Όταν ήμουν μικρή, καθυστερούσα απελπιστικά να τελειώσω το γεύμα μου, σε σημείο που ήμουν κυριολεκτικά η τελευταία που σηκωνόταν από το τραπέζι. Τότε οι μεγάλοι μου έλεγαν πως πρέπει να τρώω πιο γρήγορα. Αν και πλέον έχω ανεβάσει κάπως τις ταχύτητες, τώρα έρχεται η επιστήμη να δικαιώσει εμένα κι όσους, όπως εγώ, απολαμβάνουμε αργά το φαγητό μας!
Σε μία έρευνα που διεξήχθη φέτος την άνοιξη από την Cleveland Clinic όπου συγκεντρώθηκαν δεδομένα περίπου πενήντα εννέα χιλιάδων ατόμων με διαβήτη τύπου ΙΙ και τα οποία ερωτήθηκαν για την ταχύτητα με την οποία καταναλώνουν το γεύμα τους – αν, δηλαδή, τρώνε γρήγορα, με μία μέση ταχύτητα ή αργά. Σύμφωνα με την dr. Leslie Heinberg, όσοι απάντησαν πως έτρωγαν αργά διέτρεχαν μικρό κίνδυνο να οδηγηθούν σε παχυσαρκία, με το ρίσκο αυτό να είναι ελάχιστα αυξημένο για τη δεύτερη κατηγορία και να εντείνεται για όσους έτρωγαν βιαστικά. Τα δε αποτελέσματα ήταν συμβατά με τις παρατηρήσεις που είχαν κάνει στο παρελθόν οι επιστήμονες.
Τι ακριβώς συμβαίνει;
Όπως εξηγεί η dr. Heinberg, όταν τρώμε, η “ειδοποίηση” του αισθήματος πείνας κινείται από το στομάχι και το έντερο προς τον εγκέφαλο και η διαδρομή αυτή δεν είναι πάντα απαραίτητα σύντομη. Οπότε, όταν κάποιος καταναλώνει το εκάστοτε γεύμα του πιο γρήγορα απ’ ό,τι θα έπρεπε, είναι ευκολότερο να αγνοηθεί το αίσθημα κορεσμού μέχρι την ουσία “να φουσκώσει”. Έπειτα, όμως, ο εγκέφαλος θα δώσει σήμα πως το άτομο έχει χορτάσει υπερβολικά – και συνήθως είναι πλέον αργά, καθώς το άτομο έχει ήδη καταναλώσει υπερβολική ποσότητα φαγητού.
Τρώγοντας, όμως, με μικρότερο ρυθμό, επιτρέπουμε στον εγκέφαλο και το σώμα μας να επεξεργαστούν τη διαδικασία ενόσω τρώμε, κι άρα να αισθανθούμε πως χορτάσαμε πριν προβούμε σε υπερβολές.
Η σύσταση της dr. Heinberg είναι το γεύμα μας να διαρκεί τουλάχιστον είκοσι λεπτά (ιδανικά τριάντα), ώστε να δίνουμε στον εγκέφαλο την ευκαιρία να συνεργαστεί με το στομάχι. Ειδικά όταν έχουμε ξεκινήσει προσπάθειες να απαλλαγούμε από το περιττό βάρος αλλά και να διασφαλίσουμε το ιδανικό βάρος, ενδείκνυται να αποκτούμε νέες τεχνικές σε ό,τι αφορά τη διατροφή, όπως να χρησιμοποιούμε ένα χρονόμετρο, να μετράμε μπουκιές ή να αφήνουμε το μαχαιροπίρουνο και να απελευθερώνουμε τα χέρια μας ανάμεσα στις μπουκιές. Μαζί με άλλες μικρές συνήθειες, όπως να κοιμόμαστε λίγο παραπάνω, να αποφεύγουμε περιττά σνακ ή να τρώμε βλέποντας τηλεόραση, αυτές οι τεχνικές σταδιακά συμβάλλουν στη συνολική μας προσπάθεια.
Αν, λοιπόν, την επόμενη φορά, κάποιος φίλος αστειευτεί πως τρώτε πολύ αργά, απλά απαντήστε του πως το κάνετε για το καλό σας!
