πάνω κάτω, καθώς στήνουν το δικό τους χορό μαζί με τον Τζόνι Ντεπ κι έναν μικρό δράκο!

*Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Αγγελική Μπούλιαρη γεννήθηκε στον Σταθά Αμφιλοχίας και μεγάλωσε στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Η σχέση της με τη γραφή ξεκίνησε από την παιδική της ηλικία και οι σοβαρότερες απόπειρες συγγραφής σε διάφορα είδη λόγου άρχισαν στα ανήσυχα χρόνια της εφηβείας.
Σπούδασε Ελληνική και Αγγλική Φιλολογία και εργάστηκε ως ιδιωτική υπάλληλος, προσπαθώντας να εξισορροπήσει το βιοπορισμό με τις καλλιτεχνικές της τάσεις. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως καθηγήτρια στη Δημόσια Μέση Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα συνέχισε το «ταξίδι» της γνώσης, παρακολουθώντας σεμινάρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό για τη γλώσσα και τη λογοτεχνία. Επιπλέον, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Λογοτεχνική Μετάφραση που αποτελεί το δεύτερο «πάθος» της.
Είναι παντρεμένη και έχει τρεις κόρες. Ζει και εμπνέεται στο Λουτράκι Κορινθίας. Όταν δεν απομονώνεται για να γράψει μυθιστορήματα και ποιήματα, ή όταν δεν απορροφάται από τις οικογενειακές της υποχρεώσεις, της αρέσει να ασχολείται με τη ζωγραφική και τη φωτογραφία και να πειραματίζεται με το διαδίκτυο ως ανερχόμενη blogger. Λατρεύει τη φύση και τα ταξίδια στην Ευρώπη.

*Μπορείτε ακόμα να διαβάσετε:
“Πόσο λαμπερός ο ήλιος, Πόσο κίτρινα τα τρόλεϊ”, μυθιστόρημα, 2005
“Η Αγάπη φυλαχτό”, μυθιστόρημα, 2006
“Ερωτικά Πορτρέτα”, μετάφραση, 2007
“Αφετηρίες Μνήμης”, συμμετοχή, Ένωση Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών, 2007
“Εγω αγαπώ, αυτή καπνίζει”, Άνεμος Εκδοτική, 2012

*Επικοινωνία με τη συγγραφέα:
[email protected]
www.the-yellow-buses.blogspot.com

05/07/2012 0 comment

Newer Posts

Older Posts