περίοδος

Η εφηβεία είναι μία περίοδος καθοριστική για τη ζωή ενός ανθρώπου. Είναι η ηλικία εκείνη όπου ένας άνθρωπος ξεκινά τις προσωπικές του αναζητήσεις. Μία περίοδος κατά την οποία επιλέγει τη ζωή που θέλει να ζήσει, τις σεξουαλικές του διαθέσεις, αλλά και εκφράζει τις θεωρητικές και φιλοσοφικές του αναζητήσεις και αμφισβητήσεις των έως τότε δεδομένων της ζωής του.

Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από εντάσεις, μικρο- επαναστάσεις και αλλαγές κάθε είδους, είτε στη συμπεριφορά είτε στις συνήθειες είτε στην ψυχολογία και την ψυχοσύνθεση του εφήβου. Οι γονείς θα πρέπει να φανούν ιδιαίτερα προσεκτικοί στην αντιμετώπιση της νέας τάξης πραγμάτων που, εν προκειμένω, λέγεται εφηβεία.

Τι γίνεται όμως, όταν ένας έφηβος εκφράσει διαφορετικές σεξουαλικές διαθέσεις από τις δεδομένες; Τι συμβαίνει όταν ένας έφηβος έχει ομοφυλοφιλικές τάσεις και αποφασίσει να το εκφράσει αυτό στους γονείς του;

Ένας ομοφυλόφιλος έφηβος περνά από διάφορα στάδια στην πορεία της αναζήτησής του, καθώς βρίσκεται σε ιδιαίτερα ευάλωτη θέση. Αρχικά, νιώθει φόβο και στη συνέχεια αμηχανία να παραδεχτεί τις επιλογές του, ακόμη και στον ίδιο του τον εαυτό. Οι γονείς είναι εκείνοι που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο από εδώ και πέρα για το ομοφυλόφιλο παιδί.

Τα λάθη των γονιών
Οι γονείς συνήθως πανικοβάλλονται στο άκουσμα της είδησης ότι το παιδί τους είναι ομοφυλόφιλο και προχωρούν σε μια σειρά από μοιραία λάθη, που μπορεί να τους κοστίσουν ακόμη και την καλή σχέση με το παιδί τους.
Αρχικά, η μητέρα νιώθει ένοχη για την ομοφυλοφιλική έκφραση του γιου της, σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, καθώς θεωρεί ότι έχει ασκήσει ασφυκτική πίεση στο παιδί της. Παρόμοια συναισθήματα νιώθει και ο πατέρας, ο οποίος από παθητικός, εχθρικός και απόμακρος, φαίνεται να είναι απών στις καθοριστικές για τη ζωή του γιου του, ψυχολογικές και σωματικές μεταβολές του. Πολλές φορές οι γονείς αλληλοκατηγορούνται, σε μια προσπάθεια να αποδώσουν την ευθύνη για την «ανωμαλία» που διαπιστώθηκε στο γιο τους, ο ένας στον άλλο.

Συχνά δίνουν μάλιστα σε ένα από τα άλλα του αδέρφια, που είναι «υγιές» σεξουαλικά, την αρμοδιότητα να μεταπείσει, και να φέρει στον «ίσιο» δρόμο τον αδερφό του.

Άλλοτε πάλι, αρχίζουν να πηγαίνουν το ομοφυλόφιλο παιδί τους από γιατρό σε γιατρό για να θεραπεύσουν αυτήν τη διαφορετικότητά του. Του συμπεριφέρονται δηλαδή, σαν να είναι άρρωστος, και δεν του αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο να ακουστεί η γνώμη του. Το παιδί αυτό συνήθως αρνείται να δεχθεί θεραπευτικές προσεγγίσεις, και συγκρούεται με τους γονείς του. Υπάρχουν ωστόσο, και περιπτώσεις όπου ο ομοφυλόφιλος έφηβος αναγκάζεται κάτω από τρομακτικές πιέσεις να προσποιηθεί ότι άλλαξε συμπεριφορά, και να παρουσιαστεί στους γονείς του ως ετεροφυλόφιλος, ενώ για να τους πείσει θα φέρει στο σπίτι του κορίτσια συστήνοντάς τις ως «κοπέλες» του.

Η προτεινόμενη συμπεριφορά
Είναι εμφανές ότι η αυταρχική, και εν τέλει κακή, συμπεριφορά των γονιών απέναντι στο παιδί τους, φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Ένας ομοφυλόφιλος έφηβος έχει την ανάγκη να νιώσει προστατευμένος και ασφαλής. Εάν οι γονείς του θέλουν πραγματικά να τον βοηθήσουν, οφείλουν να αποφεύγουν καταστάσεις και κρίσεις που ισοπεδώνουν την προσωπικότητα και το εγώ του.
Η κατάσταση θα ήταν ασφαλώς καλύτερη, αν οι γονείς αποδέχονταν την ομοφυλοφιλία του παιδιού τους. Έτσι κι αλλιώς, δεν αλλάζει εάν το ίδιο το παιδί είναι συνειδητοποιημένο και σίγουρο για την επιλογή που έχει κάνει. Επιπλέον, κάθε προσπάθεια να αλλάξει ο ομοφυλόφιλος την επιλογή του μέσω της ιατρικής οδού, είναι ανώφελη και φαιδρή, και οποιαδήποτε υπόσχεση από «ειδικούς» να αντιμετωπίσουν το θέμα παθολογικά αποσκοπεί στην οικονομική εκμετάλλευση των απεγνωσμένων γονέων.

Πηγή: iatronet.gr