To 1956 η εκκολαπτόμενη ποιήτρια Sylvia Plath (Gwyneth Paltrow) γνωρίζει στο Cambridge, όπου και σπουδάζει, τον – επίσης – ποιητή Ted Hughes (Daniel Craig). Η έλξη ανάμεσά τους είναι εμφανής από την πρώτη στιγμή και σύντομα παντρεύονται. Ο ερχομός της συννεφιάς στη ζωή τους όμως είναι μόνο θέμα χρόνου, καθώς η Sylvia, εγκλωβισμένη στα συζυγικά της καθήκοντα αλλά και ζώντας υπό τη σκιά της επαγγελματικής επιτυχίας του Hughes, καθιστούν αδύνατη την όποια προσπάθειά της να γράψει. Εκτός αυτού, ο Hughes μοιάζει να απομακρύνεται από εκείνην ακόμη περισσότερο, κλονίζοντας ακόμη περισσότερο την ήδη διαταραγμένη ψυχική της υγεία – έπασχε από κατάθλιψη κι είχε ήδη αποπειραθεί να αυτοκτονήσει στο παρελθόν. Παρά το γεγονός πως μετά το χωρισμό της με τον Hughes έγραψε τα περισσότερα από τα πιο σημαντικά της έργα η Sylvia αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της το χειμώνα του 1963.
Η ταινία έχει ως επίκεντρο, όπως αντιλαμβάνεστε τη ζωή της Sylvia Plath από τη στιγμή που μπήκε στη ζωή της ο Ted Hughes μέχρι και το Φεβρουάριο του 1963, οπότε κι αυτοκτόνησε εισπνέοντας υγραέριο. Σεναριογράφος της ταινίας είναι ο John Brownlow και σκηνοθέτης η Christine Jeffs. Και τα δύο ονόματα μου είναι άγνωστα όσον αφορά κάποιες άλλες δουλειές τους, επομένως δυστυχώς δε μπορώ να αναφερθώ περαιτέρω σε αυτούς. Ενώ η όλη πλοκή της ταινίας είναι ενδιαφέρουσα, είναι σημεία όπου νιώθεις πως κάνει «κοιλιά». Ειδικά στις σκηνές όπου η Sylvia Plath μένει μόνη με τις σκέψεις της αναφορικά με τη ζωή της και με το τι μέλλει γενέσθαι από τη στιγμή που ο Hughes την εγκαταλείπει. Η παρατεταμένη σιωπή που επικρατεί σε αυτές τις σκηνές δημιουργούν μία αμηχανία στον θεατή. Παρ’ όλα αυτά, σίγουρα δεν τη λες αδιάφορη ως ταινία στο σύνολό της.
Ίσως τα πράγματα να ήταν πιο εύκολα για τους δημιουργούς αν το σενάριο ή έστω μέρος αυτού βασιζόταν σε κάποια χειρόγραφα είτε της ίδιας της Plath είτε του Hughes. Άλλωστε ο τελευταίος το 1998 εξέδωσε μία συλλογή 88 ποιημάτων με τίτλο «Birthday Letters» όπου ο ίδιος μιλάει για τη σχέση του με την Plath. Ίσως τότε δε θα αγανακτούσαν την κόρη των δύο ποιητών Frieda Hughes, η οποία θεώρησε πως με την ταινία ξεπουλούσαν τη ιστορία των γονιών της. Το καλό είναι πως στην ταινία η Sylvia μιλάει για το θάνατο του αγαπημένου της πατέρα, γεγονός που κατά πολλούς πυροδότησε και τη μετέπειτα ψυχική της αστάθεια. Πολύ θετικό σημείο της ταινίας η μαγευτική μουσική του Gabriel Yared («City of Angels», «The talented Mr. Ripley», «Message in a bottle»).
Πάμε τώρα στο καστ. Για την ακρίβεια στους δύο πρωταγωνιστές του όλου δράματος, την Plath και τον Hughes. Έχουμε έναν πολύ καλό Daniel Craig στο ρόλο του Ted Hughes, ο οποίος αποδεικνύει πως δεν είναι κατάλληλος μόνο για James Bond ή άλλες ταινίες δράσεις. Ενείχε κάποια περιθώρια βελτίωσης, ίσως, αλλά παραπονεμένο δε σε αφήνει. Εκείνη που με μπέρδεψε πιο πολύ ήταν η Gwyneth Paltrow. Σε πρώτο πλάνο η φυσιογνωμία της ταιριάζει για το ρόλο που καλείται να ενσαρκώσει. Είναι όμως στιγμές που η ηθοποιός μοιάζει να τα χάνει. Ενώ στις σκηνές των ξεσπασμάτων της ενάντια στο Hughes ή εκείνες όπου προσπαθεί να ανασυγκροτήσει τις σκέψεις της μοιάζει να ΕΙΝΑΙ η Sylvia, ξαφνικά μοιάζει σαν κάπου να χάνεται. Ίσως να φταίει η πολυπλοκότητα του ήδη απαιτητικού χαρακτήρα που κλήθηκε να ερμηνεύσει η Paltrow, επομένως λέω πως μπορούμε να της τη «χαρίσουμε» αυτή τη φορά!
Πρωταγωνιστούν: Gwyneth Paltrow, Daniel Craig, Blythe Danner, Michael Gambon, Jared Harris, Amira Cassar κ.α.
